1-500 | 501-1000 | 1001-1082
Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | mnie we własnym imieniu i jako członkowie różnych stowarzyszeń,
2 Wprow, | jednocześnie uświadamiają nam, że jako uczniowie „jedynego Nauczyciela”,
3 I, | XIII jest godność robotnika jako takiego i, z tej samej racji,
4 I, | która zostaje określona jako „działalność dla zdobycia
5 I, | o innym prawie robotnika jako osoby. Jest to prawo do „
6 I, | poddana surowej krytyce, jako sprzeczna z podwójną naturą
7 I, | konieczny. Jeśli bowiem praca, jako fakt osobowy, jest objęta
8 I, | zdolnościami i siłami, to jako konieczność jest zdeterminowana
9 I, | traktowania pewnych kwestii jako spraw należących wyłącznie
10 I, | rei socialis34, jawi się jako jedna z fundamentalnych
11 I, | określonej przeze mnie jako „specjalna forma pierwszeństwa
12 I, | charakter instrumentalny, jako że jednostka, rodzina i
13 I, | jego zasadniczej godności jako osoby.~
14 II, | rozważenia go pod tym kątem, jako że zawarty w nim opis sytuacji
15 II, | socjalizm”, który wtedy istniał jako filozofia społeczna i jako
16 II, | jako filozofia społeczna i jako ruch mniej lub bardziej
17 II, | bowiem pojedynczego człowieka jako zwykły element i cząstkę
18 II, | jednocześnie zanika pojęcie osoby jako samodzielnego podmiotu decyzji
19 II, | zrozumienie swej godności jako osoby i zamyka drogę do
20 II, | politycznych i kulturalnych, które jako przejaw tejże ludzkiej natury
21 II, | związków zawodowych, nie tylko jako instrumentu pertraktacji,
22 II, | pertraktacji, ale również jako „miejsca” wyrażania podmiotowości
23 II, | Ruchu robotniczego. Zrodzony jako reakcja świadomości moralnej
24 II, | drugiej wojnie światowej i jako reakcja na jej okrucieństwa
25 III, | należy rozpatrywać jedynie jako problemu technicznego, ale
26 III, | oraz samą osobę Chrystusa, jako adekwatną egzystencjalnie
27 III, | interesowi społeczeństwa jako całości, a raczej szukać
28 III, | jeśli pojawiające się, jako następstwo przeszłości,
29 III, | zasobów, których światu jako całości nie brakuje, dla
30 III, | ludzi i narody — traktuje jako ciężar i jako dokuczliwych
31 III, | traktuje jako ciężar i jako dokuczliwych natrętów, roszczących
32 IV, | jest prawem absolutnym, ale jako prawo ludzkie ze swej natury
33 IV, | wzrasta rola pracy ludzkiej jako czynnika wytwarzającego
34 IV, | kreatywnej pracy ludzkiej oraz — jako część istotna tej pracy —
35 IV, | później kapitał, rozumiany jako wyposażenie w maszyny i
36 IV, | maszyny i dobra służące jako narzędzie, dziś zaś czynnikiem
37 IV, | gospodarczym rozumianym jako system zabezpieczający absolutną
38 IV, | uznaje pozytywną rolę zysku jako wskaźnika dobrego funkcjonowania
39 IV, | ujawnia się określona kultura jako ogólna koncepcja życia.
40 IV, | i własnego życia raczej jako zespołu doznań, których
41 IV, | człowieka traktuje się bardziej jako producenta czy konsumenta
42 IV, | konsumenta dóbr aniżeli jako podmiot, który produkuje
43 IV, | własną pracę realizuje się jako człowiek. To zaś zależy
44 IV, | jest on traktowany jedynie jako środek, nie zaś jako cel.~
45 IV, | jedynie jako środek, nie zaś jako cel.~Należy sprowadzić pojęcie
46 IV, | oznacza zwycięstwo kapitalizmu jako systemu społecznego i że
47 IV, | ludzkiej i traktującego jako szczególny wymiar tejże
48 IV, | wysiłkowi Kościół ofiarowuje, jako niezbędną ideę przewodnią,
49 IV, | dokonując tego, traktuje jako przedmiot i narzędzie rzeczy
50 V, | Kościół docenia demokrację jako system, który zapewnia udział
51 V, | wolność religijna, rozumiana jako prawo do życia w prawdzie
52 V, | dobrobytu”, określanego jako „Państwo opiekuńcze”. Niesprawności
53 V, | pośrednie. Dojrzewają one jako prawdziwe wspólnoty osób
54 V, | jakoby istniała ona jedynie jako wytwórca i nabywca towarów,
55 V, | nabywca towarów, czy też jako przedmiot administracji
56 VI, | Watykański II, Bóg chciał — jako jedyne stworzenie — dla
57 VI, | rozumienia samego siebie jako „istoty społecznej”. Tylko
58 VI, | narzędzia ewangelizacji: jako taka głosi ona Boga i tajemnicę
59 VI, | nie powinno być traktowane jako teoria, ale przede wszystkim
60 VI, | teoria, ale przede wszystkim jako podstawa działania i zachęta
61 VI, | kłopotliwego natręta czy jako ciężar, ale dostrzegą w
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
62 I, | objawił nam Jezus Chrystus jako Ojca. Objawił nam Go zaś
63 I, | Kościoła stawiamy sobie jako naczelne zadanie wprowadzenie
64 I, | otwarcie na Chrystusa, który jako Odkupiciel świata w pełni
65 I, | i niedoskonałe poznanie jako dzieło umysłu szukającego
66 I, | różnych pojęć i słów) określał jako miłosierdzie. Chrystusa
