1-500 | 501-1000 | 1001-1058
(...) Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
501 II, 1, | się ćwiczy w mądrości i który się radzi swego rozumu,
502 II, 1, | się radzi swego rozumu, który rozważa drogi jej w swym
503 II, 1, | wyznaje zarazem wiary w Boga, który w nich działa. Wiara wyostrza
504 II, 1, | może wejść człowiek pyszny, który mniema, że wszystko zawdzięcza
505 II, 1, | święty mówi w nich o Bogu, który pozwala się poznać także
506 II, 2, | autonomię w stosunku do Tego, który go stworzył, utracił tę
507 II, 2, | odwrócenia się od Tego, który jest źródłem i początkiem
508 II, 2, | nauczania oraz paradoksu, który pragnie ukazać: «Bóg wybrał
509 III, 1, | ołtarzy przykuł uwagę Pawła, który niezwłocznie skorzystał
510 III, 1, | jako Stwórcy, jako o Tym, który przerasta całą rzeczywistość
511 III, 1, | środkami wyrażania niepokoju, który skłania go do nieustannych
512 III, 1, | oszukiwać, ale takiego, który by chciał być oszukiwany,
513 III, 1, | Jest to konieczny warunek, który każdy musi spełnić, aby
514 III, 1, | człowiek szuka absolutu, który byłby w stanie dostarczyć
515 III, 2, | określić człowieka jako tego, który szuka prawdy. ~
516 III, 2, | więc w Jezusie Chrystusie, który jest Prawdą, wiara dostrzega
517 III, 2, (29) | badaniach obecność Boga, który go pobudzał, uprzedzał i
518 IV, 3, | rozum instrumentalny», który pozwala osiągać doraźne
519 IV, 3, | wiarą, brakuje mu bodźca, który kazałby skupić uwagę na
520 V, 1, | do niej dążyć w sposób, który poddaje się kontroli rozumu.
521 V, 1, | a rozumem: ten sam Bóg, który objawia tajemnice i udziela
522 V, 1, | wypowiedzi papieża św. Piusa X, który wskazywał, że modernizm
523 V, 1, | odwrotu na pozycje fideizmu, który nie uznaje, że wiedza racjonalna
524 V, 1, | tendencji jest «biblicyzm», który chciałby uczynić lekturę
525 V, 1, (72) | na autorytet samego Boga, który objawia, a który nie może
526 V, 1, (72) | samego Boga, który objawia, a który nie może się mylić ani wprowadzać
527 V, 2, | współczesną myślą i kulturą, który prowadzi do zaniku jakichkolwiek
528 VI, 1, | człowiekiem, tożsamość Chrystusa, który jest prawdziwym Bogiem i
529 VI, 1, | jest naszym pokojem. On, który obie części [ludzkości]
530 VI, 1, | opatrznościowemu zamysłowi Boga, który wiedzie swój Kościół po
531 VI, 1, | epoki, także Kościół jutra, który będzie bogatszy o to, co
532 VI, 1, | prawdy, w ramach procesu, który wychodząc od słowa Bożego,
533 VI, 2, | każdego człowieka wierzącego, który przyjmuje prawdy objawione. ~
534 VI, 2, | aspekty: aspekt subiektywny, który polega na oczyszczeniu rozumu
535 VII, 1, | autorytetem krytycznym, który wskazuje różnym dyscyplinom
536 VII, 1, | podporządkowane jakiemuś celowi, który wychodzi poza logikę czystego
537 VII, 1, | duchowej i do fundamentu, który jest jej podłożem. A zatem
538 VII, 1, | i współczesnej. Filozof, który będzie umiał czerpać z tej
539 VII, 1, | jest mianem eklektyzmu, który to termin oznacza postawę
540 VII, 1, (106)| staje wśród nas jako Ten, który przynosi człowiekowi wolność
541 VII, 1, (106)| wolność opartą na prawdzie, który człowieka wyzwala od tego,
542 VII, 1, | racjonalistyczny optymizm, który odczytywał historię jako
543 VII, 2, | jako uniwersalny autorytet, który stanowi oparcie zarówno
544 VII, 2, (109)| zapowiedziany jako Ten, który 'nauczy i przypomni', jako
545 VII, 2, (109)| i przypomni', jako Ten, który będzie 'świadczył' o Chrystusie.
546 VII, 2, | przede wszystkim pewien sens, który należy odkryć i ukazać.
547 VII, 2, | ucieleśnieniem języka Boga, który objawia swoją prawdę «zniżając
548 VII, 2, | wyjaśniona przez Kościół, który w ciągu wieków nieustannie
549 VII, 2, | granic i dotarcie aż do Tego, który wszystko obdarza spełnieniem115.
550 Zak, 0, | Chrześcijański filozof, który buduje swoją argumentację
551 Zak, 0, | duchowości, św. Bonawentury, który we wstępie do swego Itinerarium
552 Zak, 0, | działalności światłem rozumu, który staje się pewniejszy i bardziej
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
553 I, | Prócz tego jest to problem, który w nauczaniu tym jest o wiele
554 I, | chrześcijański zrąb prawdy, który można nazwać odwiecznym. ~
555 II, | gigantycznym procesie, poprzez który człowiek „czyni sobie ziemie
556 II, | Praca jako proces, poprzez który człowiek i ludzkość „czyni
557 II, | ujawnia siebie jako tego, który „panuje”. Owo panowanie
558 II, | wszystko od faktu, że Ten, który będąc Bogiem, stał się podobny
559 II, | czyli osoby: człowieka, który ją spełnia. Z kolei, bez
560 II, | pewnego rodzaju „towar”, który pracownik — w szczególności
561 II, | czyli człowieka-osoby, który tę pracę wypełnia, należy
