1-500 | 501-921
(...) Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
501 III, 4, (36) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 3. 11. 15; Konst.
502 III, 4, (42) | o działalności misyjrnej Kościoła Ad gentes, 3. 11. 15. ~
503 III, 4, (43) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 4. ~
504 III, 4, | różnymi ludami. Stosunek Kościoła do innych religii określony
505 III, 4, | rozpoznawanie należy do Kościoła, któremu Chrystus dał swego
506 III, 5, | ożywienia działalności misyjnej Kościoła. Horyzonty i możliwości
507 III, 5, | Kościołów partykularnych i od Kościoła powszechnego wymaga się
508 IV, 0, | o podstawową działalność Kościoła, zasadniczą i nigdy nie
509 IV, 0, (49) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 10. ~
510 IV, 1, | określenie wszelkiej działalności Kościoła. ~Te usiłowania wskazują
511 IV, 1, | powrót misji do jednej misji Kościoła, włączenie misjologii w
512 IV, 1, | jako zadanie na marginesie Kościoła, ale umieszczonej w samym
513 IV, 2, | wewnątrz jednej jedynej misji Kościoła rodzą się nie z racji należących
514 IV, 2, | się działalność misyjna Kościoła: narody, grupy ludzi, środowiska
515 IV, 2, (51) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 6. ~
516 IV, 2, | działalność duszpasterska Kościoła. ~Istnieje wreszcie sytuacja
517 IV, 2, | uważają się już za członków Kościoła, prowadząc życie dalekie
518 IV, 2, | głoszenia Ewangelii i obecności Kościoła. Charakteryzuje się ją zatem
519 IV, 2, | Jego Ewangelii, budowania Kościoła lokalnego, szerzenia wartości
520 IV, 2, | jest to pierwsze zadanie Kościoła, który został posłany do
521 IV, 2, | gentes sam wymiar misyjny Kościoła byłby pozbawiony swego podstawowego
522 IV, 2, | formami zbawczej działalności Kościoła: każda z nich ma wpływ na
523 IV, 3, | nieproporcjonalne do Ludzkich sił Kościoła. Trudności wydają się nieprzezwyciężalne
524 IV, 3, | przeszkodami dla misyjności Kościoła są również dawne i obecne
525 IV, 3, (57) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 6. ~
526 IV, 4, | Ewangelii i nie posiadają Kościoła lokalnego60. Również w krajach
527 IV, 4, (59) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 6. ~
528 IV, 4, | odpowiedzialności misyjnej Kościoła nie są wiarygodne, jeśli
529 IV, 4, | chrześcijańskiego i Magisterium Kościoła, ale trzeba włączyć samo
530 IV, 4, | kierować działalność misyjna Kościoła. Na przykład zaangażowanie
531 IV, 5, (63) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 5; por. Konst.
532 IV, 5, | dobrowolnie odłączałby się od Kościoła powszechnego, straciłby
533 IV, 6, | największe wyzwanie dla Kościoła. U schyłku drugiego tysiąclecia
534 V, 0, | znaczenie w obecnej sytuacji Kościoła i świata. ~ ~
535 V, 0, (68) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 9; por. rozdz.
536 V, 1, | Święty towarzyszy drodze Kościoła i włącza go w świadectwo,
537 V, 1, (70) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 11-12. ~
538 V, 2, | w centrum misji i życia Kościoła jako podstawa całej ewangelizacji. ~
539 V, 2, (73) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 13. ~
540 V, 2, (74) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 13-14. ~
541 V, 2, | działalnością ewangelizacyjną całego Kościoła76. Słuchacze, wcześniej
542 V, 3, | dlatego, że taka jest praktyka Kościoła, ale z woli Chrystusa, który
543 V, 3, | członkami Chrystusa i Jego Kościoła. ~To wszystko należy przypomnieć,
544 V, 3, | pojąć prawdziwej natury Kościoła, tajemnicy wiary i miłości77.
545 V, 3, | nawrócony jest darem dla Kościoła, który ma wobec niego poważne
546 V, 4, | i chrzest wprowadzają do Kościoła — tam, gdzie on już istnieje —
547 V, 4, | doprowadzi ona do zbudowania Kościoła partykularnego, zdolnego
548 V, 4, (78) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 2; por. Konst.
549 V, 4, | podkreślający, że cała tajemnica Kościoła zawarta jest w każdym Kościele
550 V, 4, (79) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, rozdz. III, 19-
551 V, 4, | parafii i dzieł apostolskich Kościoła. Jedynie stając się misyjną,
