1-500 | 501-902
(...) Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
501 II, 2 | tajemnicy człowieka, tej którą w języku biblijnym i pozabiblijnym
502 II, 3 | dlatego, aby objawić miłość, która zawsze jest większa od całego
503 II, 4 | przeświadczenie, pewność, która w swym głębokim korzeniu
504 II, 4 | jest pewnością wiary, ale która w sposób ukryty ożywia każdą
505 II, 4 | obcować z głębią Odkupienia, która jest w Jezusie Chrystusie.
506 II, 5 | stale osiąga w Chrystusie, która jest godnością Łaski Bożego
507 II, 5 | prawdy człowieczeństwa, która — skoro w powszechnej świadomości
508 II, 5 | tajemnicy Bożej Ekonomii, która zbawienie i łaskę połączyła
509 II, 6 | zobowiązujący charakter Prawdy, która została nam objawiona przez
510 II, 6 | w przepowiadaniu prawdy, która nie jest ludzka, ale Boża — „
511 II, 6 | się stróżem tej wolności, która warunkuje prawdziwą godność
512 III, 1 | wypróbowana poprzez stulecia, która jest zarazem drogą przyszłości.
513 III, 1 | o człowieku i o świecie, która zawiera się w Tajemnicy
514 III, 1 | mocą tej prawdy i miłości, która w Nim wyraziła się w jedynej
515 III, 1 | człowieka. Na tej drodze, która prowadzi od Chrystusa do
516 III, 1 | z racji tej tajemnicy, która jest własnym życiem Kościoła,
517 III, 1 | w całej pełni tajemnicy, która stała się jego udziałem
518 III, 1 | udziałem w Jezusie Chrystusie, która nieustannie staje się udziałem
519 III, 2 | planecie — na tej ziemi — którą oddał Stwórca pierwszemu
520 III, 2 | samego Chrystusa, drogą, która nieodmiennie prowadzi przez
521 III, 2 | drogą Kościoła — drogą, która prowadzi niejako u podstawy
522 III, 3 | także do wymogów sytuacji, która stale się zmienia i narasta
523 III, 4 | cywilizacji konsumpcyjnej, która ma swoje źródło w jakimś
524 III, 4 | sytuacji świata współczesnego, która przeto domaga się rozwiązań
525 III, 4 | się kategorią nadrzędną, która swym partykularnym wymogom
526 III, 4 | ludzkiej egzystencji — i która dusi człowieka, dzieli społeczeństwa,
527 III, 4 | odpowiedzialności moralnej, którą musi podejmować człowiek.
528 IV, 1 | Żyje tą prawdą o człowieku, która pozwala mu przekraczać granice
529 IV, 1 | dowodem tej prawdy o Kościele, którą tak wnikliwie uwydatnił
530 IV, 2 | Chrystusa, kiedy mówi: „nauka, którą słyszycie, nie jest Moja,
531 IV, 2 | odpowiedzialność za prawdę objawioną, która jest „własnością” samego
532 IV, 2 | przez zrozumienie prawdy, którą sam Bóg niejako „dzieli
533 IV, 2 | Chrystus, kiedy mówił: „nauka, którą słyszycie, nie jest moja,
534 IV, 2 | posłannictwem Prawdy, za którą odpowiedzialny jest Kościół. ~
535 IV, 2 | dla swej własnej istoty, w którą wpisane jest posłannictwo
536 IV, 3 | zbawczej mocy Jego działania, którą wyraził i zawarł w sposób
537 IV, 3 | Chrystusa tajemnica tej ofiary, którą złożył On z Siebie Samego
538 IV, 3 | ołtarzu krzyża, ofiary, którą Ojciec przyjął, odwzajemniając
539 IV, 3 | zbawczy akt Jego ofiary, przez którą nas odkupił, tak że za wielką
540 IV, 3 | samym znamieniem jedności, która była udziałem apostołów
541 IV, 3 | rzeczywistość żywotną i życiodajną, która odpowiada ludzkiej grzeszności,
542 IV, 3 | człowieka sprawiedliwością, która pochodzi od samego Odkupiciela. ~
543 IV, 4 | godność Bożego powołania, którą można określić jako „królewskość”.
544 IV, 4 | tej duchowej dojrzałości, którą należy określić właśnie
545 IV, 4 | wymiar tej społeczności, która — pomimo wszystkich braków
546 IV, 4 | Chrystusa. Należy tę zasadę, która jest kluczową regułą całej
547 IV, 4 | owej „królewskiej służby”, która każdemu z nas nakazuje za
548 IV, 4 | i współpracując z Łaską, którą On nam wysłużył, możemy
549 IV, 4 | wypełnieniem wolności jest miłość, która urzeczywistnia się w oddaniu
550 IV, 5 | Równocześnie ta pełnia życia, która jest w Nim, jest dla człowieka.