562 II, | ustrój społeczno-polityczny, który wedle swoich ekonomistycznych
563 II, | społecznym ładem pracy, który pozwoli człowiekowi w pracy
564 II, | Trzeci krąg wartości, który wyłania się w niniejszej
565 III, | zrąb nauczania Kościoła, który utrzymuje się niezmieniony
566 III, | że w całym tym okresie, który bynajmniej jeszcze się nie
567 III, | socjalizmu naukowego i komunizmu, który pretenduje do występowania
568 III, | człowieka, problemu — problemu, który stanowi podstawowy wymiar
569 III, | zespół środków produkcji — który uważa się poniekąd za synonim „
570 III, | zaawansowania techniki, człowiek, który jest podmiotem pracy, chcąc
571 III, | jasną, że każdy człowiek, który uczestniczy w procesie produkcji,
572 III, | może być taki ustrój pracy, który u samych podstaw przezwycięża
573 III, | zawierał się podstawowy błąd, który można nazwać błędem ekonomizmu,
574 III, | materializm praktyczny, który nie tyle siłą przesłanek
575 III, | poprzednio. Tenże sam błąd, który posiada już swoją określoną
576 III, | pokrótce proces historyczny, który wprawdzie wyszedł ze swojej
577 III, | cały ten wysiłek, przez który nauka Kościoła o własności
578 III, | sztywnego” kapitalizmu, który broni wyłącznego prawa własności
579 III, | porządku moralności społecznej, który to postulat posiada swoje
580 IV, | w końcu człowieka pracy, który jest właściwym jej podmiotem.
581 IV, | proporcjonalnego postępu wszystkich, który był myślą przewodnią encykliki
582 IV, | sprawiedliwości i pokoju, który Kościół głosi i o który
583 IV, | który Kościół głosi i o który nie przestaje się modlić
584 IV, | jest człowiek. Postęp, o który chodzi, ma się dokonywać
585 IV, | wykształcenia i wychowania, który przede wszystkim ma na celu
586 IV, | rzesze głodujących; fakt, który niewątpliwie dowodzi, że
587 IV, | i do sytuacji człowieka, który ciężko pracując uprawia
588 IV, | przy tym podmiot pracy, który wysiłkiem swojej myśli czy
589 V, | ów ogromny wysiłek, przez który ludzie starają się w ciągu
590 V, | podtrzymując w istnieniu świat, który powołał do bytu z nicości —
591 V, | Jest to pogląd i program, który swymi korzeniami tkwi w „
592 V, | jeden jej istotny wymiar, w który duchowość zbudowana na Ewangelii
593 V, | Nie ma człowieka na ziemi, który nie mógłby tych słów uznać
594 V, | także wyniesienie Chrystusa, który poprzez śmierć krzyżową
595 V, | chrześcijaninowi i każdemu człowiekowi, który jest wezwany do naśladowania
596 V, | trzeba także nieść krzyż, który ciało i świat nakłada na
597 V, | wolność” 21. Chrześcijanin, który wsłuchuje się w słowo Boga
598 V, | Błogosławieństwa. ~Niniejszy dokument, który przygotowałem do publikacji
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
599 I, 1 | Kościoła, dla Ludu Bożego, który — chociaż nierównomiernie —
600 I, 1 | 1 n.), przez Syna-Słowo, który stał się człowiekiem i narodził
601 I, 2 | poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie
602 I, 3 | niczym miłości Kościoła, który — jak głosi Sobór — jest „
603 I, 4 | nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca” (J 14,
604 I, 4 | równocześnie „w dialogu”, który Paweł VI w swojej Encyklice
605 I, 4 | Kościół na wzór swego Mistrza, który był „pokorny sercem” (Mt
606 I, 4 | sternika Łodzi3. Kościół, który — poprzez Jana Pawła I —
607 II, 1 | stale musimy dążyć do Tego, który jest Głową (por. Ef 1, 10.
608 II, 1 | Kor 8, 6; por. Kol, 17), który równocześnie jest „drogą
609 II, 2 | Rdz 1, 26 nn.) — świat, który wraz z grzechem został poddany
610 II, 2 | równocześnie tym światem, który „jęczy i wzdycha” (Rz 8,
611 II, 2 | Chrystus-Odkupiciel świata jest Tym, który dotknął w sposób jedyny
612 II, 2 | niepowtarzalny tajemnicy człowieka, który wszedł w Jego „serce”. Słusznie
613 II, 2 | powołanie”, I dalej: „Ten, który jest «obrazem Boga niewidzialnego» (
614 II, 2 | człowiekiem doskonałym, który przywrócił synom Adama podobieństwo
615 II, 3 | Krzyż na Kalwarii, poprzez który Jezus Chrystus-Człowiek,
616 II, 3 | odwiecznego Ojcostwa Boga, który w Nim na nowo przybliża
617 II, 3 | Bóg odkupienia, jako Bóg, który jest wierny Sobie Samemu (
618 II, 4 | Jezusie” (Ga 3, 28). Człowiek, który chce zrozumieć siebie do
619 II, 4 | człowieka i ludzkości. Kościół, który nie przestaje kontemplować
620 II, 5 | równocześnie „w dialogu”, który zanim stanie się rozmową,
621 II, 5 | wielki obszar ludzkości, który pokryty jest „mapą” różnych
622 II, 5 | wszystkim ateizmu programowego, który jest cechą pewnych systemów
623 II, 6 | w nim zdziałał ten Duch, który „tchnie: tam, gdzie chce” (
624 II, 6 | Jezusa Chrystusa, na Tego, który jest Pierwszym Ewangelizatorem15,
625 II, 6 | nie jest moja, lecz Tego, który Mnie posłał”, (J 7, 16)