552 V, 4, | i rozprzestrzenianie się Kościoła w środowiskach i grupach
553 V, 4, (80) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 15. ~
554 V, 4, | sekt stanowi zagrożenie dla Kościoła katolickiego i wszystkich
555 V, 5, | Są one znakiem żywotności Kościoła, narzędziem formacji i ewangelizacji,
556 V, 5, | wielką nadzieję dla życia Kościoła”84. ~ ~
557 V, 6, | paląca. ~Proces włączania Kościoła w kultury narodów wymaga
558 V, 6, | konkretnej działalności Kościoła. Jest to również proces
559 V, 6, | i posoborowym nauczaniu Kościoła, stale poruszałem w czasie
560 V, 6, (89) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 22. ~
561 V, 6, | tylko biorąc pod uwagę racje Kościoła powszechnego oraz Kościołów
562 V, 6, | z Ewangelią” i „jedności Kościoła powszechnego”94. Biskupi „
563 V, 6, | harmonijnie w chórze głosów Kościoła powszechnego”97. Wreszcie
564 V, 7, | do misji ewangelizacyjnej Kościoła. Rozumiany jako metoda i
565 V, 7, (98) | WAT. II, Dekl. o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich
566 V, 7, (99) | WAT. II, Dekl. o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich
567 V, 7, (99) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 11. 41; Sekretariat
568 V, 7, (99) | niechrześcijan, Stanowisko Kościoła wobec wyznawców innych religii -
569 V, 7, | równocześnie konieczność Kościoła, do którego ludzie dostają
570 V, 7, (101) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 7. ~
571 V, 7, (102) | o działalności misyjnej Kościoła, Ad gentes, 7. ~
572 V, 7, (104) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 11. 15. ~
573 V, 7, | stanowią pozytywne wezwanie dla Kościoła: pobudzają go bowiem zarówno
574 V, 7, (105) | Dekl. o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich
575 V, 7, (107) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 41. ~
576 V, 8, | integralnie rozwija”109. Misją Kościoła nie jest działanie bezpośrednio
577 V, 8, | zachodzi ścisły związek. ~Wkład Kościoła i ewangelizacji w rozwój
578 VI, 0, | ekspansji misyjnej u początków Kościoła spotykamy obok Apostołów
579 VI, 0, | wspólnoty. Wyraźnym przykładem Kościoła lokalnego jest wspólnota
580 VI, 0, | ale sięga samego serca Kościoła. Wynika stąd, że cały Kościół
581 VI, 0, | powszechnym dziele misyjnym Kościoła, wysyłając od siebie misjonarzy
582 VI, 0, (117) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 20. ~
583 VI, 1, (119) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 38. ~
584 VI, 1, | najważniejsze i najświętsze zadania Kościoła” 123. Tę sam odpowiedzialność
585 VI, 1, (122) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 38. ~
586 VI, 1, | każdego Biskupa jako pasterza Kościoła partykulamego. Do niego „
587 VI, 1, | świecie127. ~Posłannictwo Kościoła jest szersze niż „komunia
588 VI, 2, | obowiązek należący do całego Kościoła przyjęły jako swoje właściwe
589 VI, 2, | Instytut zrodził się dla Kościoła i winien go ubogacać przez
590 VI, 2, | misyjnego zaangażowania Kościoła, który zawsze potrzebuje
591 VI, 2, (133) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 27. ~
592 VI, 3, | pomoc w potrzebach całego Kościoła, z sercem gotowym do głoszenia
593 VI, 3, (134) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 39. ~
594 VI, 3, | być otwarci na potrzeby Kościoła i świata, troskliwi wobec
595 VI, 3, | środowisku. Niech troska Kościoła o całą ludzkość towarzyszy
596 VI, 3, | przeznaczyć go dla całego Kościoła” 137. Dziś sprawdza się
597 VI, 3, | braterskim w nowe środowisko Kościoła, który ich przyjmuje, i
598 VI, 3, (138) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 38; Kongregacji
599 VI, 3, (139) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 20. ~
600 VI, 4, (141) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 40. ~
601 VI, 5, | bowiem do założenia nowego Kościoła konieczna jest Eucharystia,
602 VI, 5, (148) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 35-36. 41. ~
603 VI, 5, | międzynarodowym. Wewnątrz Kościoła stoją przed nimi różne typy
604 VI, 6, | przy rozszerzaniu wiary i Kościoła” 154. Nie bez racji Kościoły
