1-500 | 501-1000 | 1001-1342
(...) Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
501 III, 8, | człowieku oraz o sensie jego bytu i istnienia; odkryjemy
502 III, 8, | bardziej bezpośrednio w jego misji „nauczyciela” życia.
503 III, 9, | kto widzi życie w całej jego głębi, kto dostrzega jego
504 III, 9, | jego głębi, kto dostrzega jego bezinteresowność i piękno
505 III, 9, | Stwórcy, a w każdej osobie Jego żywy obraz (por. Rdz 1,
506 III, 9, | śmiertelne życie — mimo jego trudów, jego niezbadanych
507 III, 9, | życie — mimo jego trudów, jego niezbadanych tajemnic, cierpień
508 III, 9, | Co więcej, człowiek i jego życie jawią się nam jako
509 III, 9, | członków Kościoła lokalnego. Jego podstawowym celem jest budzenie
510 III, 9, | heroiczne zawierzenie Bogu i Jego miłości. Dziękujemy za ofiarę,
511 III, 10, | osamotnionych, zwłaszcza w jego końcowych fazach. ~
512 III, 10, | szacunek życiu ludzkiemu i jego świętości.~Absolutne poszanowanie
513 III, 11, | i wychowują je zgodnie z Jego ojcowskim zamysłem118. Jest
514 III, 11, | codziennym życiu rodziny, gdy jego treść stanowi miłość i ofiara. ~
515 III, 11, | dziecka jest głębokie ubóstwo jego rodziny. Ten typ adopcji
516 III, 12, | całą prawdę o człowieku i o jego życiu. ~Należy rozpocząć
517 III, 12, | istniał, albo nie szanuje się jego przykazań, łatwo odrzuca
518 III, 12, | to poczynając od samych jego korzeni. Złudne jest przekonanie,
519 III, 12, | jako wierni wyraziciele Jego zamysłu: ma to miejsce wówczas,
520 III, 12, | Chrystusie uczestnictwem w Jego tajemnicy śmierci i zmartwychwstania. ~
521 III, 12, | swoim wnętrzu, szanując go w jego inności. Dzięki temu kobieta
522 III, 13, | wszystkich. Sprawa życia oraz jego obrony i promocji nie jest
523 III, 13, | świętego i religijnego, ale ten jego aspekt nie dotyczy tylko
524 III, 13, | człowieka i nie szanuje jego praw. ~Nie może istnieć
525 Zak, 0, | się ciałem i opiekę nad Jego życiem, życie człowieka
526 Zak, 1, | jednak zapominać, że ta jego misja stała się możliwa
527 Zak, 2, | Chrystusa, zwraca się przeciw Jego Matce. Aby uchronić życie
528 Zak, 2, | objawia nam Chrystus i którą Jego Kościół niestrudzenie głosi: „
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
529 Bless | ostatecznym celem jest poznanie Jego samego, aby człowiek poznając
530 Wprow, 0, | pytanie o sens rzeczy i jego własnego istnienia. Wszystko
531 Wprow, 0, | należy zatem ściślej określić jego sens. Przynaglany pragnieniem
532 Wprow, 0, | prawdy, która przekracza jego samego. Bez odniesienia
533 Wprow, 0, | samowolę ludzkiego osądu, a jego istnienie jako osoby oceniane
534 I, 1, | podejmuje Kościół, leży jego przeświadczenie, że zostało
535 I, 1, | Bożego w dziejach i opisali jego naturę w następujących słowach: «
536 I, 1, | człowiekowi ostateczna prawda o jego życiu i o celu dziejów: «
537 I, 2, | Wiąże się z tym uznanie Jego boskości, transcendencji
538 I, 2, | którym realizuje się w pełni jego osobowa wolność15. Wolność
539 I, 2, | między ludźmi, tak prawda Jego między powszechnymi mniemaniami,
540 I, 2, | objawieniu tajemnicy Ojca i Jego miłości objawia w pełni
541 I, 2, | człowiekowi i okazuje mu najwyższe jego powołanie»18, to znaczy
542 I, 2, | dokonał wszystkiego, co było w jego mocy, niczego nie zaniedbując.
543 I, 2, | podąża drogą prawdy. Do jego sytuacji można trafnie zastosować
544 II, 1, | Izraelu poznanie świata i jego zjawisk nie dokonywało się
545 II, 1, | albo ograniczyć przestrzeń jego działania, lecz po to tylko,
546 II, 1, | szczerym sercem uznaje, że jego poszukiwanie jest wpisane
547 II, 1, | pełnia tajemnicy i to stanowi Jego chwałę; człowiek ma zadanie
548 II, 1, | rozumem prawdę i na tym polega jego godność. Jeszcze jeden kamyk
549 II, 1, | transcendencję Boga, a zarazem Jego opatrznościową miłość w
550 II, 1, | jasnością, jak znikoma jest jego wiedza i jak daleko mu jeszcze
551 II, 1, | przeszkody wzniesione przez jego wolną wolę i grzech. ~
552 II, 1, | dotrzeć w sposób zgodny z jego własnymi zasadami do przedmiotu
553 II, 2, | poznania, które pozwoliło jego rozumowi wniknąć w przestrzeń
554 II, 2, | badacza» (por. Koh 1, 13). Jego misja polega na tym, że
555 II, 2, | się nieledwie przekraczać jego własne naturalne ograniczenia:
556 II, 2, | miały się stać przeszkodą na jego drodze do pełnej prawdy.
557 II, 2, | skutek grzechu «nikczemne», a jego rozumowanie wypaczone i
558 II, 2, | gdyż uwolniło rozum od jego słabości, rozrywając kajdany,
559 III, 1, | i wszelkie inne wytwory jego twórczej inteligencji stały
560 III, 1, | być naprawdę obojętne, czy jego wiedza jest prawdziwa. Jeśli