67 I, | widzialnym” staje się Bóg jako Ojciec „bogaty w miłosierdzie” (
68 I, | tyle, abyśmy tajemnicę Boga jako „Ojca miłosierdzia” rozważali
69 II, | Chrystus, stając się — jako spełnienie proroctw mesjańskich —
70 III, | wielowiekowej historii, jako Lud Boży Starego Przymierza
71 III, | pojawia się miłosierdzie jako korelat doświadczenia wewnętrznego
72 III, | przedstawił się Mojżeszowi jako „Bóg miłosierny, litościwy,
73 III, | Boga, który związał się już jako Stwórca szczególną miłością
74 III, (4) | człowieka i ludu, objawia się jako miłosierdzie. Na ten obraz
75 IV, | miłości, która objawia się jako miłosierdzie, zostaje wpisany
76 IV, | powrocie — pracując w domu ojca jako najemnik, zapracował na
77 IV, | miłości, którą obdarzał go jako syna. Ta wierność wyraża
78 IV, | miłosierdzie objawia się jako dowartościowywanie, jako
79 IV, | jako dowartościowywanie, jako podnoszenie w górę, jako
80 IV, | jako podnoszenie w górę, jako wydobywanie dobra spod wszelkich
81 IV, | w ich sercach i czynach jako szczególnie twórczy sprawdzian
82 V, | soborowym — bywa określany jako Mysterium Paschale, jeżeli
83 V, | stałej łączności ze światem jako Stwórca, ostateczne źródło
84 V, | Bożym życiu, aby starał się jako Jego syn przybrany uczestnikiem
85 V, | Jednorodzonego Syna, który jako „Bóg z Boga i światłość
86 V, | najgłębsze źródła zła, przynosząc jako owoc ostatecznie dojrzały
87 V, | miłosierdzie objawi się jako miłość, podczas gdy w doczesności,
88 V, | się objawiać nade wszystko jako miłosierdzie i wypełniać
89 V, | i wypełniać się również jako miłosierdzie. Program mesjański
90 V, | Ukrzyżowanego. ~Właśnie jako Ukrzyżowany Chrystus jest
91 V, | miłosiernej właśnie przez to, że jako drogę do zmartwychwstania
92 V, | posłannictwa okazuje siebie jako źródło niewyczerpalne miłosierdzia:
93 V, | ma się potwierdzać stale jako potężniejsza niż grzech.
94 V, | Bogarodzicy, mówią o Niej jako o Matce Ukrzyżowanego i
95 V, | Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. Jako o Tej, która doświadczywszy
96 V, | Syna. Mówią o Niej wreszcie jako o Tej, która poprzez swój
97 VI, | systematycznie posługują się władzą jako narzędziem panowania lub
98 VII | przede wszystkim wyznając je jako zbawczą prawdę wiary i życia
99 VII, | objawiać się inaczej niż jako miłosierdzie. Miłosierdzie
100 VII, | Miłosierdzie samo w sobie, jako doskonałość nieskończonego
101 VII, | źródłem nawrócenia, nie tylko jako doraźnego aktu wewnętrznego,
102 VII, | doraźnego aktu wewnętrznego, ale jako stałego usposobienia, jako
103 VII, | jako stałego usposobienia, jako stanu duszy. Ci, którzy
104 VII, | urzeczywistnianiu miłości jako siły jednoczącej i dźwigającej
105 VII, | wiedząc, że on przyjmuje je jako okazane sobie samemu (por.
106 VII, | praktykowane w sposób jednostronny: jako dobro czynione drugim. Tylko
107 VII, | Sądy te uznają miłosierdzie jako akt czy proces jednostronny,
108 VII, | cywilizację miłości” 12 jako na cel, do którego winny
109 VII, | tylko dla samego Kościoła jako wspólnoty widzących, ale
110 VII, | odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym
111 VII, | przebaczenie, ani też miłosierdzie jako jego źródło, nie oznacza
112 VIII, | i nadziei, która każe mi jako słudze Chrystusa i szafarzowi
113 VIII, | równocześnie głosić miłosierdzie jako miłosierną miłość Boga,
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
114 Wstep, | Świętego wyznaje Kościół jako „Pana i Ożywiciela”. Czyni
115 Wstep, | wiarę w Ducha Świętego, jako Ożywiciela, poprzez którego
116 Wstep, | odwołał się do Ducha Świętego jako do życiodajnej zasady Kościoła
117 Wstep, | Ducha Świętego, właśnie jako nieodzowne dopełnienie nauczania
118 Wstep, | poznaliśmy Ducha Świętego jako Tego, który wskazuje drogi
119 Wstep, | chrześcijan; co więcej, jako najwyższe źródło tej jedności,
120 Wstep, | życiu wiecznemu” (J 4, 14) jako prawda i jako zbawcza łaska.
121 Wstep, | J 4, 14) jako prawda i jako zbawcza łaska. Kościół pragnie
122 1, | Apostołów oraz Kościoła, jako stale obecny wśród nich —
123 1, | Prawdy jest zapowiedziany jako Ten, który „nauczy i przypomni”,
124 1, | który „nauczy i przypomni”, jako Ten, który będzie „świadczył”
125 1, | działa w dziejach człowieka jako „inny Pocieszyciel”, zabezpieczając
126 1, | wymieniani są w nim wyraźnie jako Osoby, pierwsza odrębna
127 1, | przez Chrystusa z woli i jako dzieło Ojca. ~
128 1, | Wieczerniku można odczytać jako szczególne przygotowanie
129 1, | ponieważ daje łaskę uświęcającą jako nadprzyrodzony dar dla człowieka.
130 1, | osobową jest Duch Święty jako Duch Ojca i Syna, dlatego „
131 1, | Boże” (por. 1 Kor 2, 10) jako Miłość-Dar nie stworzony.
