1-500 | 501-987
Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | bardziej owocne. Świadczą o tym różnego rodzaju inicjatywy,
2 Wprow, | wierze, a w szczególności na tym, co Apostołowie przekazali
3 I, | szczególnie delikatną. W procesie tym czynnikiem decydującym był
4 I, | opublikowane później7. W tym kontekście wspomnieć należy
5 I, | skłóconego; ten konflikt był tym bardziej bezwzględny i nieludzki,
6 I, | swoje podstawy” 20.~Wraz z tym prawem, które — należy to
7 I, | wypłaciwszy umówioną płacę, tym samym czyni zadość swoim
8 I, | Deklaracji i Konwencji w tym zakresie26 i wewnętrznych
9 I, | tej wolności29.~Słusznie w tym jasnym stwierdzeniu należy
10 I, | nauczania31. W związku z tym musimy zadać sobie pytanie,
11 I, | w danym społeczeństwie, tym bardziej winny być podmiotem
12 I, | Kościoła i uwagę, jaką poświęca tym kategoriom osób, które zostały
13 I, | wyraźnie sobie uświadomić, że tym, co stanowi wątek i w pewnym
14 II, | skłania do rozważenia go pod tym kątem, jako że zawarty w
15 II, | do sprawiedliwości” 42.~Tym, co zostaje potępione w
16 II, | na rzecz dobra bliźnich. Tym niemniej trzeba uznać, że
17 II, | druga zaś połowa, zagrożona tym samym niebezpieczeństwem,
18 II, | zaczyna się kształtować, a tym, co absorbuje uwagę, jest
19 II, | udział w życiu społecznym w tym kontekście sprawiają, że
20 II, | człowieka, pomijając przy tym wartości duchowe.~Jeżeli
21 II, | 20. W tym samym okresie dokonuje się
22 III, | raczej należy widzieć w tym następstwo pogwałcenia praw
23 III, | dziedzinie ekonomicznej. Z tym aspektem należy z kolei
24 III, | Porządek społeczny będzie tym trwalszy, im w większej
25 III, | doczesnych, które — zgodnie z tym określeniem — istnieją w
26 III, | instrumentalnie, czerpał pożywkę. Tym, którzy dzisiaj poszukują
27 III, | sobą daleko idące skutki w tym, co wiąże się z podziałem
28 III, | poznawania Go i życia zgodnie z tym poznaniem62. W ustrojach
29 III, | się nią w życiu. Z prawem tym wiąże się inne, będące jego
30 IV, | bez wahania odpowiada: pod tym względem człowiek nie powinien
31 IV, | własne, ale za wspólne w tym znaczeniu, by nie tylko
32 IV, | nie może przeszkadzać w tym, aby i inni ludzie posiedli
33 IV, | coś dla kogoś. Praca jest tym bardziej owocna i wydajna,
34 IV, | polega o wiele bardziej na tym typie własności, aniżeli
35 IV, | sprawiedliwości, które się z tym wiążą, jest to, co należy
36 IV, | ich w procesie rozwoju.~W tym sensie słusznie można mówić
37 IV, | pracy człowieka73. W walce z tym systemem, modelem alternatywnym
38 IV, | Podejmowane obecnie w tym zakresie wysiłki utrudnia
39 IV, | problem polega nie tylko na tym, by dostarczyć człowiekowi
40 IV, | podkreślić związanych z tym etapem rozwoju nowych obowiązków
41 IV, | oszczędności i inwestycji. W tym kontekście nie mogę ograniczyć
42 IV, | niż rządzonej76.~Widać w tym przede wszystkim ubóstwo
43 IV, | jaką został wyposażony. W tym kontekście należy wspomnieć
44 IV, | pełnej ludzkiej realizacji tym, którzy są przez te struktury
45 IV, | wyzysku, polegającego na tym, że ludzie posługują się
46 IV, | realistyczny stawić czoła tym problemom, nie wystarcza
47 IV, | przywłaszcza. W działaniu tym tkwi podstawa prawa do inicjatywy
48 V, | właściwych granicach. Na tym właśnie polega zasada „państwa
49 V, | nie godzą się bowiem z tym, że o prawdzie decyduje
50 V, | politycznej. W związku z tym należy zauważyć, że w sytuacji,
51 V, | człowieka potrzebującego. Przy tym często pewnego rodzaju potrzeby
52 V, | choćby narkomani; ludziom tym skutecznie może pomóc tylko
53 V, | poprzez swoje dzieła, jest na tym polu obecny, by człowiekowi
54 V, | nie upokarzając go przy tym i nie sprowadzając do roli
55 V, | wielorakich formach. W związku z tym na szczególne wspomnienie
56 V, | w popieraniu inicjatyw w tym zakresie.~By przezwyciężyć
57 V, | dostosowanymi do czasów.~W tym kontekście należy przypomnieć,
58 VI, | człowieka samemu sobie. W tym świetle — i wyłącznie w
59 VI, | świetle — i wyłącznie w tym — podejmuje inne zagadnienia,
60 VI, | kwestii społecznej115.~W tym samym Dokumencie zwróciłem
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
61 I, | BÓG” (por. Ef 2, 4) jest Tym, którego objawił nam Jezus
62 I, | trudnych czasów przemawia za tym, aby w tym samym Chrystusie
63 I, | przemawia za tym, aby w tym samym Chrystusie odsłonić
64 I, | powyższe świadczą wyraźnie o tym, że ukazanie człowieka w
65 I, | obecnie. Przemawiają za tym również wielorakie doświadczenia
66 I, | można, „antropocentryczne”, tym bardziej musi potwierdzać
67 I, | pisze św. Jan, aby tym pełniej uwydatnić prawdę,
