1-500 | 501-1000 | 1001-1037
(...) Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
501 VII, 1, | wykazała bezpodstawność tego poglądu, teraz jednak odrodził
502 VII, 1, | miejsce tylko i wyłącznie dla tego, co należy do sfery faktów.
503 VII, 1, | pogodzić się ze stosunkiem tego nurtu myślowego do innych
504 VII, 1, (106)| który człowieka wyzwala od tego, co tę wolność ogranicza,
505 VII, 1, | zarówno dlatego że ocena tego co «postmodernistyczne»
506 VII, 1, | epokę. W obliczu tragizmu tego doświadczenia załamał się
507 VII, 2, | granic i dotarcie aż do Tego, który wszystko obdarza
508 Zak, 0, | poznawać. ~Właśnie w świetle tego stwierdzenia uważam za swój
509 Zak, 0, | przyrodniczych są w pełni świadomi tego, że «poszukiwanie prawdy,
510 Zak, 0, | racjonalną i krytyczną do tego, by teologia jako rozumienie
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
511 I, | produkcji wpływ nie mniejszy od tego, jaki miała rewolucja przemysłowa
512 I, | związku z całą tradycją tego nauczania i tych poczynań.
513 I, | cywilizacyjnych, domaga się tego, aby odsłaniać nowe znaczenia
514 I, | nauczania Kościoła. Prócz tego jest to problem, który w
515 I, | dokumencie sięgamy znów do tego problemu, nie usiłując oczywiście
516 II, | panował nad nią. W wypełnianiu tego polecenia człowiek, każda
517 II, | własnych potrzeb. Prócz tego słowa o „czynieniu sobie
518 II, | wyprzedza istotnej treści tego, co zostało powiedziane
519 II, | wypadku i na każdym etapie tego procesu znajduje się na
520 II, | hoduje zwierzęta, czerpiąc z tego dla siebie konieczne pożywienie
521 II, | przedmiotem pracy (w najszerszym tego słowa znaczeniu) posiada
522 II, | człowiek ujawnia siebie jako tego, który „panuje”. Owo panowanie
523 II, | kolei wyraźne sformułowania tego typu raczej zanikły, ustępując
524 II, | kolektywizmu. Dołączyły się do tego jeszcze inne elementy społeczno-polityczne
525 II, | poniekąd nawet podnietę do tego rodzaju myślenia i wartościowania,
526 II, | takim wypadku, w każdej tego typu sytuacji społecznej
527 II, | pracę wypełnia, należy z tego punktu widzenia dokonać
528 II, | zauważyć, że w procesie tego rozwoju nie tylko przybywają
529 II, | celem jest sam kapitał. ~Od tego czasu solidarność ludzi
530 II, | roli lub inne zbliżone do tego zajęcia. ~Owe fronty solidarności
531 II, | zapotrzebowania na ich pracę. Tego rodzaju bezrobocie inteligencji
532 II, | są możliwe niezależnie od tego. ~Trzeba przeto w dalszym
533 II, | stale tam, gdzie domaga się tego społeczna degradacja podmiotu
534 II, | owo biblijne wezwanie do tego, aby czynić sobie ziemię
535 II, | staje się człowiekiem”. ~Bez tego nie można zrozumieć znaczenia
536 II, | wypadnie nam jeszcze do tego powrócić. Rodzina jest bowiem
537 III, | przez robotników. Wypada do tego dołączyć inne jeszcze elementy
538 III, | politycznymi. Historia tego konfliktu jest znana, podobnie
539 III, | samych klas. Realizacja zaś tego programu zakłada uspołecznienie
540 III, | robotnika przed wyzyskiem. ~Do tego zmierza walka prowadzona
541 III, | głównych ideologów i przywódców tego wielkiego międzynarodowego
542 III, | całym świecie. ~Dotykając tego niezwykle doniosłego kręgu
543 III, | równocześnie rzeczą jasną, iż tego kapitalnego, z punktu widzenia
544 III, | odnosi się do dalszych etapów tego procesu, w którym pierwszym
545 III, | wypowiedzi. ~Dalsze rozważanie tego samego problemu musi nas
546 III, | pracy ludzkiej w stosunku do tego, co z biegiem czasu przyzwyczajono
547 III, | Jeżeli bowiem w zakres tego ostatniego pojęcia wchodzi.
548 III, | przenikanie się pracy i tego, co przyzwyczailiśmy się
549 III, | może zdać sobie sprawę z tego, że pracą swoją wchodzi
550 III, | mianowicie w dziedzictwo tego, co jest dane wszystkim
551 III, | w zasobach natury, oraz tego, co inni przed nim już wypracowali
552 III, | i jego pracę. ~Rozbicie tego spójnego obrazu, w którym
553 III, | pierwszeństwie i nadrzędności tego, co materialne, natomiast
554 III, | materializm teoretyczny w pełnym tego słowa znaczeniu, ale jest
555 III, | bezpośrednio większej atrakcji tego, co jako materialne, jest
556 III, | niehumanistycznym postawieniu tego problemu, aniżeli filozoficzny
557 III, | ostatecznych podstaw do tego, ażeby prymat człowieka
558 III, | traktowany w zależności od tego, co materialne, jako pewnego
559 III, | radykalnego przezwyciężenia tego błędu, jak tylko przez odpowiednie
560 III, | Tak więc w całokształt tego trudnego historycznego procesu
561 III, | nigdy nie podtrzymywała tego prawa jako absolutnej i
562 III, | przeznaczeniu dóbr. ~Prócz tego, własność w nauczaniu Kościoła