132 1, | Równocześnie Duch Święty, jako współistotny w Bóstwie Ojcu
133 1, | Określając swoje „odejście” jako warunek „przyjścia” Pocieszyciela,
134 1, | rozumianego przede wszystkim jako „tchnienie charyzmatyczne”,
135 1, | charyzmatyczne”, i „Duchem” jako Osobę i jako darem, darem
136 1, | i „Duchem” jako Osobę i jako darem, darem dla osoby.
137 1, | objawiony w Księdze Izajasza jako prawdziwy Mąż Boleści: Mesjasz
138 1, | Prorok ukazuje Mesjasza jako Tego, który przychodzi w
139 1, | przychodzi w Duchu Świętym, jako posiadającego pełnię tego
140 1, | którym mieszka Duch Święty jako dar Boga samego, i który
141 1, | Jezus nie został przyjęty jako Mesjasz, to jednak u początku
142 1, | Mesjasza-Chrystusa nie tylko jako Tego, który „przychodzi”
143 1, | wyniesiony w oczach Izraela jako Mesjasz, czyli „Namaszczony”
144 1, | Jezusie Chrystusie z Nazaretu jako Mesjaszu. Oto Mesjasz jest
145 1, | który już przedstawił Jezusa jako „pełnego Ducha Świętego”
146 1, | wszystko to Ewangelista określa jako „rozradowanie się w Duchu
147 1, | rozmowy — objawi siebie jako Tego, który „niesie” Ducha.
148 1, | ukazany przede wszystkim jako ożywcze „tchnienie” Boga,
149 1, | ożywcze „tchnienie” Boga, jako nadprzyrodzone „tchnienie
150 1, | Izajasza został ukazany jako „dar” dla osoby Mesjasza,
151 1, | dar” dla osoby Mesjasza, jako Ten, który na Nim spoczywa,
152 1, | Duchu Świętym i przynosi go jako dar dla swej własnej Osoby,
153 1, | objawienie Ducha Świętego, jako wewnętrznego źródła życia
154 1, | zapowiada Jego przyjście jako „innego Pocieszyciela”,
155 1, | Święty naprzód został posłany jako dar dla Syna, który stał
156 1, | objawienie Ducha Świętego jako Osoby, która jest Darem,
157 1, | przyjścia Ducha Świętego jako Parakleta i Ducha Prawdy.
158 1, | najgłębsza istota Boga, który jako Miłość pozostaje niewyczerpanym
159 1, | Równocześnie też objawia się On jako Syn Boży „pełen mocy”. Ta
160 1, | oddał ducha” (por. J 19, 30) jako Syn Człowieczy i Baranek
161 1, | całości dokonane przez Syna jako Pomazańca, który przyszedł
162 1, (12) | przedstawiając Ducha Świętego jako „serce” i „duszę” Kościoła
163 1, | poprzez Sobór Watykański II jako sobór naszego stulecia.
164 1, | przeniknięte prawda o Duchu Świętym jako duszy Kościoła. Można powiedzieć,
165 2, | który został przyobiecany jako Ten, który „nauczy” i „przypomni”,
166 2, | nauczy” i „przypomni”, jako Ten, który „doprowadzi do
167 2, | zostaje zapowiedziany jako Ten, który „przekona świat
168 2, | wszystkim słowa o Duchu Świętym jako Paraklecie i Duchu Prawdy.
169 2, | Duch Prawdy, wypowiada się jako autentyczny depozytariusz
170 2, | Paschy mówi o Duchu Świętym jako Tym, który „przekona świat
171 2, | człowieka przede wszystkim jako „nieposłuszeństwo”, czyli
172 2, | nieposłuszeństwo”, czyli jako sprzeciw woli człowieka
173 2, | Odrzucenie to wyraża się w czynie jako „nieposłuszeństwo” dokonane
174 2, | grzechu leży więc kłamstwo jako radykalne odrzucenie prawdy,
175 2, | jest tą Miłością. Sam jest jako Miłość — przedwiecznym,
176 2, | tylko rozumność i wolność jako konstytutywną właściwość
177 2, | Bogiem na sposób osobowy, jako „ja i ty”. Oznacza również
178 2, | kształcie jest rozumiany jako „nieposłuszeństwo”, które
179 2, | wam oczy i tak jak Bóg («jako bogowie») będziecie znali
180 2, | woli i wolności człowieka jako istoty stworzonej pozostaje
181 2, | świecie. „Nieposłuszeństwo” jako wymiar pierworodny grzechu
182 2, | stworzenia objawił siebie samego jako Wszechmoc, która jest Miłością.
183 2, | objawił człowiekowi, że jako „obraz i podobieństwo” swego
184 2, | stworzenia objawiło się ono jako niewypowiedzianie obdarowujące,
185 2, | niewypowiedzianie obdarowujące, jako bonum diffusivum sui, jako
186 2, | jako bonum diffusivum sui, jako stwórcza Miłość. Któż może
187 2, | 53) potrafi ukazać Boga jako przeciwnika swego stworzenia,
188 2, | wszystkim przeciwnika człowieka, jako źródło niebezpieczeństwa
189 2, | wolności do Stwórcy. Zaistniała jako akt woli stworzenia, człowieka,
190 2, | oraz Darem? Pojęcie Boga, jako Bytu absolutnie doskonałego,
191 2, | Miłością Ojca i Syna, a jako Miłość jest Darem trynitarnym
192 2, | złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści
193 2, | złożył Bogu samego siebie jako nieskazitelną ofiarę” —
194 2, | Jezus Chrystus, Syn Boży — jako Człowiek — w żarliwej modlitwie
195 2, | poprzez akt swej śmierci jako żertwy miłości na Krzyżu.