605 VI, 6, (154) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 17. ~
606 VI, 6, (157) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 17. ~
607 VI, 6, | inne formy służby życiu Kościoła i misjom oraz innych jeszcze
608 VI, 7, | przykładali się do budowy Kościoła” 159. ~Do Kongregacji misyjnej „
609 VI, 7, (159) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 28. ~
610 VI, 7, (160) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 29. ~
611 VI, 7, (161) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 29; por. JAN
612 VI, 7, (162) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 31. ~
613 VI, 7, (165) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 34; PAWEŁ VI,
614 VII, 0, | chrześcijanie, członkowie Kościoła, na mocy Chrztu świętego
615 VII, 0, | działania na polu misyjnym Kościoła zależy od świętości życia
616 VII, 0, (166) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 35; por. Kodeks
617 VII, 1, | Świętego — początek misji Kościoła — jest obchodzona w niektórych
618 VII, 2, | znakiem żywotności danego Kościoła. ~
619 VII, 2, | szczególny wkład w sprawę misyjną Kościoła, pielęgnując powołania misyjne
620 VII, 2, | uczestnictwo w działalności Kościoła stwarzają w rodzinach sprzyjające
621 VII, 3, | chodzi nie tylko o założenie Kościoła z najkonieczniejszymi strukturami,
622 VII, 3, | ważnym momentem w życiu Kościoła, gdyż uczy, w jaki sposób
623 VII, 5, | Formacja misyjna jest dziełem Kościoła lokalnego, dokonywującym
624 VII, 5, | nim można poznać życie Kościoła powszechnego, wypowiedzi
625 VII, 5, | pomijać powszechnej misji Kościoła, ekumenizmu, studium wielkich
626 VII, 5, | Bożego do powszechnej misji Kościoła, w budzeniu powołań misyjnych,
627 VII, 6, | odpowiedzialności za powszechną misję Kościoła. Bezpośrednim i szczególnym
628 VII, 6, (170) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 38. ~
629 VII, 7, | poszczególnymi częściami Kościoła istnieją więzy głębokiej
630 VII, 7, | otwierali się na powszechność Kościoła, unikając wszelkiego rodzaju
631 VII, 8, | wierzącego, tak jak i dla całego Kościoła, sprawa misji winna być
632 VIII, 2, (172)| o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 24. ~
633 VIII, 3, | wszystkich, bo ma w sobie ducha Kościoła, jego otwartość i zainteresowanie
634 VIII, 3, | Tylko głęboka miłość do Kościoła może podtrzymać gorliwość
635 VIII, 3, | oddzielona od wierności wobec Kościoła173. ~ ~
636 VIII, 4, | Chrystusa jaśniejącym na obliczu Kościoła, głosząc Ewangelię wszelkiemu
637 VIII, 4, | Duchowość misyjna Kościoła prowadzi do świętości. ~
638 VIII, 4, | jesteście dziś nadzieją naszego Kościoła, który ma dwa tysiące lat.
639 VIII, 4, | krajach misyjną epopeję Kościoła pierwotnego. W ten sposób
640 Zak, 0, | dziele misyjnego apostolstwa Kościoła współpracują nad odrodzeniem
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
641 I, | Słowian, trwają w pamięci Kościoła razem z wielkim dziełem
642 I, | świadomości tych uroczystych aktów Kościoła oraz skierowanie uwagi chrześcijan
643 I, | ponownie dać wyraz pamięci Kościoła o tej doniosłej rocznicy.
644 I, | jakie dokonało się w życiu Kościoła poprzez Sobór Watykański
645 II, | liturgicznych, dzieł Ojców Kościoła, a także zbioru kościelnych
646 II, | kwietnia 885 roku w służbie Kościoła założonego wśród ludów słowiańskich. ~
647 II, | przewodnikiem i prawowitym pasterzem Kościoła, który wówczas zapuszczał
648 II, | odrębności, pozostała dla Kościoła i misjonarzy wszystkich
649 III, | bizantyjskiego i Patriarchy Kościoła konstantynopolitańskiego,
650 III, | słowiańskich oraz jedności Kościoła powszechnego. Stanowiło
651 III, | pierwszej biskupiej Katedrze Kościoła. ~Już wcześniej Konstantyn
652 IV, | pokojowy sposób budowania Kościoła, płynący z ich wizji Kościoła –
653 IV, | Kościoła, płynący z ich wizji Kościoła – jako jednego, świętego
654 IV, | widzialnego ośrodka jedności Kościoła16. Budowali w ten sposób
655 IV, | zależnie od różnych potrzeb Kościoła i warunków chwili” 17. Dlatego
656 IV, | należącymi do tego samego Kościoła. Podział bowiem, który niestety
657 IV, | niestety nastąpił w historii Kościoła, i na nieszczęście jeszcze