626 II, 6 | staje wśród nas jako Ten, który przynosi człowiekowi wolność
627 II, 6 | wolność opartą na prawdzie, który człowieka wyzwala od tego,
628 II, 6 | przestaje podążać za Tym, który powiedział: „nadchodzi jednak
629 III, 1 | pastoralnej Soboru — „Kościół, który z racji swego zadania i
630 III, 2 | sumienia i „serca”. Człowiek, który — każdy z osobna (gdyż jest
631 III, 2 | dzieje duszy”. Człowiek, który zgodnie z wewnętrzną otwartością
632 III, 2 | tego sprawy: „Chrystus, który za wszystkich umarł i zmartwychwstał,
633 III, 3 | w „świecie człowieka”, który jest sam w sobie światem
634 III, 3 | ludzi na tej ziemi. Kościół, który jest ożywiony wiarą eschatologiczną,
635 III, 4 | pozostać obojętny. Podmiotem, który z jednej strony stara się
636 III, 4 | drugiej strony zaś tym, który płaci haracz krzywd, poniżeń —
637 III, 4 | prawdziwa wolność człowieka i który również w dziedzinie ekonomicznej
638 III, 4 | adresem Kościoła. Kościół, który nie dysponuje żadną bronią,
639 IV, 1 | spełnieniem tego „Losu”, który odwiecznie zgotował mu Bóg.
640 IV, 1 | nie wolno mu rozproszyć, który wciąż musi pomnażać. Powiedział
641 IV, 1 | udziela nam tego Ducha, który daje nam świadomość synostwa
642 IV, 2 | nie jest Moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca” (J 14,
643 IV, 2 | nawet On, „Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca” (J 1,
644 IV, 2 | nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca” (J 14,
645 IV, 3 | ziemskim i niebiańskim zarazem, który teraz wstawia się „za nami
646 IV, 3 | chrześcijańskiego. Chrystus, który zaprasza do uczty eucharystycznej,
647 IV, 3 | równocześnie ten Chrystus, który wzywa do pokuty, który powtarza: „
648 IV, 3 | który wzywa do pokuty, który powtarza: „nawracajcie się” (
649 IV, 3 | przebaczającym. Z Chrystusem, który mówi — przez posługę szafarza
650 IV, 3 | Odkupiciela. ~W Kościele, który przede wszystkim w naszych
651 IV, 3 | szczególny wokół Eucharystii, który pragnie, aby autentyczna
652 IV, 3 | nowego Adwentu, Kościół, który stale przygotowuje się na
653 IV, 4 | chrześcijańskiego powołania, który wypada określić jako „królewski”.
654 IV, 4 | służenia na wzór Chrystusa, który nie przyszedł, aby Jemu
655 IV, 4 | wszystkim widzieć Chrystusa, który każdemu w tej wspólnocie
656 IV, 4 | niezniszczalnego charakteru, który Sakrament Kapłaństwa wyciska
657 IV, 4 | Chrystus. Jego Kościół, który wszyscy stanowimy, jest „
658 IV, 4 | pełne użycie daru wolności, który otrzymaliśmy od Stwórcy,
659 IV, 5 | czerpie je od Chrystusa, który zawsze tego tylko pragnie,
660 IV, 5 | zwrócenia się do Chrystusa, który jest Panem swojego Kościoła
661 IV, 5 | macierzyński rys tej miłości, który Bogarodzica wnosi w Tajemnicę
662 IV, 5 | tajemnica Matki. Kościół, który w Nią się wpatruje ze szczególną
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
663 Wprow, 0, | naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze!” (Ga
664 Wprow, 0, | chwilę, w której Duch Święty, który już wylał na Maryję z Nazaretu
665 Wprow, 0, | Chrystusa i Maryję: Tego, który jest jego Panem i Głową,
666 Wprow, 0, | idąc na spotkanie Pana, który przychodzi; ale na tej drodze —
667 Wprow, 0, | już perspektywa Roku 2000, który jako milenijny jubileusz
668 Wprow, 0, | jawna wobec Przedwiecznego, który z tą ukrytą „Córą Syjonu” (
669 Wprow, 0, | szczególny związana z Kościołem, „który Pan ustanowił jako swoje
670 Wprow, 0, | wewnętrznej tajemnicy Kościoła, który widzi wypełnienie swej zbawczej
671 Wprow, 0, | na etapie współczesnym, który nie należy jeszcze do historii,
672 I, 1, | Boskim planem zbawienia, który ma się do końca objawić
673 I, 1, | Chrystusa. ~Ten Bóg bowiem, który jest „Ojcem Pana naszego
674 I, 1, | Boski plan zbawienia, który został nam objawiony wraz
675 I, 1, | całokształcie tego planu, który ogarnia wszystkich ludzi,
676 I, 1, (19) | przeznaczenia i dobroci Boga i Ojca, który Ciebie (= Słowo Boże) zrodził
677 I, 1, | oznacza szczególny dar, który według Nowego Testamentu
678 I, 1, | życiu Boga samego — Boga, który jest miłością (por. 1 J
679 I, 1, | synów w Chrystusie” — w Tym, który jest odwiecznie „Umiłowany”
680 I, 1, | odkupieńcze zasługi Tego, który miał stać się Jej Synem,
681 I, 1, | Synu Ojca Przedwiecznego, który poprzez Wcielenie stał się
682 I, 1, | Syn, „potomek niewiasty”, który „zmiażdży głowę węża”. Jak
683 I, 2, | przyszły Jan Chrzciciel, który nad Jordanem wskaże na Jezusa
684 I, 2, | posłuszeństwo wiary” Temu, który przemawiał do Niej słowami
685 I, 2, | działanie Ducha Świętego, który „darami swymi wiarę stale
686 I, 2, | zbieżność ze słowami Syna, który według Listu do Hebrajczyków
687 I, 2, | Jednakże Maryja wie, że Ten, który nosi imię Jezus, został
