(...) Veritatis splendor
     Rozdzial, Paragraf, Numer
1001  II,  9,        |         własnych, ale nakazy pochodzące od Boga, na sposób herolda,
1002  II,  9,        |         uniewinniają pogan w zależności od ich postępowania (por. Rz
1003  II,  9,        |                potępiający w zależności od tego, czy czyny człowieka
1004  II,  9,        |                jest wyzwolenie sumienia od obiektywnej prawdy, prowadzące
1005  II, 10,        |              osąd czynu, nie jest wolne od niebezpieczeństwa błędu. „
1006  II, 10,        |              podmiot nie jest świadom i od której nie może się o własnych
1007  II, 10,        |                swoje błędy? Oczyść mnie od tych, które są skryte przede
1008  II, 10,        |               nie jest nigdy wolnością „od” prawdy, ale zawsze i wyłącznie „
1009  II, 10,        |                i rozwijać je, wychodząc od pierwotnego aktu wiary.
1010  II, 10,        |                i aby nie odchodziło ono od prawdy o dobru człowieka,
1011  II, 11,        |      fundamentalnej”, głębszej i różnej od wolności wyboru; twierdzą,
1012  II, 11,        |           porządek dobra i zła, zależny od woli, oraz sferę konkretnych
1013  II, 11,        |            przykazania rozpoczynają się od fundamentalnej formuły: „
1014  II, 11,        |        bezwarunkowego wyboru domaga się od niego Królestwo Boże. Radykalizm
1015  II, 11,        |            tendencji — zostaje oderwany od wyboru określonych czynów. ~
1016  II, 11,        |                 o ile jest czymś różnym od jakiejś nieokreślonej intencji,
1017  II, 11,        |          Oderwanie opcji fundamentalnej od treściowo określonych czynów
1018  II, 11,        |           moralnemu i powstrzymanie się od tego, czego ono zakazuje. ~
1019  II, 11,        |              wierności Bogu niezależnie od tego, czy niektóre jego
1020  II, 12,        |                 oddzielającym człowieka od Boga, może być jedynie odrzucenie
1021  II, 12,        |                 człowiek sam się oddala od Boga i traci miłość. To
1022  II, 12,        |       poczytalność grzesznika. Jednakże od rozważań ze sfery psychologii
1023  II, 13,        |             wieczne” (Mt 19, 16) zwraca od razu uwagę na istotną więź
1024  II, 13,        |          subiektywny, zależny wyłącznie od intencji. Zakłada ono, że
1025  II, 13,        |                                     74. Od czego jednak zależy jakość
1026  II, 13,        |                 niesłuszne w zależności od tego, czy jest ono w stanie
1027  II, 13,        |               stara się przy tym odciąć od utylitaryzmu i pragmatyzmu,
1028  II, 13,        |               których sama dokonuje: to od nich zależy odtąd jej moralna
1029  II, 13,        |              terminologii zapożyczonych od różnych nurtów myślowych —
1030  II, 14,        |            Pragną one uwolnić człowieka od więzów moralności przymusu,
1031  II, 14,        |              bliźniego jest nieodłączna od zachowywania przykazań Przymierza
1032  II, 14,        |           przede wszystkim i zasadniczo od przedmiotu rozumnie wybranego
1033  II, 14,        |             fakt, że ludzki czyn zależy od swego przedmiotu, to znaczy
1034  II, 14,        |             swego przedmiotu, to znaczy od tego, czy może on zostać
1035  II, 15,        |                przedmiot, a niezależnie od ewentualnych intencji osoby
1036  II, 15,        |            intencji osoby działającej i od okoliczności. Dlatego nie
1037  II, 15,        |               same w sobie, niezależnie od okoliczności, są zawsze
1038  II, 15,        |              ludzkiego działania zależy od tej wierności przykazaniom,
1039 III,  1,        |               samej wolności, oderwanej od wszelkich obiektywnych uwarunkowań,
1040 III,  1,        |                 nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje
1041 III,  1,        |        wyzwolenia, które oddaliłoby cię od domu twego wyzwoliciela!” 140. ~
1042 III,  2,        |        mianowicie, która oddziela wiarę od moralności. ~Rozdział ten
1043 III,  3,        |           uczniów Chrystusa — począwszy od diakona Szczepana (por.
1044 III,  3,        |                  który mógł ich wybawić od śmierci (por. Hbr 5, 7). ~
1045 III,  3,        |           dobrej intencji i niezależnie od trudności. Jezus napomina
1046 III,  4,        |                nie można nigdy odłączać od jego misji nauczania, gdyż
1047 III,  7,        |             wobec którego Kościół staje od początku swego istnienia.
1048 III,  8,        |         wiernych, mających namaszczenie od Świętego (por. 1 J 2, 20.
1049 III,  8,        |            całego ludu, gdy «poczynając od biskupów, aż po ostatniego
1050 III,  8,        |             określonych nakazach i żąda od nich, by uważali je w sumieniu
1051 III,  8,        |              moralne nie są uzależnione od momentu historycznego, w
1052 III,  8,        |                człowieka, jego odejścia od pierwotnego stanu — to znaczy,
1053 III,  8,        |                 często bardzo różni się od drogi normalności empirycznej.
1054 III,  8,        |              pewnością nie może zależeć od przestrzegania określonej
1055 III,  8,        |                 się do jej owocowania i od powierzonej sobie trzody
1056 III,  8,        |         umiłował” (1 J 4, 19). Bóg żąda od nas, byśmy byli święci,
1057 III,  8,        |            wierze katolickiej przejętej od Apostołów. Na nas, jako
1058 Zak,  1,        |         ożywionym. Niech się nie odcina od jedności członków” 182.