551 IV, 5 | bo nawiedzanych miłością, którą Duch Święty rozlewa w sercach
552 IV, 5 | swego życia codziennego, którą jest każdy człowiek. ~Odwieczna
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
553 Wprow, 0, | jego Panem i Głową, i Tę, która wypowiedziawszy pierwsze
554 Wprow, 0, | odbytej przez Maryję Dziewicę, która „szła naprzód w pielgrzymce
555 Wprow, 0, | Konstytucji Lumen gentium, która w swej końcowej treści kreśli
556 Wprow, 0, | 3. Nową okolicznością, która tym razem przynagla mnie
557 Wprow, 0, | bliski swego wypełnienia, Ta, która została odwiecznie przeznaczona
558 Wprow, 0, | sposób szczególny do Tej, która pośród „nocy” adwentowego
559 Wprow, 0, | niezwykłej „niewiasty”, która stała się Matką Chrystusa.
560 Wprow, 0, | dziewicy. „Jest dziewicą, która nieskazitelnie i w czystości
561 Wprow, 0, | wiary danej Oblubieńcowi” i która „staje się (...) matką:
562 Wprow, 0, | dlatego wznoszą oczy ku Maryi, która świeci całej wspólnocie
563 I, 1, | chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.
564 I, 1, | Podobnie jest to ta Dziewica, która pocznie i zrodzi Syna, którego
565 I, 1, (19) | To Ona, bowiem, jest tą, która wybrana od pradawnych pokoleń,
566 I, 1, (19) | siebie i bez zmiany, to Ona, która Ciebie zrodziła, swym ciałem,
567 I, 1, | założeniem świata”, jako Ta, którą Ojciec „wybrał” na Rodzicielkę
568 I, 1, | uświęcającej oraz w tej miłości, która swój początek znajduje w „
569 I, 1, | się bez ciężkiej walki, która ma wypełnić całe ludzkie
570 I, 1, | potwierdzona w Apokalipsie, która jest „księgą spraw ostatecznych”
571 I, 2 | 2. „Błogosławiona, która uwierzyła” ~
572 I, 2, | znamienny sposób na Elżbietę, która w podeszłym wieku mocą Bożą
573 I, 2, | już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla
574 I, 2, | zasadnicza prawda o Maryi, która stała się rzeczywiście obecna
575 I, 2, | Boga samego; wiara Maryi, którą głosi Elżbieta przy nawiedzeniu,
576 I, 2, (30) | w Maryi, aby Dziewica, która stała się orędowniczką dziewic,
577 I, 2, | Wcielenie poprzedziła zgoda Tej, która była przeznaczona na matkę” 33.
578 I, 2, | Rz 4, 18), tak Maryja, która przy zwiastowaniu wyznaje
579 I, 2, | wymowy błogosławieństwo Tej, „która uwierzyła”. Uwierzyć — to
580 I, 2, | por. Rz 11, 33). Maryja, która z odwiecznej woli Najwyższego
581 I, 2, | okres życia ukrytego. Ta, która „uwierzyła, że spełnią się:
582 I, 2, | Świętego, mocą Najwyższego, która osłoniła Ją (por. Łk 1,
583 I, 2, | człowiekiem, z tajemnicą, która przewyższa wszystko, co
584 I, 2, | jakby z „zasłoną”, poprzez którą wypada przybliżać się do
585 I, 2, | Chrystusa, była Maryja, która z Józefem mieszkała w tym
586 I, 2, | Przez tę samą wiarę, przez którą przyjęła objawienie anioła
587 I, 2, | błogosławiona jest Ta, która uwierzyła”! Te słowa Elżbiety
588 I, 2, | wewnętrzną prawdę Maryi: tej, którą anioł przy zwiastowaniu
589 I, 3, | jest obecna jako Matka, która poczyna Jezusa w swym łonie,
590 I, 3, | poczyna Jezusa w swym łonie, która Go rodzi i jako Dziecię
591 I, 3, | piersią: Matka-Karmicielka, którą ma na myśli owa „kobieta
592 I, 3, | innej odpowiedzi Jezusa, którą zapisali wszyscy Synoptycy.
593 I, 3, | przez to odsuwa się od tej, która była Jego Rodzicielką, Jego
594 I, 3, | osobie tej Matki-Dziewicy, która sama siebie nazwała „służebnicą
595 I, 3, | zdaje się być pierwszą, która potwierdza nieświadomie
596 I, 3, | Od tego momentu była Tą, która uwierzyła. Jednak w miarę
597 I, 3, | pokorną służebnicą Pana”, która „współpracowała z dziełem
598 I, 3, | szczególnej troski Syna o Matkę, którą pozostawiał w tak wielkiej
599 I, 3, | bezpośrednim zasięgu tej tajemnicy, która ogarnia człowieka — każdego
600 I, 3, | owocem „nowej” miłości, która ostatecznie dojrzała w Niej
601 I, 3, | przez Jana. W ten sposób Ta, która jako „łaski pełna” została