563 III, | powszechnego ich używania. Z tego punktu widzenia, a więc
564 III, | procesu ekonomicznego. Z tego punktu widzenia nadal pozostaje
565 III, | poszanowania pracy domaga się tego, ażeby prawo to było poddawane
566 III, | wykonywanej przy pomocy tego zespołu środków produkcji
567 III, | związanych z jego pracą, to z tego samego punktu widzenia należy
568 III, | którym pracuje. ~Rodzą się z tego pewne szczegółowe uprawnienia
569 IV, | Jeśli praca — w wielorakim tego słowa znaczeniu — jest powinnością,
570 IV, | obywateli. Poszanowanie tego szerokiego ogółu praw człowieka
571 IV, | osoby. ~Niemniej, w obrębie tego kontekstu posiadają one
572 IV, | człowieka i to w wielorakim tego słowa znaczeniu. Człowiek
573 IV, | nie ma na celu uwolnienia tego ostatniego od właściwej
574 IV, | oddziaływać wszelkie powołane do tego organizacje międzynarodowe,
575 IV, | państw istnieją powołane do tego ministerstwa, resorty władzy
576 IV, | ludzi pracy w relacji do tego właśnie „pośredniego pracodawcy”,
577 IV, | wszystkich uzdolnionych do tego podmiotów. Przeciwieństwem
578 IV, | zatrudnienia dla uzdolnionych do tego podmiotów pracy. Może chodzić
579 IV, | planowaniem w odniesieniu do tego zróżnicowanego warsztatu
580 IV, | ostatecznie na osąd wedle tego, czy praca ludzka jest w
581 IV, | sprawiedliwego funkcjonowania tego ustroju. Nie jest to sprawdzian
582 IV, | przy pracy, domagają się tego, aby pracownik miał ułatwiony
583 IV, | przynajmniej niedzielę, a prócz tego o dłuższy wypoczynek, czyli
584 IV, | ludzi przynależących do tego samego zawodu, a więc na
585 IV, | historyczne poucza, że organizacje tego typu są nieodzownym składnikiem
586 IV, | pracownicy przemysłu tworzą tego rodzaju związki. Służą one
587 IV, | społecznego i nieodzownej dla tego solidarności. ~Słuszne zabiegi
588 IV, | powinny dążyć również do tego, aby ze względu na dobro
589 IV, | naczyń połączonych” — i do tego musi też stosować się wszelka
590 IV, | rozwijać. Stale należy dążyć do tego, ażeby dzięki działalności
591 IV, | wykorzenienia człowieka. Dochodzi do tego brak właściwej formacji
592 IV, | ich możliwościami, gdyż tego domaga się ich godność jako
593 IV, | ma poniekąd mniejsze do tego prawo niż własna ojczyzna. ~
594 V, | chrześcijańskim znaczeniu tego słowa. Skoro praca w swym
595 V, | wkładem przyczyniają się do tego, by w historii spełniał
596 V, | wydatnie przyczyniać się do tego, aby dobra stworzone doskonalone
597 V, | przez Jezusa Chrystusa — tego Jezusa, o którego wielu
598 V, | wart jest człowiek z racji tego, czym jest, niż ze względu
599 V, | człowieka, ale sam przez się tego udoskonalenia nie urzeczywistnia” 18. ~
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
600 I, 2 | 2. Do tego więc Chrystusa-Odkupiciela
601 I, 2 | dać wyraz umiłowania dla tego szczególnego dziedzictwa,
602 I, 2 | Poprzednikami w wymiarze tego dwudziestego stulecia i
603 I, 3 | pierwszym źródłem miłości. tego Kościoła — tak jak miłość
604 I, 4 | Chrystus: „nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca” (
605 I, 4 | Kościoła. Właśnie w imię tego dynamizmu, Kościół, wyznając
606 I, 4 | mniemam — bardziej świadoma tego, jak zasadniczo potrzebny
607 I, 4 | bardziej uzdolnionym do tego, aby z odwiecznego Skarbu
608 I, 5 | Synod Biskupów. Działalność tego Synodu nadała jakby nowy
609 I, 6 | zbliżenia i jedności, tak jak tego przykład osobisty dał nam
610 I, 6 | jeszcze powtórzyć: czy możemy tego nie czynić? Czy wolno nam
611 II, 1 | tysiąclecia, przybliżył nas do Tego, o którym Pismo Święte mówi: „
612 II, 1 | stale musimy dążyć do Tego, który jest Głową (por.
613 II, 1 | 22; 4, 25; Kol 1, 18), do Tego, „przez którego wszystko
614 II, 1 | i życiem” (J 11, 25); do Tego, którego widząc, widzimy
615 II, 1 | Ojca (por. J 14, 9), do Tego, którego odejście przez
616 II, 2 | jaki dokonał się w ciągu tego zwłaszcza stulecia w dziedzinie
617 II, 2 | współczesnego” stale docierał do tego najważniejszego w widzialnym
618 II, 3 | człowieka całym bogactwem tego stworzenia, w uczynieniu
619 II, 3 | Nazaretu — „odchodzi” z tego świata, jest równocześnie
620 II, 5 | uwagi w stronę „drugiego”, tego właśnie z kim mamy rozmawiać.
621 II, 5 | owszem — dla pierwszeństwa tego, co duchowe, a co w życiu
622 II, 5 | Mówił też, że „synowie tego świata roztropniejsi są (...)
623 II, 6 | głębokiego szacunku dla tego, co „w człowieku się kryje” (
624 II, 6 | się kryje” (J 2, 25), dla tego, co już on sam w głębi swojego
625 II, 6 | najważniejszych — szacunku dla tego, co już w nim zdziałał ten
626 II, 6 | przywiązuje wielką wagę do tego wszystkiego, co Sobór Watykański
