1-500 | 501-1000 | 1001-1082
(...) Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
501 V, 1, (72) | tylko nie mają prawa bronić, jako uzasadnione osiągnięcia
502 V, 1, (72) | zobowiązani traktować je raczej jako błędy, które jedynie posiadają
503 V, 2, | nauczania chrześcijańskiego jako całości: «Nauki filozoficzne
504 V, 2, | ogóle dla studium filozofii jako takiej. Ze zdziwieniem i
505 V, 2, | powinno jednak być rozumiane jako pośrednie przyzwolenie na
506 V, 2, | jak i w samej teologii. Jako przykład wystarczy podać
507 VI, 1, | 65. Struktura teologii jako nauki wiary ukształtowana
508 VI, 1, | wielkich mistrzów teologii, jako że często występują w nich
509 VI, 1, | spójnością, że jawi się jako autentyczna dziedzina wiedzy.
510 VI, 1, | Teologia fundamentalna jako dyscyplina, której zadaniem
511 VI, 1, | one swój ostateczny cel. Jako przykład można tu podać
512 VI, 1, | zostaje udzielona wszystkim jako dziedzictwo, z którego każdy
513 VI, 1, | niewątpliwie przydatne człowiekowi, jako że ukazują mu wartości,
514 VI, 1, | którzy wyróżnili się także jako wybitni filozofowie, pozostawili
515 VI, 1, | ale jedynie wskazać ich jako znamienne przykłady pewnego
516 VI, 2, | Refleksja filozoficzna bowiem, jako poszukiwanie prawdy w sferze
517 VI, 2, | filozofia Kościoła, gdyż wiara jako taka nie jest filozofią.
518 VI, 2, | oczyszczeniu rozumu przez wiarę. Jako cnota teologalna wiara uwalnia
519 VI, 2, | życia, a bardziej bezpoś. Jako cnota teologalna «dlaczego
520 VI, 2, | zła. Także koncepcja osoby jako istoty duchowej jest szczególnie
521 VI, 2, | Tomasza i ukazywało go jako przewodnika i wzór dla teologów.
522 VI, 2, | jest ukazanie św. Tomasza jako autentycznego wzoru dla
523 VI, 2, | wypracowała ludzka myśl, jako że potrafił on bronić radykalnie
524 VII, 1, | ponadto wizja człowieka jako imago Dei, która zawiera
525 VII, 1, | odzyskać wymiar mądrościowy jako poszukiwanie ostatecznego
526 VII, 1, | teksty św. Jana i św. Pawła jako twierdzenia dotyczące samego
527 VII, 1, | tutaj mówić o metafizyce jako o konkretnej szkole lub
528 VII, 1, | alternatywę antropologii, jako że to właśnie metafizyka
529 VII, 1, (106)| rzetelnego stosunku do prawdy jako warunek prawdziwej wolności.
530 VII, 1, (106)| tysiącach lat, staje wśród nas jako Ten, który przynosi człowiekowi
531 VII, 1, | który odczytywał historię jako zwycięski pochód rozumu,
532 VII, 2, | epokach dziejów teologia jako rozumowe ujęcie Objawienia
533 VII, 2, | domaga się, by ją przyjąć jako uniwersalny autorytet, który
534 VII, 2, (109)| Prawdy jest zapowiedziany jako Ten, który 'nauczy i przypomni',
535 VII, 2, (109)| który 'nauczy i przypomni', jako Ten, który będzie 'świadczył'
536 VII, 2, | bierze początek z Objawienia jako nowego źródła poznania,
537 VII, 2, | rzeczywistości pierwotnej, czyli jako akt rozumowego poznania
538 Zak, 0, | dzięki którym może istnieć jako nauka wiary, z pewnością
539 Zak, 0, (123)| nie może uprawiać teologii jako zbioru swoich tylko poglądów,
540 Zak, 0, | którą Paweł VI wskazał jako jeden z zasadniczych celów
541 Zak, 0, | większej wiedzy o wszechświecie jako całości, o niewiarygodnym
542 Zak, 0, | miłowania i poznania Boga jako najdoskonalsze urzeczywistnienie
543 Zak, 0, | Kościół wzywa w modlitwie jako Stolicę Mądrości. Samo Jej
544 Zak, 0, | krytyczną do tego, by teologia jako rozumienie wiary była owocna
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
545 Bless | społeczeństwa, w którym żyje jako członek braterskiej wspólnoty;
546 I, | 2. Praca jako problem człowieka znajduje
547 II, | stworzony „na obraz Boży (...) jako mężczyzna i niewiasta” (
548 II, | ponad wszelką wątpliwość, jako na działanie, które ma on
549 II, | wszechświata. ~Praca rozumiana jako działalność „przechodnia” —
550 II, | pozostają przed człowiekiem jako jeszcze nieznane i zakryte. ~
551 II, | faktem stworzenia człowieka jako mężczyzny i niewiasty „na
552 II, | rozumiana w tym wypadku nie jako podmiotowa umiejętność czy
553 II, | czy sprawność pracy, ale jako zespół narzędzi, którymi
554 II, | słuszną afirmację techniki jako podstawowego współczynnika
555 II, | nad nią panować, ponieważ jako „obraz Boga” jest osobą,
556 II, | zmierzającym do spełnienia siebie. Jako osoba jest tedy człowiek
557 II, | człowiek podmiotem pracy. Jako osoba pracuje, wykonuje
558 II, | wymiaru podmiotowego. Praca jako proces, poprzez który człowiek
559 II, | człowiek ujawnia siebie jako tego, który „panuje”. Owo
560 II, | pojmowali i traktowali pracę jako pewnego rodzaju „towar”,
561 II, | traktowania pracy ludzkiej jako sui generis „towaru” czy
562 II, | człowiek zostaje potraktowany jako narzędzie produkcj3, podczas
