Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 III, | ich imieniu, a czerpiąc z własnego trudnego doświadczenia pracy
2 III, | stać pierwszymi twórcami własnego rozwoju; trzeba jednak im
3 III, | wypracowanemu przez wysiłek własnego rozumu i korzystanie z własnej
4 IV, | to na ogół nie tylko dla własnego użytku, ale także po to,
5 IV, | tak jakby nie miała ona własnego kształtu i wcześniejszego,
6 IV, | traktowania siebie samego i własnego życia raczej jako zespołu
7 IV, | możliwości przeżycia w pełni własnego człowieczeństwa i nawiązania
8 VI, | za całkowite zwycięstwo własnego systemu gospodarczego, zaniedbają
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
9 III, | akcie uświadomienia sobie własnego grzechu. ~W miłosierdziu
10 IV, | być najemnikiem w domu własnego ojca, to z pewnością głębokie
11 IV, | Przecież chodziło w końcu o własnego syna. Tego zaś stosunku
12 V, | to straszne cierpienie: „własnego swego Syna Bóg nie oszczędził”,
13 V, | Chrystusa, w tym, że Ojciec własnego Syna nie oszczędził, ale
14 V, | miłosierdzia” wobec swojego własnego Syna, wobec Ukrzyżowanego. ~
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
15 2, | niejako wyobcowany i wyzuty z własnego człowieczeństwa, gdy idąc
16 2, | grzechem w oparciu o głos własnego sumienia, „wciąż musi się
17 3, | ludzka zabiega o uczynienie własnego życia bardziej ludzkim i
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
18 I, 3, | społecznego. Jeżeli promocja własnego „ja” jest pojmowana w kategoriach
19 I, 4, | okazją i narzędziem afirmacji własnego „ja” oraz samolubnego zaspokajania
20 I, 5, | Jego miłości i ofiary z własnego życia, aby mógł wypełnić
21 II, 6, | nienaruszalności życia — własnego i innych — jako rzeczywistości,
22 III, 2, | kiedy prawo do ochrony własnego życia oraz obowiązek nieszkodzenia
23 III, 4, | łagodne” zakończenie życia własnego lub cudzego. W rzeczywistości
24 III, 5, | co oznacza rezygnację z własnego sumienia przynajmniej w
25 III, 5, | wynikającymi z obowiązku obrony własnego prawa do odmowy uczestnictwa
26 III, 6, | decyzji podporządkowania własnego życia Bogu99. ~Już w tym
27 III, 12, | człowieka — nie tylko do własnego dziecka, ale do człowieka
28 Zak, 0, | Maryi, Kościół odkrywa sens własnego macierzyństwa i sposób,
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
29 Wprow, 0, | pytanie o sens rzeczy i jego własnego istnienia. Wszystko co jawi
30 I, 1, | prawdziwemu poznaniu sensu własnego istnienia, które ludzki
31 I, 2, | każdemu przyjąć «tajemnicę» własnego życia. Jako prawda najwyższa,
32 I, 2, | właściwej postawy wobec własnego życia, jeśli tylko podąża
33 II, 1, | rzeczy, a w szczególności własnego istnienia. Słusznie zatem
34 III, 1, | doświadczenie cierpienia własnego i cudzego, liczne wydarzenia
35 III, 2, | odpowiedzi na pytanie o sens własnego życia: w takim świetle interpretuje
36 III, 2, | kim jest i co ujawnia z własnego wnętrza. Człowiek udoskonala
37 III, 2, | zawierzenia samego siebie i własnego życia innej osobie to z
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
38 I, | poddaństwa domagają się własnego należnego im miejsca wśród
39 IV, | organizacji pracy w zakresie własnego społeczeństwa, działać równocześnie
40 IV, | pomnożenia dobra wspólnego własnego kraju. Ów wysiłek i ów wkład
41 V, | pracy, oparta na przykładzie własnego życia w ciągu lat nazaretańskich,
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
42 IV, 1 | światła i moce dla swojego własnego posłannictwa. Jeśli bowiem —
43 IV, 5 | podąża stale za dziełem własnego Syna i rozprzestrzenia się
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
44 III, 2, | uczy się od Maryi swego własnego macierzyństwa. „Rozważając
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
45 III, 4, | ludzka zabiega o uczynienie własnego życia bardziej ludzkim i
46 IV, 3, | traktowane jest jako porzucenie własnego narodu i własnej kultury. ~
47 V, 9, | zakonnych, do szczerej rewizji własnego życia pod kątem solidarności
48 VIII, 2, | oderwaniu od osób i dóbr z własnego środowiska, by stał się
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
49 IV, | w służbie Bożej używały własnego języka. ~Obydwaj Bracia,
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
50 III, | uczestnictwa w budowaniu własnego narodu, różne formy wyzysku
51 III, | zapewnienie w ten sposób własnego bezpieczeństwa. To wykrzywienie,
52 III, | konsekwentnego wyrzeczenia się własnego egoizmu. ~Dochodzi tu jeszcze,
53 IV, | ludy i narody mają prawo do własnego pełnego rozwoju, który obejmując
54 IV, | pretekstu do narzucania innym własnego sposobu życia czy własnej
55 IV, | wyznawania i praktykowania własnego religijnego credo. ~Na płaszczyźnie
56 VI, | przestrzeń do wypełnienia własnego posłannictwa w świecie. ~
57 VI, | odpowiadających potrzebom własnego społeczeństwa. Każdy z tych
58 VI, | każdego narodu na rzecz własnego rozwoju we współpracy z
59 VII, | Ludy i jednostki dążą do własnego wyzwolenia. Poszukiwanie
60 VII, | jest wezwany do zajęcia własnego miejsca w tej pokojowej
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
61 Wprow, 0, | przez wielkoduszną ofiarę z własnego życia, złożoną dla Królestwa
62 I, 5, | i bezwarunkowa ofiara z własnego życia złożona Ojcu przez
63 I, 9, | miłości, poszanowania nakazów własnego sumienia i sumienia bliźniego,
64 II, 11, | wymagają szacunku dla sumienia własnego i drugiej strony, towarzyszyła
65 III, 5, | zadanie może wymagać ofiary z własnego życia (por. J 10, 11-18).
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
66 I, 2, | moralnym a wypełnieniem własnego przeznaczenia. Jest pobożnym
67 II, 4, | człowiek kształtuje go wedle własnego rozumienia i woli, tak też
68 II, 5, | prawodawca, ustanawiał normy własnego postępowania”. „Wynika stąd —
69 II, 6, | kształtowałby siebie jedynie według własnego projektu. Nie byłby niczym
70 II, 6, | nie ukształtuje go według własnego zamysłu. W konsekwencji
71 II, 6, | skłonność do zachowania własnego życia fizycznego. Dlatego
72 II, 6, | niedozwolone, to oddanie własnego życia (por. J 15, 13) dla
73 III, 3, | łamać nawet dla ratowania własnego życia. ~
74 Zak, 1, | jest całkowita ofiara z własnego życia. Przez dar z samej
|