627 II, 6 | pierwszej, jak i drugiej części tego dokumentu14. Odczuwamy głęboko
628 II, 6 | samego Jezusa Chrystusa, na Tego, który jest Pierwszym Ewangelizatorem15,
629 II, 6 | nauka nie jest moja, lecz Tego, który Mnie posłał”, (J
630 II, 6 | człowieka staje się treścią tego przepowiadania, nawet bez
631 II, 6 | który człowieka wyzwala od tego, co tę wolność ogranicza,
632 II, 6 | wspaniałym potwierdzeniem tego byli i stale są ci wszyscy
633 III, 1 | nikogo zatrzymany. Domaga się tego doczesne i wieczne dobro
634 III, 2 | Wcielenia i Odkupienia. ~Tego to właśnie człowieka w całej
635 III, 2 | człowiek nie zdawał sobie z tego sprawy: „Chrystus, który
636 III, 2 | świadomy zagrożeń, świadomy tego wszystkiego, co wydaje się
637 III, 3 | uporczywie powraca, dotyczy tego co najistotniejsze: czy
638 III, 3 | jako człowiek w kontekście tego postępu staje się lepszy,
639 III, 3 | zła moralnego, przewaga tego pierwszego czy też tego
640 III, 3 | tego pierwszego czy też tego drugiego? Czy w ludziach,
641 III, 3 | zasługom, dążenie zwłaszcza do tego, aby cały rozwój materialny,
642 III, 4 | sens tej „królewskości”, tego „panowania” człowieka w
643 III, 4 | oto inne jeszcze objawy tego moralnego nieładu, jaki
644 III, 4 | Populorum progressio. Jeśli tego zabraknie, wówczas sama
645 III, 4 | nie może zrezygnować z tego nakazu: „głoś naukę, nastawaj
646 III, 5 | wysiłku zmierzającym do tego, aby określić i ustalić
647 III, 5 | pewnością na celu tylko tego, aby odciąć się od straszliwych
648 III, 5 | międzynarodowym. Radując się z tego osiągnięcia wraz z wszystkimi
649 III, 5 | i pokój, Kościół świadom tego, że sama „litera” może również
650 III, 5 | wszystkim innym członkom tego społeczeństwa. Sprawy te
651 III, 5 | pewność swoich praw. Bez tego musi dochodzić do rozbicia
652 III, 5 | niesprawiedliwością wobec tego, co jest szczególnie głębokie
653 III, 5 | głębokie w człowieku, wobec tego, co jest autentycznie ludzkie.
654 III, 5 | w której mielibyśmy do tego szczególne prawo i obowiązek,
655 III, 5 | prawa. Urzeczywistnianie tego prawa jest jednym z podstawowych
656 IV, 1 | mocą i źródłem mocy wedle tego, co tak zwięźle wypowiedział
657 IV, 1 | Jest poniekąd spełnieniem tego „Losu”, który odwiecznie
658 IV, 1 | nieustannie udziela nam tego Ducha, który daje nam świadomość
659 IV, 1 | Ducha Świętego (tamże), i tego przeznaczenia do łaski i
660 IV, 1 | bowiem stajemy się świadomi tego uczestnictwa w troistym
661 IV, 2 | słyszycie, nie jest Moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca” (
662 IV, 2 | ma ogromne znaczenie dla tego, aby Kościół — Lud Boży
663 IV, 2 | mogą nigdy stracić z oczu tego znaczenia swej posługi w
664 IV, 2 | sposób winien być świadomy tego, czemu wyraz dał sam Jezus
665 IV, 2 | słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca” (
666 IV, 2 | coraz bardziej dążyć do tego, aby różne formy katechezy
667 IV, 3 | najświętszym sakramentem tego Zjednoczenia. Sprawując
668 IV, 3 | Odkupienia ma dostęp do owoców tego synowskiego „pojednania
669 IV, 3 | ustanowienia, które mocą tego ustanowienia stały się słowami
670 IV, 3 | Eucharystii przez powołanych do tego w Kościele szafarzy. ~Kościół
671 IV, 3 | Eucharystią, żyje pełnią tego Sakramentu, którego zdumiewająca
672 IV, 3 | praktykowania, przeżywania pozbawiać tego Sakramentu — zaiste Najświętszego —
673 IV, 3 | okazji” do manifestowania tego braterstwa. Należy w sprawowaniu
674 IV, 3 | Bożej tajemnicy, pełny sens tego sakramentalnego znaku, w
675 IV, 3 | zasad liturgicznych oraz tego wszystkiego, co świadczy
676 IV, 3 | spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha” (1 Kor 11, 28). ~
677 IV, 3 | nawracajcie się” (tamże). Bez tego stałego i wciąż na nowo
678 IV, 3 | Sakrament Pokuty jest drogą tego nasycenia człowieka sprawiedliwością,
679 IV, 4 | dokumentów soborowych. Wśród tego całego bogactwa jedno wszakże
680 IV, 4 | konsekrowanego, nie wyprowadził tego obrazu z jakiejś tylko przesłanki
681 IV, 4 | wspólnotowego w ludzkim tego słowa znaczeniu — jest wspólnotą
682 IV, 4 | o tyle przyczynia się do tego, że niesie on autentyczne
683 IV, 4 | siebie; wymagać właśnie tego, do czego jesteśmy powołani,
684 IV, 4 | pokolenia ludzi zdolnych do tego, aby całe swoje życie znów
685 IV, 4 | podobieństwo”. Szczególnym miejscem tego daru staje się poświęcenie
686 IV, 4 | jakikolwiek sposób, że do tego należy dążyć w życiu jednostek
687 IV, 4 | świadomie jej używać dla tego wszystkiego, co jest prawdziwym
688 IV, 5 | Chrystusa, który zawsze tego tylko pragnie, abyśmy to
689 IV, 5 | wypowiedziała swoje „fiat”. Od tego zaś momentu to dziewicze