688 I, 2, | niewypowiedzianą tajemnicą Boga, który stał się człowiekiem, z
689 I, 2, | zna tylko Ojciec — Ten, który Go rodzi w odwiecznym „dzisiaj” (
690 I, 2, | możemy upatrywać jakby klucz, który otwiera nam wewnętrzną prawdę
691 I, 3, | inny wymiar macierzyństwa, który Jej Syn objawił w czasie
692 I, 3, | zapis Ewangelii Janowej, który ukazuje nam Maryję obecną
693 I, 3, | Izajasz w znanym tekście, na który Jezus powołał się wobec
694 I, 3, | zapis tej samej Ewangelii, który owo Maryjne macierzyństwo
695 I, 3, (47) | Znane są słowa Orygenesa, który tak pisze o obecności Maryi
696 I, 3, | modlitwach o dar Ducha, który podczas zwiastowania już
697 II, 1, | 19. 20). Tak mówił Ten, który przez zmartwychwstanie objawił
698 II, 1, | uczynił mi wielkie rzeczy Ten, który możny jest i Święte imię
699 II, 1, | co zrodziła Chrystusa, który po to począł się z Ducha
700 II, 1, | obecna w dziele Kościoła, który wprowadza w świat królestwo
701 II, 1, | pielgrzymowania Ludu Bożego, który szuka spotkania z Bogarodzicą,
702 II, 1, | ta trwa nadal w Kościele, który jest w Chrystusie „sakramentem (...)
703 II, 2, (81) | Por. Pochwała Maryi, który stanowi ciąg dalszy Psałterza
704 II, 2, | powszechnego w Nicei (787 r.), który w zakończeniu znanego sporu
705 II, 2, | pogrążona w kontemplacji Tego, który jest Panem dziejów (por.
706 II, 2, | duchu modlitwy tego Judu, który pomny jest obecności i opieki
707 II, 3, | posłuszeństwo swemu Panu, który o tę jedność modlił się
708 II, 3, | szczególny hymn Magnificat, który — przejęty z głębi wiary
709 II, 3, | jaśnieje w osobie Chrystusa, który jest zarazem pośrednikiem
710 II, 3, | pokolenia na pokolenie” Ten, który jako Bóg Przymierza „zachowuje
711 II, 3, | 37. Kościół, który od początku swoje ziemskie
712 II, 3, | Przymierza: o tym Bogu, który jest wszechmocny, a czyni „
713 II, 3, | samego korzenia nad grzechem, który legł u początku ziemskich
714 II, 3, | świętym i wszechmocnym, który — od początku — jest źródłem
715 II, 3, | wszelkiego obdarowania. Jest Tym, który „uczynił wielkie rzeczy”.
716 II, 3, | zmartwychwstanie. ~Kościół, który pośród „doświadczeń i ucisków”
717 II, 3, | posłannictwa. Kościół idzie za Tym, który powiedział o sobie: „posłał
718 II, 3, | jest równocześnie Tym, który „strąca władców z tronu,
719 II, 3, | Bogu zbawiającym, o Bogu, który jest źródłem wszelkiego
720 III, 1, | człowiek, Chrystus Jezus, który wydał samego siebie na okup
721 III, 1, | podtrzymywany przez Ducha Świętego, który jak zacienił Dziewicę Maryję,
722 III, 1, | macierzyński charakter, który je wyróżnia od pośrednictwa
723 III, 1, | przez Sobór Watykański II, który wyraża wiarę Kościoła w
724 III, 1, | prawdziwą „uczennicą” Chrystusa, który tak bardzo podkreślał służebny
725 III, 1, | podporządkowane” Temu, który sam jeden jest pośrednikiem
726 III, 2, | Boży”, imię „Jezus” (= Bóg, który zbawia). Jako „służebnica
727 III, 2, | Rodzicielki Syna Bożego, który jest „pierworodnym między
728 III, 2, | wymiar swojego powołania, który związany jest istotowo z
729 III, 2, | wyjednywa dar Ducha Świętego, który wzbudza nowych synów Bożych
730 III, 2, | Chrystusowych. Nie tylko Jana, który wówczas stał pod Krzyżem
731 III, 3, | bowiem podstawowy wymiar, który wynika z mariologii Soboru,
732 III, 3, | Grignion de Montfort143, który zachęca chrześcijan do poświęcenia
733 III, 3, | Księcia kijowskiego (r. 988), który dał początek chrześcijaństwu
734 III, 3, | tego Ludu mesjańskiego, który jest powołany, aby być jedną
735 III, 3, | zadość wezwaniu Soboru, który patrzy na Maryję jako na „
736 Zak, 0, | skierowane do Chrystusa, który przez Nią wszedł w dzieje
737 Zak, 0, | zasadniczy przełom historyczny, który nieodwracalnie trwa: przełom
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
738 Wprow, 0, | wspaniałe osiągnięcia, ale który, jak się wydaje, zatracił
739 Wprow, 0, | człowiekowi (...). Człowiek, który chce zrozumieć siebie do
740 Wprow, 0, | dał się w pełni poznać i który wskazał nam drogę wiodącą
741 Wprow, 0, | umiłowanych przez Ojca, który dla nich zesłał swego Syna,
742 I, 0, | Pana, Jezusa Chrystusa, który z Ojca jest zrodzony przed
743 I, 1, | Zbawicielem wszystkich, Tym, który sam jeden jest w stanie
744 I, 1, | Jednorodzony Syn [Bóg], który jest w łonie Ojca, o Nim
745 I, 1, | człowiek Chrystus Jezus, który wydał siebie samego na okup
746 I, 1, | Jezusie historycznym”, który byłby różny od „Chrystusa
747 I, 1, | 16). „Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca” (J 1,
748 I, 1, | oddzielnie od Jezusa Chrystusa, który stoi w centrum Bożego planu
749 I, 3, | 9. Pierwszy, który korzysta z dóbr zbawienia,