561 III, 1, | doskonałości. Także w tym przypadku jego celem jest prawda. To przekonanie
562 III, 1, | będzie ostatecznym kresem jego istnienia, czy też jest
563 III, 1, | dostarczyć odpowiedzi na całe jego poszukiwanie i nadać mu
564 III, 1, | swoją «filozofię»: są to jego osobiste przekonania i doświadczenia,
565 III, 2, | prawda wywiera wpływ na jego życie. Człowiek nie może
566 III, 2, | wybrać prawdziwe dobro. Jego poszukiwanie zmierza ku
567 III, 2, | i istotnym znaczeniu dla jego życia, dochodzi do niej
568 III, 2, (28) | jest człowiek i jakież jest jego znaczenie? Cóż jest jego
569 III, 2, (28) | jego znaczenie? Cóż jest jego dobrem i cóż złem jego?' (
570 III, 2, (28) | jest jego dobrem i cóż złem jego?' (Syr 18, 8). (...) Pytania
571 III, 2, (28) | sensu istnienia, w każdym jego momencie, na jego istotnych
572 III, 2, (28) | każdym jego momencie, na jego istotnych i decydujących
573 III, 2, (28) | na nie jest miarą głębi jego zaangażowania we własne
574 III, 2, (28) | ludzkiej, gdyż jest szczytem jego rozumnej natury. Wypływa
575 III, 2, (29) | uprzedzał i wspomagał w jego intuicjach, działając w
576 III, 2, (29) | intuicjach, działając w głębi jego umysłu". Jan Paweł II, przemówienie
577 IV, 1, | 18). Analiza egzegetyczna jego mowy na Areopagu pozwala
578 IV, 1, | żadna jednak nie spełniła jego oczekiwań. Gdy stanął w
579 IV, 1, | jest do tego przystosowany. Jego rola polega raczej na poszukiwaniu
580 IV, 1, | gdzie znajduje się kres jego drogi: «Sądzę bowiem, że
581 IV, 2, | lęka się rozumu, ale szuka jego pomocy i pokłada w nim ufność.
582 IV, 2, | skłonności do odrzucenia świata i jego wartości, nie uchybiając
583 IV, 2, | poznanie rzeczywistości Bożych. Jego teologia pozwala pojąć specyfikę
584 IV, 2, | granicach wyznaczonych przez jego naturę; oraz mądrości teologicznej,
585 IV, 2, | dostrzega i wysoko ceni to jego umiłowanie prawdy; jego
586 IV, 2, | jego umiłowanie prawdy; jego myśl właśnie dlatego że
587 IV, 2, | uznać jej obiektywność. Jego filozofia jest rzeczywiście
588 IV, 3, | filozofia nicości. Według teorii jego zwolenników poszukiwanie
589 IV, 3, | zagrożony przez to, co jest jego własnym wytworem, co jest
590 IV, 3, | co jest wynikiem pracy jego rąk, a zarazem i bardziej
591 IV, 3, | i bardziej jeszcze pracy jego umysłu, dążeń jego woli.
592 IV, 3, | pracy jego umysłu, dążeń jego woli. Owoce tej wielorakiej
593 IV, 3, | w lęku. Żyje w lęku, że jego wytwory rzecz jasna nie
594 IV, 3, | istniało ryzyko zagubienia jego ostatecznego celu. Wiara,
595 V, 1, | zagadnienie Boga, człowieka i jego wolności oraz postępowania
596 V, 1, | objawionej, powierzonej jego opiece. Kiedy my, biskupi,
597 V, 1, | zdolności rozumu, wraz z jego ograniczeniami konstytutywnymi
598 V, 1, | błędnych i szkodliwych. Jego krytyka, wymierzona symetrycznie
599 V, 1, | lekturę Pisma Świętego i jego egzegezę jedynym miarodajnym
600 V, 1, (72) | one prawdami stanowiącymi jego właściwy przedmiot": tamże,
601 V, 1, | Źródłem «najwyższego prawidła jego wiary»75 jest bowiem jedność,
602 V, 2, | na obraz Boży, uzasadnia jego godność i wyższość wobec
603 V, 2, | transcendentną zdolność jego rozumu80. Gaudium et spes
604 V, 2, | niezbywalnej godności człowieka i jego wolności81. Głęboki sens
605 V, 2, | objawieniu tajemnicy Ojca i Jego miłości objawia w pełni
606 V, 2, | człowiekowi i okazuje mu najwyższe jego powołanie»82. ~Sobór zajął
607 V, 2, | kandydaci do kapłaństwa; jego zalecenia można zastosować
608 V, 2, | usilnie zalecać studiowanie jego myśli, to dlatego, że zalecenia
609 VI, 1, | osoba Jezusa Chrystusa i Jego tajemnica paschalna. W tę
610 VI, 1, | Objawienia. Badając Objawienie i jego wiarygodność, a zarazem
611 VI, 1, | innych zjawisk lub uznania jego wiarygodności, zdolność
612 VI, 1, (90) | ukazywać w pełni drogę rozumu w jego szczerym poszukiwaniu prawdy".
613 VI, 1, | omówienie, a to ze względu na jego implikacje zarówno natury
614 VI, 1, | granicach jednego narodu, jego jezyka i obyczajów, ale
615 VI, 1, | jedność przez uczestnictwo w Jego tajemnicy. Ta jedność jest
616 VI, 1, | wartości, dzięki którym jego życie staje się coraz bardziej
617 VI, 1, | biegunami słowem Bożym i jego coraz lepszym rozumieniem
618 VI, 2, | nie są one niedostępne dla jego naturalnego poznania. Należą
619 VI, 2, | Magisterium i stanowi przedmiot jego rozeznania, jak to już wyjaśniałem
620 VI, 2, | poszukujących prawdy. W jego refleksji bowiem wymogi
621 VI, 2, | umniejszać odkryć rozumu i jego słusznej autonomii; rozum
622 VII, 1, | konkretne wskazania dotyczące jego istoty i wolności oraz nieśmiertelności
623 VII, 1, | wolności oraz nieśmiertelności jego ducha. Skoro świat stworzony
