1-500 | 501-823
(...) Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
501 Wprow, 0, | w tajemnicy zbawienia, ale równocześnie o dzieje całego
502 Wprow, 0, | należy jeszcze do historii, ale przecież nieustannie ją
503 I, 1, | własnym „Miriam (= Maryja)”, ale właśnie tym nowym imieniem: „
504 I, 2, | pewnością momentem przełomowym, ale zarazem jest także punktem
505 I, 2, | Chrystusa w sposób dyskretny — ale bezpośredni i skuteczny —
506 I, 3, | sposób znamienny: „Owszem, ale przecież błogosławieni ci,
507 I, 3, | piersi, które ssałeś”) — ale również i nade wszystko
508 I, 3, | przez nieznaną kobietę, ale z nim się spotyka w osobie
509 I, 3, | wstawia się” za ludźmi. Ale nie tylko to: jako Matka
510 II, 1, | przygotowany nie tylko przez Krzyż, ale także przez moment zwiastowania
511 II, 1, | do Maryi jako Jego Matki, ale zarazem szukają w Jej wierze
512 II, 1, | czy środowiska miejscowe, ale niekiedy całe narody i kontynenty
513 II, 2, | odbyły się na Wschodzie” 77, ale również pod względem kultu
514 II, 2, | przechodzili złożone koleje losu, ale ich dzieje zawsze były przeniknięte
515 II, 3, | zawartego już w Magnificat, ale także musi bardzo pieczołowicie
516 III, 1, | które na różny sposób, ale zawsze podporządkowany,
517 III, 1, | Matką-Karmicielką” Syna Człowieczego, ale także w sposób wyjątkowy „
518 III, 1, | zjednoczenie z Synem aż do Krzyża”, ale była równocześnie tą „służebnicą
519 III, 2, | pierwowzorem — dla Kościoła, ale czymś o wiele wyższym. Równocześnie
520 III, 2, | wraz z Matką swego Mistrza, ale każdego ucznia Chrystusowego,
521 III, 2, (130)| niczego nie miał na własność, ale pod swoją opiekę, którą
522 III, 2, | swój początek w Chrystusie, ale także — można powiedzieć —
523 III, 2, | aby człowiek „nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,
524 III, 3, | tylko o samą naukę wiary, ale także o życie z wiary —
525 III, 3, | zbawienia w Chrystusie Panu — ale także, aby przygotował ze
526 Zak, 0, | mówią o ludzie upadającym, ale pragnącym powstać, i zwraca
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
527 Wprow, 0, | są wspaniałe osiągnięcia, ale który, jak się wydaje, zatracił
528 I, 2, | nie tylko stwarza dobro, ale daje uczestnictwo w samym
529 I, 2, | powiedzieć Chrystusowi: nie. Ale pytanie zasadnicze: czy
530 I, 2, | doświadczeniu każdego człowieka, ale wpisana jest również w dzieje
531 I, 4, | ich do niego formalnie, ale oświeca ich w sposób odpowiedni
532 I, 4, | tylko wiernych chrześcijan, ale także wszystkich ludzi dobrej
533 I, 5, | się, owszem, o człowieka, ale o człowieka pomniejszonego,
534 I, 5, | formalnego nakazu Pańskiego, ale i z głębokich wymogów życia
535 I, 5, | tylko zbawieni nie będą, ale surowiej jeszcze będą sądzeni”20. ~
536 II, 1, | to, co mówi albo czyni, ale przez to, kim jest. ~Posługa
537 II, 1, | przyjście końca świata, ale staje się ona bliska i zaczyna
538 II, 4, | Królestwie mówi się wiele, ale nie zawsze zgodnie z sensus
539 II, 4, | polityczne, a również kulturalne, ale z horyzontem zamkniętym
540 II, 4, | nie myśli o samym sobie, ale zajmuje się całkowicie dawaniem
541 II, 4, | różnorodności kultur i wierzeń, ale przemilczają tajemnice odkupienia.
542 II, 4, | tylko głosił Królestwo, ale w Nim samo Królestwo uobecniło
543 II, 4, | można dowolnie opracowywać, ale jest przede wszystkim osobą,
544 II, 4, | jest celem samym w sobie, ale gorliwie zabiega, by być
545 II, 5, | celów działalności misyjnej, ale raczej je umacniają i poszerzają.
546 III, 0, | pośrednictwem Apostołów, ale równocześnie działa także
547 III, 1, | zadaniu tym nie zostaną sami, ale otrzymają zdolność i środki,
548 III, 1, | na zdolnościach ludzkich, ale na mocy Zmartwychwstałego. ~ ~