750 I, 5, | potrzebuje Jezusa Chrystusa, który zwyciężył grzech i śmierć,
751 I, 5, | dążenia Ludzkiego serca, który jest zawsze „Dobrą Nowiną”.
752 II, 0, | wszystkim narodom przez Kościół, który działa i modli się, by się
753 II, 1, | pełnym miłości i współczucia, który przebacza i darmo udziela
754 II, 2, | 34; por. 15, 12). Miłość, który Jezus umiłował świat, znajduje
755 II, 2, | popierać Boży dynamizm, który jest obecny w Ludzkiej historii
756 II, 3, | Królestwo, zwiastując Jezusa, który umarł i zmartwychwstał.
757 II, 4, | uwypuklają obraz Kościoła, który nie myśli o samym sobie,
758 II, 4, | Bożego i Syna Człowieczego, który przyszedł, «aby służyć i
759 II, 4, | i tożsamości Chrystusa, który nie jawi się już jako Pan,
760 II, 4, | eklezjocentryzmu”. Paweł VI, który stwierdził istnienie jak
761 II, 5, | się na działanie Ducha, który tchnie, gdzie i jak chce (
762 III, 0, | podmiotowości jako Ten, który sam ma dalej prowadzić zbawcze
763 III, 1, | Chrystusowi, z działaniem Ducha, który uzdolni ich do wypełniania
764 III, 1, | jak rzymski setnik Jezusa, który umarł na Krzyżu: „Pozdrowienie,
765 III, 1, | znamienny tekst misyjny, który pozwala zrozumieć, że na
766 III, 1, | na podobieństwo Kościoła, który żyje jednością w miłości —
767 III, 1, | wykazują pewien pluralizm, który odzwierciedla doświadczenia
768 III, 2, | obrzezania? Na pierwszym Soborze, który gromadzi odpowiedzialnych
769 III, 3, | odpowiedzialność Kościoła lokalnego, który potrzebuje „misjonarzy”,
770 III, 4, | 29. W ten sposób Duch, który „tchnie tam, gdzie chce” (
771 III, 4, | został uwielbiony” 43, Duch, który „wypełnia ziemię, Ten, który
772 III, 4, | który „wypełnia ziemię, Ten, który ogarnia wszystko, ma znajomość
773 III, 4, | Jest to ten sam Duch, który działał we wcieleniu, w
774 III, 4, | bowiem jest to ten sam Duch, który działa zarówno wtedy, gdy
775 IV, 2, | pierwsze zadanie Kościoła, który został posłany do wszystkich
776 IV, 3, | relatywizmem religijnym, który prowadzi do przekonania,
777 IV, 4, | na równi sytuacji narodu, który nigdy nie poznał Jezusa
778 IV, 4, | Chrystusa, z sytuacją takiego, który Go poznał, przyjął, a potem
779 IV, 4, | współczesne „areopagi”. Paweł, który już przepowiadał w licznych
780 IV, 4, | świat środków przekazu, który jednoczy ludzkość i czyni
781 IV, 4, | ludzkości w Chrystusie, który mówi o sobie, że jest Prawdą,
782 IV, 5, | każdy „Kościół partykularny, który dobrowolnie odłączałby się
783 V, 1, | postępowania. Misjonarz, który mimo wszystkich ludzkich
784 V, 2, | Ef 3, 3-9; Kol 1, 25-29), który jest w centrum misji i życia
785 V, 2, | tajemnice miłości Boga, który wzywa do osobistego przestawania
786 V, 2, | przepowiadania jest Chrystus, który został ukrzyżowany, umarł
787 V, 3, | go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał” (J 6, 44). ~
788 V, 3, | dynamicznym i ciągłym procesie, który trwa przez całe życie, wymagając
789 V, 3, | wzorcem Jana Chrzciciela, który przygotowywał drogę Chrystusowi,
790 V, 3, | wzorem samego Chrystusa, który, „gdy Jan został uwięziony (...),
791 V, 3, | usłyszeć Dobrą Nowinę Boga, który objawia się i daje siebie
792 V, 3, | Kościoła, ale z woli Chrystusa, który posłał uczniów, aby nauczali
793 V, 3, | potwierdzającym, ale jest sakramentem, który oznacza i urzeczywistnia
794 V, 3, | jest darem dla Kościoła, który ma wobec niego poważne zobowiązania
795 V, 4, | Każdy Kościół, także ten, który składa się z nowo nawróconych,
796 V, 4, | Chrystusa, Dobrego Pasterza, który poświęca się dla swojej
797 V, 6, | proces głęboki i całościowy, który dotyczy zarówno orędzia
798 V, 6, | jest procesem powolnym, który towarzyszy całemu życiu
799 V, 7, | głosić Jezusa Chrystusa, który jest «drogą, prawdą i życiem» (...).
800 V, 7, | człowieku „zdziałał ten Duch, który «tchnie tam, gdzie chce»”103.
801 V, 7, | codziennym życiu”, poprzez który wyznawcy różnych religii
802 V, 9, | wprowadzać ją w życie jak Jezus, który przyszedł, by czynić i nauczać”114. ~
803 VI, 0, | pełna misyjność: W świecie, który dzięki pokonaniu odległości
804 VI, 2, | Dlatego przez Ducha Świętego, który udziela, jak chce, charyzmatów
805 VI, 2, | zaangażowania Kościoła, który zawsze potrzebuje poświęceń
806 VI, 3, | nowość tego dokumentu, „który pozwolił przekroczyć wymiar
807 VI, 3, | nowe środowisko Kościoła, który ich przyjmuje, i stanowić
808 VI, 5, | z Chrztu świętego, przez który „świeccy otrzymują, w sobie
809 VI, 5, | wymogiem plantatio Ecclesiae, który (...) pojawia się w młodych
810 VI, 7, | potrzebny jest ośrodek, który pobudza, kieruje i koordynuje,
811 VII, 1, | wypływa z Ofiary Chrystusa, który wzywa członków swego Ciała
812 VII, 2, | wsłuchiwali się w słowa Chrystusa, który mówi do nich, jak niegdyś