624 VII, 1, | Biblii, która mówi nam, że jego źródeł nie można znaleźć
625 VII, 1, | i nadaje całościowy sens jego działaniu w świecie. Właśnie
626 VII, 1, | wewnętrzność człowieka i jego duchowość, refleksja racjonalna
627 VII, 1, | przekonań dotyczących Boga oraz Jego zamysłóe — które ~
628 VII, 1, | Sama Ewangelia nakłada na jego Pasterzy zadanie szerzenia
629 VII, 1, | człowieczeństwa człowieka i samej jego tożsamości. Nie wolno bowiem
630 VII, 1, | tych cech, które ujawniają jego podobieństwo do Boga, aby
631 VII, 1, (106)| korzenia, w duszy człowieka, w jego sercu, w jego sumieniu".
632 VII, 1, (106)| człowieka, w jego sercu, w jego sumieniu". Redemptor hominis (
633 VII, 2, | Teolog winien pamiętać, że w jego pracy wyraża się «dynamika
634 VII, 2, | że właściwym przedmiotem jego poszukiwań jest «Prawda,
635 VII, 2, | jest «Prawda, Bóg żywy i Jego zamysł zbawienia objawiony
636 VII, 2, (109)| dziełem Ducha Prawdy i owocem Jego działania w człowieku. Duch
637 VII, 2, | zachodzącą między faktem a jego znaczeniem relację, któdzy
638 VII, 2, | relację, któdzy faktem a jego znaczeniem ~
639 VII, 2, | Chrystusa, którą wieńczy Jego Misterium paschalne: tylko
640 Zak, 0, | tradycja Ludu Bożego z całym jego bogactwem i wielorakością
641 Zak, 0, | świetle rozumu i zgodnie z jego regułami, choć zarazem kieruje
642 Zak, 0, | ludzkiego, nie uznają jeszcze jego Twórcy, ani tych, którzy
643 Zak, 0, | niewiarygodnym bogactwie jego różnorodnych składników,
644 Zak, 0, | swojej miłości, oraz głębię jego nieustannego poszukiwania
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
645 I, | utrzymuje się przy życiu jego ciało, ale także chleb wiedzy
646 I, | rozliczne poczynania związane z jego apostolskim posłannictwem.
647 I, | tak starą jak człowiek i jego życie na ziemi. Równocześnie
648 I, | początku do nauczania Kościoła, jego nauki o człowieku, o życiu
649 II, | równocześnie wytyczają główne linie jego bytowania na ziemi, zarówno
650 II, | zasięgu wpływu człowieka i jego poszukiwań w celu zaspokojenia
651 II, | służyć urzeczywistnianiu się jego człowieczeństwa, spełnianiu
652 II, | pracującego wprzęgnięcia jego sił fizycznych, praca mięśni
653 II, | bardzo absorbujący — cel jego działania, cel ten nie posiada
654 II, | odpowiada właściwej godności jego pracy — jako podmiot i sprawca,
655 II, | podmiotem pracy i warunkami jego egzystencji. Dla realizacji
656 II, | a może nawet poniekąd z jego powodu — praca jest dobrem
657 II, | dobrem człowieka — dobrem jego człowieczeństwa — przez
658 II, | wspólnego wypracowywanego przez jego rodaków, uświadamiając sobie
659 II, | człowiekowi lub pomniejszając jego godność i jego niezbywalne
660 II, | pomniejszając jego godność i jego niezbywalne prawa. ~
661 III, | właściwym podmiotem oraz z jego celowym działaniem. Rzeczywistość
662 III, | życie ludzkie i stanowi o jego wartości i sensie. Chociaż
663 III, | stanowi podstawowy wymiar jego ziemskiego bytowania i powołania —
664 III, | panem” stworzeń oddanych do jego dyspozycji w widzialnym
665 III, | uzależniający człowieka i jego pracę. ~Rozbicie tego spójnego
666 III, | praw człowieka związanych z jego pracą, to z tego samego
667 IV, | wielu różnych elementów. Jego odpowiedzialność różni się
668 IV, | które wywierają wpływ na jego postępowanie. Jeżeli chodzi
669 IV, | rozbudowany i skomplikowany. Przy jego określaniu trzeba brać pod
670 IV, | człowieka ze względu na jego pracę posiada troska o zatrudnienie
671 IV, | społeczno-ekonomicznego, a w każdym razie jego sprawiedliwe funkcjonowanie,
672 IV, | podejmowaniu decyzji dotyczących jego świadczeń z tytułu pracy
673 IV, | podmiotem ze wszystkimi jego prawami, winna mieć ułatwiony
674 V, | w dzieło zbawienia jako jego zwyczajny, a równocześnie
675 V, | Odkupiciela, uczestniczyć w Jego zbawczych zamierzeniach
676 V, | przez wiarę żywy udział w Jego trojakim posłannictwie:
677 V, | owocem niewypowiedzianego Jego planu. Im zaś bardziej potęga
678 V, | naturę całego stworzenia, jego wartość i przeznaczenie
679 V, | jakie przyniosło Słowo Jego” 15. ~ ~
680 V, | Jezusa, o którego wielu z Jego pierwszych słuchaczy w Nazarecie „
681 V, | Mt 13, 55). I chociaż w Jego słowach nie znajdujemy specjalnego
682 V, | 3, 8) 16. Stąd też płyną jego pouczenia na temat pracy,
683 V, | znajdujemy w życiu Chrystusa i Jego przypowieściach — w tym, „
684 V, | zawiera się Krzyż Chrystusa, Jego posłuszeństwo aż do śmierci,
685 V, | niech wie, jakie miejsce ta jego praca zajmuje nie tylko
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
686 I, 2 | Paweł VI, oraz gotowości jego kontynuowania z Bożą pomocą. ~
687 I, 3 | patrzeć z bliska, podziwiając Jego głęboką mądrość i odwagę,