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
690 Wprow, 0, | przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg
691 Wprow, 0, | zjednoczonych Chrystusa i Maryję: Tego, który jest jego Panem i
692 Wprow, 0, | Watykański II przygotowuje nas do tego, ukazując w swym magisterium
693 I, 1, | Chrystusem:. W całokształcie tego planu, który ogarnia wszystkich
694 I, 1, | zajmuje „niewiasta” jako Matka Tego, z którym Ojciec odwiecznie
695 I, 1, | nadprzyrodzonym. Następstwem tego przedwiecznego daru, tej
696 I, 1, | doskonale otwarta w stronę tego „daru z wysokości” (por.
697 I, 1, | względu na odkupieńcze zasługi Tego, który miał stać się Jej
698 I, 1, | Maryja otrzymuje życie od Tego, któremu w porządku ziemskiego
699 I, 1, | i nienaruszonym znakiem tego Bożego wybrania, o jakim
700 I, 2, | pierwszym miejscu odnoszą się do tego właśnie momentu30. ~Przy
701 I, 2, | dziełu swego Syna” 34. Syna tego zaś — jak uczą Ojcowie pierwej
702 I, 2, | odnoszą się nie tylko do tego szczegółowego momentu, jakim
703 I, 2, | słowa są zgodne z brzmieniem tego imienia, które znaczy: Zbawiciel — „
704 I, 2, | por. Mt 13, 55). ~Matka tego Syna, pamiętna wszystkich
705 I, 2, | i Maryja) nie zrozumieli tego, co im powiedział” (Łk 2,
706 I, 2, | rozumu i woli” 39 wobec Tego, którego „drogi są niezbadane” (
707 I, 2, | wstrząsającej tajemnicy tego wyniszczenia. Jest to chyba
708 I, 2, | się zasięg i perspektywa tego błogosławieństwa wiary.
709 I, 2, | przez wiarę” 41; w świetle tego porównania z Ewą, Ojcowie —
710 I, 3, | kobiety niejako wywołały Ją z tego ukrycia. ~Poprzez słowa
711 I, 3, | leżeć jakby na przedłużeniu tego, co Dwunastoletni odpowiedział
712 I, 3, | również i nade wszystko dla tego, że już przy zwiastowaniu
713 I, 3, | poczęcia i narodzin Syna. Od tego momentu była Tą, która uwierzyła.
714 I, 3, | Inny istotny element tego macierzyńskiego zadania
715 I, 3, | przyćmiewa i nie umniejsza tego jedynego pośrednictwa Chrystusowego,
716 I, 3, | pośrednictwie się opiera, od tego pośrednictwa całkowicie
717 II, 1, | Maryja nie otrzymała wprost tego apostolskiego posłannictwa
718 II, 1, | jego narodzin. U podwalin tego, czym Kościół jest od początku —
719 II, 1, | Kościół jest od początku — tego, czym wciąż ma się stawać
720 II, 1, | królestwa”, które nie jest z tego świata, równocześnie mają
721 II, 1, | oni świadomość, iż wpośród tego świata „winni zbierać wespół
722 II, 2, | którzy uważnie słuchają tego, co dzisiaj „Duch mówi do
723 II, 2, | pogrążona w kontemplacji Tego, który jest Panem dziejów (
724 II, 2, | wierze i duchu modlitwy tego Judu, który pomny jest obecności
725 II, 2, | Kościoła, mogłoby nam pomóc do tego, aby Kościół zaczął na nowo
726 II, 3, | bardzo pieczołowicie strzec tego znaczenia, jakie „ubodzy”
727 III, 1, | przyćmiewa i nie umniejsza tego jedynego pośrednictwa Chrystusowego,
728 III, 1, | pośrednictwie się opiera, od tego pośrednictwa całkowicie
729 III, 1, | nadprzyrodzonych skutków tego jedynego pośrednictwa —
730 III, 1, | przygotowywał Ją coraz bardziej do tego, aby „stała się matką ludzi
731 III, 1, | i dziełu Syna, nie mogła tego macierzyńskiego oddania
732 III, 1, | do nieba, nie zaprzestaje tego zbawczego zadania, lecz
733 III, 1, | sposób definitywny skutków tego jedynego pośrednictwa, którym
734 III, 1, (110)| Odnośnie do tego szczególnego aspektu pośrednictwa
735 III, 2, | wierna osobie i posłannictwu tego Syna. Jako Matka „wierząc (...)
736 III, 2, | Świętym zacieniona” 118. ~Z tego względu Maryja „doznaje
737 III, 2, | Kościół obficie czerpie z tego „współdziałania” Maryi,
738 III, 2, | Kościoła, zawsze jako Matka tego Syna, „którego Bóg ustanowił
739 III, 2, | odkupionych Chrystusową ofiarą: tego Ducha, którego Maryja również
740 III, 2, | łaski” zachowuje analogię tego, co „w porządku natury”
741 III, 2, | z Matką Odkupiciela. Do tego tematu może trzeba będzie
742 III, 3, | tą Matką skłoniła mnie do tego, ażeby w okresie poprzedzającym
743 III, 3, | 1985, wezwał wszystkich do tego, ażeby wiernie podążali
744 III, 3, | pogłębionego odczytania również tego, co Sobór powiedział o Bogarodzicy
745 III, 3, | nawiązywać w kontekście tego Roku Maryjnego. ~
746 III, 3, (143)| 91. Słusznie można obok tego Świętego postawić postać
747 III, 3, | zostaje wezwany nie tylko do tego, aby przypomniał wszystko,
748 III, 3, | doznajemy jeszcze skutków tego rozłączenia, które nastąpiło
749 III, 3, | braćmi i siostrami w obrębie tego Ludu mesjańskiego, który
750 Zak, 0, | przekroczył wszelkie granice tego nieskończonego „dystansu”,
751 Zak, 0, | wyjść z zadziwienia wobec tego daru, jaki stał się jego