602 I, 3, | jako owa „niewiasta”, na którą wskazuje Księga Rodzaju (
603 I, 3, | narodzin Kościoła. Osobą, która łączy te dwa momenty, jest
604 II, 1, | nie dotrze do światłości, która nie zna zmierzchu” 57. ~
605 II, 1, | jako Ta „błogosławiona, która uwierzyła”, jako Ta, która „
606 II, 1, | która uwierzyła”, jako Ta, która „szła naprzód w pielgrzymce
607 II, 1, | tajemnicy Jezusa: tej tajemnicy, która na ich oczach wyraziła się
608 II, 1, | wszystko Tą „błogosławioną, która uwierzyła”: uwierzyła pierwsza.
609 II, 1, | Maryi. Pozostała wciąż Tą, która podobnie jak Abraham „wbrew
610 II, 1, | pielgrzymki przez wiarę, która rozpoczęła się wraz z Pięćdziesiątnicą
611 II, 1, | ziemi — znajduje się Ta, „która uwierzyła, że spełnią się
612 II, 1, | Ta właśnie wiara Maryi, która oznacza zaczątek Nowego
613 II, 1, | oczekiwaniu przez tę samą wiarę, która uczyniła Ją błogosławioną,
614 II, 1, | spotkania z Matką Pana, z Tą, która jest błogosławiona, ponieważ
615 II, 1, | wiary i pobożności maryjnej, która obejmuje wszystkie miejsca
616 II, 1, | matczynej obecności Tej, „która uwierzyła” znaleźć umocnienie
617 II, 1, | W tej też wierze, którą Maryja wyznała przy zwiastowaniu
618 II, 2, | Maryja jest również wzorem i która winna doprowadzić chrześcijan
619 II, 2, | człowieka. Patrzą na Tę, która u stóp Krzyża przyjmuje
620 II, 2, | na naszą wspólną Matkę, która modli się o jedność rodziny
621 II, 2, | jedność rodziny Bożej i która wszystkim „przoduje” na
622 II, 2, | chwałą Syna i z tą chwałą, która przez Syna wznosi się ku
623 II, 2, | Theotókos) lub jako droga, która wiedzie do Chrystusa i ukazuje
624 II, 2, | Matki Bożej Włodzimierskiej, która stale towarzyszyła pielgrzymowaniu
625 II, 2, | kontemplacji, ikona chwały: Ta, która od zarania swego życia ziemskiego,
626 II, 3, | nie dotrze do światłości, która nie zna zmierzchu” 88. ~
627 II, 3, | świętości, odwieczna miłość, która w dzieje człowieka wkracza
628 II, 3, | pierwszej niewiasty — Maryja, którą tradycja zwykła nazywać „
629 II, 3, | tej zdumiewającej prawdy, która w pełni rozwinie się poprzez „
630 II, 3, | mocą tej prawdy o Bogu, która wówczas została wypowiedziana
631 II, 3, | Maryi, z głębi Jej wiary, która się wyraziła w słowach Magnificat,
632 II, 3, | rzecz ubogich i pokornych, która — wyśpiewana w Magnificat —
633 III, 1, | się oblubieńczą miłością, która całkowicie poświęca, czyli „
634 III, 1, | tym otwarciu ducha Maryi, która urzeczywistnia w sobie w
635 III, 1, | Pana. Nie tylko była Tą, „która szła w pielgrzymce wiary
636 III, 1, | tą „służebnicą Pańską”, którą Syn pozostawił jako Matkę
637 III, 1, | zmartwychwstania Jej Syna. Maryja, która od początku oddała się bez
638 III, 1, | XII nawiązał do Tradycji, która znalazła wieloraki wyraz
639 III, 1, (110)| pośrednictwa Maryi jako Tej, która wyprasza łaskawość u „Syna-Sędziego”,
640 III, 1, | Królowa wszystkiego” 112. Ta, która przy zwiastowaniu nazwała
641 III, 1, | W taki sposób Ta, która tu na ziemi „utrzymała wiernie
642 III, 2, | jako Ta, „błogosławiona, która uwierzyła”, z pokolenia
643 III, 2, | wiarę jako wzór nadziei, która zawieść nie może (por. Rz
644 III, 2, | podobnie jak Maryja, która pierwsza „uwierzyła”, przyjmując
645 III, 2, | on także jest dziewicą, która nieskazitelnie i w czystości
646 III, 2, | Chrystusa: za wzorem Maryi, która zachowywała i rozważała
647 III, 2, | macierzyńskiej miłości”, poprzez którą Matka Odkupiciela „opiekuje
648 III, 2, (130)| raczej jakąś wspólnotę życia, która ustala się pomiędzy tymi
649 III, 2, (130)| własność, ale pod swoją opiekę, którą sprawował z pełnym oddaniem”. ~
650 III, 2, | człowieka, Maryja jest Tą która pierwsza „uwierzyła” — i
651 III, 2, | całkowitą ofiarę miłości, moc, która potrafi znieść największe
652 III, 2, | równocześnie zaś jako ta Matka, którą Chrystus w tajemnicy Odkupienia