196 2, | złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę” (Hbr
197 2, | Bogu samym. ~Duch Święty jako Miłość i Dar zstępuje niejako
198 2, | objawiony i zarazem uobecniony jako Miłość, która działa w głębi
199 2, | głębi tajemnicy paschalnej: jako źródło zbawczej mocy Chrystusowego
200 2, | mocy Chrystusowego Krzyża, jako Dar nowego i wiecznego życia. ~
201 2, | posłannictwem Syna Człowieczego jako Mesjasza, który przyszedł
202 2, | swojej Boskiej podmiotowości: jako Ten, który sam ma dalej
203 2, | Parakleta-Pocieszyciela jako Tego, „który przekonuje
204 2, | dla których wzywany jest jako darzący łaską „siedemkroć”,
205 2, | hańbiące człowieka, ukazując je jako zło moralne, które obciąża
206 2, | zarazem określa to wszystko jako etap „walki dramatycznej
207 2, | odwołał się do Ducha Świętego, jako do Tego, który świadczy,
208 2, | Sobór słusznie widzi grzech jako czynnik rozbicia, który
209 2, | Wieczernika o Duchu Świętym jako „innym Pocieszycielu” —
210 2, | od Ojca (por. J 16, 15) jako odzwierciedlenie świętości
211 2, | się i uobecnia w człowieku jako Duch życia wiecznego. ~
212 3, | to mierzy się skalą czasu jako wydarzenie przynależące
213 3, | ją Duch Święty, który — jako współistotny Ojcu i Synowi —
214 3, | który jest Miłością i Darem. Jako taki zadaje dany ludziom
215 3, | życie, w którym ludzie, jako uczestnicy tajemnicy wcielenia,
216 3, | Bóg jest w jego wnętrzu jako myśl, sumienie, serce; jest
217 3, | por. Iz 45, 15), który jako Miłość i Dar „napełnia okrąg
218 3, | które można by określić jako „cielesne”, ale także inne,
219 3, | upośledzenie i potępienie ciała jako współkonstytuującego wraz
220 3, | wyznanie wiary w Ducha Prawdy jako Tego, który daje życie.
221 3, | wewnętrznym i podmiotowym jako napięcie, walkę i sprzeciw
222 3, | zewnętrzny, zobiektywizowany jako treść kultury i cywilizacji,
223 3, | treść kultury i cywilizacji, jako system filozoficzny, jako
224 3, | jako system filozoficzny, jako ideologia, jako program
225 3, | filozoficzny, jako ideologia, jako program postępowania i kształtowania
226 3, | jego postaci teoretycznej — jako system myślenia; z drugiej
227 3, | w postaci praktycznej — jako sposób odczytywania i wartościowania
228 3, | wartościowania faktów oraz jako odpowiadający temu program
229 3, | właściwy materializm, rozumiany jako teoria wyjaśniająca rzeczywistość
230 3, | rzeczywistość i przyjęty jako zasada kluczowa działania
231 3, | interpretacją całej rzeczywistości jako „materii.”. jeśli w interpretacji
232 3, | moralności — to zawsze tylko jako o pochodnych (epifenomenach)
233 3, | może być rozumiana tylko jako pewna odmiana „złudzenia
234 3, | Jubileuszu, owo „pożądanie ducha” jako wezwanie, które odzywa się
235 3, | stwierdzić, że materializm jako system myślowy, w każdej
236 3, | oznacza akceptację śmierci jako definitywnego kresu ludzkiego
237 3, | objawił się nade wszystko jako Ten, który daje życie. „
238 3, | człowieka w Bogu. To życie, jako owoc zbawczego udzielania
239 3, | udzielając się w Duchu Świętym jako Dar człowiekowi, przetwarza
240 3, | wszystkich” (por. 1 Kor 15, 28): jako Dar i Miłość. Dar i Miłość —
241 3, | wszyscy byli jedno (...) jako i My jedno jesteśmy» (...)
242 3, | całą tajemnicę Chrystusa jako Boskiego Pierwowzoru człowieka.
243 3, | Parakleta ludzie — czy to jako osoby, czy wspólnoty — odkrywają
244 3, | społecznych chrześcijanie, jako świadkowie prawdziwej godności
245 3, | oblicza ziemi”57. Czynią to jako uczniowie Chrystusa, który —
246 3, | Świętego, wszedł w historie jako prawdziwy Człowiek, On Pierworodny
247 3, | Chrystus objawia Ducha Świętego jako Parakleta, jako Ducha Prawdy,
248 3, | Świętego jako Parakleta, jako Ducha Prawdy, i mówi o swoim
249 3, | własnym „odejściu” przez Krzyż jako koniecznym warunku Jego „
250 3, | czyni Kościół swoim Ciałem. Jako Ciało Chrystusa Kościół
251 3, | ludzkiego”64. ~Kościół — jako sakrament — wyrasta stale
252 3, | To właśnie Sobór wyznaje jako istotną tajemnicę Kościoła. ~
253 3, | Święty i stale przychodzi jako Pocieszyciel i Duch Prawdy.