658 IV, | doskonale zjednoczonego Kościoła, a zwłaszcza „instytucjom
659 IV, | instytucjom Boskim” i „instytucjom Kościoła” 19, na których według kanonów
660 IV, | zobowiązaniom przyjętym wobec Kościoła w Bizancjum, który go zrodził
661 IV, | z Cyrylem; a także wobec Kościoła w Rzymie, dzięki któremu
662 IV, | także wobec rodzącego się Kościoła na ziemiach słowiańskich,
663 IV, | szanując różnorodną pełnię Kościoła, który zgodnie z wolą swego
664 V | V~Katolicki zmysł Kościoła~
665 V, | pouczająca dla współczesnego Kościoła jest ich metoda katechetyczna
666 V, | ożywienie samoświadomości Kościoła i poprzez jego wewnętrzną
667 V, | wiosny i odrodzenia w życiu Kościoła. ~Na temat powszechności
668 V, | Na temat powszechności Kościoła Sobór ten wypowiada następujące
669 V, | aktualna – katolickości Kościoła, jakby jakiejś symfonii
670 V, | Pana w samą konstytucję Kościoła, nie jest czymś statycznym,
671 V, | 19. Katolickość Kościoła objawia się ponadto w czynnej
672 V, | wydobywając z mądrością ze skarbca Kościoła „rzeczy nowe i stare” (Mt
673 V, | wówczas przez autorytety Kościoła, przez Biskupów Rzymu i
674 VI, | wprowadzenie tych kultur w życie Kościoła. ~Wcielając Ewangelię w
675 VII, | głównie za pośrednictwem Kościoła czeskiego i tą drogą chrześcijaństwo
676 VII, | powstały w łonie jednego Kościoła, choć na kanwie różnych
677 VII, | ich umiłowanie wspólnoty Kościoła powszechnego, tak na Wschodzie,
678 VII, | na Zachodzie, a w nim – Kościoła partykularnego, który rodził
679 VII, | jest zasadniczym zadaniem Kościoła, dzisiaj zaś palącym problemem
680 VII, (30) | o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 38. ~
681 VII, | w jedną wielką Tradycję Kościoła powszechnego. Są oni dla
682 VIII, | arcybiskupowi założonego przezeń Kościoła wśród Słowian, którym wspólnie
683 VIII, | Wysłuchaj, Ojcze, modlitw całego Kościoła, który prosi Cię dzisiaj,
684 VIII, | wczoraj, dziś i jutro całego Kościoła: Kościoła w Europie i Kościoła
685 VIII, | i jutro całego Kościoła: Kościoła w Europie i Kościoła na
686 VIII, | Kościoła: Kościoła w Europie i Kościoła na całej ziemi. W Twoje
687 VIII, | przestał nigdy ubogacać Kościoła kontynentu europejskiego
688 VIII, | do duchowego dziedzictwa Kościoła i ludzkości. Świadomy tego
689 VIII, | przyszłość. Posłannictwo Kościoła jest bowiem zawsze skierowane
690 VIII, | Matki Syna Twojego i Matki Kościoła, a także Twoich Apostołów
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
691 I, | 1. SPOŁECZNA TROSKA Kościoła o autentyczny rozwój człowieka
692 I, | aspekty nauki społecznej Kościoła. Dlatego poczynając od cennego
693 I, | nieprzemijającej wartości nauczania Kościoła. ~Te dwie cechy są bowiem
694 II, | wewnątrz nauki społecznej Kościoła. Dlatego ukazanie licznych
695 II, | wypływa ona z tej samej troski Kościoła, która była natchnieniem
696 II, | tradycją społecznego nauczania Kościoła, podejmuje w sposób bezpośredni
697 II, | wierne echo wiekowej tradycji Kościoła co do „powszechności przeznaczenia
698 II, | od najwyższego autorytetu Kościoła katolickiego i skierowanego
699 II, | skierowanego zarówno do samego Kościoła, jak i do „wszystkich ludzi
700 II, | wydać obce słusznej trosce kościoła, widzianego jako Instytucja
701 II, | ten sposób nauka społeczna Kościoła raz jeszcze ukazała swoja
702 II, | jednak nauczanie społeczne Kościoła nie doszło jeszcze do stwierdzenia
703 II, | całości nauki społecznej Kościoła i samego pojęcia rozwoju.
704 III, | których społeczna nauka Kościoła jest krytyczna zarówno wobec
705 IV, | niektórych Ojców taka wizja Kościoła stała się inspiracją do
706 IV, | najdawniejszej praktyce Kościoła zawiera się przekonanie,
707 IV, (60) | wiadomo, jak stanowczo Ojcowie Kościoła określali, jaka ma być postawa
708 IV, | narodów, w szczególności dla Kościoła katolickiego, innych Kościołów
709 V, | pomocy, jest duszą powołania Kościoła, który ma być „sakramentem”
710 VI, | wymiaru ~Nauka społeczna Kościoła nie jest jakąś „trzecią
711 VI, | zakres ewangelizacyjnej misji Kościoła. A ponieważ chodzi o naukę