653 III, 2, | tajemnica owej „niewiasty”, która od pierwszych rozdziałów
654 III, 2, | zachowuje z Bogarodzicą więź, która obejmuje w tajemnicy zbawczej
655 III, 3, | Pięćdziesiątnicy. Bogarodzica, która była obecna u początku „
656 III, 3, | i Matkę ludzi, aby Ona, która modlitwami swymi wspierała
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
657 Wprow, 0, | ukazując mu miłość Bożą, która objawiła się w Jezusie Chrystusie. ~
658 Wprow, 0, | gospodarczego i technicznego, która jednak skłania do poszukiwania
659 I, 1, | światłością prawdziwą, która oświeca każdego człowieka” (
660 I, 4, | dostępne jest mocą łaski, która, choć ma tajemniczy związek
661 I, 5, | Zbawiciela człowieka, wiarę, którą otrzymaliśmy jako dar z
662 II, 4, | przede wszystkim osobą, która ma oblicze i imię Jezusa
663 II, 4, | w swoim rodzaju relacja, która nie wykluczając wprawdzie
664 III, 1, | łączy bezpośrednio misję, którą Jezus powierzył swym uczniom,
665 III, 2, | w nich spokojną odwagę, która ich pobudza do przekazywania
666 III, 2, | impulsie dawanym misji, która faktycznie, zgodnie ze słowami
667 III, 3, | grupa Dwunastu Apostołów, która jako jednolite ciało pod
668 III, 3, | cała wspólnota wierzących, która przez swój sposób życia
669 III, 3, | świadectwo tej nowości, która przemieniła ich życie, i
670 IV, 0, | otrzymał misję powszechną, która nie ma granic i dotyczy
671 IV, 0, | stosownie do tej pełni życia, którą przyniósł Chrystus (por.
672 IV, 0, | istnieje działalność misyjna, którą nazywamy misją ad gentes
673 IV, 1, | wskazują na rzeczywistą zmianę, która ma aspekty pozytywne. Tak
674 IV, 4, | jednak nadal w kulturze, która wchłonęła w znacznej części
675 IV, 4, | Jest chrześcijańską drogą, która prowadzi do spotkania z
676 V, 1, | zawsze jednak w wolności, którą przyniósł nam Chrystus.
677 V, 2, | właśnie jest ta Dobra Nowina, która przemienia człowieka i historię
678 V, 2, | i historię ludzkości, i którą wszystkie narody mają prawo
679 V, 2, | stojącą za nim wspólnoty, która go posłała i wspiera. ~Przepowiadanie
680 V, 2, | Przepowiadanie ożywione jest wiarą, która budzi w misjonarzu entuzjazm
681 V, 3, | całkowitej i radykalnej, która nie stawia granic ani przeszkód
682 V, 6, | inkulturacji. Jest to potrzeba, która zaznaczyła się w całej jego
683 V, 6, | do przeceniania kultury, która jest wytworem człowieka,
684 V, 7, | jako odblask tej prawdy, która oświeca wszystkich ludzi —
685 V, 7, | promień owej Prawdy, która oświeca wszystkich ludzi” 105,
686 V, 8, | bratu jest ewangelizacja, która przysposabia go do urzeczywistniania
687 V, 8, | ewangelicznym Kościół daje siłę, która wyzwala i tworzy postęp
688 V, 8, | 17; 2 P 3, 13; Ap 21, 1), która wprowadziła w historię bodziec
689 V, 9, | działalności misyjnej: o miłości, która jest siłą pobudzającą misji. „
690 VI, 0, | wspólnota antiocheńska, która z ewangelizowanej staje
691 VI, 1, | rzeczywistej wzajemności, która uzdalnia je do dawania i
692 VI, 1, | komunia między Kościołami”, która powinna być nastawiona nie
693 VI, 2, | jest ta podwójna tendencja, która świadczy o mocy i aktualności
694 VI, 5, | Pragnę wspomnieć jako nowość, która wyłoniła się w ostatnich
695 VI, 7, | współpracy z tą Kongregacją, która ma niezbędną władzę, by
696 VIII, 1 | wspólnoty chrześcijańskiej, która widziała, jak siły pełne
697 VIII, 3, | ożywia „gorliwość o dusze”, która czerpie natchnienie z samej
698 VIII, 3, | miłości Bożej w świecie, która nie wyklucza ani nie wyróżnia
699 Zak, 0, | świt nowej epoki misyjnej, która stanie się okresem promiennym
700 Zak, 0, | Maryją i tak jak Maryja, która jest dla niego Matką i wzorem:
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
701 I, | szczególny sposób do Encykliki, którą Papież Leon XIII przypomniał
702 II, | drogę do podobnej kariery, którą zresztą Metody podjął, dochodząc