254 3, | samego siebie nade wszystko jako sakrament. ~Dzieje się tak
255 3, | podczas gdy Duch Święty działa jako niewidzialny szafarz życia,
256 3, | ma prawo rozumieć siebie jako „sakrament jedności całego
257 3, | się On przede wszystkim jako Dar, „przychodzi bowiem
258 3, | zwraca się nieustannie jako Oblubienica od swego boskiego
259 3, | Święty został dany apostołom jako Pocieszyciel — i dlatego
260 Zakon, | wiecznemu”69. Tam trafia on jako Duch Prawdy, a zarazem jako
261 Zakon, | jako Duch Prawdy, a zarazem jako Paraklet przyobiecany przez
262 Zakon, | przez Chrystusa. Działa jako Pocieszyciel, jako Rzecznik
263 Zakon, | Działa jako Pocieszyciel, jako Rzecznik i Orędownik — zwłaszcza
264 Zakon, | swoją istotą. Do Niego, jako do Parakleta, do Ducha Prawdy
265 Zakon, | rozważań, błagając, aby On, jako Duch Ojca i Syna, obdarzył
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
266 Wpr, 3 | wcześniej ofiarował Kościołowi jako napój zbawienia w sakramencie
267 Wpr, 3 | Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, [...]
268 Wpr, 6 | rozbudzić, pisząc tę Encyklikę jako kontynuację dziedzictwa
269 Wpr, 9 | Eucharystia, pojęta jako zbawcza obecność Jezusa
270 Wpr, 9 | we wspólnocie wiernych i jako jej pokarm duchowy, jest
271 I, 11 | Chrystusa, swojego Pana, nie jako jeden z wielu cennych darów,
272 I, 11 | wielu cennych darów, ale jako dar największy, ponieważ
273 I, 12 | może być zatem pojmowana jako coś oddzielnego, niezwiązanego
274 I, 13 | darowanie się Chrystusa jako pokarm duchowy dla wiernych,
275 I, 14 | znajduje swoje wypełnienie. Jako żywy izmartwychwstały, Chrystus
276 I, 15 | słowa Pawła VI – « mówi się jako o “rzeczywistej” nie w sensie
277 I, 15 | Kościoła, ujmowanej szczególnie jako « niezawodny charyzmat prawdy »
278 I, 15 | Magisterium Kościoła oraz jako « głębokie pojmowanie rzeczywistości
279 I, 16 | Chrystus ofiaruje siebie jako pokarm. Kiedy Jezus zapowiada
280 I, 17 | Chrzcie św. i udzielonego jako « pieczęć » wsakramencie
281 I, 18 | posiada je już na ziemi, jako przedsmak przyszłej pełni,
282 I, 18 | Syna Bożego, pozostawione jako pokarm, jest chwalebnym
283 I, 18 | określał Chleb eucharystyczny jako « lekarstwo nieśmiertelności,
284 II, 21 | został złożony wofierze jako nasza Pascha” (1 Kor 5,
285 II, 21 | hierarchii ».37 Ofiarując im jako pokarm swoje Ciało i swoją
286 II, 22 | więc Eucharystia jawi się jako źródło i jednocześnie szczyt
287 III, 29(59) | działa w osobie Chrystusa jako głowy, który ofiaruje w
288 III, 32 | różnorodność wiernych jawi się jako parafia, a nie posiada kapłana,
289 IV, 34 | Eucharystia objawia się zatem jako zwieńczenie wszystkich sakramentów,
290 IV, 35 | wyjścia komunii, którą zakłada jako już istniejącą, aby ją umacniać
291 IV, 35 | zasadniczy dla Kościoła jako sakramentu zbawienia. 71
292 IV, 35(71) | aspektach Kościoła pojętego jako komunia Communionis notio (
293 IV, 38 | komunii ».77 ~Eucharystia, jako najwyższy sakramentalny
294 IV, 39 | widzialnej “lokalności” – jako obraz i prawdziwa obecność
295 IV, 39(79) | aspektach Kościoła pojętego jako komunia Communionis notio (
296 IV, 39 | ponieważ « Biskup Rzymu, jako Następca Piotra, jest trwałym
297 IV, 39(83) | aspektach Kościoła pojętego jako komunia Communionis notio (
298 IV, 41 | skutecznie swoje zadanie jako sakrament jedności ».88 ~
299 IV, 42 | który znajduje w Eucharystii jako sakramencie jedności Kościoła
300 V, 47 | namaszczenie, którego dostąpił jako zapowiedź tej czci, jakiej
301 V, 48 | ołtarzach, ofiarowany nam, jako pielgrzymom wędrującym po
302 V, 50 | pracy twórczej nie tylko jako wyrazu ich talentu, ale
303 V, 50 | wyrazu ich talentu, ale jako autentycznej służby wierze.
304 V, 52 | nowo odkryte i docenione jako odbicie iświadectwo Kościoła
305 VI, 53 | Kościół, patrząc na Maryję jako na swój wzór, jest wezwany
306 VI, 57 | towarzyszyła. Z Kościołem i jako Matka Kościoła, Maryja jest
307 Zak, 60 | eucharystycznej i ku niej się kierować jako do szczytu. W Eucharystii
308 Zak, 62 | bardziej niż w kimkolwiek innym jako tajemnica światła. Patrząc
309 Zak, 62 | Chrystus wędruje razem z nami, jako nasza moc i nasz wiatyk,
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
310 Wprow, 0, | wiernie i odważnie głosić ją jako dobrą nowinę ludziom wszystkich
311 Wprow, 0, | Dziecka została ogłoszona jako radosna nowina: „Oto zwiastuję
312 Wprow, 1, (1)| wprawdzie w Piśmie Świętym jako takie, ale odpowiada ono
313 Wprow, 3, | święte prawa pracownika jako osoby, tak też dziś, gdy
314 I, 1, | jedną wielką rodzinę11, jako że wszyscy mają udział w
315 I, 2, | bezużyteczne lub traktowane jako nieznośny ciężar, a w konsekwencji