712 VI, | aspektem prorockiej funkcji Kościoła, należy także ukazywanie
713 VI, | 42. Społeczna nauka Kościoła winna dzisiaj bardziej niż
714 VI, | poświadczona przez całą Tradycję Kościoła. Odnosi się ona do życia
715 VII, | progressio, w pewnych częściach Kościoła katolickiego, zwłaszcza
716 VII, | zasygnalizowane przez Magisterium Kościoła83. ~Wypada dodać, że pragnienie
717 VII, | przewodnikiem winni być synowie Kościoła, wezwani, według słów samego
718 VII, (88) | WAT. II, Dekl. o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
719 Wprow, 0, | wydarzenia, jakim będzie dla Kościoła początek nowego Milenium,
720 Wprow, 0, | modlitwę tę podjęli wierni Kościoła katolickiego i wszyscy chrześcijanie.
721 I | Zaangażowanie ekumeniczne Kościoła katolickiego~ ~
722 I, 1, (4) | WIARY, List do Biskupów Kościoła katolickiego o niektórych
723 I, 1, (4) | katolickiego o niektórych aspektach Kościoła pojętego jako komunia Communionis
724 I, 2 | Droga ekumenizmu drogą Kościoła~
725 I, 2, | Watykański II wyraża decyzję Kościoła, który zamierza podjąć działania
726 I, 2, | zachęca wszystkich wiernych Kościoła katolickiego, by rozeznając
727 I, 2, | najgłębszej istoty. Bóg pragnie Kościoła, ponieważ pragnie jedności,
728 I, 2, | 1 J 1, 3). Tak więc, dla Kościoła katolickiego komunia chrześcijan
729 I, 2, | jedności znaczy pragnąć Kościoła; pragnąć Kościoła znaczy
730 I, 2, | pragnąć Kościoła; pragnąć Kościoła znaczy pragnąć komunii łaski,
731 I, 2, | jakie kieruje do nich Pan Kościoła. Sobór Watykański II umocnił
732 I, 2, | które jako właściwe dary Kościoła Chrystusowego nakłaniają
733 I, 2, | co należy do struktury Kościoła Chrystusowego, ani też komunia
734 I, 2, | poza widzialnymi granicami Kościoła katolickiego: „Wielu bowiem
735 I, 2, | chrześcijańskie, a synowie Kościoła katolickiego słusznie ich
736 I, 2, | należy słusznie do jedynego Kościoła Chrystusowego. Nasi bracia
737 I, 2, | różnych warunków każdego Kościoła lub Wspólnoty — niewątpliwie
738 I, 2, | ostatecznych. Elementy tego Kościoła już nam danego istnieją „
739 I, 3, | każdym etapie zbawczej drogi Kościoła. Odnosi się to w sposób
740 I, 3, | stwierdza: „Do pielgrzymującego Kościoła kieruje Chrystus wołanie
741 I, 3, | pośrednictwem Apostołów24. Ze strony Kościoła katolickiego przypominałem
742 I, 3, | jego przyszłości. Wierni Kościoła katolickiego wiedzą z pewnością,
743 I, 3, | wymazał z pamięci i z życia Kościoła” dawne ekskomuniki. Warto
744 I, 4, | dotyczących Boga i Jego Kościoła” 33, oraz wierne spełnianie
745 I, 4, | uzupełnieniem tradycyjnego działania Kościoła. Przeciwnie, należy on w
746 I, 4, | XXIII tak wierzył w jedność Kościoła i tak patrzył w stronę jedności
747 I, 5, | odnajdując się w tej wspólnocie Kościoła, którą Chrystus stale tworzy
748 I, 5, | warunkuje nowe widzenie Kościoła i chrześcijaństwa. Nie należy
749 I, 5, | szczególnie obecna w życiu Kościoła oraz w całej jego działalności
750 I, 5, | każde zapisuje się w pamięci Kościoła, który jest pobudzany przez
751 I, 5, | integralną częścią życia Kościoła. Nie ma już żadnego ważnego
752 I, 5, | postanowiłem ukazać wiernym Kościoła katolickiego wzór, który
753 I, 6, | Dokument ujmuje rzecz od strony Kościoła katolickiego i mówi o kryteriach,
754 I, 6, | podstawowe warunki udziału Kościoła katolickiego w dialogu ekumenicznym.
755 I, 7, | powszechnego zaangażowania się Kościoła katolickiego w realizację
756 I, 7, | potrzebą, jednym z priorytetów Kościoła; w konsekwencji udoskonaliła
757 I, 7, | wobec woli Chrystusa co do Kościoła i jak należy biorą się rzetelnie
758 I, 8, | grzechy przeciwko jedności Kościoła: grzechy chrześcijan, grzechy
759 I, 8, | Chrystus jako Źródło jedności Kościoła może skutecznie działać
760 I, 9, | trzymając się ściśle nauki Kościoła, powinni kierować się umiłowaniem
761 I, 9, | dogmatyczne Magisterium Kościoła od samego początku nadawały
762 I, 9, | Święte i wielka Tradycja Kościoła. Katolikom przychodzi z
763 I, 9, | zawsze żywe Magisterium Kościoła.~ ~
764 I, 10, (66) | Deklaracja chrystologiczna Kościoła Katolickiego i Asyryjskiego