68 I, | braterstwa i nienawiści. Poza tym człowiek staje się świadomy
69 I, | Encyklice pragnę pójść za tym wezwaniem. Pragnę sięgnąć
70 I, | objawienia i wiary, ażeby w tym właśnie języku wyrazić raz
71 I, | Potrzebuje, choć często o tym nie wie. ~
72 II, | staje się znakiem Ojca. W tym widzialnym znaku ludzie
73 II, | pytanie: „Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też
74 II, | wiele miejsca poświęcił tym tematom w nauczaniu Chrystusa,
75 II, | Ewangelii. Chodzi zaś w tym wypadku nie tylko o przykazanie
76 III, | tej historii sięgnąć, aby tym pełniej ujawniło się owo
77 III, | niewierność ludu wybranego. ~W tym szerokim kontekście „społecznym”
78 III, | uwolnić (por. Wj 3, 7 nn.). W tym akcie wyzwolenia dokonanym
79 III, | okolicznościach. Łączy się z tym fakt, że nędzą człowieka
80 III, | posąg cielca ze złota. Nad tym aktem zerwania Przymierza
81 III, | wierność” (Wj 34, 6). W tym właśnie centralnym objawieniu
82 III, | większa”. Jest większa w tym znaczeniu, że jest pierwsza
83 III, (4) | głębsze oblicze: okazywał się tym, czym był od początku, to
84 III, (4) | o jakiej mówi hesed. Na tym podłożu psychologicznym
85 III, (4) | mówiąc o Nim, posługuje się tym wyrażeniem rahamim. Czytamy
86 III, (4) | Należy liczyć się jednak z tym, że Nowy Testament buduje
87 III, (4) | Nowy Testament buduje na tym bogactwie i głębi, jaką
88 IV, | pierwotnej. Analogia jest w tym miejscu bardzo pojemna.
89 IV, | zaczął cierpieć niedostatek” tym bardziej, że „nastał ciężki
90 IV, | opuszczając dom ojcowski. I w tym stanie rzeczy pragnął pożywić
91 IV, | pożywić się czymkolwiek, bodaj tym, czym „żywiły się świnie”,
92 IV, | utraconą godność. Nie myślał o tym w przeszłości, wówczas kiedy
93 IV, | ewangelicznej przypowieści. Tym jaśniej widać, iż miłość
94 IV, | porządek sprawiedliwości. Tym bardziej, że ów syn nie
95 IV, | świadomość ta jednak każe mu tym wyraźniej widzieć utraconą
96 IV, (6) | 72. O ile również, i w tym wypadku chodzi o miłosierdzie
97 IV, | wpływem głębokiego uczucia i tym się również tłumaczy jego
98 IV, | odnalazł się” (Łk 15, 32). W tym samym rozdziale Ewangelii
99 IV, | chwili jego powrotu do domu tym nade wszystko się tłumaczy. ~
100 IV, | stosunek nierówności pomiędzy tym, kto je okazuje, a tym,
101 IV, | pomiędzy tym, kto je okazuje, a tym, który go doznaje. I z kolei
102 V, | dziejach naszego zbawienia. W tym punkcie naszych rozważań
103 V, | szczególnie blisko zetknąć się z tym wszystkim, co stało się
104 V, | obraz i „od początku” w tym Synu wybranych do łaski
105 V, | z rąk prześladowców. Na tym końcowym etapie mesjańskiego
106 V, | odkupienia. Odkupienie w tym wymiarze jest ostatecznym
107 V, | męce i śmierci Chrystusa, w tym, że Ojciec własnego Syna
108 V, | Zmartwychwstałego. Jednak również i w tym uwielbieniu Syna Bożego
109 V, | Bóstwa nad człowiekiem, nad tym, co człowiek — zwłaszcza
110 V, | przeminęły” (Ap 21, 4). W tym eschatologicznym spełnieniu
111 V, | przeminęły8, krzyż jest tym „miejscem”, o którym można
112 V, | przemija (por. Mt 24, 35), jest Tym, który stoi i kołacze do
113 V, | bardziej jeszcze w całym tym mesjańskim programie Chrystusa,
114 V, | on równocześnie poniekąd tym, który „okazuje miłosierdzie”?
115 V, | ostatecznie nie staje na tym stanowisku wobec człowieka
116 V, | nasza koncentruje się na tym Chrystusie, który wieczorem
117 V, | eschatologiczny zarazem. W tym też duchu liturgia okresu
118 V, | stanowi swoisty udział w tym objawieniu się miłosierdzia,
119 V, | człowiekiem, z ludzkością — w tym objawieniu, które ostatecznie
120 V, | jak wielkie ono jest. W tym znaczeniu nazywamy Ją również
121 V, | teologiczny. Mówią one o tym szczególnym przysposobieniu
122 V, | i grzeszników, tak jak o tym wedle słów Izajaszowego
123 VI, | tego — czy tez raczej w tym wszystkim — istnieją również
124 VI, | współczesnego pokolenia mówi o tym, ale jest dokumentem wagi
125 VI, | mogą uchodzić za niewygodne tym, którzy dysponują odnośnymi
126 VI, | setki milionów. W związku z tym ów niepokój moralny musi
127 VI, | społeczeństw. Świadczy o tym tak bardzo rozbudowana na
128 VI, | apostolstwa świeckich, które w tym duchu się rozwijają. ~Trudno
129 VI, | jej wypaczenia świadczy o tym, jak dalekie od sprawiedliwości
130 VI, | współczesnych ludzi. Musi poza tym niepokoić upadek wielu podstawowych
131 VI, | współżycia ludzi. W parze z tym idzie kryzys prawdy w stosunkach
132 VII | miłosierdziu Boga, idąc w tym po śladach tradycji Starego
133 VII, | wiary Ludu Bożego idzie za tym, jak świadczą liczne przejawy