316 I, 2, | uprzywilejowanych, bywa postrzegany jako wróg, przed którym należy
317 I, 2, | pełną prawdą aktu płciowego jako właściwego wyrazu miłości
318 I, 2, | systematyczny. Wiek XX zapisze się jako epoka masowych ataków na
319 I, 2, | masowych ataków na życie, jako nie kończąca się seria wojen
320 I, 2, | bezwarunkowej obrony życia ukazują jako wrogą wolności i postępowi. ~„
321 I, 2, | przestępstw przeciw życiu jako uprawnionych przejawów wolności
322 I, 2, | należy uznawać i chronić jako autentyczne prawa jednostki. ~
323 I, 2, | idei „praw człowieka” — jako wrodzonych praw każdej osoby,
324 I, 2, | godność każdej ludzkiej istoty jako takiej, bez względu na jej
325 I, 3, | ciągu dziejów państwo prawa jako wspólnota, w której „racja
326 I, 3, | rodzaju kultura śmierci jako taka jest wyrazem całkowicie
327 I, 3, | jest wielkim darem Stwórcy, jako że ma służyć osobie i jej
328 I, 3, | już prawdy o dobru i złu jako jedynego i niepodważalnego
329 I, 3, | człowieka; jest on postrzegany jako wróg, przed którym trzeba
330 I, 4, | postrzegać samego siebie jako kogoś „przedziwnie odmiennego”
331 I, 4, | charakter tego, że „istnieje jako człowiek”. Dlatego nie traktuje
332 I, 4, | Dlatego nie traktuje już życia jako wspaniałego daru Bożego,
333 I, 4, | go z miłością i „czcił” jako rzeczywistość „świętą”.
334 I, 4, | ocenzurowane”, odrzucone jako bezużyteczne, a nawet jest
335 I, 4, | a nawet jest zwalczane jako zło, którego należy unikać
336 I, 4, | ciało nie jest postrzegane jako typowa rzeczywistość osobowa,
337 I, 4, | jest wówczas traktowana jako „wróg”, którego należy unikać
338 I, 5, | drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i
339 I, 5, | krew Jezusa została wylana jako dar życia, nie jest już
340 I, 5, | bardziej przeciwna wojnie jako metodzie rozwiązywania konfliktów
341 I, 5, | choćby stosowanej jedynie jako narzędzie „uprawnionej obrony”
342 II, 2, | 22), Bóg objawia się mu jako wybawca, zdolny zapewnić
343 II, 2, | wartość swojego istnienia jako narodu, coraz wyraźniej
344 II, 2, | też sens i wartość życia jako takiego. Ten kierunek refleksji
345 II, 3, | Kościoła. Głosząc Jezusa jako Tego, który „przeszedł dobrze
346 II, 3, | wielkość i wartość życia, jako że Jego ofiara na krzyżu
347 II, 4, | innych stworzeń żyjących, jako że człowiek, choć jest spokrewniony
348 II, 4, | stworzenia, ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
349 II, 4, | stworzenie zostaje przedstawione jako owoc specjalnej decyzji
350 II, 4, | są przywilejem człowieka jako istoty stworzonej na obraz
351 II, 4, | stworzył przecież człowieka jako istotę rozumną, zdolną Go
352 II, 4, | nienawiści. Kto nie uznaje Boga jako Boga, sprzeniewierza się
353 II, 6, | na dzieje narodów i ludzi jako na owoc czystego przypadku
354 II, 6, | życia — własnego i innych — jako rzeczywistości, która do
355 II, 6, | przykazania” (Mt 19, 16. 17). I jako pierwsze z nich wymienia
356 II, 7, | człowiekowi, powołując go — jako swój żywy obraz — do udziału
357 II, 7, | opiewa panowanie człowieka jako znak chwały i godności nadanej
358 II, 7, | uczynił człowieka od początku jako mężczyznę i niewiastę» (
359 II, 7, | Jeśli mówimy, że małżonkowie jako rodzice są współpracownikami
360 II, 7, | się syn, podobny do niego jako jego obraz, i dał mu na
361 II, 7, | wszystkie ziemskie dary” jako wspólnoty, która „rodzi
362 II, 8, | Testamentu bał się bezpłodności jako przekleństwa, zaś liczne
363 II, 8, | wyraża swą wiarę w Boga jako źródło i rękojmię życia
364 II, 8, | obecności Pana. (...) Elżbieta jako pierwsza usłyszała głos,
365 II, 9, | mesjańska jest przedstawiana jako czas, kiedy „nie będzie
366 II, 9, | cielesne życie człowieka. Jako „lekarz ciała i ducha” 37,
367 II, 10, | zagrożeniem dla istnienia innych, jako że zostają zniesione bariery,
368 II, 10, | zostaje tu przedstawione jako droga życia: „Kładę dziś
369 II, 10, | czynienie dobra. ~Tak więc Prawo jako całość w pełni chroni życie
370 II, 10, | odzyskuje swój pełny blask jako dobro dla człowieka we wszystkich
371 II, 10, | przywołanych przez Jezusa jako odpowiedź na pierwsze kuszenie
372 II, 11, | mocniej i wyraźniej, jawi się jako centrum, sens i cel całej
373 III, 1, | człowieka i jego radości. Jako takie stanowi istotny aspekt
374 III, 1, | więcej — samo jawi się jako „ewangelia”, czyli dobra
375 III, 1, | zostaje powierzone człowiekowi jako skarb, którego nie wolno
376 III, 1, | nie wolno mu roztrwonić i jako talent do wykorzystania.
377 III, 2, | przykazanie „Nie będziesz zabijał” jako nakaz Boży (Wj 20, 13; Pwt
378 III, 2, | i śmierci, które ukazuje jako cel i owoc życia. ~