549 III, 2, | w sensie geograficznym, ale przekraczając bariery etniczne
550 III, 4, | z przygodnych sytuacji, ale z samej struktury jego bytu39. ~
551 III, 4, | dotyczą tylko jednostek, ale społeczeństwa i historii,
552 III, 4, | szacunkiem i wdzięcznością, ale jej rozpoznawanie należy
553 IV, 0, | mająca to samo źródło i cel, ale w jej obrębie istnieją różne
554 IV, 1, | większości niechrześcijańskiej, ale też, mnożenie się mesjanizmów
555 IV, 1, | na marginesie Kościoła, ale umieszczonej w samym sercu
556 IV, 2, | należących do samej jej istoty, ale z różnych okoliczności,
557 IV, 2, | chrześcijaństwie dawnej daty, ale czasem również w Kościołach
558 IV, 3, | nie tylko ewangelizacja, ale również nawrócenie, a nawet
559 IV, 3, | głównymi podmiotami misji, ale Jezus Chrystus i Jego Duch.
560 IV, 4, | Kościołom, zwłaszcza w Azji, ale także w Afryce i czasem
561 IV, 4, | tylko nowa ewangelizacja, ale w pewnych wypadkach pierwsza
562 IV, 4, | marginalnych i odizolowanych, ale prawdą jest również, że
563 IV, 4, | i Magisterium Kościoła, ale trzeba włączyć samo orędzie
564 IV, 4, | przepojonych religijnością, ale również w społeczeństwach
565 IV, 4, | pozbawione wieloznaczności, ale zawiera też jakieś wezwanie ~
566 IV, 5, | nie uszczupla wolności, ale działa na jej korzyść. Kościół
567 IV, 6, | się dziś w starej Europie, ale na kontynentach, które misjonarze
568 V, 0, | stanowiącą jedną całość, ale zarazem złożoną, i są spełniane
569 V, 1, | rzeczywistości transcendentnych. Ale wszyscy w Kościele, starając
570 V, 2, | złączony jest niewidzialnymi, ale głębokimi więzami z działalnością
571 V, 2, | nie głosi prawdy ludzkiej, ale „Słowo Boże”, które ma swoją
572 V, 3, | Boży” i w nieświadomym, ale gorącym życzeniu tej kobiety: „
573 V, 3, | jest praktyka Kościoła, ale z woli Chrystusa, który
574 V, 3, | ukazującym je i potwierdzającym, ale jest sakramentem, który
575 V, 3, | Chrystusem i Jego orędziem, ale nie chcą, by ta więź była
576 V, 3, | potem nauczanie religii, ale również dlatego, że — zwłaszcza
577 V, 4, | nie był on w odosobnieniu, ale pozostawał w komunii z Kościołem
578 V, 6, | całej jego drodze dziejowej, ale dziś jest szczególnie żywa
579 V, 6, | własnej tożsamości kulturowej, ale o zrozumienie, docenianie,
580 V, 6, | kierować i pobudzać go, ale nie przyspieszać, by nie
581 V, 7, | przeciwstawia się misji ad gentes, ale przeciwnie, jest z nią w
582 V, 7, | poszczególnych jednostek, ale także dla narodów poprzez
583 V, 7, | taktyki czy wyrachowania, ale jest działaniem mającym
584 V, 7, | czy zamykania się w sobie, ale z poczuciem prawdy, pokory,
585 V, 8, | niedorozwoju jako takiego”, ale „daje swój pierwszy wkład
586 V, 8, | materialnego wkładu w rozwój, ale polega zasadniczo na tym,
587 V, 8, | narodom nie jak „więcej mieć”, ale jak „bardziej być”, rozbudzając
588 V, 8, | też struktury techniczne, ale formowanie sumień, dojrzewanie
589 V, 8, | tego Boga, którego szukają, ale nie znają, wielkość człowieka
590 V, 8, | materialną i niedorozwój, ale również Północy narażonej
591 V, 9, | Boga, by być Jego dziećmi, ale obraz ten jest w nich zatarty,
592 VI, 0, | przypadkowym czy zewnętrznym, ale sięga samego serca Kościoła.
593 VI, 1, | tylko dla jakiejś diecezji, ale i dla zbawienia całego świata” 122.
594 VI, 1, | tylko do już nawróconych, ale by przeznaczono odpowiednią
595 VI, 1, | potrzebujemy jeszcze misjonarzy, ale winniśmy dawać z naszego
596 VI, 1, | pomoc w reewangelizacji, ale przede wszystkim na działalność
597 VI, 2, | zgodnie z ich tradycją, ale również dla misyjnego ożywienia
598 VI, 3, | wspólnotę chrześcijańską, ale również, i to przede wszystkim,
599 VI, 3, | tylko dojrzałości powołania, ale również nieprzeciętnej zdolności