688 I, 3 | Świętego Kościoła, zarówno jego Boskiej tajemnicy, jak też
689 I, 3 | wszystko, co składa się na Jego pontyfikat, niejednokrotnie
690 I, 4 | Kościoła musi łączyć się z jego wszechstronną otwartością,
691 I, 4 | ad extra”, „na zewnątrz” jego prawdziwe oblicze. W ten
692 I, 4 | jej Kościół Chrystusowy, jego posłannictwo i jego służba.
693 I, 4 | Chrystusowy, jego posłannictwo i jego służba. Może nawet czasem
694 I, 4 | krytyki, jakiej Kościół, jego instytucje i struktury,
695 I, 4 | wszystkiego, co stanowi o jego ludzkim charakterze i ludzkiej
696 I, 5 | Następcy św. Piotra i poddanych Jego kierownictwu. Tę to zasadę
697 I, 5 | pontyfikatu Jana Pawła I, jak też jego niegodnego Następcy. ~Ów
698 I, 6 | Chrystusa, nie wypełnilibyśmy Jego testamentu. Czy wolno nam
699 I, 6 | jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna” (
700 II, 1 | Święte mówi: „Wielkie będzie Jego panowanie”, Pater futuri
701 II, 1 | Kol 2, 3), Kościół jest Jego Ciałem (por. Rz 12, 5; 1
702 II, 1 | Kościół nie przestaje słuchać Jego słów, odczytuje je wciąż
703 II, 1 | na nowo, każdy szczegół Jego życia odtwarza z największym
704 II, 1 | jako Człowiek. Przemawia Jego życie, Jego człowieczeństwo,
705 II, 1 | Człowiek. Przemawia Jego życie, Jego człowieczeństwo, Jego wierność
706 II, 1 | życie, Jego człowieczeństwo, Jego wierność prawdzie, Jego
707 II, 1 | Jego wierność prawdzie, Jego miłość wszystkich ogarniająca.
708 II, 1 | ogarniająca. Przemawia z kolei Jego śmierć na Krzyżu, zdumiewająca
709 II, 1 | nie przestaje przeżywać Jego śmierci na Krzyżu i Jego
710 II, 1 | Jego śmierci na Krzyżu i Jego Zmartwychwstania. Są one
711 II, 1 | wiecznego. Kościół żyje Jego tajemnicą, czerpie z niej
712 II, 1 | stała się najgłębszą zasadą jego życia i jego posłannictwa. ~
713 II, 1 | najgłębszą zasadą jego życia i jego posłannictwa. ~
714 II, 2 | człowieka, który wszedł w Jego „serce”. Słusznie przeto
715 II, 2 | objawieniu tajemnicy Ojca i Jego Miłości objawia w pełni
716 II, 2 | człowiekowi i okazuje mu najwyższe jego powołanie”, I dalej: „Ten,
717 II, 3 | dniu stworzenia. A miłość Jego nie cofa się przed niczym,
718 II, 4 | siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest pozbawione sensu,
719 II, 4 | Chrystusem. Ono wyznacza zarazem Jego miejsce. Jego — jeśli tak
720 II, 4 | wyznacza zarazem Jego miejsce. Jego — jeśli tak można się wyrazić —
721 II, 6 | przypomnieć św. Pawła, choćby jego przemówienie na ateńskim
722 II, 6 | Ewangelizatorem15, patrzymy również na Jego Apostołów, Męczenników i
723 II, 6 | poszanowanie dla człowieka, dla jego rozumu i woli, dla jego
724 II, 6 | jego rozumu i woli, dla jego sumienia i wolności16. W
725 II, 6 | korzenia, w duszy człowieka, w jego sercu, w jego sumieniu.
726 II, 6 | człowieka, w jego sercu, w jego sumieniu. Jakże wspaniałym
727 II, 6 | które są również udziałem jego ludzkich dziejów — nie przestaje
728 II, 6 | potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu
729 III | III ~Człowiek odkupiony i jego sytuacja w świecie współczesnym~
730 III, 1 | wbrew wszystkim pozorom Jego nieobecności, wbrew wszystkim
731 III, 1 | niepowtarzalnej pełni, chociaż Jego życie na ziemi było krótkie,
732 III, 1 | tutaj o człowieka w całej jego prawdzie, w pełnym jego
733 III, 1 | jego prawdzie, w pełnym jego wymiarze. Nie chodzi o człowieka „
734 III, 1 | tajemnicy, która stała się jego udziałem w Jezusie Chrystusie,
735 III, 2 | człowieka w całej prawdzie jego życia, jego sumienia, w
736 III, 2 | całej prawdzie jego życia, jego sumienia, w jego nieustannie
737 III, 2 | życia, jego sumienia, w jego nieustannie się potwierdzającej
738 III, 2 | Watykański II, gdy rysując jego sytuację w świecie współczesnym,
739 III, 2 | jest drogą Kościoła, drogą jego codziennego życia i doświadczenia,
740 III, 2 | być wciąż na nowo świadomy jego „sytuacji” — to znaczy świadomy
741 III, 2 | znaczy świadomy równocześnie jego możliwości, które wciąż
742 III, 3 | zagrożony przez to, co jest jego własnym wytworem, co jest
743 III, 3 | co jest wynikiem pracy jego rąk, a zarazem — i bardziej
744 III, 3 | bardziej jeszcze — pracy jego umysłu, dążeń jego woli
745 III, 3 | pracy jego umysłu, dążeń jego woli Owoce tej wielorakiej
746 III, 3 | w lęku. Żyje w lęku, że jego wytwory — rzecz jasna nie
747 III, 3 | Księgi Rodzaju już w opisie jego stworzenia (por. Rdz 1-2),
748 III, 3 | człowieka o człowieka, o samo jego człowieczeństwo, o przyszłość
749 III, 3 | tę troskę o człowieka, o jego człowieczeństwo, o przyszłość
750 III, 4 | królewskości” człowieka, to znaczy jego powołaniu do uczestniczenia