752 Zak, 0, | tej tajemnicy, pośrodku tego zadziwienia wiary stoi Maryja.
753 Zak, 0, | całych jego dziejów — od tego początku, jaki odsłania
754 Zak, 0, | w punkcie newralgicznym tego przełomu, a zarazem dotyka
755 Zak, 0, | Pragnę gorąco, aby ku odnowie tego widzenia w sercach wszystkich
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
756 Wprow, 0, | działalności misyjnej. ~Do tego jednak, by głosić naglącą
757 Wprow, 0, | liczne prośby o dokument tego rodzaju, jakie do mnie dotarły;
758 Wprow, 0, | ostateczne Słowo Boga, na Tego, w którym Bóg dał się w
759 Wprow, 0, | nie może uchylić się od tego najpoważniejszego obowiązku:
760 I, 1, | Chrystusa. ~Powszechność tego zbawienia w Chrystusie potwierdzona
761 I, 1, | samego Boga i Chrystus jest tego w pełni świadomy. Jeśli
762 I, 2, | na cześć nowego życia dla tego, kto wierzy w Chrystusa
763 I, 5, | prawo do poznania wartości tego daru i przyjęcia go. Kościół,
764 I, 5, | dla siebie tej nowości i tego bogactwa, otrzymanych z
765 II, 2, | członkami. Dla podkreślenia tego aspektu, Jezus przybliżył
766 II, 2, | wiary, do nawrócenia, do tego, by pragnąć przebaczenia (
767 II, 4, | antropocentrycznymi” w zawężonym znaczeniu tego słowa, gdyż skupiają się
768 II, 4, | Boże natomiast „nie jest z tego świata (...), nie jest stąd” (
769 II, 4, | rzeczywistości, niezależnie od tego, jaka by była jej nazwa.
770 II, 4, | jaka by była jej nazwa. Z tego względu dają one pierwszeństwo
771 II, 5, | ewangelicznych pomiędzy ludźmi30. Do tego nawrócenia według zamysłu
772 III, 1, | Mesjasz” (Mk 8, 29) i do tego, by powiedzieli, jak rzymski
773 III, 1, | Ewangelii i do głoszenia tego, co Łukasz tak dobrze ukazuje
774 III, 1, | jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa
775 III, 2, | uczynili, i otworzyć się na tego, którego Bóg posłał, by
776 IV, 5, | ludów, a ma również prawo do tego, dane mu przez Boga dla
777 IV, 5, | i ludów. Trzeba dążyć do tego, by autentyczna wolność
778 V, 0, | zdąża Kościół do osiągnięcia tego celu? ~Misje są rzeczywistością
779 V, 1, | jest „Świadkiem” w pełnym tego słowa znaczeniu (por. Ap
780 V, 1, | wszyscy ludzie są dziećmi tego samego Ojca i braćmi w Chrystusie. ~
781 V, 2, | głosicielami i świadkami w pełnym tego słowa znaczeniu. ~ ~
782 V, 3, | grona Jego uczniów. ~Do tego nawrócenia Kościół wzywa
783 V, 3, | siebie w Chrystusie. Wielkość tego wydarzenia rozbrzmiewa w
784 V, 3, | rolę w wierze. Przyczyną tego są liczne czynniki historyczne
785 V, 4, | jakim jest wiara. W świetle tego imperatywu misyjnego winno
786 V, 5, | bardziej pogłębionej. Z tego powodu stanowią one wielką
787 V, 6, | bardziej zrozumiałym znakiem tego, czym jest, i coraz odpowiedniejszym
788 V, 6, | inkulturacji, Kościoły partykularne tego samego terytorium winny
789 V, 7, | głębokiego szacunku dla tego wszystkiego, co w każdym
790 V, 8, | sumienia, objawiając narodom tego Boga, którego szukają, ale
791 V, 9, | ewangelizacja jest w pełnym tego słowa znaczeniu znakiem
792 VI, 3, | kapłaństwa musi zmierzać do tego, by byli oni „przepojeni
793 VI, 3, | podkreśliłem wielką nowość tego dokumentu, „który pozwolił
794 VI, 3, | sprawdza się wartość i owocność tego doświadczenia: kapłani,
795 VI, 5, | działalności misyjnej we właściwym tego słowa znaczeniu. Zachęcam
796 VI, 7, | doświadczenie, powołana jest do tego, aby odgrywać pierwszorzędną
797 VII, 2, | wszystkim rodzice, byli świadomi tego, że powinni dawać „szczególny
798 VII, 4, | lub pracę albo zmuszeni do tego przez warunki polityczne
799 VII, 5, | zakonników i zakonnic prowadzono tego typu studium, troszcząc
800 VII, 7, | młode i stare, wezwane są do tego, by umieć dawać i otrzymywać
801 VII, 8, | światła i radości wiary i do tego ideału wychowywać cały Lud
802 VIII, 2, | odniesienia do Chrystusa jako Tego, który został posłany, by,
803 VIII, 4, | niezbędnym warunkiem do tego, aby Kościół mógł realizować
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
804 I, | Metodego, skłaniają do tego, by ponownie dać wyraz pamięci
805 I, | epoki. Przyczyniły się do tego liczne wydarzenia, które
806 I, | oraz pasterskiej inspiracji tego soboru możemy w nowy – dojrzalszy
807 II, | Saracenów. Po wykonaniu tego zadania wycofał się z życia
808 III, | apostołami Słowian w pełnym tego słowa znaczeniu. Rozłąka
809 III, | 10. Właśnie z tego powodu uważali za rzecz
810 III, | bolesnej złożoności; nigdy z tego powodu Konstantyn i Metody
811 III, | rodzinnego miasta. W wypełnianiu tego trudnego zadania pomagała
812 IV, | Wspólnotami, należącymi do tego samego Kościoła. Podział