563 II, | wypełnia — być traktowany jako jej sprawczy podmiot, a
564 II, | historycznie ustalone znaczenie jako system i ustrój ekonomiczno-społeczny,
565 II, | materialnych środków produkcji, jako narzędzie, a nie — jak to
566 II, | właściwej godności jego pracy — jako podmiot i sprawca, a przez
567 II, | sprawca, a przez to samo także jako właściwy cel całego procesu
568 II, | określana także czasem jako „kwestia proletariacka”.
569 II, | przeciwko degradacji człowieka jako podmiotu pracy, połączonej
570 II, | pojawiają się w wielu wypadkach jako wynik naruszenia godności
571 II, | w perspektywie człowieka jako podmiotu pracy, wypada dotknąć
572 II, | św. Tomasza4, to niemniej jako takie jest ono dobrem człowieka.
573 II, | także urzeczywistnia siebie jako człowiek, a także poniekąd
574 II, | człowiek staje się dobry jako człowiek5. Fakt ten nie
575 II, | powinności łączenia pracowitości jako cnoty ze społecznym ładem
576 II, | zaś pracę pojmuje także jako pomnożenie dobra wspólnego
577 III, | jawi się w tej analizie jako wielka rzeczywistość, posiadająca
578 III, | tym związaną z człowiekiem jako właściwym podmiotem oraz
579 III, | rozumiany przez niektórych jako konflikt społeczno-ekonomiczny
580 III, | liberalizmem rozumianym jako ideologia kapitalizmu, a
581 III, | kapitalizmu, a marksizmem, pojętym jako ideologia socjalizmu naukowego
582 III, | ideologią marksistowską jako partie polityczne, poprzez
583 III, | naczelną, podczas gdy „kapitał” jako zespół środków produkcji
584 III, | w sobie natura, to ma on jako jedyny środek: własną pracę.
585 III, | To stwierdzenie, przyjęte jako punkt wyjścia, stanowi przewodni
586 III, | zespołem rzeczy. Człowiek jako podmiot pracy — bez względu
587 III, | większej atrakcji tego, co jako materialne, jest oceniane
588 III, | materialne, jest oceniane jako zdolne do zaspokojenia potrzeb
589 III, | przeciwstawienia „pracy” i „kapitału” jako dwóch czynników produkcji
590 III, | od tego, co materialne, jako pewnego rodzaju „wypadkowa”
591 III, | kapitału i przeciwstawiona mu jako poniekąd równorzędny ontycznie
592 III, | człowieka przed kapitałem jako zespołem środków produkcji. ~ ~
593 III, | podtrzymywała tego prawa jako absolutnej i nienaruszalnej
594 III, | prawo osobistego posiadania jako podporządkowane prawu powszechnego
595 III, | produkcji. Wyodrębnienie ich jako osobnego zespół: własnościowego
596 III, | prywatnej środków produkcji jako nienaruszalnego „dogmatu”
597 III, | prawdą jest, że kapitał jako zespół środków produkcji
598 III, | byliby uważani i traktowani jako osoby, i pobudzani do aktywnego
599 III, | procesie pracy mógł występować jako współodpowiedzialny i współtwórca
600 IV, | które zostały tu określone jako pośredni pracodawca, winny
601 IV, | praca ludzka, rozumiana jako podstawowe prawo wszystkich
602 IV, | zapłaty, jaką otrzymuje on jako wynagrodzenie za swą pracę.
603 IV, | aby mogły się rozwijać jako osoby odpowiedzialne, moralnie
604 IV, | szkodą dla rodziny, w której jako matka posiada rolę niezastąpioną. ~
605 IV, | ta winna być traktowana jako normalne staranie o właściwe
606 IV, | dziedzinę „polityki” rozumianej jako roztropna troska o dobro
607 IV, | czyli zaprzestania pracy, jako pewnego rodzaju ultimatum
608 IV, | skrawka ziemi, uprawianej jako własna od lat, bywa lekceważony
609 IV, | rolnikom właściwego znaczenia jako podstawy zdrowej ekonomii
610 IV, | tego domaga się ich godność jako ludzi i jako podmiotów pracy.
611 IV, | ich godność jako ludzi i jako podmiotów pracy. Każda wspólnota
612 IV, | społeczeństwa, lecz mogła egzystować jako pełnoprawny podmiot pracy,
613 IV, | ojczystym krajem, czy to jako stały emigrant, czy też
614 V, | wchodzi ona w dzieło zbawienia jako jego zwyczajny, a równocześnie
615 V | Praca jako uczestnictwo w dziele Stwórcy ~
616 V, | dzięki temu mógł również, jako Apostoł, sam zarabiać na
617 V, | otrzymacie dziedzictwo wiekuiste jako zapłatę” (Kol 3, 23 n). ~
618 V, | może być rozumiany tylko jako owoc rzetelnej duchowości
619 V, | z wyniesieniem człowieka jako obrazu Boga — owemu przekleństwu,
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
620 I, 1 | w te dzieje, stał się — jako człowiek — ich podmiotem,
621 I, 3 | posoborowym okresie pontyfikatu. Jako sternik Piotrowej łodzi
622 I, 5 | z taką radością przyjęta jako program odnowy o charakterze
623 I, 6 | zjednoczenia chrześcijan jako prostą konsekwencję woli
624 II, 1 | przemawia do ludzi równocześnie jako Człowiek. Przemawia Jego
625 II, 3 | Bóg stworzenia objawia się jako Bóg odkupienia, jako Bóg,
626 II, 3 | się jako Bóg odkupienia, jako Bóg, który jest wierny Sobie