600 VI, 5, | apostolskiej skuteczności, ale stanowi obowiązek i prawo
601 VI, 7, | cały Kościół jest misyjny, ale równocześnie rodzą się coraz
602 VII, 0, | niektórych szczególnych działań, ale jest oznaką dojrzałości
603 VII, 2, | form działalności misyjnej, ale jednocześnie trzeba dać
604 VII, 3, | seminarzystów, mieszkania, ale także o utrzymanie dzieł
605 VII, 3, | wymagają nie tylko pomocy, ale współuczestniczenia w przepowiadaniu
606 VII, 3, | materialne — nie jest nasze, ale zostało nam dane do użytku.
607 VII, 3, | uwrażliwienie na tematykę misyjną, ale również zbieranie środków
608 VII, 4, | tyko pomoc ekonomiczną, ale również bezpośrednie uczestnictwo.
609 VII, 5, | pojmować jako marginalnej, ale trzeba stawiać ją w centrum
610 VII, 5, | się także w te dziedziny, ale jego podstawowe zadanie
611 VII, 7 | Umieć nie tylko dawać, ale i przyjmować ~
612 VII, 7, | znaczy nie tylko dawać, ale także umieć otrzymywać Wszystkie
613 Zak, 0, | Pana, który przychodzi, ale na tej drodze (...) kroczy
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
614 I, | Velehradzie na Morawach, ale także Cyryla, którego śmierć
615 II, | towarzyszyło znaczne powodzenie, ale również zrozumiałe trudności
616 III, | zaszczytnych stanowisk, ale i życia kontemplacyjnego.
617 V, | i płytko ujednoliconym, ale rodzi się i rozwija poniekąd
618 V, | diabelskiej pokusie i zginął, ale po wszystkie lata i czasy
619 VI, | dziedzicami nie tylko wiary, ale i kultury starożytnej Grecji,
620 VI, | tylko językiem kościelnym, ale także urzędowym i literackim,
621 VII, | zastali u ludów słowiańskich, ale wraz z religią wybitnie
622 VII, | wiary chrześcijańskiej, ale także jako organizmu państwowego
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
623 II, | uważane za samotne wyspy, ale że w coraz większej mierze
624 III, | osiągnąć pewne rezultaty. Ale w ogólnych zarysach, biorąc
625 III, (31) | tzw. słabo zaawansowanych, ale także i nade wszystko odnośnie
626 III, | nie tylko dla jednostki, ale także dla dobra wspólnego
627 III, | sposób nie tyle równość, ale „równanie w dół”. Zamiast
628 III, | niedorozwojem ekonomicznym, ale także kulturowym, politycznym
629 III, | którzy nimi manewrują, ale w końcu doprowadzają do
630 III, | charakteru czysto politycznego, ale również, jak zwykło się
631 III, | różnymi stopniami rozwoju, ale raczej między dwiema koncepcjami
632 III, | postawić pytania, jak i na ale oba systemy są zdolne do
633 III, | nieprzewidzianymi skutkami, ale wobec prawdziwej ucieczki
634 III, | religijnej tychże ludów, ale również wbrew naturze prawdziwego
635 III, | występuje nie tylko u jednostek, ale również u narodów i ludów,
636 IV, | polega na „mieć” jako takim, ale na takim „posiadaniu”, które
637 IV, | por. tamże, 1, 25-26). Ale równocześnie człowiek ma
638 IV, | stworzonych i wytworów przemysłu, ale nade wszystko na podporządkowaniu
639 IV, | pojęciem „laickim”, „świeckim”, ale jawi się — również ze swymi
640 IV, | podobieństwo, które o nim stanowią. Ale wszystko to wprowadza w
641 IV, | chciał odstąpić od trudnego, ale wzniosłego zadania polepszania
642 IV, | tylko z tego, co „zbywa”, ale z tego, co jest konieczne
643 IV, | przez obecne pokolenie, ale przede wszystkim przez przyszłe
644 IV, | nie tylko biologicznym, ale także moralnym, których
645 V, | nastąpił — czy też nastąpił, ale był nieznaczny, nieprawidłowy,
646 V, | niszczącej tkankę społeczną, ale dopominając się o swoje
647 V, | popierać własnych interesów, ale szanować interesy drugich. ~
648 V, | być użyteczny, odrzucić, ale jako „podobnego nam”, jako „
649 V, | równością wobec wszystkich, ale staje się żywym obrazem
650 VI, | naśladowaniem życia Chrystusa, ale stosuje się również do naszej