765 I, 10, (66) | Katolickiego i Asyryjskiego Kościoła Wschodu: L'Osservatore Romano (
766 II, 1, | Chrztu w dziele budowania Kościoła zostało jasno ukazane również
767 II, 2, | a także za pośrednictwem Kościoła katolickiego74. Dzisiaj
768 II, 4, | Relacje, jakie członkowie Kościoła katolickiego nawiązali z
769 II, 4, | samą tajemnicę Chrystusa i Kościoła” 80. Dialog ekumeniczny,
770 II, 5, | charakter bierny. Jako dobra Kościoła Chrystusowego ze swej natury
771 II, 6, | momencie jakże uroczystym dla Kościoła katolickiego — wspólną wolę
772 II, 6, | się bynajmniej jedności Kościoła, ale przeciwnie — przysparza
773 II, 7, | usunięte z pamięci i z życia Kościoła” 84 wspomnienie o ekskomunikach,
774 II, 7, | woli Chrystusa wobec jego Kościoła.~Na drodze otwartej przez
775 II, 7, | i Metody wyszli z kręgu Kościoła bizantyjskiego w czasie,
776 II, 7, | skierowanym do wiernych Kościoła katolickiego z okazji obchodów
777 II, 8, | samych Apostołów” 87. Droga Kościoła zaczęła się od Jerozolimy
778 II, 8, | a cały pierwotny rozwój Kościoła w obrębie ówczesnej oikoumene
779 II, 8, | por. Dz 2, 14). Struktury Kościoła na Wschodzie i na Zachodzie
780 II, 8, | apostolskiego dziedzictwa. Jedność Kościoła w granicach pierwszego tysiąclecia
781 II, 8, | przestał obdarzać swego Kościoła obfitymi owocami łaski i
782 II, 8, | źródło tak wielu dóbr dla Kościoła Chrystusowego. Wysiłek ten
783 II, 8, | tradycją przynosi owoce w życiu Kościoła. „Kościoły Wschodnie — uczy
784 II, 8, | osób, kiedy to ani jedność Kościoła nie jest zagrożona, ani
785 II, 9, | i tradycji starożytnego Kościoła, wyrazi się w pełni w sprawowaniu
786 II, 9, | wspólną wiarę w tajemnicę Kościoła oraz więź między wiarą a
787 II, 9, | dążeniu do pełnej komunii Kościoła katolickiego z Kościołem
788 II, 9, | że wielu wschodnich synów Kościoła katolickiego (...) utrzymuje
789 II, 9, | katolickości i apostolskości Kościoła” 100. Zgodnie z duchem Dekretu
790 II, 9, | również samej struktury Kościoła, w którym różnorodne posługi
791 II, 10, (104) | Jacouba III, Patriarchy Kościoła Antiochii Syryjskiej i całego
792 II, 10, (105) | Przemówienie do Przedstawicieli Kościoła Koptyjsko-Prawosławnego (
793 II, 10, | z czcigodnym Patriarchą Kościoła Etiopii Abuną Paulosem,
794 II, 10, (107) | Abuna Paulosa, Patriarchy Kościoła Prawosławnego Etiopii (11
795 II, 10, (108) | Deklaracja chrystologiczna Kościoła Katolickiego i Asyryjskiego
796 II, 10, (108) | Katolickiego i Asyryjskiego Kościoła Wschodu: L'Osservatore Romano (
797 II, 11, | kierowały na Zachodzie rozwojem Kościoła katolickiego i Kościołów
798 II, 11, | zapatrywania (...) na stosunek Kościoła do Pisma Świętego, w którym
799 II, 11, | katolickiej urząd nauczycielski Kościoła zajmuje specjalne miejsce
800 II, 11, | okresie Reformacji, dotyczyły Kościoła, sakramentów i święceń kapłańskich.
801 II, 11, | kulcie oraz o posługach Kościoła powinna stanowić przedmiot
802 II, 11, | sakramentalność i autorytet Kościoła, sukcesja apostolska. Pozwoliło
803 II, 11, | i wspierała je modlitwa Kościoła katolickiego oraz innych
804 II, 11, | rozpowszechniona w organizmie Kościoła, dowodzi, że chrześcijanie
805 III, 1, | widzialnej w komunii jednego Kościoła, jakiej pragnął Chrystus,
806 III, 1, | diakonatu; 4. Magisterium Kościoła, powierzone Papieżowi i
807 III, 1, | Dziewica, Matka Boża i Ikona Kościoła, duchowa Matka, która wstawia
808 III, 1, | irenizmu i lekceważenia norm Kościoła131, Zarazem jednak ten sam
809 III, 3, | chrześcijan i nieustannej reformy Kościoła jako instytucji także ludzkiej
810 III, 3, | wierne Jego zamysłowi wobec Kościoła.~
811 III, 4 | Wkład Kościoła Katolickiego w dążenie do
812 III, 4, (144) | Kościołów na temat: Jedność Kościoła jako koinonia: dar i wymaganie (
813 III, 5, | Pan Jezus Chrystus, Głowa Kościoła. Z drugiej jednak strony,
814 III, 5, | Kościołów w Genewie, przekonanie Kościoła katolickiego, iż zgodnie
815 III, 5, | Biskup Rzymu jest Biskupem Kościoła, który nosi znamię męczeństwa
816 III, 5, | wynikających ze wspólnego dobra Kościoła, gdyby ktoś doznawał pokusy,
817 III, 5, | wolę Chrystusa wobec Jego Kościoła, przejęci do głębi Jego
