Centesimus annus
   Rozdzial, Numer
 1  IV,            |        całego społeczeństwa.~Kościół uznaje pozytywną rolę zysku jako
 2  IV,            |            system ekonomiczny, który uznaje zasadniczą i pozytywną rolę
 3  IV,            |            już zostało powiedziane — uznaje pozytywny charakter rynku
 4  IV,            |         nastawione na dobro wspólne. Uznaje też, że ludzie pracy mają
 5   V,            |        jednych drugim. Jeśli się nie uznaje prawdy transcendentnej,
 6   V,            | rzeczywistość społeczno-polityczną i uznaje, że życie ludzkie w historii


Dominum et vivificantem
   Rozdzial, Numer
 7   2,            |          nawet wówczas, gdy człowiek uznaje w nim tylko zasadę ładu


Ecclesia de Eucharistia
   Rozdzial, Paragraf
 8   I,   20       |               Również apostoł Paweł, uznaje za « niegodne » wspólnoty


Evangelium vitae
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 9 Wprow,  2,      |             przeciw życiu, ale wręcz uznaje je za całkowicie legalne,
10   I,  3,        |              pojęcie subiektywności, uznaje za posiadacza praw tylko
11   I,  3,        |             miano tylko wówczas, gdy uznaje i chroni godność każdej
12   I,  4,        |             por. 2 Sm 11-12), woła: „Uznaję (...) moją nieprawość, a
13   I,  4,        |           innych ziemskich stworzeń; uznaje, że jest tylko jedną z wielu
14  II,  3,        |      duchowym. Tylko człowiek, który uznaje, że jego życie jest dotknięte
15  II,  4,        |        zabójczej nienawiści. Kto nie uznaje Boga jako Boga, sprzeniewierza
16 III,  5,        |        większość obywateli stosuje i uznaje za moralne. Jeśli następnie
17 III,  5,        |             ustawodawstwa, które nie uznaje podstawowego i pierwotnego
18 III, 13,        |              obliczu. Państwa, które uznaje za swą podstawową powinność
19 III, 13,        |       wspólnego dobra, jeśli się nie uznaje i nie chroni prawa do życia,
20 III, 13,        |     prawdziwa demokracja, jeżeli nie uznaje się godności każdego człowieka


Fides et ratio
   Rozdzial, Paragraf, Numer
21 Wprow,  0,      |             życiu człowieka. Zarazem uznaje filozofię za nieodzowne
22   I,  2,        |             sposób pełny i w całości uznaje za prawdę wszystko, co zostało
23  II,  1,        |          celu, jeśli szczerym sercem uznaje, że jego poszukiwanie jest
24  II,  2,        |          wybrał właśnie to, co rozum uznaje za «szaleństwo» i «zgorszenie»,
25 III,  2,        |      osiągnął swojego celu; słusznie uznaje raczej, że nie udało mu
26 III,  2,        |              co on w głębi serca już uznaje za prawdę i czego od dawna
27  IV,  1,        |            szczyt swoich poszukiwań, uznaje, jak konieczne jest to,
28  IV,  2,        |          bardziej radykalnie, Tomasz uznaje, że natura właściwy przedmiot
29  IV,  2,        |                 Choć Doktor Anielski uznaje pierwszeństwo tej mądrości,
30   V,  1,        |          pozycje fideizmu, który nie uznaje, że wiedza racjonalna oraz
31 VII,  1,        |         cechą historyzmu jest to, że uznaje on wybraną filozofię za
32 VII,  1,        |           koncepcja filozoficzna nie uznaje wartości innych form poznania


Laborem exercens
   Rozdzial, Numer
33   V,   (16)     |                            Św. Paweł uznaje prawo misjonarzy do utrzymania:


Redemptoris Mater
   Rozdzial, Paragraf, Numer
34 III,  1,   (105)|             swojej modlitwie Kościół uznaje i czci „macierzyńskie zadanie”


Redemptoris missio
   Rozdzial, Paragraf, Numer
35   I,  1,        |            Testamencie. Święty Paweł uznaje w Chrystusie zmartwychwstałym „
36   V,  7,        |              Chociaż Kościół chętnie uznaje wszystko to, co jest prawdziwe


Sollicitudo rei socialis
   Rozdzial, Numer
37  IV,            |            przeciw człowiekowi i nie uznaje go za swego „pana”, gdyż
38  IV,            |             którym jest sam Bóg, nie uznaje zaangażowania w sprawę rozwoju
39  VI,            |        hipoteka społeczna” 79, czyli uznaje się jako jej wewnętrzną
40 VII,            |       społeczeństwa, im bardziej nie uznaje istnienia takich wymiarów


Ut unum sint
   Rozdzial, Paragraf, Numer
41 Wprow,  0,      |          dziejach. Kościół katolicki uznaje i wyznaje słabości swoich
42 Wprow,  0,      |         czyni pokutę. Zarazem jednak uznaje i jeszcze bardziej wywyższa
43   I,  2,        |  pozostających z nim we wspólnocie”, uznaje zarazem, iż „poza jego organizmem
44   I,  4,        |        religijnej Dignitatis humanae uznaje za przejaw ludzkiej godności


Veritatis splendor
   Rozdzial, Paragraf, Numer
45   I,  7,        |            wypełnienie w Chrystusie. Uznaje wychowawczą rolę Prawa,
46  II,  1,        |              cel moralnego działania uznaje Tego, który „jeden tylko
47  II,  8,        |          czynów, które prawo moralne uznaje za wewnętrznie złe. W ten
48  II, 14,        |         prawdziwemu dobru osoby, ale uznaje, że dążenie do dobra jest
49 III,  3,        |           czynić tego, co prawo Boże uznaje za złe, aby uzyskać w ten
50 III,  4,        |              bowiem moralność, która uznaje normy obowiązujące zawsze
51 III,  5,        |        jednych drugim. Jeśli się nie uznaje prawdy transcendentnej,
52 III,  6,        |              dzieje grzechu, gdy nie uznaje już Boga za swego Stwórcę
53 III,  6,        |        człowieka, który zgrzeszywszy uznaje swą słabość i prosi o przebaczenie