813 VIII, 2, | do Chrystusa jako Tego, który został posłany, by, ewangelizować
814 VIII, 2, | umacniającej obecności Chrystusa, który mu towarzyszy w każdej chwili
815 VIII, 3, | miłość apostolska Chrystusa, który przyszedł, „by rozproszone
816 VIII, 3, | 52), jako dobry Pasterz, który zna swe owce, szuka ich
817 VIII, 3, | jest bardzo głęboka: On, który „wiedział, co w człowieku
818 VIII, 4, | Takie było życzenie Soboru, który „pragnie gorąco oświecić
819 VIII, 4, | przez Syna Człowieczego, który umarł na Krzyżu, zgorszenie
820 VIII, 4, | nadzieją naszego Kościoła, który ma dwa tysiące lat. Jako
821 VIII, 4, | kontemplacji Misjonarz, który nie oddaje się kontemplacji,
822 VIII, 4, | winien być człowiekiem, który w Chrystusie odnalazł prawdziwą
823 Zak, 0, | idąc na spotkanie Pana, który przychodzi, ale na tej drodze (...)
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
824 I, | szczególności przez Leona XIII, który przed ponad stu laty, w
825 I, | munum2, i przez Pawła VI, który Listem Apostolskim Pacis
826 I, | Braci – nie tylko Metodego, który w roku 885 zakończył życie –
827 I, | przeniesione na dzień 14 lutego, który – historycznie biorąc –
828 II, | nauczyciela takiego (...) który by w (naszym) własnym języku
829 II, | Rzymie Papież Hadrian II, który w tym czasie objął Stolicę
830 II, | prawowitym pasterzem Kościoła, który wówczas zapuszczał wśród
831 II, | dobrego Mistrza i Pasterza, który stał się „wszystkim dla
832 III, | domu ojca twego do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem
833 III, | okolicznościach – słów Chrystusa, który w mocy swego Krzyża i Zmartwychwstania
834 IV, | Kościoła. Podział bowiem, który niestety nastąpił w historii
835 IV, | wobec Kościoła w Bizancjum, który go zrodził i wysłał jako
836 IV, | na ziemiach słowiańskich, który przyjął jako własny i którego –
837 IV, | różnorodną pełnię Kościoła, który zgodnie z wolą swego Założyciela
838 V, | intuicji Papieża Jana XXIII, który zwołał Sobór z tą myślą
839 V, | spełnił się zamiar woli Boga, który naturę ludzką stworzył na
840 V, | niezliczonych rzesz ludzi, który tysiącami tonów, odcieni
841 V, | żywą mozaikę Pantokratora, który pojawi się w pełnym blasku
842 V, | przeznaczone im w Kościele, który już powstał w tej części
843 V, | i trwałej pamięci tego, który stał się ogniwem łączącym
844 V, | wszystkich Bóg miłosierny, który pragnie, żeby każdy człowiek
845 V, | i dla naszego narodu, o który nikt się nie troszczył,
846 VI, | językowi liturgicznemu, który na długie wieki stał się
847 VII, | Kościoła partykularnego, który rodził się wśród narodów
848 VIII, | swojego Jednorodzonego Syna, który dla nas ludzi i dla naszego
849 VIII, | Twój plan stwórczy, Ojcze, który w Odkupieniu osiągnął swoją
850 VIII, | modlitw całego Kościoła, który prosi Cię dzisiaj, by ludzie
851 VIII, | sprawiedliwości i pokoju mesjańskim, który obejmuje ludzkie serca,
852 VIII, | świata, i Boże Duchu Święty, który jesteś źródłem i nauczycielem
853 VIII, | Kościół dziękuje Tobie, który wezwałeś narody słowiańskie
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
854 I, | społeczeństwa, czyli taki, który zachowuje szacunek dla osoby,
855 I, | uaktualniony „corpus” doktrynalny, który rozwija się w miarę jak
856 I, | nowe aspekty. ~Ten okres, który w wigilię trzeciego Milenium
857 II, | wyrażają podstawowy motyw, który był natchnieniem dla wielkiego
858 II, | spoczywającego na Kościele, który ma „ogromne doświadczenie
859 III, | 12. Pierwszym faktem, który należy podkreślić, jest
860 III, | moralną, wobec której Kościół, który jest „sakramentem, czyli
861 III, | biurokratycznego aparatu, który jako jedyny „dysponent”
862 III, | materialnych? A czy rozwój, który nie bierze pod uwagę pełnego
863 III, | tego poważnego problemu, który powoduje szereg negatywnych
864 III, | problemu. ~Brak mieszkań, który sam w sobie jest bardzo
865 III, | sprawiedliwości i pokoju, który Kościół głosi i o który
866 III, | który Kościół głosi i o który nie przestaje się modlić (...)
867 III, | zatrudnionych (...) fakt, który niewątpliwie dowodzi, że
868 III, | społeczeństwa i sprawowania władzy, który usiłuje być alternatywą
869 III, | kapitalizmu liberalnego, który rozwinął się w ubiegłym
870 III, | kolektywizmu marksistowskiego, który powstał z interpretacji
871 III, | powiększenia przedziału, który, już istnieje na płaszczyźnie
872 III, | między Północą i Południem i który jest wynikiem dystansu pomiędzy
873 III, | krajów niezaangażowanych, który, poprzez to, co w nim jest
874 III, | obowiązkowi etycznemu naród, który uległby mniej lub bardziej
875 III, | nikogo. Troska o taki pokój, który coraz bardziej domaga się