751 III, 4 | prześwietlać poszczególne jego etapy pod tym właśnie kątem
752 III, 4 | wszystkim, co należy do jego tylko własnej prawidłowości,
753 III, 5 | bardzo ta sprawa wiąże się z jego własnym posłannictwem we
754 III, 5 | doświadczenie człowieka, jego rozum oraz poczucie ludzkiej
755 III, 5 | światopoglądu. Godności człowieka, jego obiektywnym uprawnieniom
756 IV, 1 | zwrot ku człowiekowi, ku jego rzeczywistym problemom,
757 IV, 1 | rzeczywistym problemom, ku jego nadziejom i cierpieniom,
758 IV, 1 | poza tym, jakim obdarza go Jego Pan i Oblubieniec. Właśnie
759 IV, 1 | wewnątrz i nadającą sens całej jego działalności. Jednoczy się
760 IV, 1 | 8, 30), jakie stało się jego udziałem poprzez wszystko,
761 IV, 1 | wszystko, co składa się na jego życie na tej ziemi. Rozważając
762 IV, 1 | posłannictwie Chrystusa, w troistej Jego posłudze — prorockiej, kapłańskiej
763 IV, 2 | jako odpowiedź na objawione Jego Słowo; właśnie dlatego jest
764 IV, 2 | współczesnym, a dojrzały owoc jego obrad, doświadczeń i sugestii
765 IV, 2 | w której przejawia się jego charyzmat prorocki: świadczenie
766 IV, 2 | posłannictwie Chrystusa, w Jego posłudze prawdy Bożej, również
767 IV, 3 | poddanie się zbawczej mocy Jego działania, którą wyraził
768 IV, 3 | aby stać się uczestnikami Jego Zmartwychwstania (por. Rz
769 IV, 3 | zawsze poprzez zbawczy akt Jego ofiary, przez którą nas
770 IV, 3 | przybrania (por. Rz 8, 26), na Jego podobieństwo stajemy się
771 IV, 3 | Chrystusa przez to, że odnawia Jego śmierć krzyżową51, za cenę
772 IV, 3 | zaiste Najświętszego — jego pełnych wymiarów, jego istotnego
773 IV, 3 | jego pełnych wymiarów, jego istotnego znaczenia. Jest
774 IV, 3 | Chrystusie samym łączy się z Jego własną ofiarą, z Jego własnym
775 IV, 3 | z Jego własną ofiarą, z Jego własnym oddaniem Ojcu. A
776 IV, 3 | missionis”, tak jak ukazał nam jego oblicze Sobór Watykański
777 IV, 4 | posłannictwie Chrystusa — w Jego właśnie „królewskiej posłudze” —
778 IV, 4 | 7). Ten zaś „dar”, będąc jego własnym powołaniem, własnym
779 IV, 4 | daje nam Jezus Chrystus. Jego Kościół, który wszyscy stanowimy,
780 IV, 4 | życie ludzkie i przyobleka w jego realny kształt. W ten sposób
781 IV, 5 | szeroki oddźwięk, niech i Jego niegodnemu Następcy wolno
782 IV, 5 | wypadało rozwinąć na początku jego papieskiej posługi. Jest
783 IV, 5 | względem człowieka i wszystkich jego spraw. Na tym polega tajemnica
784 IV, 5 | każdemu człowiekowi, że jest jego Kościołem: Kościołem Ludu
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
785 Wprow, 0, | Maryję: Tego, który jest jego Panem i Głową, i Tę, która
786 Wprow, 0, | Nowego Przymierza, jest jego prawzorem jako oblubienicy
787 Wprow, 0, | wzrok naszej wiary w stronę Jego ziemskiej Rodzicielki. Nie
788 Wprow, 0, | odwiecznie przeznaczona na Jego Matkę, była już na ziemi.
789 Wprow, 0, | wiary Kościoła tajemnica Jego ziemskiej Matki. Dogmat
790 I, 1, | święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył
791 I, 1, | Nim mamy odkupienie przez Jego krew — odpuszczenie występków,
792 I, 1, | występków, według bogactwa Jego łaski” (Ef 1, 4-7). ~Boski
793 I, 1, | Wcielenia w samym zaczątku jego wypełnienia na ziemi. Zbawcze
794 I, 2, | pokorą, „jak niezbadane są Jego wyroki i niezgłębione Jego
795 I, 2, | Jego wyroki i niezgłębione Jego drogi” (por. Rz 11, 33).
796 I, 2, | iż „Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida” i że będzie
797 I, 2, | domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca” (
798 I, 2, | itinerarium” wiary. Słowa jego, natchnione przez Ducha
799 I, 2, | Jezus” (por. Łk 2, 21). Jego słowa są zgodne z brzmieniem
800 I, 2, | Syn Maryi — a wraz z Nim Jego Matka — doznają na sobie
801 I, 2, | została objawiona tajemnica Jego Boskiego synostwa, Matka,
802 I, 2, | współcierpiała i z ofiarą Jego złączyła się matczynym duchem,
803 I, 2, | Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie (...)
804 I, 2, | domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca” (
805 I, 2, | przenikliwy wpływ Ducha Świętego, Jego światła i mocy! ~Przez tę
806 I, 2, | zjednoczona z Chrystusem w Jego wyniszczeniu. Wszak „On (
807 I, 2, | Równocześnie zaś spełniły się tam jego słowa skierowane do Maryi: „
808 I, 3, | wypowiedziała pod adresem jego Matki i Rodzicielki, Jezus
809 I, 3, | oznajmiono Jezusowi, że Jego „Matka i bracia stoją na
810 I, 3, | por. Łk 2, 49). Głosi Jego królestwo: „królestwo Boże”
811 I, 3, | odsuwa się od tej, która była Jego Rodzicielką, Jego rodzoną
812 I, 3, | która była Jego Rodzicielką, Jego rodzoną Matką? Czy pragnie
813 I, 3, | Matka Jezusa na początku Jego życia publicznego: „Odbywało