134 VII, | pozwala nam zatrzymać się w tym niejako centralnym a zarazem
135 VII, | pojednania. W sakramencie tym każdy człowiek może w sposób
136 VII, | potężniejsza niż grzech. Była już o tym mowa w Encyklice Redemptor
137 VII, | Podejmując wielorakie starania w tym kierunku, Kościół wyznaje
138 VII, | błogosławieństwo miłosiernych jest pod tym względem szczególnie wymowne.
139 VII, | spotykają się ze sobą w samym tym dobru, jakim jest człowiek
140 VII, | różnic: ten, kto daje — daje tym bardziej, gdy równocześnie
141 VII, | uzupełnić innym duchem. W tym kierunku prowadzi nas też
142 VII, | Przebaczenie świadczy o tym, że w świecie jest obecna
143 VII, | odpuszczamy naszym winowajcom”, tym, którzy przeciw, nam zawinili (
144 VII, | noście” (Ga 6, 2). Jakaż w tym zawiera się lekcja pokory
145 VII, | jednym zasadniczym punkcie: tym punktem jest godność, czyli
146 VII, | swojego Pana, objawił się tym bardziej Bóg „bogaty w miłosierdzie”. ~
147 VIII, | ludziom przez ludzi, widząc w tym nieodzowny warunek zabiegów
148 VIII, | tajemnicy miłosierdzia — tym bardziej Kościół ma prawo
149 VIII, | z treści religijnej, to tym bardziej trzeba, ażeby Kościół
150 VIII, | co zostało powiedziane w tym dokumencie na temat miłosierdzia,
151 VIII, | który nie może „brzydzić się tym, co stworzył” (por. Mdr
152 VIII, | błagamy, aby raz jeszcze na tym etapie dziejów objawiła
153 VIII, | pełną świadomością, iż w tym dziele nie wolno mu pod
154 VIII, | Boga w ludzkim świecie, tym większa w gruncie rzeczy
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
155 1, (6) | czytane i interpretowane w tym samym Duchu, w jakim zostało
156 1, | całej prawdy” w związku z tym, czego Apostołowie „teraz
157 1, | chwała Chrystusa — jak o tym świadczą dalsze słowa Janowego
158 1, | dziejach zbawcze jej owoce, o tym mówi słowo „weźmie”: „z
159 1, | równocześnie zaś, w całym tym pożegnalnym przemówieniu
160 1, | dokonanego przez Chrystusa — i w tym znaczeniu Duch Święty zostaje
161 1, | wszystkie narody”, a w poleceniu tym zawarta jest trynitarna
162 1, | w szczególnym związku z tym „daniem” i „oddaniem się”
163 1, | jest Duchem Ojca, jak o tym świadczą słowa mowy pożegnalnej
164 1, | Chrystusa, jak świadczyć będą o tym Apostołowie, a w szczególności
165 1, | Oczywiście, że nie można w tym wypadku mówić jeszcze o
166 1, | Starym Przymierzu, jest tym jedynym wielkim Namaszczonym
167 1, | Równocześnie zaś On właśnie jest tym, którego posłannictwo przyniesie
168 1, | mesjańskiej. Stanie się to w tym samym Nazarecie, w którym
169 1, | zarazem obwieścił, że On jest tym „Namaszczonym przez Ojca,
170 1, | chrztu pokuty. Mówił przy tym: „Ja was chrzczę wodą; lecz
171 1, | echem słów Izajasza — z tym jednak, że u Proroka słowa
172 1, | ojcostwem Bożym. Raduje się tym, że dane Mu jest objawić
173 1, | pełni świadom, wyrażę się w tym „rozradowaniu” i w ten sposób
174 1, | Bóstwa z Duchem Świętym. ~W tym wspaniałym wyznaniu ojcostwa
175 1, | kształt: Jezus z Nazaretu jest Tym, który przychodzi w Duchu
176 1, | jest Darem, dokonuje się w tym właśnie momencie. Wydarzenia
177 1, | dniu Zmartwychwstania. W tym dniu Jezus z Nazaretu, „
178 1, | objawia się przede wszystkim w tym, że Chrystus zmartwychwstały
179 1, | narodzeniu się Kościoła. Mówią o tym w wielkiej obfitości i w
180 1, | Konstytucji Lumen gentium mówią o tym, jak rozpoczął się — wraz
181 1, | Równocześnie świadczą one o tym, że ten czas: czas Kościoła —
182 1, | pastoralnym i ekumenicznym. W tym znaczeniu również zasługują
183 1, | stały się udziałem Soboru. W tym celu trzeba je dokładnie „
184 1, | świata współczesnego, jak o tym świadczą podstawowe Konstytucje
185 2, | Go do was”, wówczas — w tym właśnie kontekście — dodaje: „
186 2, | bylibyśmy skłonni przypisać tym słowom niezależnie od wyjaśnienia
187 2, | Świętego. Ważne jest przy tym zarówno znaczenie poszczególnych
188 2, | sobą. ~„Grzech” oznacza w tym tekście niewiarę, z jaką
189 2, | Jeżeli Duch-Pocieszyciel ma o tym właśnie „sądzie” przekonywać
190 2, | przekonywać świat, to w tym celu, ażeby kontynuować
191 2, | się przede wszystkim na tym posłannictwie Ducha Świętego,
192 2, | et spes”. Wiele miejsc w tym dokumencie wyraźnie wskazuje
193 2, | całą rodzinę ludzką wraz z tym wszystkim, wśród czego ona
194 2, | mówi o Duchu Świętym jako Tym, który „przekona świat o
195 2, | że grzech ów polega na tym, iż „nie uwierzyli w Niego”,
196 2, | na śmierć krzyżową. ~Pod tym kątem wypada naprzód powrócić
197 2, | świat o grzechu”. W dniu tym, na apostołów skupionych
198 2, | i obietnicą Chrystusa a tym wydarzeniem jest wyraźny.