813 V, | uważacie za tak słabego, że tego dać nie może, czy za tak
814 V, | zubożenia czy zgaszenia tego, co każdy człowiek, lud
815 V, | ich wśród zgiełku życia tego” 27. ~
816 V, | wdzięcznej i trwałej pamięci tego, który stał się ogniwem
817 VI, | się równocześnie prototyp tego, co dzisiaj nosi nazwę „
818 VII, | człowieka. Kościół, świadomy tego, że jest znakiem i powszechnym
819 VIII, | serdecznie przyłącza się do tego świętowania pierwszy syn
820 VIII, | Kościoła i ludzkości. Świadomy tego wspólnego bogactwa, cały
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
821 I, | zawsze w perspektywie tego inspirującego motywu, jakim
822 I, | wszystkich ludzi, daje okazję do tego, by pogłębić nauczanie Encykliki,
823 I, | jej perspektywy. ~Celem tego rozważania jest podkreślenie,
824 II, | ukazanie licznych aspektów tego nauczania poprzez ponowne
825 II, | roku, skłania do rozważenia tego dokumentu w powiązaniu z
826 II, | horyzonty radości i nadziei. Do tego samego celu zmierza wierna
827 II, | bezpośrednio ze sposobu ujęcia tego problemu w Konstytucji duszpasterskiej17. ~
828 II, | duszpasterskiej Gaudium et spes był tego echem22, jednak nauczanie
829 II, | ani tez nie uczyniła z tego stwierdzenia i analizy jej
830 II, | należy sobie zdać sprawę” z tego faktu24 właśnie dlatego,
831 II, | dokumentu, a które oprócz tego, że jest określeniem historycznym,
832 II, | płaszczyźnie. Niezauważanie tego wymogu mogłoby sprzyjać
833 II, | ideologiczne, a także płynących z tego konsekwencji i zależności
834 III, | wrażenie raczej negatywne. ~Z tego powodu pragnę zwrócić uwagę
835 III, | się pogorszyła. W obliczu tego dramatu skrajnej nędzy i
836 III, | oddzielone od siebie z powodu tego rosnącego przedziału i biorąc
837 III, | Doświadczenie wykazuje, że negowanie tego prawa, jego ograniczanie
838 III, | Człowiek i naród stają się w tego rodzaju systemie „przedmiotem”,
839 III, | ubogich33. Potwierdzeniem tego przewidywania jest pojawienie
840 III, | wszystkich i znaleźć rozwiązanie tego poważnego problemu, który
841 III, (34) | Apostolska włączyła się o obchody tego roku Międzynarodowego poprzez
842 III, | funduszy. ~Na skutek działania tego mechanizmu, środek mający
843 III, | neokolonializmu i próbuje tego uniknąć. Świadomość ta,
844 III, | nie rozwiniętym. ~Jeśli do tego wszystkiego doda się powszechnie
845 III, | bardziej ludzkiemu” — jak tego pragnęła Encyklika Populorum
846 III, | odrzucenie ich gwałcenia. Widomym tego znakiem jest liczba prywatnych,
847 III, | wyłania się zrozumienie tego, że dobro, do którego wszyscy
848 III, | wszelkich środków dążą do tego, aby coraz więcej ludzi
849 IV, (50) | Z tego względu zastosowano w tekście
850 IV, | obserwujemy smutne skutki tego ślepego poddania się czystej
851 IV, | lecz po grzechu wypełnianie tego wezwania stale się trudne
852 IV, | się woli Boga Stwórcy. Z tego samego punktu widzenia ukazałem
853 IV, | siać” i „zbierać”. Jeśli tego nie czynimy, będzie nam
854 IV, | czy dalekim, nie tylko z tego, co „zbywa”, ale z tego,
855 IV, | tego, co „zbywa”, ale z tego, co jest konieczne do życia.
856 IV, | Paweł VI idzie po linii tego nauczania, czerpiąc natchnienie
857 IV, (60) | ktoś posiadał majętność tego świata i wiedział, że brat
858 IV, | równe prawo każdego ludu do tego, by „zasiadał przy stole
859 IV, | niepowtarzalnej godności tego obrazu. Inaczej mówiąc,
860 V, | sprzeczności — to przyczyny tego nie są tylko natury ekonomicznej.
861 V, | gospodarczych”. W każdej z tego rodzaju ocen dochodzi do
862 V, (65) | grzechy najbardziej osobiste: tego, kto powołuje lub popiera
863 V, (65) | czerpie z niej korzyści; tego, kto mógłby uczynić coś
864 V, (65) | zła społecznego, nie czyni tego z lenistwa, z lęku czy też
865 V, (65) | złu, albo z obojętności; tego, kto zasłania sit twierdzeniem
866 V, (65) | zmiany świata; i również tego, kto usiłuje wymówić się
867 V, | drugiego. ~Oczywiście, ofiarą tego podwójnie grzesznego nastawienia
868 V, | gotowi do dzielenia z nimi tego, co posiadają. Słabsi ze
869 V, | władz publicznych. Na mocy tego samego ewangelicznego zaangażowania
870 V, | Kościół czuje się powołany do tego, by stać u boku ubogich
871 V, | się do urzeczywistnienia tego Bożego zamysłu, tak na płaszczyźnie
872 VI, | problemu „technicznego” tego, co jako prawdziwy rozwój,
873 VI, | posługuje się do osiągnięcia tego celu, jest jego nauka społeczna.
874 VI, | trudności, nie mogą pomijać tego istotnego wymiaru ~Nauka
875 VI, | nauki społecznej: dobra tego świata zostały pierwotnie
876 VI, | przedsiębiorstw zajmujących się tego rodzaju produkcją bez ograniczeń. ~