703 III, | nich na Morawach – z nauką, którą wraz z chwalebnymi relikwiami
704 IV, | 12. Cechą, którą w postępowaniu Apostołów
705 IV, | pojednania, tej jedności, która po czasach Cyryla i Metodego
706 IV, | przynależności kanonicznej Bułgarii, która właśnie wówczas przyjęła
707 V, | jeszcze dzielą naszą planetę – która, z woli Boga Stwórcy i Odkupiciela,
708 V, | Konstantyna Filozofa i Metodego, i która podtrzymywała ich posłannictwo
709 VII, | również dla naszej epoki, która w świetle licznych i złożonych
710 VII, | pełnym poszanowaniu kultury, którą zastali u ludów słowiańskich,
711 VII, | całkowitej wspólnocie – jedności, która, jak powiedziałem z okazji
712 VIII, | prawie i na Twojej łasce, która u kresu dziejów ożywi wszystko
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
713 I, | Encyklika Populorum progressio4, którą mój czcigodny Poprzednik
714 II, | tej samej troski Kościoła, która była natchnieniem dla całej
715 II, | ocenić nowość Encykliki, którą można sprecyzować w trzech
716 II, | Encykliki Rerum novarum, która traktuje o „sytuacji robotników” 19.
717 II, | dzisiejszej mentalności, która tak żywo odczuwa wewnętrzną
718 III, | współzależność tych światów, która, jeśli nie liczy się z wymogami
719 III, | kwestią rozwoju ludów. ~Racją, która skłaniała narody będące
720 III, | Przeciwstawność ideologiczna, która sprzyja systemom i antagonistycznym
721 III, | niepokojącą rzeczywistością, która nadal wpływa na obraz świata. ~
722 III, | potrzeba takiej solidarności, która by ją podejmowała i przenosiła
723 III, | rocznicę obchodzimy; refleksji, która jest hołdem dla zawartego
724 IV, | uczestniczenia w pełni, która „zamieszkuje w Panu” i której
725 IV, | przez wiarę chrześcijańską, która zapewnia nas, że postęp
726 IV, | wszystkich rzeczy do pełni, która zamieszkuje w Chrystusie (
727 IV, | Zjednoczonych: równością, która jest podstawą prawa uczestniczenia
728 IV, | tworzących widzialną naturę, którą Grecy, czyniąc aluzję właśnie
729 V, | uczestnikiem „uczty życia”, na którą Bóg zaprasza jednako wszystkich
730 V, | której Kościół zachęca i którą niestrudzenie popiera. Tylko
731 VI, | ewangelizacji na polu społecznym, która jest aspektem prorockiej
732 VI, | papieskich74, a zwłaszcza tej, którą tu wspominamy75. Nie będzie
733 VII, | społeczeństwie. ~Główną przeszkodą, którą należy przezwyciężyć, aby
734 VII, | do uśmiercenia wolności, która utraci wszelkie wsparcie” 85. ~
735 VII, | Kościół Bożej obietnicy, która gwarantuje, że obecna historia
736 VII, | godność osoby Ludzkiej, która jest niezniszczalnym obrazem
737 VII, | Sakramentu Eucharystii, która jest ofiarą Chrystusa Pana.
738 VII, | ponawianiu swej jedynej ofiary, która antycypuje królestwo Boże
739 VII, | wznosili wzrok ku Maryi, która poprzedza nas w pielgrzymowaniu
740 VII, | Królowa nasza, jest Tą, która zwracając się do Syna, mówi: „
741 VII, | wina” (J 2, 3), i także Tą, która wielbi Boga Ojca, ponieważ „
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
742 Wprow, 0, | jest tylko ziemską istotą, która powinna żyć tak, jak gdyby
743 Wprow, 0, | tylko siłą samej prawdy, która wnika w umysły jednocześnie
744 Wprow, 0, | także obecna Encyklika, która poprzez swoją treść na wskroś
745 Wprow, 0, | prześladowań. Ale nadzieja, która go podtrzymuje, jest niezłomna,
746 Wprow, 0, | mocnej i trwałej opoce, którą jest Jezus Chrystus, jego
747 I, 2, | nadzieja jedności chrześcijan, która swe Boskie źródło znajduje
748 I, 2, | J 17, 21). Ta jedność, którą Pan dał swemu Kościołowi
749 I, 2, | Pan dał swemu Kościołowi i którą pragnie ogarnąć wszystkich,
750 I, 2, | gromadzą się w społeczność, która jest zwykłą sumą osób. Tę
751 I, 2, | się w nich łaski, poprzez którą Bóg czyni ich uczestnikami
752 I, 2, | znaczy pragnąć komunii łaski, która odpowiada zamysłowi Ojca,