876 III, | stopień uprzemysłowienia, który pozwala im żyć w sposób
877 III, (48) | zamierzonego przez Boga ładu, który domaga się doskonalszej
878 IV, (49) | jest po prostu procesem, który z konieczności prowadzi
879 IV, | pewnego „niedorozwoju”, który także jest niedopuszczalny,
880 IV, | spożycia” czy konsumizm, który niesie z sobą tyle „odpadków”
881 IV, | rozwoju „bardziej ludzkiego”, który — przy uwzględnieniu wymogów
882 IV, | wspomnianego parametru, który jest w naturze właściwej
883 IV, | pozostać poddanym woli Boga, który mu zakreśla granice używania
884 IV, | został potraktowany ten, który odważył się ukryć otrzymany
885 IV, | ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów,” (
886 IV, | 23), podczas gdy grzech, który zawsze zastawia na nas sidła
887 IV, (56) | konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią
888 IV, | jako skierowanej ku celowi, który ją przewyższa i określanej
889 IV, | własnego pełnego rozwoju, który obejmując aspekty ekonomiczne
890 IV, | Doprawdy, taki model rozwoju, który by nie szanował i nie popierał
891 IV, | Ponadto chrześcijanin, który nauczył się dostrzegać obraz
892 V, | wspólnoty. To właśnie Bóg, „który kieruje ludzkimi sercami” 67,
893 V, | duszą powołania Kościoła, który ma być „sakramentem” we
894 VI, | do „bogatego smakosza”, który udawał, że nie dostrzega
895 VII, | problemów nędzy i niedorozwoju, który z wyzwolenia czyni podstawową
896 VII, | jeszcze zniewolenia. Rozwój, który nie obejmuje wymiarów kulturowych,
897 VII, | odziedziczonego i tego, który może być popełniony przez
898 VII, | zbawczemu wpływowi Chrystusa, który „zjednoczył się jakoś z
899 VII, | sprawie na wzór Chrystusa, który w tym Sakramencie „życie
900 VII, | W obecnym roku Maryjnym, który ogłosiłem, aby katolicy
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
901 Wprow, 0, | pamiątką Wcielenia Syna Bożego, który stał się człowiekiem, aby
902 Wprow, 0, | w głos Ducha Pańskiego, który uczy go uważnie odczytywać „
903 Wprow, 0, | wywyższa moc Chrystusa, który udzieliwszy mu obficie daru
904 I, 1, | tym właśnie akcie, przez który Bóg za sprawą Syna obalił
905 I, 2, | 7. „Pan świata, który mądrze i cierpliwie dotrzymuje
906 I, 2, | W tym ruchu ku jedności, który zwie się ruchem ekumenicznym,
907 I, 2, | widzialnym Kościołem Bożym, który by był naprawdę powszechny
908 I, 2, | wyraża decyzję Kościoła, który zamierza podjąć działania
909 I, 3, | poprzednik, Papież Jan XXII, który zwołując Sobór nie dopuścił
910 I, 3, | niezwykle doniosły gest, który „pogrążył w zapomnieniu”
911 I, 4, | wiary sprzeciwia się Bogu, który jest Prawdą. W Ciele Chrystusa,
912 I, 4, | Prawdą. W Ciele Chrystusa, który jest drogą, prawdą i życiem (
913 I, 4, | sprzeczne z naturą Boga, który obdarza swoją komunią oraz
914 I, 4, | wszystkich kultur. Elementem, który decyduje o komunii w prawdzie,
915 I, 5, | na niej w imię Chrystusa, który jest Jeden. On jest naszą
916 I, 5, | smutnych latach podziału, który nastąpił” 46. Nie mogę też
917 I, 5, | się w pamięci Kościoła, który jest pobudzany przez Pocieszyciela
918 I, 5, | braterstwa w Chrystusie, który umarł, ażeby rozproszone
919 I, 5, | Kościoła katolickiego wzór, który wydaje mi się godny naśladowania:
920 I, 8, | zwracając się ku Temu, który jako Odkupiciel świata i
921 I, 9, | także naturalnym środkiem, który pozwala porównać różne punkty
922 I, 9, | poprawny, uczciwy i zrozumiały, który zarazem uwzględnia kategorie
923 I, 9, | dziedzinie dialog ekumeniczny, który pobudza strony biorące w
924 II, 1, | wielkim darem Bożym, za który trzeba dziękować. Z Chrystusowej
925 II, 1, | otrzymane jest warunkiem, który usposabia nas do przyjęcia
926 II, 4, | będzie pobudzał ten proces, który sam już wszedł zdecydowanie
927 II, 5, | okolicznościami, ale jest wymogiem, który wypływa z samej istoty chrześcijańskiej
928 II, 7, | kończyło się uroczystym aktem, który był równocześnie oczyszczeniem
929 II, 7, | ekumenicznym Dimitriosem I, który przejął tymczasem w Konstantynopolu
930 II, 7, | pomiędzy Wschodem a Zachodem, który po Soborze Watykańskim II
931 II, 10, | Etiopii Abuną Paulosem, który złożył mi wizytę w Rzymie
932 II, 10, | Świątobliwością Mar Dinkhą IV, który z tej okazji zechciał złożyć
933 II, 11, | Staje się imperatywem, który każe nam odrzucić podziały
934 II, 13, | 74. „Nie każdy, który Mi mówi: «Panie, Panie!»,
935 II, 13, | spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie” (Mt 7, 21).
936 III, 1, | uprzedzeniach oraz defetyzmu, który skłonny jest wszystko widzieć
937 III, 2, | dokładnego procesu krytycznego, który podda je analizie i wnikliwie
938 III, 3, | powinien podjąć proces, który można by określić jako „