627 II, 5 | chodzi tu naprzód o religię jako zjawisko powszechne, towarzyszące
628 II, 6 | rzetelnego stosunku do prawdy jako warunek prawdziwej wolności
629 II, 6 | tysiącach lat, staje wśród nas jako Ten, który przynosi człowiekowi
630 II, 6 | sam — wówczas, kiedy już jako więzień stanął przed trybunałem
631 III, 3 | człowiek obcował z przyrodą jako jej rozumny i szlachetny „
632 III, 3 | szlachetny „pan” i „stróż”, a nie jako bezwzględny „eksploatator”. ~
633 III, 3 | najistotniejsze: czy człowiek jako człowiek w kontekście tego
634 III, 3 | człowieka? Czy człowiek jako człowiek w ich kontekście
635 III, 4 | chrześcijańskiej ery, jawi się nam jako czas wielkiego postępu,
636 III, 4 | postępu, to równocześnie też jako czas wielorakiego zagrożenia
637 III, 4 | współczesnym ośmielamy się określić jako daleką od obiektywnych wymagań
638 III, 5 | programem określającym siebie jako „humanistyczny”. A jakiż
639 III, 5 | osoby we wspólnocie — które jako podstawowy wyznacznik dobra
640 III, 5 | podstawowy sens istnienia państwa jako wspólnoty politycznej polega
641 III, 5 | areligijności, ateizmu, jako zjawisko ludzkie, rozumie
642 III, 5 | tolerowani czy też traktowani jako obywatele „gorszej kategorii”,
643 IV, 1 | sprawia, że Kościół sam jako ciało, jako organizm, jako
644 IV, 1 | Kościół sam jako ciało, jako organizm, jako jedność społeczna
645 IV, 1 | jako ciało, jako organizm, jako jedność społeczna doznaje
646 IV, 1 | czemu ma służyć cały Kościół jako wielka społeczność i wspólnota
647 IV, 2 | Watykańskiego II — Kościół jako społeczny podmiot odpowiedzialności
648 IV, 2 | 18) — gdy ją przekazuje jako Prorok i Nauczyciel — czuje
649 IV, 2 | też gdy wyznaje. Wiara, jako swoista cnota nadprzyrodzona,
650 IV, 2 | uczestniczyć w poznaniu Bożym, jako odpowiedź na objawione Jego
651 IV, 2 | Dlatego też teologowie jako słudzy prawdy Bożej, poświęcający
652 IV, 2 | Nauczania Wiary i Moralności jako swego właściwego celu. Dlatego
653 IV, 2 | nie może uprawiać teologii jako zbioru swoich tyko poglądów,
654 IV, 2 | specjalności! Wszyscy oni — jako członkowie Ludu Bożego —
655 IV, 3 | 5 nn.), że każdy z nas jako uczestnik Tajemnicy Odkupienia
656 IV, 3 | buduje Kościół50, buduje jako autentyczną wspólnotę Ludu
657 IV, 3 | autentyczną wspólnotę Ludu Bożego, jako zgromadzenie wiernych naznaczone
658 IV, 3 | nadprzyrodzonej mocy Kościoła jako Ludu Bożego — jest trwać
659 IV, 3 | można traktować jej tylko jako „okazji” do manifestowania
660 IV, 3 | wiarę w Tajemnicę Odkupienia jako rzeczywistość żywotną i
661 IV, 3 | jak również pokuty pojętej jako cnota. Tej ostatniej dał
662 IV, 4 | powołania, który wypada określić jako „królewski”. Aby w pełni
663 IV, 4 | powołania, którą można określić jako „królewskość”. Godność ta
664 IV, 4 | należy określić właśnie jako „panowanie”. Aby umiejętnie
665 IV, 4 | Oczywiście, że Kościół, jako ludzka społeczność, może
666 IV, 4 | powołanie”. Kościół bowiem jako Lud Boży jest równocześnie —
667 IV, 4 | chrześcijan. W Kościele bowiem jako we wspólnocie Bożego Ludu,
668 IV, 5 | swego umiłowanego Ucznia jako syna (por. J 19, 26). Chciał
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
669 Wprow, 0, | pozdrawia Maryję z Nazaretu jako swój początek3, gdyż w Niepokalanym
670 Wprow, 0, | Przymierza, jest jego prawzorem jako oblubienicy i matki. ~
671 Wprow, 0, | Chrystusa, czczonej przezeń jako Matka najmilsza i jako wzór
672 Wprow, 0, | przezeń jako Matka najmilsza i jako wzór wiary, nadziei i miłości. ~
673 Wprow, 0, | perspektywa Roku 2000, który jako milenijny jubileusz narodzenia
674 Wprow, 0, | oczekiwania zaczęła świecić jako prawdziwa „Gwiazda zaranna” (
675 Wprow, 0, | uroczyście potwierdzona jako prawda wiary Kościoła. Maryja
676 Wprow, 0, | poznanie tajemnicy Kościoła. Jako Matka Chrystusa jest bowiem
677 Wprow, 0, | Kościołem, „który Pan ustanowił jako swoje ciało” 11. Tekst soborowy
678 Wprow, 0, | przybliża tę prawdę o Kościele jako ciele Chrystusa (wedle nauki
679 Wprow, 0, | całej wspólnocie wybranych jako wzór cnót” 15. Pielgrzymowanie
680 I, 1, | przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez
681 I, 1, | miejsce zajmuje „niewiasta” jako Matka Tego, z którym Ojciec
682 I, 1, | wyjątkowej. Elżbieta pozdrawia Ją jako „błogosławioną między niewiastami”. ~
683 I, 1, | tryskające w duszy człowieka jako dar Boga samego, które poprzez
684 I, 1, | przed założeniem świata”, jako Ta, którą Ojciec „wybrał”
685 I, 1, | rodzenia sama dała życie jako Matka. Liturgia nie waha
686 I, 1, | i przeznaczył dla siebie jako przybranych synów” (Ef 1,
687 I, 2, | modlitwy Zdrowaś Maryjo jako dalszy ciąg pozdrowienia