818 III, 6, | autorytet Jakuba, głowy Kościoła jerozolimskiego. Ta funkcja
819 Adh, 0, | duchowieństwa i wiernych Kościoła katolickiego, którym pragnąłem
820 Adh, 0, | każdego człowieka i całego Kościoła” 159. Sobór jest wielkim
821 Adh, 0, | które wrył on w świadomość Kościoła katolickiego, i ukazać je
822 Adh, 0, | Chrystusowi, Pasterzowi Kościoła. Jednakże wszyscy wierni,
823 Adh, 0, | Świętego pobudza wzrost Kościoła i buduje go poprzez stulecia.
824 Adh, 0, | przemówić do was, wierni Kościoła katolickiego i do was, bracia
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
825 Wprow, 1, | rozjaśnia oblicze swojego Kościoła, posłanego przezeń na cały
826 Wprow, 1, | 3. Pasterze Kościoła, w jedności z Następcą św.
827 Wprow, 1, | świadectwem tej postawy Kościoła, który jako „znawca spraw
828 Wprow, 1, | Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym
829 Wprow, 2, | politycznego. W tradycji Kościoła i w historii ludzkości ich
830 Wprow, 2, | całością nauczania moralnego Kościoła, której konkretnym celem
831 Wprow, 2, | wobec nauczania moralnego Kościoła rozpowszechniane są coraz
832 Wprow, 2, | elementy nauczania moralnego Kościoła są po prostu nie do przyjęcia;
833 Wprow, 2, | między tradycyjnym nauczaniem Kościoła a pewnymi poglądami teologicznymi,
834 Wprow, 2, | o ogromnym znaczeniu dla Kościoła i dla zgodnego z wiarą życia
835 Wprow, 2, | decydować o przynależności do Kościoła i o jego wewnętrznej jedności,
836 Wprow, 2, | życia wiernych i dla komunii Kościoła, jak również dla sprawiedliwego
837 Wprow, 2, | ją ogłoszenie Katechizmu Kościoła Katolickiego, który zawiera
838 Wprow, 2, (10)| Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 1692. ~
839 Wprow, 2, | kwestii nauczania moralnego Kościoła, czyniąc to w formie niezbędnego
840 I, 4, (19) | q. 91, a. 2; Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 1955. ~
841 I, 4, | Jak czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego, „dziesięcioro
842 I, 4, (22) | Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 2070. ~
843 I, 5, (26) | Por. Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 1717. ~
844 I, 8, | Apostołowie od początku istnienia Kościoła mocą swej pasterskiej odpowiedzialności
845 I, 8, | wiarą a życiem: jedność Kościoła zostaje naruszona nie tylko
846 I, 8, | J 2, 3-6). Zaś Pasterze Kościoła już od czasów apostolskich
847 I, 8, | oraz strzec ich w jedności Kościoła - oto zadanie powierzone
848 I, 8, | Tradycji nauczania i życia Kościoła, poświadczonej przez naukę
849 I, 8, | życie świętych, liturgię Kościoła i wypowiedzi Magisterium. ~
850 I, 8, | Urzędowi Nauczycielskiemu Kościoła, który autorytatywnie działa
851 I, 8, | i nieprzerwanej Tradycji Kościoła, poczuwa się do szczególnego
852 II, 1, | płodnym źródłem nauki moralnej Kościoła, jak przypomniał Sobór Watykański
853 II, 1, | 29. Refleksja moralna Kościoła, prowadzona zawsze w świetle
854 II, 1, | 3). Urząd Nauczycielski Kościoła nie zamierza oczywiście
855 II, 1, | elementy doktryny moralnej Kościoła, które wydają się dziś najbardziej
856 II, 1, (50) | WAT. II, Dekl. o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich
857 II, 1, | mocą Urząd Nauczycielski Kościoła prowadzi nieustannie swe
858 II, 3, | w niezmiennym nauczaniu Kościoła — iż naturalne prawo moralne
859 II, 3, | kompetencji doktrynalnej Kościoła i jego Magisterium w odniesieniu
860 II, 3, | Bożego i żywej Tradycji Kościoła — podstawowych pojęć dotyczących
861 II, 3, | dziedzictwo nauczania moralizego Kościoła. ~ ~
862 II, 5, (77) | Por. Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 1955. ~
863 II, 6, | dokumentach Magisterium Kościoła, zwłaszcza w tych, które
864 II, 6, | Sprzeciwia się nauczaniu Kościoła o jedności ludzkiej istoty,
865 II, 6, (88) | dzisiejszym posłannictwie Kościoła przytacza także inne teksty
866 II, 7, | okoliczności przez Magisterium Kościoła, którego decyzję poprzedza
867 II, 7, (100) | Rozwój doktryny moralnej Kościoła przebiega podobnie do rozwoju
868 II, 8, | tradycyjnego stanowiska Kościoła i jego Urzędu Nauczycielskiego. ~