753 I, 2, | rzeczywistości eschatologicznej, którą przygotowywał „od czasów
754 I, 4, | 18. Podejmując myśl, którą wyraził sam Papież Jan XXIII
755 I, 4, | doskonałą wspólnotę miłości, [która] chroni Kościół od wszelkiego
756 I, 5, | wyznaczany rytmem miłości, która zwraca się równocześnie
757 I, 5, | najdoskonalszego źródła komunii — która jest jednością Ojca, Syna
758 I, 5, | tej wspólnocie Kościoła, którą Chrystus stale tworzy w
759 I, 5, | Księgi jedności” — Księgi, którą winniśmy nieustannie przeglądać
760 I, 5, | od Jedności, trapistkę, którą ogłosiłem błogosławioną
761 I, 5, | Siostra Maria Gabriela, która zgodnie ze swym powołaniem
762 I, 7, | korzystne poznanie metody, która umożliwia dialog.~
763 I, 9, | rozmówcy i pokory wobec prawdy, którą się odkrywa i która może
764 I, 9, | prawdy, którą się odkrywa i która może się domagać zmiany
765 I, 9, | przyjęciu całej prawdy, w którą Duch Święty wprowadza uczniów
766 I, 9, | redintegratio wskazuje także zasadę, którą winni się kierować katolicy,
767 I, 9, | sposób utoruje się drogę, która dzięki bratniemu współzawodnictwu
768 I, 9, | Należy dziś znaleźć formułę, która ujmując całość rzeczywistości,
769 II, 1, | charakterem chrzcielnym — którą Duch podtrzymuje mimo rozłamów
770 II, 1, | się na braterską miłość, która ogarnia wszystkich uczniów
771 II, 2, | nie wchodzili na drogę, która mogłaby prowadzić do łamania
772 II, 3, | dziedzinie, a mianowicie tej, która dotyczy Słowa Bożego. Mam
773 II, 7, | w perspektywie jedności, która nie usuwa uprawnionej różnorodności.
774 II, 8, | redintegratio obejmuje ową jedność, która — mimo wszystko — była rzeczywistością
775 II, 8, | i wytrwałej współpracy, która niczym się nie zniechęca.
776 II, 8, | kwitła duchowość monastyczna, która przeniknęła potem na tereny
777 II, 8, | poczynając od ewangelizacji, która jest najwznioślejszą posługą,
778 II, 9, | Więcej: tworzą podstawę, która pozwala katolikom i prawosławnym
779 II, 10, | nam wyznać wspólnie wiarę, która nas łączy. Raz jeszcze trzeba
780 II, 11, | osiągnięcia tej jedności, którą Zbawca wskazuje wszystkim
781 II, 11, | sfery etyczno-moralnej, która staje się coraz pilniejsza
782 II, 13, | 75. Ta współpraca, która czerpie natchnienie z samej
783 III, 1, (129)| Geneva 1991, s. 235-258), która została potwierdzona przez
784 III, 1, | i apostolskim Kościele, która wyrazi się we wspólnym sprawowaniu
785 III, 1, | Kościoła, duchowa Matka, która wstawia się za uczniów Chrystusa
786 III, 1, | Zachowanie takiej wizji jedności, która uwzględnia wszystkie wymogi
787 III, 2, | jest poważna refleksja, którą winien podjąć Lud Boży jako
788 III, 3, | ufności w to, że prawda, którą jest Chrystus, ma moc doprowadzić
789 III, 3, | wewnętrznej przestrzeni duchowej, którą opisałem, wspólnoty będą
790 III, 3, | ku widzialnej koinonii, która jest jednocześnie uwielbieniem
791 III, 3, | powstała zatem swoista więź, która umożliwia przekazywanie
792 III, 4, | upragnionego celu drogi, którą idziemy. Jest to ekumeniczna
793 III, 5, | szczególną odpowiedzialność, która polega przede wszystkim
794 III, 5, | formę sprawowania prymatu, która nie odrzucając bynajmniej
795 III, 6, | zwierzchnictwem swojej jedynej Głowy, którą jest Jezus Chrystus — widzialną
796 III, 7, | Chrześcijańska Wspólnota, która wierzy w Chrystusa i z ewangeliczną
797 III, 7, | Jest to sprawa miłości, którą Bóg; w Jezusie Chrystusie
798 Adh, 0, | niczym Adwent — tej wędrówki, która prowadzi nas na próg Trzeciego
799 Adh, 0, | żarliwością i mocą w modlitwie, którą według czwartej Ewangelii
800 Adh, 0, | drodze ku nowemu tysiącleciu, którą podejmujemy wraz z innymi
801 Adh, 0, | Jest to ta sama odpowiedź, którą usłyszała Maryja z Nazaretu,
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
802 Wprow, 1, | Chrystusa, „światłość prawdziwą, która oświeca każdego człowieka” (