688 I, 2, | Jordanem wskaże na Jezusa jako Mesjasza. ~Wszystkie te
689 I, 2, | poświęciła samą siebie, jako służebnicę Pańską, osobie
690 I, 2, | domu Elżbiety i Zachariasza jako Matka Syna Bożego. I Elżbieta
691 I, 2, | Syn kona na tym drzewie jako skazaniec. „Wzgardzony i
692 I, 2, | Sięga ono do „początku” i jako uczestnictwo w ofierze Chrystusa,
693 I, 2, | przy zwiastowaniu pozdrowił jako „łaski pełną”. Jeśli jako „
694 I, 2, | jako „łaski pełną”. Jeśli jako „łaski pełna” była Ona odwiecznie
695 I, 3, | stanowią pochwałę Maryi jako rodzonej Matki Jezusa. Może
696 I, 3, | właśnie Maryja jest obecna jako Matka, która poczyna Jezusa
697 I, 3, | łonie, która Go rodzi i jako Dziecię karmi po macierzyńsku
698 I, 3, | posłannictwo Syna, Ona sama jako Matka otwierała się ku tej „
699 I, 3, | Maryja pojawia się tam jako Matka Jezusa na początku
700 I, 3, | jest w Kanie Galilejskiej jako Matka Jezusa — i w sposób
701 I, 3, | czyli pośredniczy, nie jako obca, lecz ze stanowiska
702 I, 3, | stanowiska Matki, świadoma, że jako Matka może — lub nawet więcej: „
703 I, 3, | ludźmi. Ale nie tylko to: jako Matka równocześnie chce,
704 I, 3, | W Kanie Maryja jawi się jako wierząca w Jezusa: Jej wiara
705 I, 3, | człowiekowi każdemu i wszystkim — jako Matka. Tym człowiekiem u
706 I, 3, (47) | otrzymał od Niego Maryi jako Matki”. Comm. in Ioan.,
707 I, 3, | W ten sposób Ta, która jako „łaski pełna” została wprowadzona
708 I, 3, | pozostaje w tej tajemnicy jako owa „niewiasta”, na którą
709 I, 3, | obecna w tajemnicy Chrystusa jako Matka, staje się — z woli
710 II, 1, | Chrystusowym (por. Mt 16, 18), jako że Chrystus nabył go za
711 II, 1, | Świętym — danym Kościołowi jako niewidzialny Pocieszyciel (
712 II, 1, | dusz, Maryja jest obecna jako Ta „błogosławiona, która
713 II, 1, | błogosławiona, która uwierzyła”, jako Ta, która „szła naprzód
714 II, 1, | Była, „trwała na modlitwie” jako „Matka Jezusa” (Dz 1, 13-
715 II, 1, | Maryi, a Ona Jego Matką. A jako taka, była od chwili poczęcia
716 II, 1, | zmartwychwstanie objawił się jako Zwycięzca śmierci, jako
717 II, 1, | jako Zwycięzca śmierci, jako Ten, którego panowaniu „
718 II, 1, | nowego Izraela”. Była obecna jako wyjątkowy świadek tajemnicy
719 II, 1, | stale w jego sercu, utajona jako szczególne dziedzictwo objawienia
720 II, 1, | błogosławieństwo Jego Matki jako szczególna cześć dla Theotókos.
721 II, 1, | czcią i ufnością do Maryi jako Jego Matki, ale zarazem
722 II, 1, | pielgrzymowaniu Kościoła jako nowego Ludu Bożego na całej
723 II, 1, | jak widzi siebie samego jako „jeden Lud Boży zakorzeniony
724 II, 1, | ojczyzny wszystkich chrześcijan jako ziemi rodzinnej Zbawiciela
725 II, 1, | wyznała przy zwiastowaniu jako „służebnica Pańska”, i w
726 II, 2, | Bożemu w jego pielgrzymowaniu jako znak pewnej nadziei i pociechy” —
727 II, 2, | wszyscy razem patrzeć na Nią jako na naszą wspólną Matkę,
728 II, 2, | wiekami z Ojca zrodzony jako Bóg, w ostatnich (...) czasach
729 II, 2, | naszego zbawienia narodził się jako człowiek z Maryi Dziewicy,
730 II, 2, | głęboką więź łączącą Maryję jako Matkę Bożą z Chrystusem
731 II, 2, | bywa na nich przedstawiana jako tron Boży, niosący Pana
732 II, 2, | ludziom (Theotókos) lub jako droga, która wiedzie do
733 II, 2, | ukazuje Go (Odigitria), lub jako modląca się Orędowniczka
734 II, 2, | Pańskiego (Deisis), lub jako Opiekunka okrywająca Judy
735 II, 2, | płaszczem (Pokrov) czy to jako miłosierna i najczulsza
736 II, 2, | jaśnieje na tych obrazach jako zwierciadło Bożego piękna,
737 II, 3, | dzieje człowieka wkracza jako nieodwracalny dar. ~Maryja
738 II, 3, | na wieki”: a więc w Niej jako Matce Chrystusa skupia się
739 II, 3, | na pokolenie” Ten, który jako Bóg Przymierza „zachowuje
740 III, 1, (96) | Opera, V, 1968, 263. Maryja jako czyste zwierciadło przekazuje
741 III, 1, | prawdę o pośrednictwie Maryi jako uczestnictwo w tym jedynym
742 III, 1, | przyjęła i pojęła od początku, jako całkowite oddanie siebie,
743 III, 1, | zwiastowaniu została pozdrowiona jako „łaski. pełna” — to z kolei
744 III, 1, | Pięćdziesiątnicy, pozostawała tam jako Matka uwielbionego Pana.
745 III, 1, | Pańską”, którą Syn pozostawił jako Matkę wśród rodzącego się
746 III, 1, | Syna — pozostaje w Kościele jako pośrednictwo macierzyńskie:
747 III, 1, | Maryi trwa stale w Kościele jako wstawiennicze pośrednictwo.
748 III, 1, | i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego, aby
749 III, 1, | własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą
750 III, 1, | nierozerwalnym”, ponieważ jeśli jako dziewicza Matka była szczególnie
751 III, 1, | należą do Chrystusa, kiedy „jako ostatni wróg zostanie pokonana