199 2, | Piotr i przemawia. Mówi o tym, czego z pewnością nie odważyłby
200 2, | przekonywa świat o grzechu: o tym przede wszystkim grzechu,
201 2, | samo oskarżenie świata ani tym bardziej — jego potępienie.
202 2, | przekonywania o grzechu”, jak o tym świadczy wydarzenie Pięćdziesiątnicy. ~
203 2, | powiedzieć, iż w grzechu tym mysterium iniquitatis znajduje
204 2, | grzechu” ludzkiego początku o tym grzechu, który jest korzeniem
205 2, | świat o grzechu w związku z tym „sądem”, ale stale prowadząc
206 2, | dla istoty stworzonej. W tym znaczeniu należy rozumieć
207 2, | sam od siebie stanowić o tym, co jest dobre i złe — nie
208 2, | wyłącznym źródłem stanowienia o tym, co dobre i złe. Duch, który „
209 2, | bowiem zakłamana prawda o tym, kim jest człowiek, jakie
210 2, | dogłębnie „zakłamana” prawda o tym, kim jest Bóg. Bóg-Stwórca
211 2, | wyłącznie do człowieka! W tym procesie myślenia i działania
212 2, | pozwalają nam dostrzec w tym tekście jakby zachętę do
213 2, | szczególny sposób działał w tym absolutnym samooddaniu Syna
214 2, | sądzie”. Tylko bowiem w tym odniesieniu tłumaczą się
215 2, | wyłącznym źródłem stanowienia o tym, co dobre i złe; głęboko
216 2, | rodzaju (por. Rdz 2, 9. 17). W tym właśnie znaczeniu jest sumienie
217 2, | odniesienia do Stwórcy: właśnie w tym odniesieniu sumienie zawsze
218 2, | dodaje: „wszystkie te i tym podobne sprawy i praktyki
219 2, | grzechu” nie kończy się na tym, że zostanie on nazwany
220 2, | będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym” (
221 2, | może być odpuszczone ani w tym, ani w przyszłym życiu,
222 2, | działaniem Ducha Prawdy. W tym świetle szczególnej wymowy
223 3, | 18). Zaniepokojony zaś tym stanem rzeczy Józef, otrzymuje
224 3, | nadprzyrodzonego. ~Obdarowanie tym nowym życiem jest jakby
225 3, | całe stworzenie. Mówi o tym św. Paweł, którego kosmiczno-teologiczna
226 3, | przyjść Chrystusa. Świadczy o tym w sposób szczególny Pawłowy
227 3, | Wypada również — idąc za tym samym motywem wielkiego
228 3, | sprzeciw. Jakże wymowne są pod tym względem prorocze słowa
229 3, | ciału” (por. Ga 5, 17). O tym grzechu, jak już powiedzieliśmy,
230 3, | pijaństwo, hulanki i tym podobne”. Wymienia jednakże
231 3, | uczynki rodzące się z ciała”. ~Tym niewątpliwie złym uczynkom
232 3, | słowa niejednoznacznie — tym niemniej jest rzeczą oczywistą,
233 3, | materializmu” antyreligijnego. Na tym tle, tak charakterystycznym
234 3, | kresem nieprzekraczalnym. W tym kontekście rozumiemy stwierdzenie,
235 3, | wyścigu zbrojeń i związanym z tym niebezpieczeństwem samozagłady
236 3, | usunięcia grzechu wydał w tym ciele wyrok potępiający
237 3, | por. 1 Kor 2, 10 n.). W tym Świętym Duchu, który jest
238 3, | ów świat — uczestnicząc w tym Darze Bożym — staje się
239 3, | Można powiedzieć, że w tym zdaniu Konstytucji duszpasterskiej
240 3, | Dojrzewanie człowieka w tym życiu jest utrudnione przez
241 3, | pragnienie przyszłego wieku, lecz tym samym też ożywiając, oczyszczając
242 3, | własną tajemnicę, jak o tym świadczy cała eklezjologia
243 3, | mocy stworzenia Bóg jest Tym, w którym wszyscy „żyjemy,
244 3, | poniekąd całe stworzenie. W tym samym też uniwersalnym wymiarze
245 3, | w całej rozciągłości na tym przełomie drugiego i trzeciego
246 3, | nie mają głosu, a w głosie tym rozlega się zawsze owo „
247 3, | nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą!” (Łk
248 Zakon, | przekonywa o grzechu”, o złu, w tym celu, ażeby odbudowywać
249 Zakon, | Swoją ufność opiera na Tym, który będąc Duchem-Miłością,
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
250 Wpr, 2 | dane mi było powtórzyć w tym samym miejscu słowa wypowiedziane
251 Wpr, 3 | Ogrodu Oliwnego. W Ogrodzie tym do dnia dzisiejszego zachowały
252 Wpr, 4 | Eucharystię w Jerozolimie, w tym miejscu, gdzie był grób
253 Wpr, 4 | trzeciego dnia zmartwychwstał. Tym słowom wyznania wiary wtórują
254 Wpr, 7 | wszystkich kapłanów świata. W tym roku, dwudziestym piątym
255 Wpr, 7 | Kościół żyje. Karmi się tym « żywym Chlebem ». Czy można
256 Wpr, 9 | posiada na drogach historii. Tym tłumaczy się wielka troska,
257 Wpr, 10 | braterskiego spotkania. Poza tym niekiedy bywa zapoznana
258 I, 12 | jedną ofiarą ».14 Nauczał o tym wyraźnie już św. Jan Chryzostom: «
259 I, 13 | samego siebie. Naucza nas o tym, w odniesieniu do wszystkich
260 I, 14 | zmartwychwstanie. Przypomina o tym aklamacja ludu po przeistoczeniu:
261 I, 14 | Św. Ambroży przypominał o tym neofitom, odnosząc wydarzenie
262 I, 15 | katechezy patrystyczne o tym Boskim Sakramencie. « Nie
263 I, 15 | zasługujące na uznanie, tym bardziej użyteczne i wnikliwe,
264 I, 17 | tego wszyscy, spożywajcie z tym Ducha Świętego. Prawdziwie
265 I, 20 | Ewangelia według św. Jana, w tym miejscu, gdzie Synoptycy
266 I, 20(34) | To jest Ciało moje”, jest tym samym, który rzekł: “Byłem
267 II, 23 | Krew Chrystusa « służyły tym wszystkim, którzy w niej [
268 II, 24 | wspólnemu uczestnictwu w tym samym stole eucharystycznym
269 III, 27 | od Apostołów ».52 Także w tym drugim znaczeniu Eucharystia
270 III, 28 | wreszcie, jest apostolski w tym znaczeniu, że « aż do powrotu
271 III, 28 | prowadzony przez Apostołów dzięki tym, którzy są ich następcami
272 III, 28 | mocy swoich święceń jest tym, który « w osobie Chrystusa
273 III, 30 | znaczny postęp i zbliżenie w tym zakresie. Dzięki temu możemy
274 III, 31 | wierni nie mogliby być przy tym obecni ».65 Kapłan jest
275 IV, 41 | nakłada się w związku z tym obowiązek umożliwienia spełnienia
276 IV, 43 | ekumenizmie, dopatruje się w tym szczególnego daru Bożego. 89
277 IV, 44 | realizowana tylko w prawdzie. W tym zakresie zakaz zawarty w
278 IV, 45 | Kościołem katolickim. W tym przypadku bowiem celem jest
279 V, 49 | prawowicie się wytworzyły. Na tym fundamencie rozwinęło się
280 V, 50 | 50. W tym wysiłku adoracji tajemnicy
281 VI, 56 | znakach sakramentalnych, było tym samym ciałem, które poczęło
282 Zak, 61 | strażnika opiekującego się tym « skarbem ». Kościół, powodowany
283 Zak, 61 | o tę tajemnicę, gdyż « w tym Sakramencie zawiera się
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
284 Wprow, 1, | każdym człowiekiem”2. W tym zbawczym wydarzeniu objawia
285 Wprow, 1, | sobie tę wartość zawsze z tym samym zdumieniem3 i czuje
286 Wprow, 2, | odpowiedzialne osoby: wszystkie te i tym podobne sprawy i praktyki
287 Wprow, 2, | wymierzonych przeciw człowiekowi i tym samym zniekształca swoje
288 Wprow, 3, | samą odwagą swego głosu tym, którzy głosu nie mają.
289 Wprow, 3, | form niesprawiedliwości, tym bardziej nie wolno mu milczeć
290 I, 1, | że wszyscy mają udział w tym samym podstawowym dobru:
291 I, 2, | 11. W tym miejscu pragniemy jednak
292 I, 2, | obowiązków. Łączą się z tym najróżniejsze trudności
293 I, 2, | fałszywi nauczyciele odnieśli w tym stuleciu największe sukcesy” 15.
294 I, 2, | przekazu biorą często udział w tym spisku, utwierdzając w opinii
295 I, 2, | przeczące. Ta sytuacja jest tym bardziej niepokojąca, czy
296 I, 2, | niepokojąca, czy raczej tym bardziej gorsząca, że powstaje
297 I, 2, | absurdalnych zakazów prokreacji i tym samym przeciwstawiają rozwój
298 I, 4, | ubóstwienia”, które także tym razem nie dostrzega jej
299 I, 4, | do położenia mu kresu. ~W tym samym kontekście kulturowym
300 I, 4, | mężczyzny i kobiety zostaje tym samym zdradzona, a płodność
301 I, 4, | każdego człowieka: właśnie w tym ukrytym sanktuarium sumienia
302 I, 5, | życia. Przypomina nam o tym apostoł Piotr: „Wiecie bowiem,
303 I, 5, | ośrodków opieki nad życiem lub tym podobnych instytucji, prowadzonych
304 II, 1, | głębokie przemiany społeczne; tym bardziej też nie jest złudną
305 II, 1, | ludzi, aby dać im udział w tym darze: „Ja przyszedłem po
306 II, 1, | powołany człowiek żyjący w tym świecie. Tak więc Ewangelia
307 II, 3, | od Niego dobrą nowinę o tym, że Bóg się nimi interesuje,
308 II, 3, | ludzi (por. J 12, 32). W tym pielgrzymowaniu wśród sprzeczności,
309 II, 4, | samego przeświadczenia. W tym prastarym opowiadaniu mówi
310 II, 4, | ożywiającym” (1 Kor 15, 45). ~Tym, którzy godzą się pójść
311 II, 5, | ludzi” (J 1, 4), polega na tym, że człowiek zostaje zrodzony
312 II, 5, | jego miłości: „Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli,
313 II, 5, | się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego —
314 II, 5, | prostu „życiem”; ukazuje przy tym, że zrodzenie przez Boga
315 II, 5, | przedmiot misji Jezusa: On jest Tym, „który z nieba zstępuje
316 II, 6, | rozporządzać. Bóg sam przypomina o tym Noemu po potopie: „Upomnę
317 II, 6, | tekstu biblijnego stara się w tym miejscu podkreślić, że fundamentem
318 II, 6, | inne — streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego
319 II, 7, | i przyszłych pokoleń. Na tym polega kwestia ekologiczna
320 II, 7, | człowieka, to sformułowaniem tym nie wskazujemy tylko na