379 III, 2, | odpowiednią do przestępstwa karę, jako warunek odzyskania prawa
380 III, 2, | nie może być dozwolona ani jako cel, ani jako środek do
381 III, 2, | dozwolona ani jako cel, ani jako środek do dobrego celu.
382 III, 2, | broniąc każdego człowieka jako osoby, a nie jako rzeczy,
383 III, 2, | człowieka jako osoby, a nie jako rzeczy, którą można rozporządzać.
384 III, 3, | je wraz z dzieciobójstwem jako „okropne przestępstwa” 54. ~
385 III, 3, | zbezczeszczona w swej naturze jako wspólnota miłości oraz w
386 III, 3, | miłości oraz w swym powołaniu, jako „sanktuarium życia”. Nie
387 III, 3, | czegoś, co można określić jako „strukturę grzechu” wymierzoną
388 III, 3, | być szanowana i traktowana jako osoba od momentu swego poczęcia
389 III, 3, | określając przerwanie ciąży jako szczególnie poważny nieład
390 III, 3, | wskazuje na to przestępstwo jako na jedno z najcięższych
391 III, 3, | ciąży, to znaczy zamierzone jako cel czy jako środek, jest
392 III, 3, | zamierzone jako cel czy jako środek, jest zawsze poważnym
393 III, 3, | embrionów i płodów ludzkich jako przedmiotu eksperymentów
394 III, 3, | zapłodnienia” w probówce — już to jako „materiału biologicznego”
395 III, 3, | do wykorzystania , już to jako źródła organów albo tkanek
396 III, 4, | dobrobytu, cierpienie jawi się jako nieznośny ciężar, od którego
397 III, 4, | naruszeniem Prawa Bożego jako moralnie niedopuszczalne
398 III, 4, | niezmiennie je odrzucała jako czyn zdecydowanie zły83.
399 III, 4, | należy i wobec społeczeństwa jako całości84. W swej najgłębszej
400 III, 4, | wieczności, który nosi w sobie, jako niesprowadzalny do samej
401 III, 4, | Rz 6, 23), i dał mu Ducha jako zadatek zmartwychwstania
402 III, 4, | przeżywać własną śmierć jako najwyższy akt posłuszeństwa
403 III, 5, | ustawy prawne, przyjmując jako jedyne kryterium moralne
404 III, 5, | jest warunkiem demokracji, jako że tylko on miałby gwarantować
405 III, 5, | zasadniczo „porządkiem” i jako taka środkiem do celu, a
406 III, 5, | obiektywnego prawa moralnego, które jako „prawo naturalne”, wpisane
407 III, 5, | lepszego, ma swoją wartość, jako że służy pokojowi społecznemu.
408 III, 6, | najbardziej pozytywnej, jako nakaz szanowania, kochania
409 III, 6, | troszczyć się o nie tylko jako jednostki, ale także jako
410 III, 6, | jako jednostki, ale także jako wspólnota, czyniąc z bezwarunkowego
411 III, 7, | Kościół otrzymał Ewangelię jako orędzie oraz źródło radości
412 III, 7, | ludem życia i dla życia, i jako ten lud stajemy wobec świata. ~
413 III, 7, | światu” 102,~Jesteśmy posłani jako lud. Obowiązek służby życiu
414 III, 8, | ukazywaniem życia ludzkiego jako życia „w relacji”, jako
415 III, 8, | jako życia „w relacji”, jako daru Boga, owocu i znaku
416 III, 8, | można ująć: życie ludzkie, jako cenny dar Boży, jest święte
417 III, 9, | Jesteśmy posłani do świata jako „lud dla życia” i dlatego
418 III, 9, | piękno oraz przyjmuje je jako wezwanie do wolności i odpowiedzialności.
419 III, 9, | rzeczywistości, ale przyjmuje ją jako dar, odkrywając w każdej
420 III, 9, | wszystkie te sytuacje przyjmuje jako wezwanie do poszukiwania
421 III, 9, | życia jest słabsze. Ludziom, jako istotom złożonym z ducha
422 III, 9, | jego życie jawią się nam jako jeden z najwspanialszych
423 III, 9, | przeżywać te rzeczywistości jako udział w paschalnej tajemnicy
424 III, 9, | nowoczesności prezentuje się jako przestarzałe takie wartości,
425 III, 10, | zatroszczyć się o bliźniego jako o osobę, którą Bóg powierzył
426 III, 10, | naszej odpowiedzialności. Jako uczniowie Jezusa jesteśmy
427 III, 10, | towarzysząc w ich misji jako „sanktuarium życia”. Służą
428 III, 10, | lekarskiemu, który można określić jako żarliwe i stanowcze „tak”
429 III, 10, | życia jest niesprawiedliwa i jako taka nie może mieć mocy
430 III, 10, | Dziedzina ta jawi się też jako ofiarowana nam przez Opatrzność
431 III, 11 | Ps 127 [126], 3): rodzina jako „sanktuarium życia” ~
432 III, 11, | z samej natury rodziny — jako wspólnoty życia i miłości,
433 III, 11, | kształtowaniu kultury życia. ~Jako Kościół domowy rodzina jest
434 III, 11, | rodzicielstwa, pojmowanego jako doniosłe wydarzenie, ukazujące,
435 III, 11, | pomagają przyjmować życie jako dar. Praca wychowawcza chrześcijańskich
436 III, 11, (120)| przedstawiane są właśnie jako dar Boży (por. Ps 127 [126],
437 III, 11, (120)| por. Ps 127 [126], 3); i jako znak błogosławieństwa dla
438 III, 11, | wewnątrz i na zewnątrz rodziny jako czujna i serdeczna troska,
439 III, 11, | Solidarność, rozumiana jako „mocna i trwała wola angażowania