752 III, 1, (110)| aspektu pośrednictwa Maryi jako Tej, która wyprasza łaskawość
753 III, 1, | Chrystusa doznaje uwielbienia „jako Królowa wszystkiego” 112.
754 III, 1, | wszystkiego w Chrystusie jako Głowie” (Ef 1, 10). ~ ~
755 III, 2, | oczekiwaniu Pięćdziesiątnicy i jako Ta, „błogosławiona, która
756 III, 2, | pielgrzymującego przez wiarę jako wzór nadziei, która zawieść
757 III, 2, | było powiedziane od Pana. Jako Dziewica uwierzyła, że pocznie
758 III, 2, | Bóg, który zbawia). Jako „służebnica Pańska” pozostała
759 III, 2, | posłannictwu tego Syna. Jako Matka „wierząc (...) i będąc
760 III, 2, | pozostaje „nieustającym wzorem” jako dziewica i matka zarazem.
761 III, 2, | przede wszystkim zasadzie — jako wzór, a raczej „pierwowzór” —
762 III, 2, | Ap 21, 9). Gdy Kościół jako Oblubienica „dochowuje wiary
763 III, 2, | jest w tajemnicy Kościoła jako wzór. Tajemnicą Kościoła
764 III, 2, | które jest właściwe Maryi, jako że już na ziemi współdziałała
765 III, 2, | i córek Kościoła, zawsze jako Matka tego Syna, „którego
766 III, 2, | równocześnie daje mu Ją jako Matkę. To macierzyństwo
767 III, 2, | rzuca światło na kobietę jako taką przez sam fakt, że
768 III, 2, | Maryja jest w Kościele jako Matka Chrystusa, równocześnie
769 III, 2, | Chrystusa, równocześnie zaś jako ta Matka, którą Chrystus
770 III, 2, | bowiem, obecna w Kościele jako Matka Odkupiciela, po macierzyńsku
771 III, 2, | i przyszłość, i czci Ją jako Matkę duchową ludzkości
772 III, 3, | jest Kościół. Kościół ten jako Lud Boży pielgrzymuje ku
773 III, 3, | też w sposób szczególny jako „służebnica Pańska” nieustannie
774 III, 3, | który patrzy na Maryję jako na „znak niezawodny nadziei
775 Zak, 0, | rodzin i narodów; widzi Ją jako Wspomożycielkę ludu chrześcijańskiego
776 Zak, 0, | w niniejszej Encyklice! ~Jako Biskup Rzymu przesyłam wszystkim,
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
777 I, 1, | i nie można ich pojmować jako równoległe i uzupełniające
778 I, 1, | Kościół zna i wyznaje Jezusa jako „Chrystusa, Syna Boga żywego” (
779 I, 1, | zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach,
780 I, 3, | on sam został wyznaczony jako powszechny sakrament zbawienia16: „
781 I, 3, | posłany jest do całego świata jako światłość świata oraz sól
782 I, 5, | wiarę, którą otrzymaliśmy jako dar z wysoka bez żadnych
783 I, 5, | zjednoczonym z Ojcem, i jako taki został uznany przez
784 I, 5, | ta łaska: ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę niezgłębione
785 I, 5, | życiu chrześcijańskiego jako służby braciom i należnej
786 II, 0, | objawił nam Jezus Chrystus jako Ojca. Objawił nam Go zaś
787 II, 1, | Boga w zażyłości modlitwy jako do Ojca (por. Łk 11, 2;
788 II, 4, | i chętnie określają się jako stawiające Królestwo w swym
789 II, 4, | który nie jawi się już jako Pan, któremu wszystko ma
790 III, 0, | swojej Boskiej podmiotowości jako Ten, który sam ma dalej
791 III, 1, | Marek przedstawia misję jako głoszenie lub kerygmat: „
792 III, 1, | przedstawia posłannictwo Apostołów jako świadectwo (por. Łk 24,
793 III, 3, | Dwunastu Apostołów, która jako jednolite ciało pod przewodnictwem
794 III, 3, | zatem misja widziana jest jako zadanie wspólnotowe i odpowiedzialność
795 IV, 1, | misyjnej, nie pojmowanej już jako zadanie na marginesie Kościoła,
796 IV, 1, | samym sercu jego życia, jako podstawowy obowiązek całego
797 IV, 2, | Charakteryzuje się ją zatem jako dzieło głoszenia Chrystusa
798 IV, 3, | wszystkim ludom jawi się jako ogromne i nieproporcjonalne
799 IV, 3, | nawrócenie traktowane jest jako porzucenie własnego narodu
800 IV, 4, | duchowego wymiaru życia jako środka zaradczego na odczłowieczenie.
801 IV, 6, | Chrystusa winni odczuwać, jako część integralną swojej
802 V, 2, | będzie zawsze zawierać — jako fundament, centrum i szczyt
803 V, 2, | każdemu człowiekowi zbawienie jako dar łaski i miłosierdzia
804 V, 2, | centrum misji i życia Kościoła jako podstawa całej ewangelizacji. ~
805 V, 2, | której sprawuję poselstwo jako więzień, ażebym jawnie ją
806 V, 4, | wspólnot wyznających Jezusa jako Zbawiciela i Pana. Należy
807 V, 4, | zaś należy przedstawiać jako dar Boży, którym winny żyć
808 V, 4, | terytorium, a następnie na innych jako uczestnictwo w misji powszechnej,
809 V, 5, | które dobrze zdają egzamin jako ośrodki formacji chrześcijańskiej
810 V, 7, | ewangelizacyjnej Kościoła. Rozumiany jako metoda i środek wzajemnego
811 V, 7, | buddyzmu, hinduizmu i islamu — jako odblask tej prawdy, która
812 V, 8, | rozwiązań problemów niedorozwoju jako takiego”, ale „daje swój
813 V, 8, | do urzeczywistniania się jako dziecko Boże, uwalnia go