321 II, 7, | bezbronne. Przypomina nam o tym sam Chrystus, żądając, byśmy
322 II, 9, | jednak samowolnie decydować o tym, czy ma żyć, czy umrzeć;
323 II, 11, | 48), możemy dostrzec w tym chwalebnym drzewie wypełnienie
324 II, 11, | grzesznikami (por. Rz 5, 8). ~Tym samym obwieszcza On, że
325 II, 11, | zostaje złożone w darze. ~W tym miejscu nasze rozważanie
326 III, 1, | samowolnym sędzią rzeczy, a tym bardziej życia, ale jest „
327 III, 1, | przez Stwórcę” 40 — i na tym polega jego niezrównana
328 III, 2, | Paweł — streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego
329 III, 2, | przykazanie „nie zabijaj”, jak o tym świadczy Didache, najstarszy
330 III, 2, | Wy, dzieci, nie miejcie z tym nic wspólnego!” 42 ~W miarę
331 III, 2, | odpowiadać godności człowieka, a tym samym — w ostatecznej analizie —
332 III, 2, | do osoby niewinnej, i to tym bardziej wówczas, gdy jest
333 III, 3, | siebie. Kategorycznie brzmi w tym kontekście przestroga Proroka: „
334 III, 3, | przestroga Proroka: „Biada tym, którzy zło nazywają dobrem,
335 III, 3, | okoliczności, które je określają. Tym, kto zostaje zabity, jest
336 III, 3, | uznać jej za napastnika, a tym bardziej za napastnika niesprawiedliwego!
337 III, 3, | Jednakże wszystkie te i tym podobne racje, jakkolwiek
338 III, 3, | rozpowszechnienie aborcji na świecie. W tym sensie problem przerywania
339 III, 3, | żywa istota: człowiekiem, tym konkretnym człowiekiem,
340 III, 3, | ówczesnym społeczeństwie, jak o tym świadczy już cytowane tu
341 III, 3, | wyprodukowanych „specjalnie w tym celu w drodze zapłodnienia”
342 III, 3, | zdrowia fizycznego, otwierając tym samym drogę do uprawomocnienia
343 III, 3, | upośledzeniami, jest też wdzięczny tym wszystkim rodzinom, które
344 III, 4, | mu ludzkiego wsparcia. W tym kontekście wyłania się między
345 III, 4, | eutanazji zatem wydaje się tym większym wynaturzeniem,
346 III, 4, | sobie władzę decydowania o tym, kto ma żyć, a kto powinien
347 III, 4, | końcem swej osoby, i myśl o tym odrzuca. Zaród wieczności,
348 III, 5, | różnymi poglądami moralnymi, a tym bardziej nie powinno ono
349 III, 5, | być zbudowany wyłącznie na tym, co większość obywateli
350 III, 5, | praktyczne — kryją się za tym poglądem. ~To prawda, że
351 III, 5, | warunkami, to czyż nie podejmuje tym samym decyzji „tyrańskiej”
352 III, 5, | powszechnie uznawana, to należy w tym widzieć pozytywny „znak
353 III, 5, | zapewnić trwałego pokoju, tym bardziej, że pokój, jeśli
354 III, 5, | szanować i umacniać. ~W tym celu trzeba przypomnieć
355 III, 5, | wbrew temu porządkowi, a tym samym wbrew woli Bożej,
356 III, 5, | zgodne z prawym rozumem, a tym samym wypływa z prawa wiecznego.
357 III, 5, | właściwym wszystkim ludziom, i tym samym zaprzeczają równości
358 III, 6, | własnego życia Bogu99. ~Już w tym sensie negatywne nakazy
359 III, 6, | oszustwo, świętokradztwo i tym podobne. Kiedy człowiek
360 III, 6, | każdego człowieka żyjącego na tym świecie. ~Wszyscy zatem
361 III, 7, | mamy postępować zgodnie z tym powołaniem. ~Jesteśmy powołani:
362 III, 8, | dzielić się z wszystkimi tym orędziem: „oznajmiamy wam,
363 III, 8, | każdą doktryną sprzeczną z tym nauczaniem. Szczególną uwagę
364 III, 9, | wielkości tej Ewangelii. ~W tym celu należy przede wszystkim
365 III, 9, | pragnienie nieśmiertelności. ~W tym kontekście proponuję, nawiązując
366 III, 9, | ponieść wszelkie ofiary, ażeby tym dzieciom przekazać wszystko,
367 III, 10, | miłość” (Ga 5, 6), jak nam o tym przypomina List św. Jakuba: „
368 III, 10, | duszpasterską i społeczną. W tym duchu należy w sposób dyskretny
369 III, 10, | uznają godności osoby i tym samym zagrażają samym korzeniom
370 III, 10, | promocję wartości życia. W tym kontekście należy podkreślić,
371 III, 11, | pomocy, zostaje otoczony tym czujniejszą i troskliwszą
372 III, 11, | innych rodzin, obdarzając je tym wszystkim, co jest im potrzebne
373 III, 11, | życia polega również na tym, że rodziny, głównie przez
374 III, 12, | rezultatów osiągniętych na tym polu powinna usunąć uprzedzenia,
375 III, 12, | Kościół jest wdzięczny tym, którzy za cenę osobistych
376 III, 12, | rodzaju metod, troszcząc się tym samym o wychowanie do wartości,
377 III, 12, | 100. W tym wielkim wysiłku tworzenia
378 III, 12, | niemożliwego (por. Mt 19, 26). ~Z tym przekonaniem w sercu, przynaglony
379 III, 13 | Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była