803 Wprow, 1, | znaleźć tylko w blasku prawdy, która jaśnieje w głębi ludzkiego
804 Wprow, 2, | Rozpowszechniona jest także opinia, która poddaje w wątpliwość istnienie
805 Wprow, 2, | przezwyciężenia sytuacji, którą bez wątpienia uznać trzeba
806 Wprow, 2, | przedmiotem niniejszej Encykliki, która na tle omawianych problemów
807 I, 1, | jedynej odpowiedzi, która zaspokaja pragnienie serca
808 I, 3, | religijnym i że dobroć, która pociąga człowieka a zarazem
809 I, 3, | pierwszej tablicy” przykazań, która wzywa do uznania Boga jako
810 I, 4, | objęcie na własność ziemi, która miała umożliwić ludowi życie
811 I, 4, | istoty duchowej i cielesnej, która pozostaje w relacji z Bogiem,
812 I, 4, | o dobrym Samarytaninie, która jest kluczem do pełnego
813 I, 4, | wezwaniem do czynnej miłości, która ochrania i troszczy się
814 I, 5, | wyczuwając tęsknotę za pełnią, która wykracza poza legalistyczną
815 I, 5, | jednak nią iść dzięki łasce, która pozwala nam posiąść pełną „
816 I, 5, | i niepodzielnej miłości, która spontanicznie dąży do doskonałości,
817 I, 6, | iść za Nim drogą miłości, która oddaje się bez reszty braciom
818 I, 7, | perspektywie historii zbawienia, która znajduje swe wypełnienie
819 I, 7, | zmierza: chodzi o możliwość, którą otwiera człowiekowi jedynie
820 I, 8, | jego normą jest „wiara, która działa poprzez miłość” (
821 I, 8, | żywej Tradycji, poprzez którą - jak stwierdza Sobór Watykański
822 II, 1, | zwanej „teologią moralną”, która przyjmuje i bada Boże Objawienie,
823 II, 1, | moralna jest refleksją, która dotyczy „moralności”, czyli
824 II, 1, | ludzkich czynów oraz osoby, która ich dokonuje, i w tym sensie
825 II, 1, | szczerą bojaźnią Pańską, która jest początkiem mądrości (
826 II, 2, | instancji osądu moralnego, która kategorycznie i nieomylnie
827 II, 2, | dokonywany przez osobę, która w określonej sytuacji ma
828 II, 2, | zależna od prawdy; zasady, którą tak jasno i dobitnie wyraził
829 II, 3, | takiej autonomii moralnej, która w praktyce oznaczałaby zupełną
830 II, 4, | sens „prawdziwej wolności”, która jest w człowieku „szczególnym
831 II, 4, | poważną odpowiedzialnością, która zobowiązuje jego wolność
832 II, 4, | ziemskich, tą mianowicie, która utrzymuje, że „rzeczy stworzone
833 II, 4, | inteligencji właściwych osobie, która jest źródłem i przyczyną
834 II, 5, | jako „rozum czy wolę Bożą, która pozwala zachować porządek
835 II, 5, | zasadą Boskiej mądrości, która wszystko porusza ku właściwemu
836 II, 6, | materialną i biologiczną, nad którą wolność winna jakoby zdobywać
837 II, 6, | prawa naturalnego. ~Wolność, która uważa się za absolutną,
838 II, 6, | godności ludzkiej osoby, którą należy afirmować dla niej
839 II, 6, | natury osoby ludzkiej” 89, którą jest sama osoba jako jedność
840 II, 6, | odniesienie do dobra osoby, którą zawsze należy afirmować
841 II, 6, | to znaczy jako „dusza, która się wyraża poprzez ciało,
842 II, 7, | łaski Bożej szerzą miłość, która jest „więzią doskonałości” (
843 II, 7, | natomiast granicę dolną, którą przekraczając człowiek łamie
844 II, 7, (100)| doktrynę chrześcijańską), która musi być wiernie zachowywana,
845 II, 8, | tworzą ogólną perspektywę, która w pewnym przybliżeniu wskazuje
846 II, 9, | ostateczną” instancją, która orzeka o zgodności konkretnego
847 II, 9, | moralnym dobru i złu, w którą sumienie ma się wsłuchiwać
848 II, 9, | względem normy obiektywnej, która uzasadnia i warunkuje słuszność
849 II, 10, | wzrostu moralnego osoby, która je czyni, gdyż jej nie doskonali
850 II, 10, | autentycznie nauczał Prawdy, którą jest Chrystus, a zarazem
851 II, 11, | rozumu i woli»”112. Ta wiara, która „działa przez miłość” (Ga
852 II, 11, | Pan, twój Bóg” (Wj 20, 2), która podkreślając pierwotny sens