814 V, 8, | równość wszystkich ludzi jako dzieci Bożych, panowanie
815 VI, 0, | Jezus wybiera i wysyła ludzi jako swych świadków i apostołów,
816 VI, 0, | pierwotny traktuje misję jako zadanie wspólnotowe, uznając
817 VI, 1, | ewangelicznego przepowiadania jako przedłużenie na wszystkie
818 VI, 1, | ewangelizację świata, zarówno jako członkowie Kolegium Biskupiego,
819 VI, 1, | Kolegium Biskupiego, jak też jako Pasterze Kościołów partykularnych.
820 VI, 1, | sprawę działalności misyjnej, jako najważniejsze i najświętsze
821 VI, 1, | misyjnych każdego Biskupa jako pasterza Kościoła partykulamego.
822 VI, 1, | partykulamego. Do niego „jako kierownika i ośrodka jedności
823 VI, 2, | całego Kościoła przyjęły jako swoje właściwe zadanie” 129. ~
824 VI, 2, | którego zostali powołani jako słudzy Ewangelii” 130. Misjonarze
825 VI, 4, | najuboższego, są niezbędne jako znak ewangeliczny wśród
826 VI, 5, | chrześcijańskiego. Pragnę wspomnieć jako nowość, która wyłoniła się
827 VI, 6, | Dekret o misjach określa ich jako „zastęp tak bardzo zasłużony
828 VII, 1, | w niektórych wspólnotach jako „dzień cierpienia w intencji
829 VII, 3, | sprawowania Eucharystii, a więc jako dar złożony Bogu i przeznaczony
830 VII, 5, | należy bynajmniej pojmować jako marginalnej, ale trzeba
831 VII, 5, | działalność duchem misyjnym jako zasadniczym elementem ich
832 VII, 8, | Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi” (
833 VIII, 2, | odniesienia do Chrystusa jako Tego, który został posłany,
834 VIII, 2, | tajemnica Wcielenia i Odkupienia jako całkowite ogołocenie siebie,
835 VIII, 3, | zgromadzić w jedno” (J 11, 52), jako dobry Pasterz, który zna
836 VIII, 4, | który ma dwa tysiące lat. Jako młodzi w wierze winniście
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
837 I, | Benedykta, Cyryla i Metodego, jako na konkretne wzory i duchowe
838 I, | wydarzenia, które należą – jako prawdziwe znaki czasu –
839 II, | jednak został wspólnie z nim, jako wybitny znawca religii i
840 II, | Konstantynem powszechnej czci jako zwiastun Ewangelii i Nauczyciel „
841 II, | apostoła Piotra” 10 oraz jako fundament pełnej jedności
842 III, | Biskup Rzymu, gdy wysyłał go, jako biskupa, z misją do Słowian
843 IV, | płynący z ich wizji Kościoła – jako jednego, świętego i powszechnego. ~
844 IV, | Konstantynopolem a Rzymem jako pretekst do podziału, chociaż
845 IV, | była niekiedy odczuwana jako zagrożenie owej jedności
846 IV, | Cesarstwa Wschodniego, a jako wierni podlegali Patriarchatowi
847 IV, | Stolicy Apostolskiej w Rzymie jako do widzialnego ośrodka jedności
848 IV, | poczuciu jego uniwersalności, jako jeden, święty, powszechny
849 IV, | który go zrodził i wysłał jako misjonarza razem z Cyrylem;
850 IV, | słowiańskich, który przyjął jako własny i którego – w przekonaniu
851 V, | historii poznają i realizują jako dobro, prawdę i piękno.
852 V, | rozwija poniekąd codziennie jako nowość z jednomyślnej wiary
853 VI, | ewangelizacji, którego dokonali jako pionierzy na terenie zamieszkałym
854 VII, | budowę Europy nie tylko jako wspólnoty wiary chrześcijańskiej,
855 VII, | chrześcijańskiej, ale także jako organizmu państwowego i
856 VIII, | przez nikogo traktowana jako sprzeczna z dobrem ich ziemskiej
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
857 II, | progressio jawi się poniekąd jako dokument na temat zastosowania
858 II, | trosce kościoła, widzianego jako Instytucja religijna; „rozwój”
859 II, | sprawy, powszechnie określane jako „kwestia społeczna”. ~Co
860 II, | przedstawia obowiązek moralny jako „obowiązek solidarności” 25.
861 II, | korzyści, pokój byłby możliwy jako owoc „doskonalszej sprawiedliwości
862 III, | biurokratycznego aparatu, który jako jedyny „dysponent” i „decydent”,
863 III, | pewnym względem jawi się jako niejednolite, co wyraża
864 III, | kapitałów i fakt ich przyjęcia jako pożyczki można uważać za
865 III, | więzienie zakładników. Nawet gdy jako motywację tej nieludzkiej
866 III, | u narodów i ludów, które jako byty posiadające określoną
867 III, | egoizmu. ~Dochodzi tu jeszcze, jako znak poszanowania życia —
868 IV, | się przeciw człowiekowi — jako zniewolenie. ~Ogromnie pouczające
869 IV, | urzeczywistnienia powołania ludzkiego jako takiego. ~Z pewnością różnica
870 IV, | Zło nie polega na „mieć” jako takim, ale na takim „posiadaniu”,
871 IV, | początku uczestniczy on jako „dwoje”: mężczyzna i kobieta (
872 IV, | społeczno-gospodarczymi — jako współczesny wyraz zasadniczego
873 IV, | powiedzieć, nie został stworzony jako byt nieruchomy i statyczny.
874 IV, | biblijny przedstawia go jako stworzenia i obraz, określony
875 IV, | pogłębiają i rozszerzają jako odpowiedź na Boże powołanie