877 VI, | prawdziwych potrzeb oraz tego, że ma prawo i obowiązek
878 VI, (81) | stopniowo zdobywać potrzebne do tego środki”; por. Konst. duszp.
879 VII, | pełnego rozwoju jest dowodem tego, że pragną przezwyciężenia
880 VII, | szlachetnym i wartościowym. Do tego właśnie zmierza rozwój,
881 VII, | grzechu odziedziczonego i tego, który może być popełniony
882 VII, | niewielkie znaczenie, prócz tego, że większa odpowiedzialność
883 VII, | preferencyjna ubogich. Wymaga tego obecna chwila i wymaga tego
884 VII, | tego obecna chwila i wymaga tego przede wszystkim godność
885 VII, | Sakrament Chrztu i wyznawanie tego samego credo współuczestniczą
886 VII, (87) | Sądzimy, że realizacja tego programu może i powinna
887 VII, | ani nie będzie daremne. Tego naucza Sobór Watykański
888 VII, | wśród nas obecne. ~Dobra tego świata i praca naszych rąk —
889 VII, | wszystkich do przemyślenia tego i wprowadzenia w czyn na
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
890 Wprow, 0, | najbardziej wymownym świadectwem tego, iż można przekroczyć i
891 Wprow, 0, | zwłaszcza teraz, w obliczu tego wydarzenia, jakim będzie
892 Wprow, 0, | osiągnięcia pełnej komunii3. Do tego szlachetnego celu dąży także
893 Wprow, 0, | nieustannie przyłącza się do tego błagania. W naszej ekumenicznej
894 I, 2, | i cierpliwie dotrzymuje tego, co nam grzesznikom łaskawie
895 I, 2, | przekonaniem i energią wzywać do tego innych: „Sobór święty zachęca
896 I, 2, | synów nie mogą zniszczyć tego, czym napełnił go Bóg zgodnie
897 I, 2, | Bogarodzicielki. Dochodzi do tego łączność (communio) w modlitwie
898 I, 2, | Kościół Boży” 16. Uznanie tego wszystkiego jest nakazem
899 I, 2, | czasach ostatecznych. Elementy tego Kościoła już nam danego
900 I, 3, | to w sposób szczególny do tego procesu, któremu dał początek
901 I, 3, | Wspólnota nie może zignorować tego wezwania.~Prowadząc szczery
902 I, 3, | pomocnych w rozeznawaniu tego, co jest konieczne dla ruchu
903 I, 4, | przypomniałem, że Cyryl i Metody z tego właśnie powodu podjęli trud
904 I, 4, | by zatem zapytać: kto ma tego dokonywać? Sobór jednoznacznie
905 I, 5, | i Ducha Świętego — aby z tego Źródła czerpać moc tworzenia
906 I, 5, | poszukujemy. Sprawdzianem tego jest nasza wspólna modlitwa,
907 I, 5, | Trzeba wyrazić radość z tego, że wielorakie spotkania
908 I, 5, | Pragnę tutaj odwołać się do tego szczególnego doświadczenia,
909 I, 5, | oikoumene. Jestem świadom tego, że właśnie Sobór Watykański
910 II, 1, | wyraźniej dostrzec liczne owoce tego wspólnego nawrócenia się
911 II, 2, | Jest oczywiste — i dowodzi tego doświadczenie — że w pewnych
912 II, 2, | że nigdy nie przestanę tego podkreślać i będę popierał
913 II, 6, | Kościołów Wschodu: „Wobec tego święty Sobór zachęca wszystkich,
914 II, 6, | urobili sobie słuszny osąd tego wszystkiego” 83.~
915 II, 7, | Istambuł), a w październiku tego samego roku Patriarcha był
916 II, 7, | jeszcze jeden ważny temat do tego dialogu pomiędzy Wschodem
917 II, 8, | się zatem w nawiązaniu do tego apostolskiego dziedzictwa.
918 II, 8, | Zachodu i Wschodu pozbawiło je tego bogactwa, jakim są wzajemne
919 II, 8, | porządku prawnego” 90.~Częścią tego „skarbu” są także „bogate
920 II, 10, | jest konkretnym znakiem tego, że Chrystus jednoczy nas
921 II, 11, | nowo jedność; bodźcem do tego ma być również samo bolesne
922 II, 11, | życiem duchowym” 111 Prócz tego ten sam Dekret stwierdza,
923 II, 11, | stanowić oparcie i podnietę do tego dialogu” 113.~„Myśl nasza
924 II, 12, | do Ameryki Północnej. Z tego punktu widzenia, nie pomniejszając
925 II, 13, | otrzymane od Boga; dochodzi do tego żywe poczucie sprawiedliwości
926 II, 13, | historii o pokój dla świata. Tego samego dnia modlili się
927 III, 1, | droga dzieli nas jeszcze od tego błogosławionego dnia, w
928 III, 1, | ochrzczonych.~W perspektywie tego celu wszystkie rezultaty
929 III, 1, | przez Apostołów” 130. Bez tego pełna komunia nigdy nie
930 III, 3, | oddać samego siebie w ręce Tego, który jest naszym Orędownikiem
931 III, 3, | gdy chodzi o inne formy tego samego nakazu. Już poprzednio
932 III, 3, | nawróceniem się i spełnieniem tego, czego oczekuje Ojciec?
933 III, 4, | udzielają sobie nawzajem tego, czego każda z nich potrzebuje,
934 III, 4, | zastanowić się nad znaczeniem tego dynamizmu wzajemnego wzbogacania
935 III, 5, | wszystkich innych uczestnikami tego podstawowego dobra. Zgodnie
936 III, 5, | ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który
937 III, 5, | znajdujemy potwierdzenie tego zadania Piotra, także tutaj
938 III, 5, | Piotr, związku z posługą tego miłosierdzia, którego sam