853 II, 11, | Koncepcja opcji fundamentalnej, która nie uwzględnia bezpośrednio
854 II, 11, | rozumiana jako intencja, która nie ma ściśle określonej
855 II, 11, | pozostawiają żadnej możliwości — która byłaby do przyjęcia z moralnego
856 II, 11, | fundamentalnej, poprzez którą „z własnej woli cały powierza
857 II, 11, | na skutek niewierności, która prowadzi aż do utraty wiary,
858 II, 12, | zaangażowania wolności osoby, która dany czyn popełnia, niż
859 II, 12, | całkowitej zgody osoby, która go dokonuje. Z drugiej strony
860 II, 13, | kwalifikują moralnie osobę, która je podjęła i określają jej
861 II, 13, | prawo, przez Mądrość Bożą, która każe każdej istocie zmierzać
862 II, 13, | inspirację z koncepcji wolności, która nie bierze pod uwagę rzeczywistych
863 II, 13, | pozwalałoby orzec, że wola osoby, która czyny te spełnia, jest już
864 II, 14, | woluntarystycznej i arbitralnej, która może się wydawać nieludzka. ~
865 II, 14, | nie jest właściwą metodą, która pozwoliłaby orzec, czy wybór
866 II, 15, | uwzględniając intencji, która kierowała tym wyborem, lub
867 II, 15, | odrzucić jako błędną opinię, która uważa za niemożliwą ocenę
868 II, 15, | uwzględni się intencji, która kierowała ich wyborem lub
869 II, 15, | określonej normy moralnej, która obowiązywałaby bez wyjątków;
870 II, 15, | urzekający blask tej prawdy, którą jest sam Jezus Chrystus.
871 III, 1, | takiej wartości moralnej, którą należy uznawać za niezniszczalną
872 III, 1, | stworzonej, a więc wolność dana, którą trzeba przyjąć niczym kiełkującą
873 III, 1, | ukrzyżowanego to główna droga, którą Kościół musi podążać każdego
874 III, 2, | dychotomii — tej mianowicie, która oddziela wiarę od moralności. ~
875 III, 2, | chrześcijańskiej wiary, która nie jest jedynie zbiorem
876 III, 2, | Jego przykazaniach, prawdą, którą trzeba żyć. Słowo zresztą
877 III, 2, | praktyce. Wiara to decyzja, która angażuje całą egzystencję.
878 III, 2, | uczynki prawdziwej wolności, która objawia się i realizuje
879 III, 3, | Dn 13, 22-23). Zuzanna, która wolała „niewinna wpaść”
880 III, 3, | świadectwo o tej prawdzie, która jest już obecna w stworzeniu,
881 III, 4, | Kościół, posłuszny prawdzie, którą jest Chrystus i którego
882 III, 4, | Chrystusie, i służbą człowiekowi, która pomaga mu wzrastać w wolności
883 III, 4, | samym prawdziwej demokracji, która może się narodzić i wrastać
884 III, 4, | Jedynie bowiem moralność, która uznaje normy obowiązujące
885 III, 5, | uczciwość i jawność. ~Droga, którą trzeba przejść, jest z pewnością
886 III, 5, | związek prawdy z wolnością — która wyraża istotną więź między
887 III, 5, | nauki społecznej Kościoła, która „należy (...) do dziedziny (...)
888 III, 6, | przesiąknąć postawą faryzejską, która stara się usunąć z sumienia
889 III, 7, | nowość; do ewangelizacji, która musi być prowadzona „z nową
890 III, 7, | sposób życia — „drogę”, którą trzeba iść, aby być uczniem
891 III, 7, | Rz 12, 1; por. Flp 3, 3), która wypływa i bierze moc z tego
892 III, 7, | rozbudzenia i umocnienia „wiary, która działa przez miłość” (Ga
893 III, 7, | refleksja o życiu moralnym, którą ma rozwijać teologia, jak
894 III, 8, | niedoskonałe wobec jej wielkości, która ostatecznie jest niezgłębiona (
895 III, 8, | uwierzył. Teologia jako nauka, która odpowiadając na wezwanie
896 III, 8, | por. Mt 19, 8) — drogę, która często bardzo różni się
897 III, 8, | wielkiej wartości wiedzy, którą zgromadziły, nie mogą zostać
898 III, 8, | centralny temat tej Encykliki, którą dziś przypomina z mocą swego
899 III, 8, | Chrystusa ukrzyżowanego, Prawdy, która nam się udziela. ~Gdy więc
900 Zak, 1, | powszechności Bożej miłości, która rozszerza Jej serce i pozwala
901 Zak, 1, | i każdego z nas, Matką, która wyprasza nam Boże Miłosierdzie. ~
902 Zak, 1, | mocniejszym światłem niż Ta, która wybrana została przez samą
1-500 | 501-902 |