876 IV, | współczesny rozwój należy widzieć jako etap historii zapoczątkowanej
877 IV, | historii i pracy ludzkiej jako skierowanej ku celowi, który
878 IV, | prawdziwych ludzkich dokonań jako odkupionych przez Chrystusa
879 IV, | traktować potrzeby rozwoju jako pretekstu do narzucania
880 IV, | istnienia; praw rodziny jako podstawowej wspólnoty społecznej
881 IV, | życiem wspólnoty politycznej jako takiej; praw opartych na
882 V, | płaszczyźnie zachowania ludzi jako osób odpowiedzialnych wpływają
883 V, (65) | grzechu lub gdy piętnuje jako grzechy społeczne pewne
884 V, | się przed naszymi oczyma — jako nierozerwalnie złączone,
885 V, | rozwoju, można już wskazać jako na wartość pozytywną i moralną
886 V, | częściach świata odczuwają jako coś, co dotyka ich samych,
887 V, | współzależności pojmowanej jako system determinujący stosunki
888 V, | współzależności przyjętej jako kategoria moralna. Na tak
889 V, | współzależność właściwą odpowiedzią — jako postawa moralna i społeczna,
890 V, | postawa moralna i społeczna, jako „cnota” — jest solidarność.
891 V, | osobę, lud czy naród — nie jako narzędzie, którego zdolność
892 V, | użyteczny, odrzucić, ale jako „podobnego nam”, jako „pomoc” (
893 V, | ale jako „podobnego nam”, jako „pomoc” (por. Rdz 2, 18.
894 VI, | rozwiązań problemu niedorozwoju jako takiego, co stwierdził już
895 VI, | technicznego” tego, co jako prawdziwy rozwój, odnosi
896 VI, | analiza problemu rozwoju jako takiego, ani środki służące
897 VI, | człowieka, wynika z niej jako konsekwencja „zaangażowanie
898 VI, | społeczna” 79, czyli uznaje się jako jej wewnętrzną właściwość
899 VII, | i sióstr. Wszystkim też, jako znak pozdrowienia i życzeń,
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
900 Wprow, 0, | właśnie zadanie Biskupa Rzymu jako następcy apostoła Piotra.
901 I, 1, (4) | aspektach Kościoła pojętego jako komunia Communionis notio (
902 I, 2, | podejmuje dzieło ekumeniczne jako imperatyw chrześcijańskiego
903 I, 2, | uświęcenia i prawdy, które jako właściwe dary Kościoła Chrystusowego
904 I, 2, | przecież posługiwać nimi jako środkami zbawienia, których
905 I, 2, | mają we czci Pismo Święte jako normę wiary i życia, i wykazują
906 I, 3, | której Kościół, rozpatrywany jako ziemska i ludzka instytucja,
907 I, 5, | Miłość zwraca się do Boga jako najdoskonalszego źródła
908 I, 5, | którego sam Chrystus przemawia jako Jednorodzony i współistotny
909 I, 5, | wszyscy byli jedno (...) jako i My jedno jesteśmy» (J
910 I, 6, | wszystko, co Sobór określa jako „dialog”. Określenie to
911 I, 6, | traktują siebie nawzajem jako partnerów. Podejmując dialog,
912 I, 8 | Dialog jako rachunek sumienia~
913 I, 8, | wyznajemy nasze grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści
914 I, 8, | dialogiem nawrócenia” i jako taki również autentycznym „
915 I, 8, | zwracając się ku Temu, który jako Odkupiciel świata i Pan
916 I, 8, | uznaniu naszej kondycji jako ludzi, którzy zgrzeszyli.
917 I, 8, | przestrzeń, w której Chrystus jako Źródło jedności Kościoła
918 II, 1, | należą ci chrześcijanie, jako „Kościoły i Wspólnoty kościelne
919 II, 4, | Dialog ekumeniczny, jako prawdziwy dialog zbawienia,
920 II, 5, | Wspólnotach ma charakter bierny. Jako dobra Kościoła Chrystusowego
921 II, 7, | Muszą oni być czczeni razem jako patronowie naszej europejskiej
922 II, 8, | Przez stulecia żyliśmy jako Kościoły siostrzane, sprawując
923 II, 9, | już mogą wyznawać razem jako wspólną wiarę w tajemnicę
924 II, 11, | jawnie wyznają Chrystusa jako Boga i Pana oraz jedynego
925 II, 11, | się w Piśmie Świętym Boga jako przemawiającego do nich
926 II, 11, | zaproponowane przez soborowy Dekret jako przedmiot dialogu zostały
927 II, 12, | pragnienie doczekania chwili, gdy jako katolicy i luteranie będziemy
928 II, 13, | kiedy to ponownie udałem się jako pielgrzym do miasta św.
929 III, 1, | 3. Święcenia — pojmowane jako sakrament — do potrójnej
930 III, 1, | komunii z nim, rozumiane jako sprawowana w imię Chrystusa
931 III, 2, | którą winien podjąć Lud Boży jako całość, choć różne mogą
932 III, 3, | który można by określić jako „dialog nawrócenia” i który
933 III, 3, | nieustannej reformy Kościoła jako instytucji także ludzkiej
934 III, 4, | 13). Powiedziałem już, że jako Kościół katolicki jesteśmy
935 III, 4, (144)| temat: Jedność Kościoła jako koinonia: dar i wymaganie (
936 III, 5, | Wielkiego, pełnię posługę jako servus servorum Dei. Ta
937 III, 5, | iż kwestia ta pojawia się jako zasadniczy temat nie tylko
938 III, 5, | apostolskiego, określanego jako „Piotr razem z Jedenastoma” (
939 III, 5, | którego sam doświadcza jako pierwszy? Mimo to trzykrotnie