869 II, 8, | moralnych zajmuje Magisterium Kościoła, którego wypowiedzi jakoby
870 II, 10, | na świętą i pewną naukę Kościoła. Z woli bowiem Chrystusa
871 II, 10, | ludzkiej” 111. Tak więc władza Kościoła, gdy wypowiada się w kwestiach
872 II, 12, | powszednie, zgodnie z Tradycją Kościoła. Synod Biskupów obradujący
873 II, 12, | śmiertelnym: „Wraz z całą Tradycją Kościoła nazywamy grzechem śmiertelnym
874 II, 13, | rozeznania przez Magisterium Kościoła. ~Niektóre teorie etyczne,
875 II, 14, | sprzeciwiają się jednak nauczaniu Kościoła, kiedy przypisują sobie
876 II, 14, | jak czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego, „istnieją
877 II, 14, (127) | Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 1761. ~
878 II, 15, | Tradycyjna nauka moralna Kościoła mówi o czynach, które są „
879 II, 15, (131) | całe dziedzictwo doktryny Kościoła?”. ~
880 II, 15, (134) | IX, q. 7, a. 2; Katechizm Kościoła Katolickiego, nn. 1753-1755. ~
881 II, 15, | zarazem osłabiało wspólnotę Kościoła. ~
882 III | 17)~Dobro moralne w życiu Kościoła i świata~ ~
883 III, 1, | chrześcijańskiej i nauki Kościoła „tylko wolność podporządkowana
884 III, 1, | Konfrontacja stanowiska Kościoła z dzisiejszą sytuacją społeczną
885 III, 1, | praca duszpasterska samego Kościoła: „świadomość tej podstawowej
886 III, 1, | dzisiaj jeden z wymogów misji Kościoła, pełnionej dla zbawienia
887 III, 1, | Oparciem dla tego dzieła Kościoła, stanowiącym „sekret” jego
888 III, 2, | najpoważniejszych trosk duszpasterskich Kościoła w sytuacji szerzącego się
889 III, 3, | nadal jest obecne w życiu Kościoła. ~
890 III, 3, | wspaniały znak świętości Kościoła: wierność wobec świętego
891 III, 3, | wraz z nimi wszyscy święci Kościoła, dzięki wymownemu i porywającemu
892 III, 4, | 95. Doktryna Kościoła, a zwłaszcza stanowczość,
893 III, 4, | sprzeciwiać macierzyńskiej naturze Kościoła, o którym mówi się, że okazuje
894 III, 4, | rzeczywistości jednak macierzyńskości Kościoła nie można nigdy odłączać
895 III, 5, | wynika z nauki społecznej Kościoła, która „należy (...) do
896 III, 5, | 100. I tak, Katechizm Kościoła Katolickiego najpierw stwierdza,
897 III, 5, (157) | Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 2407. ~
898 III, 6, | niezmienne nauczanie Tradycji Kościoła tak ujmuje Sobór Trydencki: „
899 III, 7, | określający samą rację istnienia Kościoła: „Idźcie na cały świat i
900 III, 7, | owocnej posługi świętej Matki Kościoła. Przypomina o tym Paweł
901 III, 7, | sposób autentyczną wiarę Kościoła — „jest Tym, który napełnił
902 III, 8, | przekazanego przez żywą Tradycję Kościoła. Wiara ze swej natury dąży
903 III, 8, | dynamicznie włączona w misję Kościoła, zwłaszcza w jego misję
904 III, 8, | odpowiedzialne uczestnictwo w życiu Kościoła i przez „przynależność”
905 III, 8, | podobnie jak dla tegoż Kościoła i dla jego życia w wierze
906 III, 8, | Ef 4, 15), nad życiem Kościoła w świętości, w którym jaśnieje
907 III, 8, | interwencji Magisterium Kościoła, którego zadaniem „jest
908 III, 8, | miłość Chrystusa, Magisterium Kościoła poucza wiernych także o
909 III, 8, | moraliści mają wykładać doktrynę Kościoła i wypełniać swoją posługę
910 III, 8, | tylko dla życia i misji Kościoła, ale także dla społeczeństwa
911 III, 8, | trudności. Skoro moralność Kościoła musi mieć wymiar normatywny,
912 III, 8, | misję nauczania doktryny Kościoła, ciąży poważny obowiązek
913 III, 8, | jako Pasterzy i Biskupów Kościoła, nauczać wiernych tego,
914 III, 8, | Świętym stała się nowym prawem Kościoła i każdego chrześcijanina. ~
915 III, 8, | szczególny sposób nam, Pasterzom Kościoła, powołanym do tego, aby
916 III, 8, | raz pierwszy Magisterium Kościoła przedstawia tu szerzej podstawowe
917 III, 8, | oraz niezmiennego nauczania Kościoła, a zwłaszcza Soboru Watykańskiego
918 III, 8, | 17). Dlatego odpowiedź Kościoła na pytanie człowieka niesie
919 III, 8, | i Pasterzy, w odpowiedzi Kościoła brzmi głos Jezusa Chrystusa,
920 Zak, 1, | nam w komunii życia Jego Kościoła. „Kto chce żyć — przypomina
921 Zak, 1, | realizować. Magisterium Kościoła ma obowiązek czuwać nad
1-500 | 501-921 |