939 III, 3, | jako „dialog nawrócenia” i który kładzie wewnętrzny fundament
940 III, 3, | samego siebie w ręce Tego, który jest naszym Orędownikiem
941 III, 3, | realistycznej komunii z Chrystusem, który rozlewa własną krew i przez
942 III, 5, | jest Biskupem Kościoła, który nosi znamię męczeństwa Piotra
943 III, 5, | ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja
944 III, 6, | przedstawiony jest jako ten, który przemawia w imieniu grupy
945 III, 6, | łódź — ten piękny symbol, który Ekumeniczna Rada Kościołów
946 III, 7, | misyjnym. W wersecie Janowym, który jest tu źródłem natchnienia
947 III, 7, | zamknąć się na wezwanie Ducha, który kieruje wszystkich chrześcijan
948 III, 7, | jeden z nakazów miłości, który trzeba wypełnić do końca.
949 Adh, 0, | wyrazem tego niepokoju, który jest tęsknotą za jednością,
950 Adh, 0, | Pokładając nadzieję w Duchu, który umie oddalić od nas widma
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
951 Apel | kształtuje wolność człowieka, który w ten sposób prowadzony
952 Wprow, 1, | za poduszczeniem Szatana, który jest „kłamcą i ojcem kłamstwa” (
953 Wprow, 1, | świadectwem tej postawy Kościoła, który jako „znawca spraw ludzkich” 5
954 Wprow, 1, | jako dane im przez Tego, który każdego człowieka oświeca,
955 Wprow, 2, | Katechizmu Kościoła Katolickiego, który zawiera kompletny i systematyczny
956 I, 2, | potrzebę konfrontacji z Tym, który rozpoczął swą działalność,
957 I, 2, | Nauczycielem, Zmartwychwstałym, który ma życie w sobie i pozostaje
958 I, 2, | powołania. Dlatego „człowiek, który chce zrozumieć siebie do
959 I, 3, | kierując umysł i serce ku Temu, który „sam jest dobry”: „Nikt
960 I, 3, | jest samym Bogiem: Tym, który jedynie jest godzien, by
961 I, 3, | umysłem” (Mt 22, 37); Tym, który jest źródłem szczęścia człowieka.
962 I, 3, | Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej,
963 I, 3, | i rozpoznawać jako Ten, który „jeden tylko jest Dobry”;
964 I, 3, | tylko jest Dobry”; jako Ten, który mimo grzechu człowieka pozostaje „
965 I, 3, | Kpł 19, 2); jako Ten, który pozostaje wierny swej miłości
966 I, 3, | ponieważ tylko Bóg jest Tym, który jest dobry. Takie świadectwo
967 I, 4, | rozmowa z uczonym w Prawie, który zadaje pytanie bardzo podobne
968 I, 5, | nie zadowala młodzieńca, który dalej pyta Jezusa: „Przestrzegałem
969 I, 5, | doskonałości: młodzieniec, który zachowywał dotąd wszystkie
970 I, 6, | Izraela szedł za Bogiem, który prowadził go przez pustynię
971 I, 6, | Naśladując przez wiarę Tego, który jest Mądrością wcieloną,
972 I, 6, | 8, 12), jest pasterzem, który prowadzi i karmi owce (por.
973 I, 6, | por. J 14, 6), jest Tym, który prowadzi do Ojca, tak że
974 I, 6, | dobrego Nauczyciela” - Tego, który umiłował „do końca”. Jezus
975 I, 6, | tego od każdego człowieka, który chce iść za Nim: „Jeśli
976 I, 6, | upodobnić się do Niego, który stał się sługą aż do ofiarowania
977 I, 7, | naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5,
978 I, 7, | 23. „Prawo Ducha, który daje życie w Chrystusie
979 I, 7, | ofiarowanego przez Boga, który uzdrawia i przemienia swoją
980 I, 8, | odpowiedzi. Nauczyciel, który naucza Bożych przykazań,
981 I, 8, | uczniom Ducha Świętego, który miał im „przypomnieć” i
982 I, 8, | prawa Bożego. Ten sam Duch, który stoi u źródeł objawienia
983 I, 8, | Nauczycielskiemu Kościoła, który autorytatywnie działa w
984 II, 1, | wszystkiego co czyni — Bogu, Temu, który „jeden tylko jest Dobry”;
985 II, 1, | Wspomagany przez Ducha Świętego, który prowadzi go do całej prawdy (
986 II, 1, | moralnego działania uznaje Tego, który „jeden tylko jest Dobry”
987 II, 1, | jeden tylko jest Dobry” i który ofiarując się człowiekowi
988 II, 1, | Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych,
989 II, 2, | czyni się z niej absolut, który ma być źródłem wartości.
990 II, 3, | między porządkiem etycznym, który miałby pochodzić od człowieka
991 II, 4, | mocą naturalnego rozumu, który bierze początek z mądrości
992 II, 4, | człowieka obraz i bliskość Boga, który jest obecny we wszystkich (
993 II, 5 | Szczęśliwy mąż, który ma upodobanie w prawie Pana (
994 II, 5, | W swoim dążeniu ku Bogu, który „jeden tylko jest Dobry”,
995 II, 5, | ale dlatego, że rozum, który to prawo ogłasza, należy
996 II, 5, | za pośrednictwem rozumu, który poznając dzięki przyrodzonemu
997 II, 5, | innego, jak sam ludzki rozum, który nakazuje nam czynić dobro
998 II, 5, | życiu: „Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą występnych,
999 II, 7, | wizerunek wyryty na pierścieniu, który odciska się w wosku, ale
1000 II, 7, | obowiązku czynienia dobra, na który wskazują przykazania pozytywne.
1-500 | 501-1000 | 1001-1058 |