380 III, 13, | 101. „Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była
381 Zak, 0, | niejako odrodziła tych, którzy tym życiem mieli żyć” 138. ~
382 Zak, 1, | gwiazd dwunastu” (12, 1). W tym znaku Kościół dostrzega
383 Zak, 1, | w życie każdej kobiety. Tym samym Maryja staje się wzorem
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
384 Wprow, 0, | poznaje rzeczywistość i świat, tym lepiej zna siebie jako istotę
385 Wprow, 0, | naszego poznania, staje się tym samym częścią naszego ż—
386 Wprow, 0, | istnieje zło? Co czeka mnie po tym życiu? Pytania te są obecne
387 Wprow, 0, (1)| Pisałem już o tym w mojej pierwszej Encyklice
388 Wprow, 0, | wspólne przeznaczenie. W tym właśnie momencie wchodzi
389 Wprow, 0, | przekazywać prawdę Ewangelii tym, którzy jeszcze jej nie
390 Wprow, 0, | obszar wiedzy został objęty tym procesem. Pozytywne osiągnięcia
391 I, 1, | por. J 16, 13). Również o tym poucza nas Konstytucja Dei
392 I, 1, | odrzucił (por. Rz 5, 12-15). W tym Objawieniu zostaje ofiarowana
393 I, 2, | posłuszeństwo Bogu. Wiąże się z tym uznanie Jego boskości, transcendencji
394 I, 2, | starałem się skupić umysł na tym problemie i czasem zdawało
395 I, 2, | Panie, nie tylko jesteś tym, czego nie zdoła przewyższyć
396 I, 2, | jakiej Bóg zamierza udzielić tym, którzy w Niego wierzą lub
397 II, 1, | jońscy czy mędrcy egipscy. Tym bardziej też wierny Izraelita
398 II, 1, | której się realizuje. W tym kierunku prowadzi nas znów
399 II, 1, | badać rozumem prawdę i na tym polega jego godność. Jeszcze
400 II, 1, | której zdaje się nawiązywać w tym kontekście, autor stwierdza,
401 II, 2, | 13). Jego misja polega na tym, że mimo nieustannej pokusy
402 II, 2, | Rz 1, 20). Wyraża się w tym uznanie, że rozum ludzki
403 II, 2, | początkiem prawdy. Także o tym mówi Apostoł, ukazując,
404 II, 2, | ale Słowo Mądrości jest tym, co św. Paweł wskazuje jako
405 II, 2, | jako kryterium prawdy, a tym samym zbawienia. ~Mądrość
406 III, 1, | Bogu jako Stwórcy, jako o Tym, który przerasta całą rzeczywistość
407 III, 1, | tęsknota za Nim. Przypomina o tym z mocą także liturgia Wielkiego
408 III, 1, | doznaje satysfakcji. O tym właśnie mówi św. Augustyn: «
409 III, 1, | do doskonałości. Także w tym przypadku jego celem jest
410 III, 1, | pragnie i musi poznać prawdę o tym, co go czeka. Chce wiedzieć,
411 III, 2, | odpowiedzi na nie. Jesteśmy przy tym przekonani o ich prawdziwości,
412 III, 2, | teraz przyjrzeć się pokrótce tym różnym formom prawdy. Najliczniejsze
413 III, 2, | prawdy, jest więc także tym, którego życie opiera się
414 III, 2, | mówi do każdego człowieka o tym, co on w głębi serca już
415 III, 2, (28) | natury człowieka, a co za tym idzie, odpowiedź na nie
416 IV, 1, | zrozumienia genezy bóstw, a tym samym także wszechświata,
417 IV, 1, | 37. Mówiąc o tym zjawisku zbliżania się chrześcijan
418 IV, 1, | 40. W tym procesie chrystianizacji
419 IV, 1, | miłuje: im bardziej miłuje, tym usilniej pragnie poznać.
420 IV, 1, | pojmowania tego, co odkrywa. W tym momencie jednak rozum jest
421 IV, 2, | Bardzo szczególną rolę w tym długim procesie odegrał
422 IV, 2, | Chciałbym przypomnieć w tym kontekście słowa, które
423 IV, 2, | wartości, nie uchybiając przy tym bynajmniej najwyższym i
424 IV, 3, | racjonalności. Nie wahały się przy tym nadać sobie statusu nowych
425 IV, 3, | racjonalnego poznania zdobywały w tym samym czasie coraz większe
426 IV, 3, | tyle podlegają alienacji w tym sensie, że zostają odebrane
427 IV, 3, | skierowane przeciwko niemu. Na tym zdaje się polegać główny
428 V, 1, | filozofia, należy dostrzec w tym, że rozum jest ze swej natury
429 V, 1, | pogodzenia z prawdą objawioną, a tym samym formułowanie wymogów,
430 V, 1, | nastręcza znaczne trudności, to tym bardziej problematyczne
431 V, 1, | naturalnemu rozumowi wiedzę o tym, co można poznać tylko w
432 V, 1, | wiarą. Nauczanie zawarte w tym dokumencie wywarło silny
433 V, 1, | pokusą racjonalizmu. Na tym tle należy umieścić wypowiedzi
434 V, 1, | refleksji filozoficznej. W tym kontekście mówi się w wielu
435 V, 2, | konkretne kierunki poszukiwań. W tym kontekście ogłoszenie przez
436 V, 2, | filozoficznej przede wszystkim tym, którzy przygotowują się
437 VI, 1, | przedmiotem Bożego Objawienia; tym bardziej też rozum powinien
438 VI, 1, | filozoficznej polega na tym, iż pozwala ona rozpoznać
439 VI, 1, | jest obiektywna prawda»93. Tym, co może być przydatne dla