939 III, 5, | wszystkich Kościołów. Z tego tytułu jest pierwszym pośród
940 III, 5, | jednością wiary. Gdy wymagają tego okoliczności, przemawia
941 Adh, 0, | świadomością, że Kościół jest do tego zobowiązany przez wolę samego
942 Adh, 0, | powinna być zawsze wyrazem tego niepokoju, który jest tęsknotą
943 Adh, 0, | nie przyjmuje ofiary od tego, kto trwa w niezgodzie,
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
944 Wprow, 1, | dziedzinie. Jeszcze dobitniej tego dowodzi jego poszukiwanie
945 Wprow, 1, | Ewangelii i jako dane im przez Tego, który każdego człowieka
946 I, 1, | młodzieniec: «Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze
947 I, 3, | odzwierciedlać Jego chwałę: „dla tego, kto kocha Boga, wystarczy,
948 I, 4, | przykazań, jako wykładni tego, co dla człowieka oznaczają
949 I, 5, | Jezusa: „Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze
950 I, 5, | sumieniem: „przestrzegałem tego wszystkiego”, skoro z trudem
951 I, 5, | Właśnie do świadomości tego braku odwołuje się Jezus
952 I, 6, | Naśladując przez wiarę Tego, który jest Mądrością wcieloną,
953 I, 6, | dobrego Nauczyciela” - Tego, który umiłował „do końca”.
954 I, 6, | umiłował „do końca”. Jezus żąda tego od każdego człowieka, który
955 I, 7, | się bowiem do określenia tego, co należy czynić, ale udziela
956 I, 8, | Dzięki światłu i mocy tego Ducha Apostołowie mogli
957 I, 8, | ludzkich, na ile wymagają tego fundamentalne prawa osoby
958 II | Nie bierzcie więc wzoru z tego świata” (Rz 12, 2)~Kościół
959 II, 1 | Nauczać tego, co jest zgodne ze zdrową
960 II, 1, | moralnej43. Strzeże on wiernie tego, czego słowo Boże naucza
961 II, 1, | doktryny analogiczny do tego, jaki dokonuje się w dziedzinie
962 II, 1, | moralnego działania uznaje Tego, który „jeden tylko jest
963 II, 1, | przy zachowaniu jednak tego samego sensu i znaczenia” 46.
964 II, 1, | niezbędne zasady rozeznawania tego, co sprzeczne ze „zdrową
965 II, 2, | nurtach myśli współczesnej do tego stopnia podkreśla się znaczenie
966 II, 2, | pochodzi z sumienia. Wskutek tego zanikł jednak nieodzowny
967 II, 2, | jakie można wyciągnąć z tego rodzaju obserwacji, podają
968 II, 3, | rozkaz: «Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według
969 II, 3, | jeść „z wszelkiego drzewa tego ogrodu”. Nie jest to jednak
970 II, 3, | pierwszeństwem przed prawdą do tego stopnia, że sama prawda
971 II, 3, | etycznych, które wypływając z tego prawa, nie narzucają się
972 II, 3, | sposób uznać Boga za Autora tego prawa, co najwyżej w tym
973 II, 4, | odkupieńczego Wcielenia. Tego rodzaju heteronomia byłaby
974 II, 4, | nie posiada od początku tego „poznania”, ale jedynie
975 II, 5, | odróżniać dobro od zła. Dokonuje tego przede wszystkim dzięki
976 II, 5, | losami wspólnoty ludzkiej. Tego to prawa uczestnikiem czyni
977 II, 5, | oświecając umysł w sprawach tego, co należy czynić, ale również
978 II, 6, | praw moralnych. Wskutek tego, zbyt pochopnie przypisano
979 II, 6, | Według niektórych teologów, tego rodzaju „argumentację biologistyczną
980 II, 6, | podstawowych dóbr; brak tego szacunku prowadzi do relatywizmu
981 II, 6, | jedynie przez odniesienie do tego, czym jest ludzka osoba
982 II, 7, | prawdziwie szanować rodziców. Tego rodzaju normy pozytywne,
983 II, 7, | niezmienne94: jednoczą wokół tego samego wspólnego dobra wszystkich
984 II, 7, | historycznej, stworzonych dla „tego samego powołania i przeznaczenia” 95.
985 II, 8, | poglądu, iż przeszkodę dla tego procesu dojrzewania stanowi
986 II, 9, | sposób przecenić znaczenia tego wewnętrznego dialogu człowieka
987 II, 9, | potępiający w zależności od tego, czy czyny człowieka są
988 II, 9, | jest to obowiązek czynienia tego, co człowiek poprzez akt
989 II, 10, | godności. Nie można jednak tego powiedzieć w przypadku,
990 II, 10, | Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie
991 II, 10, | Apostoła, by nie brać wzoru z tego świata, lecz przemieniać
992 II, 11, | moralnemu i powstrzymanie się od tego, czego ono zakazuje. ~
993 II, 11, | wierności Bogu niezależnie od tego, czy niektóre jego akty
994 II, 12, | popełnia, niż samą materią tego czynu. ~
995 II, 13, | jako człowiek powołany do tego, żeby z własnej woli poszukiwał
996 II, 13, | czynów, nakazanych przez Tego, który „jeden tylko jest
997 II, 13, | oraz dobrowolne dążenie do tego dobra, poznanego przez rozum —
998 II, 13, | dobre i cnotliwe (…). Piękno tego obrazu promieniuje w nas,
999 II, 13, | telos) człowieka. Świadectwo tego znajdujemy raz jeszcze w
1000 II, 13, | niesłuszne w zależności od tego, czy jest ono w stanie wytworzyć,
1-500 | 501-1000 | 1001-1037 |