940 III, 5, | chrześcijańskiego doświadczenia.~Jako spadkobierca misji Piotra
941 III, 5, | Augustyn, ukazawszy Chrystusa jako „jedynego Pasterza, w którego
942 III, 5, | powierzonej wszystkim Biskupom jako „zastępcom i legatom Chrystusa” 153.
943 III, 5, | objętych posługą prymatu. Jako Biskup Rzymu dobrze wiem —
944 III, 5, | woli Chrystusa każe mi, jako Biskupowi Rzymu, sprawować
945 III, 6, | Piotr przedstawiony jest jako ten, który przemawia w imieniu
946 III, 7, | Chrystusa przedstawiać się nie jako ludzie skłóceni i niezgodni
947 III, 7, | żadną miarą nie budują, ale jako ludzie mocni w wierze, którzy
948 III, 7, | wszystkimi chrześcijanami, jako drogę i narzędzie ewangelizacji.
949 III, 7, | choć jest przedstawiana jako podstawowe prawo miłości,
950 III, 7, | ekumeniczne jest dla mnie jako dla. Biskupa Rzymu „jednym
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
951 Wprow, 1, | postawy Kościoła, który jako „znawca spraw ludzkich” 5
952 Wprow, 1, | prawdy, Kościół traktuje jako przygotowanie do Ewangelii
953 Wprow, 1, | przygotowanie do Ewangelii i jako dane im przez Tego, który
954 Wprow, 2, | i jego wieloraką treść, jako życie „dzieci Bożych”: „
955 Wprow, 2, | Katechizmu, traktowanego jako „pewny i autentyczny punkt
956 I, 2, | o postępowaniu moralnym. Jako źródło i szczyt ekonomii
957 I, 3, | się poznawać i rozpoznawać jako Ten, który „jeden tylko
958 I, 3, | jeden tylko jest Dobry”; jako Ten, który mimo grzechu
959 I, 3, | Bóg wasz!” (Kpł 19, 2); jako Ten, który pozostaje wierny
960 I, 3, | Życie moralne jawi się jako właściwa odpowiedź na bezinteresowne
961 I, 3, | miłość zaś pochodzi od Boga, jako że Bóg sam jest miłością” 18. ~
962 I, 3, | która wzywa do uznania Boga jako jedynego i absolutnego Pana
963 I, 3, | Mi 6, 8). Uznanie Pana jako Boga stanowi najgłębszą
964 I, 3, | Prawa, to znaczy uznać Pana jako Boga i oddać Mu czci należnej
965 I, 3, | Wypełnienie” może nastąpić tylko jako dar Boży: jako dar uczestnictwa
966 I, 3, | nastąpić tylko jako dar Boży: jako dar uczestnictwa w Boskiej
967 I, 4, | ostatecznie i nam przedstawia jako drogę i warunek zbawienia.
968 I, 4, | wszystkich innych przykazań, jako wykładni tego, co dla człowieka
969 I, 4, | związanych z jej tożsamością jako istoty duchowej i cielesnej,
970 I, 4, | zasady moralne sformułowane jako zakazy. Normy negatywne
971 I, 4, | plenitudo legis in Christo est), jako że przyszedł On nie po to,
972 I, 4, | nie można traktować tylko jako progu minimalnych wymagań,
973 I, 4, | przekraczać, ale raczej jako otwartą drogę doskonałości
974 I, 5, | młodzieńcowi przykazania jako pierwszy niezbędny warunek
975 I, 5, | nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału,
976 I, 5, | przestrzeganiu przykazań jako o pierwszej niedoskonałej
977 I, 5, | ciała”, odczuwa prawo Boże jako ciężar, więcej - jako zaprzeczenie,
978 I, 5, | Boże jako ciężar, więcej - jako zaprzeczenie, a w każdym
979 I, 6, | życia złożonej na krzyżu, jako o świadectwie miłości „do
980 I, 7, | się one możliwe jedynie jako owoc daru ofiarowanego przez
981 I, 8, | przyjmuje i przekazuje Pismo jako świadectwo „wielkich rzeczy”,
982 I, 8, | swoim nauczaniu jawi się jako „filar i podpora prawdy” (
983 II, 1, | wreszcie dar Ducha Świętego jako źródło i moc życia moralnego „
984 II, 1, | ale jest także „teologią”, jako że za początek i cel moralnego
985 II, 2, | odchodzą od prawdy o człowieku jako stworzeniu Boga i Jego obrazie
986 II, 2, | które otwarcie deklarują się jako ateistyczne. Sumieniu indywidualnemu
987 II, 2, | rzeczywistości pierwotnej, czyli jako akt rozumowego poznania
988 II, 2, | sprzyjają jej w sposób fałszywy, jako swobodzie czynienia wszystkiego,
989 II, 3, | narzucają się woli człowieka jako powinność inaczej, jak tylko
990 II, 3, | miałoby moc wiążącą jedynie jako zachęta, ogólnikowe napomnienie,
991 II, 4, | teonomii uczestniczącej, jako że dobrowolne posłuszeństwo
992 II, 5, | Św. Augustyn określa je jako „rozum czy wolę Bożą, która
993 II, 5, | ludzkich. W tym kontekście jako ludzki wyraz odwiecznego
994 II, 5, | sposób bardziej szlachetny, jako że samo staje się uczestnikiem
995 II, 5, | możliwe, gdyby to on sam, jako najwyższy prawodawca, ustanawiał
996 II, 5, | wypełniać w życiu Boże prawo jako szczególny dar i znak wybrania
997 II, 5, | przymierza z Nim, a zarazem jako rękojmię Bożego błogosławieństwa.
998 II, 6, | cechę: zapominają o naturze jako stworzeniu i nie dostrzegają
999 II, 6, | przezwyciężona przez wolność, jako że stanowi rzekomo jej ograniczenie
1000 II, 6, | wytworzone”, a więc „kultura” jako dzieło i owoc wolności.
1-500 | 501-1000 | 1001-1082 |