440 VI, 1, | domownikami Boga» (Ef 2, 19). ~W tym jakże prostym stwierdzeniu
441 VI, 1, | stać kryterium oceny, a tym bardziej ostatecznym kryterium
442 VI, 1, | wzbogacić myśl chrześcijańską. W tym procesie rozeznania, inspirowanego
443 VI, 1, | jej zasadami. Rzecz nie w tym, aby w wywodzie teologicznym
444 VI, 1, | zrozumienia tego słowa. Jest przy tym oczywiste, że poruszając
445 VI, 2, | jakie musi ona przejść. ~W tym właśnie wymiarze niezbędnego
446 VII, 1, | zależność każdego stworzenia w tym także człowieka od Boga,
447 VII, 1, | udaremniają dego stworzenia — w tym także człowieka ~Także problem
448 VII, 1, | jeszcze bardziej dramatyczne w tym gąszczu informacji i faktów,
449 VII, 1, | mądrościowy jest dzisiaj tym bardziej nieodzowny, że
450 VII, 1, | poznania prawdy; chodzi przy tym o poznanie, które dociera
451 VII, 1, | niedoskonały i analogiczny. W tym sensie nie należy uważać
452 VII, 1, | się spotkanie z bytem, a tym samym z refleksją metafizyczną. ~
453 VII, 1, | przekonanie opierając się na tym, czego nauczali konsekwentnie
454 VII, 1, | należy do sfery faktów. W tym ujęciu nauka, korzystając
455 VII, 1, | technicznie wykonalne, staje się tym samym także dopuszczalne
456 VII, 1, | Pierwotnie posługiwano się tym określeniem w odniesieniu
457 VII, 2, | pomocy pojęć odpowiadających tym kulturom. Także dzisiaj
458 VII, 2, | Trudno nie przytoczyć w tym kontekście słów, które papież
459 VII, 2, (109)| całej prawdy' w związku z tym, czego Apostołowie 'teraz
460 VII, 2, | Syna Bożego, a więc nad tym, że stał się On człowiekiem
461 VII, 2, | zadaniem teologii staje się w tym kontekście zrozumienie kenozy
462 VII, 2, | Tradycja Kościoła. W związku z tym wyłaniają się dziś pewne
463 VII, 2, | nie polega wyłącznie na tym, że opowiadają one o zwykłych
464 VII, 2, | generis112. ~Refleksja nad tym zagadnieniem nie jest łatwa,
465 VII, 2, | etapach ich ewolucji, a tym samym pozostają prawdziwe
466 VII, 2, | źródeł, jej kolejnym, a przy tym trudniejszym i bardziej
467 VII, 2, | wiedzę uniwersalną o dobru i tym samym wyrazić swój sąd o
468 VII, 2, | samym wyrazić swój sąd o tym, jaki sposób postępowania
469 VII, 2, | dobra i zła oraz zgodnego z tym działania. Wizja ta łączy
470 VII, 2, | 4, 12; 1 Tm 2, 4-6). ~W tym kontekście staje się zrozumiałe,
471 Zak, 0, (123)| szczególnej łączności z tym posłannictwem Prawdy, za
472 Zak, 0, | będzie się mógł przekonać, że tym bardziej jest człowiekiem,
473 Zak, 0, | nim zamieszkując. Tylko w tym horyzoncie prawdy będzie
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
474 I, | i zagrożenia, związane z tym podstawowym wymiarem ludzkiego
475 I, | tegoż środowiska. W parze z tym idzie pojawienie się na
476 I, | uwagi Kościoła. Świadczą o tym liczne dokumenty Urzędu
477 I, | rozwoju dla wszystkich. W tym kierunku idzie nauczanie
478 I, | rozwoju nauczania, a w ślad za tym także zaangażowanie Kościoła
479 I, | problem, który w nauczaniu tym jest o wiele starszy niż
480 I, | wszystkiego na ten temat, to nie w tym celu, aby tylko powtórzyć
481 I, | kwestii społecznej ma iść w tym kierunku, ażeby „życie ludzkie
482 II, | na ziemi. W przekonaniu tym umacnia się również, gdy
483 II, | wszystkie zdają się świadczyć o tym w sposób niezbity. Kościół
484 II, | Źródło przeświadczenia o tym, że praca stanowi podstawowy
485 II, | sposobów, biorą udział w tym gigantycznym procesie, poprzez
486 II, | jak ogromną rolę pomiędzy tym podmiotem a przedmiotem
487 II, | technika. Technika rozumiana w tym wypadku nie jako podmiotowa
488 II, | Biblii, gdy równocześnie w tym całym procesie człowiek
489 II, | jej podmiot. Wiąże się z tym od razu bardzo ważny wniosek
490 II, | dla pracy”. We wniosku tym dochodzi prawidłowo do głosu
491 II, | pracy przed przedmiotowym. W tym sposobie rozumienia, zakładając,
492 II, | zjawisko prawidłowe, trzeba tym niemniej śledzić, czy i
493 II, | wszyscy ludzie. ~A przecież, z tym całym trudem — a może nawet
494 II, | rodziny, zwłaszcza wychowanie; tym niemniej te dwa znaczenia
495 II, | uświadamiając sobie przy tym, że na tej drodze praca
496 II, | korzystne i pozytywne pod tym warunkiem, że wymiar przedmiotowy
497 III, | rzeczywistością ściśle przy tym związaną z człowiekiem jako
498 III, | podmiotowych praw człowieka, jak o tym świadczą międzynarodowe
499 III, | novarum. ~Wiadomo, że w całym tym okresie, który bynajmniej
500 III, | ani kapitału pracy, ani tym bardziej — jak o tym będzie
1-500 | 501-987 |