814 I, 3, | to wesele także Jezusa i Jego uczniów” (J 2, 1-2). Z tekstu
815 I, 3, | chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie” (J 2, 11). ~Maryja
816 I, 3, | istniało między Jezusem a Jego Matką? Jak wniknąć w tajemnicę
817 I, 3, | Chrystusowego, lecz ukazuje jego moc”, ponieważ „Jezus Chrystus
818 I, 3, | zasług Chrystusowych, na Jego pośrednictwie się opiera,
819 I, 3, | zarazem zmierza do objawienia Jego zbawczej mocy. ~Z tekstu
820 I, 3, | ofiara krzyżowa Chrystusa, Jego paschalna tajemnica. Zapis
821 I, 3, | Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria,
822 I, 3, | Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i
823 I, 3, | tajemnicę Chrystusa, by być Jego Matką, czyli Świętą Bożą
824 I, 3, | moment narodzin Kościoła, jego pełne objawienie się wobec
825 I, 3, | Matką Jezusa i z braćmi Jego» (Dz 1, 14), także Maryję
826 II, 1, | Nią Duch Święty. Stała się Jego doskonałą Oblubienicą przy
827 II, 1, | był On Synem Maryi, a Ona Jego Matką. A jako taka, była
828 II, 1, | lat dziecięcych Jezusa, Jego życia ukrytego w Nazarecie,
829 II, 1, | wiary. Szła poprzez lata Jego życia ukrytego w Nazarecie,
830 II, 1, | domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”.
831 II, 1, | Kościoła od początku, od dnia jego narodzin. U podwalin tego,
832 II, 1, | Kościoła i trwa stale w jego sercu, utajona jako szczególne
833 II, 1, | możny jest i Święte imię Jego” (por. Łk 1, 48-49). W ślad
834 II, 1, | Chrystusa idzie błogosławieństwo Jego Matki jako szczególna cześć
835 II, 1, | i ufnością do Maryi jako Jego Matki, ale zarazem szukają
836 II, 1, | wiernych do swego Syna i do Jego ofiary oraz do miłości Ojca” 64.
837 II, 1, | Ojciec dał „tron Dawida, ojca Jego”. On też: „króluje w domu
838 II, 1, | domu Jakubowym, a królestwu Jego nie będzie końca”. ~W tym
839 II, 1, | rodzinnej Zbawiciela świata i Jego Matki. Taka też jest wymowa
840 II, 1, | Głową w jedności Ducha Jego” 71. ~ ~
841 II, 2, | przyświeca Ludowi Bożemu w jego pielgrzymowaniu jako znak
842 II, 3, | Wszechmocny.~Święte jest Jego imię —~a swoje miłosierdzie
843 II, 3, | ojcom —~na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki”. (Łk
844 II, 3, | chwała niewypowiedzianej Jego świętości, odwieczna miłość,
845 II, 3, | uczynił mi (...). Święte jest Jego imię” — a słowa Jej wyrażają
846 II, 3, | wszystkim „Abrahamowi (...) i jego potomstwu na wieki”: a więc
847 II, 3, | człowiekowi. „Święte jest Jego imię”. Słowa Magnificat
848 II, 3, | Syna, ostatecznie zaś przez Jego Krzyż i zmartwychwstanie. ~
849 II, 3, | ożywienia w realizowaniu jego posłannictwa. Kościół idzie
850 III, 1, | Chrystusowego, lecz ukazuje jego moc” 94: jest to pośrednictwo
851 III, 1, | zasług Chrystusowych, na Jego pośrednictwie się opiera,
852 III, 1, | Najwyższego i poddając się Jego mocy, mówi: „Oto Ja, służebnica
853 III, 1, | osobę Chrystusa oraz na Jego dzieło, na całe Jego posłannictwo.
854 III, 1, | na Jego dzieło, na całe Jego posłannictwo. Słowa: „oto
855 III, 1, | posłannictwem Zbawiciela, z Jego dziełem i z Jego cierpieniem.
856 III, 1, | Zbawiciela, z Jego dziełem i z Jego cierpieniem. Na drodze takiej
857 III, 1, | należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia” (1 Kor 15, 22-
858 III, 1, | szczególnie z Nim zjednoczona w Jego pierwszym przyjściu, to
859 III, 2, | świadomości Kościoła, związanej z jego apostolskim posługiwaniem
860 III, 2, | związany jest istotowo z jego sakramentalną naturą. Jeśli
861 III, 2, | strzec Słowa Bożego, zgłębiać jego bogactwo z mądrością i rozwagą,
862 III, 2, | której uobecnia się Chrystus, Jego prawdziwe Ciało narodzone
863 III, 2, | charakteryzuje macierzyństwo w samej jego istocie. Każde bowiem z
864 III, 2, | miłością, na jakiej opiera się jego wychowanie i dojrzewanie
865 III, 2, | Golgocie to nowe macierzyństwo Jego Matki zostało zaadresowane
866 III, 2, | to wszystko, co stanowi jego własne życie wewnętrzne,
867 III, 2, | życie wewnętrzne, poniekąd jego Ludzkie i chrześcijańskie „
868 III, 2, (130)| mieszkania i gościnności w jego domu; określa raczej jakąś
869 III, 2, | prawdą i życiem” (J 14, 6), Jego — Przedwiecznego Syna —
870 III, 2, | człowieka i ostateczny sens jego powołania: „Chrystus bowiem
871 III, 2, | Matka Kościoła jest także jego wzorem. Kościół bowiem —
872 III, 3, | w tajemnicy Chrystusa i Jego Kościoła. Jest to bowiem
873 III, 3, (143)| przypada w tym roku; por. wśród jego dzieł Uwielbienia Maryi. ~
874 III, 3, | przypomniał wszystko, co w jego przeszłości świadczy o tej
875 III, 3, | Maryjny podałem również, że jego zakończenie będzie miało
876 Zak, 0, | powiedzieć, że zamierzył jego poniekąd „przebóstwienie”