440 III, 11, | człowiek stary jest postrzegany jako bezużyteczny ciężar i bywa
441 III, 11, | wypełnić swoje powołanie jako „sanktuarium życia” i komórka
442 III, 12, | miłości. Ta miłość, pojmowana jako bezinteresowny dar z siebie125,
443 III, 12, | od Boga istnienie i życie jako dar i zadanie: tylko akceptując
444 III, 12, | wychowanie do czystości jako cnoty, która sprzyja osiągnięciu
445 III, 12, | wezwaniu Bożemu i działali jako wierni wyraziciele Jego
446 III, 13, | życia zostaje nam udzielone jako dobro, które mamy przekazywać
447 III, 13, | działanie, które podejmujemy jako „lud życia i dla życia”,
448 Zak, 0, | zrozumieć doświadczenie Maryi jako niezrównanego wzoru przyjścia
449 Zak, 1, | świadomość, że ją przekracza, jako że stanowi na ziemi „zalążek
450 Zak, 1, | kiedy ma przyjąć i zrodzić jako syna każdego człowieka,
451 Zak, 2, | potęgi zła objawia się bowiem jako uporczywy sprzeciw, który
452 Zak, 3, | nowej ziemi” (por. Ap 21, 1) jako lud pielgrzymujący, lud
453 Zak, 3, | Wyjednaj im łaskę przyjęcia jej~jako zawsze nowego daru,~radość
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
454 Wprow, 0, | świat, tym lepiej zna siebie jako istotę jedyną w swoim rodzaju,
455 Wprow, 0, | istnienia. Wszystko co jawi się jako przedmiot naszego poznania,
456 Wprow, 0, | całego stworzenia właśnie jako «człowiek», czyli ten, kto «
457 Wprow, 0, | nie: jawi się ona zatem jako jedno z najwznioślejszych
458 Wprow, 0, | choć zasługuje na szacunek jako pewna spójna całość, nie
459 Wprow, 0, | Wystarczy przytoczyć tu jako przykład zasady niesprzeczności,
460 Wprow, 0, | przyczynowości lub koncepcję osoby jako wolnego i rozumnego podmiotu,
461 Wprow, 0, | poszukiwaniu wiedzy o człowieku jako podmiocie, wydaje się zapominać,
462 Wprow, 0, | osądu, a jego istnienie jako osoby oceniane jest wyłącznie
463 Wprow, 0, | autorytetu, który posiada jako depozytariusz Objawienia
464 I, 1, | który pragnie ją przyjąć jako ostateczne i nieomylne słowo,
465 I, 2, | rozumiany przez Kościół jako moment fundamentalnego wyboru,
466 I, 2, (15) | całkowicie jest zależny od Boga jako Stwórcy i Pana swego, a
467 I, 2, | Pascal wtóruje mu jako filozof: «Jak Chrystus pozostał
468 I, 2, | bardziej ją uwypukla i ukazuje jako fakt o istotnym znaczeniu
469 I, 2, | tajemnicę» własnego życia. Jako prawda najwyższa, w niczym
470 I, 2, | przez rozum. Jawi się raczej jako bezinteresowny dar, pobudza
471 I, 2, | domaga się, by przyjąć ją jako wyraz miłości. Ta objawiona
472 II, 1, | wizerunek mędrca, opisuje go jako człowieka, który miłuje
473 II, 1, | nie potrafi rozpoznać Boga jako Stwórcy wszystkiego, to
474 II, 2, | zrozumieć samego siebie tylko jako «byt w relacji»: w relacji
475 II, 2, | przeświadczenia, że Bóg stworzył go jako «badacza» (por. Koh 1, 13).
476 II, 2, | tym, co św. Paweł wskazuje jako kryterium prawdy, a tym
477 II, 2, | szaleństwo» Krzyża i przyjąć je jako słuszną krytykę tych, którzy
478 III, 1, | Paweł zaczyna mówić o Bogu jako Stwórcy, jako o Tym, który
479 III, 1, | mówić o Bogu jako Stwórcy, jako o Tym, który przerasta całą
480 III, 1, | stać się sobą i wzrastać jako osoba dorosła i dojrzała. ~
481 III, 1, | rzeczywiście prawdą, jawi się jako uniwersalna. To co jest
482 III, 2, | zatem określić człowieka jako tego, który szuka prawdy. ~
483 III, 2, | zasadniczo są przyjmowane jako prawdziwe? Któż wreszcie
484 III, 2, | dowodach jawi się często jako rzeczywistość bogatsza o
485 III, 2, | nauki29, oraz objawia się jako Ojciec naszego Pana Jezusa
486 III, 2, (29) | od Słowa Bożego. Pierwsze jako podyktowane przez Ducha
487 III, 2, (29) | Ducha Świętego, druga zaś jako wierna wykonawczyni nakazów
488 III, 2, | podwójnej perspektywie, jako że prawda ukazana nam przez
489 IV, 1, | gnoza. Filozofię pojmowaną jako praktyczna mądrość i szkoła
490 IV, 1, | objawienia Jezusa Chrystusa. ~Jako pioniera konstruktywnego
491 IV, 1, | analogię do prawa Mojżeszowego jako wstępne wprowadzenie w wiarę
492 IV, 1, | nazwa oraz idea teologii jako racjonalnej refleksji o
493 IV, 2, | przedstawiał zawsze św. Tomasza jako mistrza sztuki myślenia
494 IV, 2, | historii myśli chrześcijańskiej jako pionier wytyczający nową
495 IV, 2, | jest ona różna od wiary, jako że wiara przyjmuje Bożą
496 IV, 3, | między teologią a filozofią, jako pierwsi uznali, że filozofia
497 IV, 3, | pojmowała i ukształtowała jako głęboką jedność źródło wiedzy
498 IV, 3, | współczesnych ma on swoisty urok jako filozofia nicości. Według
499 V, 1 | Rozeznanie Magisterium jako diakonia prawdy ~
500 V, 1, | uzasadnione, są traktowane jako wiążące dla badań teologicznych.
1-500 | 501-1000 | 1001-1082 |