Centesimus annus
   Rozdzial, Numer
 1 III,       |          Europy i służy jej ogólnemu dobru. Europa bowiem nie będzie
 2  IV,       | współdziałając uczestniczy w pracy i dobru drugiego. Człowiek pracuje
 3  VI,       |          którym gospodarka służyłaby dobru wspólnemu; pojedyncze Państwo,


Dives in misericordia
   Rozdzial, Numer
 4 VII,       |              się ze sobą w samym tym dobru, jakim jest człowiek z właściwą


Dominum et vivificantem
   Rozdzial, Numer
 5   2,       |     suwerennym źródłem stanowienia o dobru i złu poprzez wewnętrzną


Ecclesia de Eucharistia
   Rozdzial, Paragraf
 6 III,   31  |                nie wspominając już o dobru Kościoła i świata – ażeby


Evangelium vitae
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 7   I,  1,   |              w tym samym podstawowym dobru: w równej godności osobowej.
 8   I,  3,   |           nie przyjmuje już prawdy o dobru i złu jako jedynego i niepodważalnego
 9  II,  4,   |            wiedzą i rozumem, o złu i dobru ich pouczył” (Syr 17, 7).
10 III, 10,   |             wielkie odkrycia służące dobru ludzkości, należy zawsze
11 III, 10,   |              do służby człowiekowi i dobru wspólnemu, mają oni obowiązek
12 III, 13,   |        wzrastać i służyć prawdziwemu dobru ludzkiego społeczeństwa. ~


Fides et ratio
   Rozdzial, Paragraf, Numer
13 VII,  2,   |           idei uniwersalnej prawdy o dobru, dostępnym poznawczo dla
14 VII,  2,   |      zastosować wiedzę uniwersalną o dobru i tym samym wyrazić swój
15 VII,  2,   |             odwołuje się do prawdy o dobru, a więc nie jest ani subiektywistyczna,


Laborem exercens
   Rozdzial, Numer
16   V,       |          Bożą odpowiadać prawdziwemu dobru rodzaju ludzkiego i pozwolić


Redemptor hominis
   Rozdzial, Paragraf
17 III,  1    |       wszystko, co służy prawdziwemu dobru człowieka — jak też nie


Redemptoris missio
   Rozdzial, Paragraf, Numer
18 III,  4,   |         skierowanych ku prawdzie, ku dobru, ku Bogu36. ~Duch udziela
19 III,  4,   |            ideałów i skierowanych ku dobru inicjatyw ludzkości będącej


Slavorum apostoli
   Rozdzial, Numer
20 III,       |          niesienia pomocy i służenia dobru ludów słowiańskich oraz
21   V,       |          przynosi żadnego uszczerbku dobru doczesnemu jakiegokolwiek


Sollicitudo rei socialis
   Rozdzial, Numer
22  IV,       |        niedorozwój sprzeciwia się on dobru i prawdziwemu szczęściu.
23  IV,       |          służył on naszemu większemu dobru56, które nieskończenie przewyższa
24  IV,       |            uczestnictwa w prawdzie i dobru, którym jest sam Bóg, nie
25   V,       |            odpowiadającymi wspólnemu dobru ludzkości, konieczna jest
26   V,       |              przeciwnych woli Bożej, dobru bliźniego i wśród „struktur”,
27   V,       |          winno w równy sposób służyć dobru wszystkich. ~Przezwyciężając


Veritatis splendor
   Rozdzial, Paragraf, Numer
28  II,  1,   |      rozpoznać, w zgodzie z prawdą o dobru, konkretne prawa i obowiązki
29  II,  2,   |           idei uniwersalnej prawdy o dobru, dostępnym poznawczo dla
30  II,  2,   |      zastosować wiedzę uniwersalną o dobru i tym samym wyrazić swój
31  II,  3,   |              że władza decydowania o dobru i złu nie należy do człowieka,
32  II,  4,   |             mu norm przeciwnych jego dobru, pozostawałaby w sprzeczności
33  II,  8,   |    ostateczną instancję orzekającą o dobru i złu. Na tej podstawie
34  II,  9,   |        wypływają z prawdy o moralnym dobru i złu, w którą sumienie
35  II,  9,   |                         61. Prawda o dobru moralnym, wyrażona w prawie
36  II,  9,   |        świadek uniwersalnej prawdy o dobru, a zarazem uświadamia mu
37  II,  9,   |           odzwierciedlające prawdę o dobru, a nie poprzez arbitralne „
38  II, 10,   |              w imieniu owej prawdy o dobru, której człowiek ma szczerze
39  II, 10,   |           subiektywnego” mniemania o dobru moralnym z prawdą „obiektywną”,
40  II, 10,   | nieporządkiem w stosunku do prawdy o dobru. Co więcej, dobro nie rozpoznane
41  II, 10,   |           zwrócić się ku najwyższemu dobru. Tak więc, zanim znajdziemy
42  II, 10,   |             nawracania ku prawdzie i dobru. Analogiczny sens ma zachęta
43  II, 10,   |           odchodziło ono od prawdy o dobru człowieka, ale by — zwłaszcza
44  II, 11,   |         twierdzą oni wyraźnie, iż o „dobru” i „złu” moralnym można
45  II, 13,   |             samemu Bogu: najwyższemu dobru, w którym człowiek znajduje
46  II, 13,   |       skierowanie ludzkiego czynu ku dobru w jego prawdzie oraz dobrowolne
47  II, 13,   |    ostatecznemu celowi i najwyższemu dobru — czyli samemu Bogu. ~
48  II, 13,   |            czynów Bogu — najwyższemu dobru i ostatecznemu celowi (telos)
49  II, 13,   |      obiektywnego związku z prawdą o dobru, ani też faktu, że określa
50  II, 14,   |       ostatecznego celu w doskonałym dobru, w pierwotnej miłości. Za
51  II, 14,   |             jego przedmiot odpowiada dobru osoby przez to, że uwzględnia
52  II, 14,   |        ukierunkowania ku prawdziwemu dobru osoby, ale uznaje, że dążenie
53  II, 15,   |         przyporządkować ostatecznemu dobru i celowi, którym jest Bóg.
54  II, 15,   |             dla osoby”, które służą „dobru osoby” — dobru, jakim jest
55  II, 15,   |          które służą „dobru osoby” — dobru, jakim jest ona sama i jej
56  II, 15,   |            je przyporządkować Bogu i dobru osoby: „Jeśli czyny są same
57  II, 15,   |        wypadku sprzeciwiają się temu dobru. W tym sensie przestrzeganie
58  II, 15,   |              braterstwu i prawdzie o dobru, a zarazem osłabiało wspólnotę
59 III,  1,   |          ludzką ku jej autentycznemu dobru. Dobrem osoby jest istnienie
60 III,  3,   |             Poprzez swoje świadectwo dobru stają się wyrzutem dla tych
61 III,  5,   |           osobie i jej wzrastaniu ku dobru, ale także społeczeństwu
62 III,  6,   |             czyni kryterium prawdy o dobru, tak że może czuć się usprawiedliwiony
63 III,  8,   |             którym jaśnieje prawda o dobru doprowadzonym aż do doskonałości.
64 III,  8,   |     Chrystusa, głos mówiący prawdę o dobru i złu. Słowo wypowiedziane