877 Zak, 0, | przebóstwienie” według jego uwarunkowań historycznych,
878 Zak, 0, | tego daru, jaki stał się jego udziałem w Duchu Świętym: „
879 Zak, 0, | Przełom” ten należy do całych jego dziejów — od tego początku,
880 Zak, 0, | przełomu, a zarazem dotyka jego nieustającego „dziś i teraz”,
881 Zak, 0, | zarazem do Odkupiciela i Jego Matki z wołaniem: „wspomóż”!
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
882 Wprow, 0, | drugiego tysiąclecia od Jego przyjścia obejmujemy spojrzeniem
883 Wprow, 0, | oznaką żywotności, tak jak jego osłabienie jest oznaką kryzysu
884 Wprow, 0, | otwórzcie drzwi Chrystusowi! Jego Ewangelia niczego nie odbiera
885 I, 1, | Chrystusa zawiera elementy Jego posłannictwa łaski, prawdy,
886 I, 1, | ostatecznym i zupełnym poprzez Jego Jednorodzonego Syna: „Wielokrotnie
887 I, 1, | przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem
888 I, 1, | pod działaniem Ducha. To Jego jedyne i powszechne pośrednictwo,
889 I, 1, | sposób ciała” (Kol 2, 9) i „z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali” (
890 I, 1, | wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża” (Kol 1, 19-20).
891 I, 1, | należy nigdy tracić z oczu Jego jedności. Odczuwając potrzebę
892 I, 2, | Chrystusa i przeżywanej przez Jego uczniów. To nowe życie jest
893 I, 2, | wierzy w Chrystusa i żyje w Jego Kościele. Zbawienie w Chrystusie,
894 I, 2, | przymuszano do działania wbrew jego sumieniu ani nie przeszkadzano
895 I, 2, | temat Boga, człowieka i jego przeznaczenia, życia i śmierci,
896 I, 3, | Chrystus żyje w nim; jest jego Oblubieńcem; sprawia jego
897 I, 3, | jego Oblubieńcem; sprawia jego wzrost; wypełnia przezeń
898 I, 4, | od Chrystusa, jest owocem Jego ofiary i zostaje udzielana
899 I, 5, | naszej wiary w Chrystusa i w Jego miłość ku nam. ~Dzisiejszą
900 II, 0, | Go zaś i ukazał w sobie — Jego Synu”21. Słowa te napisałem
901 II, 0, | przyjęciu tajemnicy Ojca i Jego miłości, ukazanej i darowanej
902 II, 0, | Iz 43, 1-7) i staje się Jego świadkiem i rzecznikiem
903 II, 0, | Izrael uświadamia sobie, że jego wybranie ma znaczenie uniwersalne (
904 II, 1, | Królestwa Bożego są przedmiotem Jego misji: „Na to zostałem posłany” (
905 II, 1, | mówi, co czyni i kim jest. Jego moc, tajemnica skuteczności
906 II, 1, | tajemnica skuteczności Jego działania, leży w całkowitym
907 II, 1, | w kontekście podróży po Jego ziemi. Horyzont posłannictwa
908 II, 1, | bliskie (por. Mk 1, 15), jego przyjście jest przedmiotem
909 II, 1, | 10), wiara dostrzega już jego działanie w znakach, takich
910 II, 1, | starać się będzie pełnić Jego wolę (por. Mt 7, 21). ~ ~
911 II, 2, | wszyscy są powołani, by być jego członkami. Dla podkreślenia
912 II, 2, | kocha i objawia w ten sposób Jego niezmierną czułość względem
913 II, 2, | docierają do człowieka zarówno w jego wymiarze fizycznym, jak
914 II, 2, | Liczne uzdrowienia ukazują Jego ogromne współczucie wobec
915 II, 2, | chorób ani cierpień i że Jego posłannictwo zdąża od samego
916 II, 2, | najwyższy wyraz w ofierze Jego życia za ludzi (por. J 15,
917 II, 2, | wyzwolenia od zła we wszelkich jego formach. Krótko mówiąc,
918 II, 2, | zbawczego planu w całej jego pełni ~ ~
919 II, 3, | uczestniczy we władzy Boga i w Jego panowaniu nad światem (por.
920 II, 3, | uniwersalny orędziu Chrystusa, Jego działalności i całemu Jego
921 II, 3, | Jego działalności i całemu Jego posłannictwu. Uczniowie
922 II, 3, | poprzez tajemniczą więź z Jego osobą. ~Po zmartwychwstaniu
923 II, 4, | wypełniło. I to nie tylko przez Jego słowa i Jego dzieła: „Przede
924 II, 4, | tylko przez Jego słowa i Jego dzieła: „Przede wszystkim
925 II, 4, | ani przeciwstawiane innym jego zasadniczym zadaniom, takim
926 II, 4, | jak głoszenie Chrystusa i Jego Ewangelii, zakładanie i
927 II, 5, | tym, którzy wierzą w imię jego” (J 1, 12). ~Kościół następnie
928 II, 5, | zbawienia dla całej ludzkości i jego działalność nie ogranicza
929 II, 5, | do tych, którzy przyjmują jego orędzie. Jest on potężną
930 III, 0, | pierwszym i nadrzędnym podmiotem jego urzeczywistniania w duszy
931 III, 0, | całej misji kościelnej: Jego dzieło rozbłyska zamienicie
932 III, 0, | także w słuchaczach: „Przez Jego oddziaływanie Dobra Nowina
933 III, 1, | świat, jak Ojciec posłał Jego, i dlatego daje im Ducha.
934 III, 1, | 16, 18). Nakaz misyjny w jego ujęciu ukazuje, że głoszenie
935 III, 2, | osób, jak i dróg dla misji. Jego działanie objawia się szczególnie
936 III, 4, | szczególny sposób w Kościele i w jego członkach; tym niemniej
937 III, 4, | członkach; tym niemniej Jego obecność i działanie są
938 III, 4, | niejasno, jaki jest sens jego życia, jego pracy i jego
939 III, 4, | jaki jest sens jego życia, jego pracy i jego śmierci38.
940 III, 4, | jego życia, jego pracy i jego śmierci38. Duch zatem znajduje
941 III, 4, | sytuacji, ale z samej struktury jego bytu39. ~Obecność i działanie
942 III, 4, | otwarcia oczu, aby rozważać Jego działanie obecne w każdym
943 III, 4, | szacunek dla człowieka w jego poszukiwaniu odpowiedzi
944 III, 4, | wszelką niejednoznaczną jego interpretację, było wyrazem
945 III, 4, | należy też oddzielać od Jego specyficznego działania
946 IV, 0, | dotyczy zbawienia w całej jego integralności, stosownie
947 IV, 1, | umieszczonej w samym sercu jego życia, jako podstawowy obowiązek
948 IV, 2, | społeczno-kulturowe, w których Chrystus i Jego Ewangelia nie są znane,
949 IV, 2, | dalekie od Chrystusa i od Jego Ewangelii. W tym wypadku
950 IV, 2, | dzieło głoszenia Chrystusa i Jego Ewangelii, budowania Kościoła
951 IV, 3, | misji, ale Jezus Chrystus i Jego Duch. My jesteśmy tylko
952 IV, 4, | przeszkody polityczne utrudniały jego misyjną obecność. Jest jednak
953 IV, 5, | Boga dla urzeczywistnienia Jego planu. Wolność religijna,
954 IV, 5, | gdzie większy jest zasięg jego wpływów. Nie chodzi jednak
955 IV, 5, | człowieka w pełnym poszanowaniu jego wolności64: misja nie uszczupla
956 V, 0, | czyli Epifanii, i całkowitym jego wypełnieniu w świecie oraz
957 V, 0, | wypełnieniu w świecie oraz w jego historii, w której Bóg przez
958 V, 2, | misyjna zmierza ku głoszeniu Jego tajemnicy. ~Przedmiotem
959 V, 3, | przylgnięcie do Chrystusa i do Jego Ewangelii poprzez wiarę.
960 V, 3, | Chrystusa i wejście do grona Jego uczniów. ~Do tego nawrócenia
961 V, 3, | czyni członkami Chrystusa i Jego Kościoła. ~To wszystko należy
962 V, 3, | chrztu, które zaciemniają jego właściwą rolę w wierze.
963 V, 3, | związane z Chrystusem i Jego orędziem, ale nie chcą,
964 V, 4, | ludu, w którym rozproszone Jego dzieci zgromadziłyby się
965 V, 6, | która zaznaczyła się w całej jego drodze dziejowej, ale dziś
966 V, 6, (92) | najmniejszej zmiany zasadniczej jego prawdy, przełożyć je na
967 V, 6, | Paweł VI w Kampani — aby jego rodzimy głos, jaśniejszy
968 V, 7, | nie znające Chrystusa i Jego Ewangelii, a ogromna ich
969 V, 7, | ludzi — nie zmniejsza to jego obowiązku i zdecydowania,
970 V, 9, | podobieństwo Boga, by być Jego dziećmi, ale obraz ten jest
971 VI, 0, | apostołów, aby współpracowali w Jego misji i przedłużali w czasie
972 VI, 0, | misji i przedłużali w czasie Jego zbawcze dzieło: „Będziecie
973 VI, 3, | rodaków, którzy nie należą do Jego owczarni. „Nie omieszkają (
974 VI, 7, | zadaniami, tak aby wszyscy jego członkowie „zgodnie przykładali
975 VI, 7, | działanie w tej dziedzinie, a jego owoce są widoczne. Jest
976 VII, 1, | Kol 1, 24). Misjonarzowi w jego ofierze winni towarzyszyć
977 VII, 3, | otrzymuje; rozdaje ubogim to, co jego bogatsi członkowie oddają
978 VII, 5 | misyjnego w Ludzie Bożym i jego formacja misyjna ~
979 VII, 5, | także w te dziedziny, ale jego podstawowe zadanie jest
980 VII, 7, | są we własnym narodzie i jego kulturze, winny jednak w
981 VII, 8, | przecież w Boga, Ojca i Pana, w Jego dobroć i miłosierdzie. Na
982 VII, 8, | zjednoczenia wszystkich jego sił. ~Przygotowując się
983 VIII, 1 | Chrystusowi, nie odzwierciedlając Jego obrazu, ożywionego w nas
984 VIII, 1 | wielkodusznej odpowiedzi na Jego wezwanie, okazują się niezdolni
985 VIII, 1 | niezdolni do zrozumienia Jego słów i nieskorzy do pójścia
986 VIII, 1 | Chrystusa i światłych głosicieli Jego Słowa: to Duch poprowadzi
987 VIII, 1 | razem przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi” (Dz 4, 26).
988 VIII, 2, | towarzyszy w każdej chwili jego życia — „Przestań się lękać (...),
989 VIII, 3, | w sobie ducha Kościoła, jego otwartość i zainteresowanie
990 VIII, 3, | podtrzymać gorliwość misjonarza; jego codzienna udręka — jak pisze
991 Zak, 0, | zarazem zmierza do objawienia Jego zbawczej mocy” 178, zawierzam
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
992 I, | przechowuje się z wielką czcią jego relikwie w starożytnej rzymskiej
993 II, | Metodego, a także życia jego brata św. Cyryla, tak ściśle
994 II, | odległe strony. Odzyskawszy jego relikwie6 zabrali je ze
995 II, | III z prośbą o przysłanie jego ludom „Biskupa i nauczyciela
996 II, | podjąć już sam Metody, gdyż jego młodszy brat, ciężko chory,
997 II, | przywróconej stolicy w Sirmium. Jego działalność apostolska została
998 II, | kryzys, a prześladowanie jego uczniów wzmogło się tak
999 III, | ludzi, przyjęta z wiarą w Jego obietnicę, jest zawsze tajemniczym
1000 III, | jednoczesnego udzielania pomocy w jego osiągnięciu. W tym celu
1-500 | 501-1000 | 1001-1342 |