651 VI, | krajach słabiej rozwiniętych, ale, co jest równie gorszące,
652 VI, | jest słuszne i konieczne, ale tej zasady nie niweczy.
653 VI, | zepchniętych na margines. Ale także same narody znajdujące
654 VI, | przeciwstawiania się komukolwiek, ale przez odkrywanie i maksymalne
655 VII, | działania. Pozytywne wartości, ale także odchylenia i niebezpieczeństwo
656 VII, | sama w sobie zamknięta, ale jest otwarta na królestwo
657 VII, | odnajdziemy je potem na nowo, ale oczyszczone ze wszystkiego
658 VII, | zostają w sposób tajemniczy, ale rzeczywisty i substancjalny
659 VII, | złagodzenie ich i odmianę. Ale przedstawiamy jej również
660 VII, | prośbami w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
661 Wprow, 0, | szli naprzód drogą trudną, ale przynoszącą tak wiele radości —
662 Wprow, 0, | sprzeciwów i prześladowań. Ale nadzieja, która go podtrzymuje,
663 I, 1, | rzeczywistością zamkniętą w sobie, ale ciągle otwartą na rozwój
664 I, 1, | naród, a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci
665 I, 1, | obowiązek dążenia do jedności, ale także odpowiedzialność wobec
666 I, 2, | jest czymś mało istotnym, ale stanowi centralny element
667 I, 4, | sposobu wyrażania wiary, ale samego życia wiary. Można
668 I, 5, | modlitwa o jedność chrześcijan, ale w innych intencjach, na
669 I, 5, | Zesłania Ducha Świętego. Ale i poza nim wiele jest w
670 I, 6, | jest tylko wymianą myśli, ale zawsze w jakiś sposób „wymianą
671 I, 7, | prerogatywą Stolicy Apostolskiej, ale także zadaniem poszczególnych
672 I, 7, | nie tylko został podjęty, ale stał się wyraźną potrzebą,
673 I, 8, | tylko grzechy osobiste, ale także grzechy społeczne,
674 I, 10, | bogata w braterską komunię, ale jest objawieniem samego
675 II, 1, | wrogów czy ludzi obcych, ale kierując się autentycznym
676 II, 1, | ekumenicznej uprzejmości, ale fundamentalne stwierdzenie
677 II, 3, | z Kościołem katolickim, ale gorąco pragną je przyjąć,
678 II, 4, | wyłącznie wokół doktryny, ale angażuje całego człowieka:
679 II, 5, | doraźnymi okolicznościami, ale jest wymogiem, który wypływa
680 II, 6, | bynajmniej jedności Kościoła, ale przeciwnie — przysparza
681 II, 6, | powolny i wymagał wysiłku, ale zarazem stał się źródłem
682 II, 7, | kontynencie europejskim, ale zarazem dodać jeszcze jeden
683 II, 7, | słowiańskie europejskiego Wschodu, ale także i ludy żyjące za Uralem
684 II, 9, | żyjącymi na jednym terytorium, ale również ich wspólne dążenie
685 II, 9, | duchowości czy życia moralnego, ale również samej struktury
686 II, 10, | i braterskiego dialogu. Ale nie tylko tym: jest także
687 II, 11, | znacznie nie tylko od nas, ale i między sobą”, i to zarówno „
688 II, 11, | moralnych i kulturowych, ale docenia także żywe poczucie
689 II, 11, | wąskiego grona specjalistów, ale ogarnia wszystkich ochrzczonych.
690 II, 13, | teren nie tylko dla dialogu, ale także dla czynnej współpracy: „
691 II, 13, | działania na niwie społecznej, ale także w sferze religijnej.~
692 II, 13, | pokój — w sposób odrębny, ale równolegle z nami — również
693 III, 1, | doktryny.~Od tej podstawowej, ale cząstkowej jedności należy
694 III, 2, | deklaracjami Komisji dwustronnych, ale muszą się stać dziedzictwem
695 III, 3, | komunia — niedoskonała, ale realna — utrzymuje się i
696 III, 3, | które zostały ukształtowane, ale najpierw i przede wszystkim,
697 III, 5, | Wspólnotami kościelnymi, ale również na szerszym forum
698 III, 5, | Piotrowi, by umacniał braci, ale zarazem każe mu uznać swoją
699 III, 5, | Mt 20, 25; Mk 10, 42) — ale na prowadzeniu go ku spokojnym
700 III, 5, | nie za jednym albo drugim, ale za jedynym; niech wszyscy
701 III, 7, | żadną miarą nie budują, ale jako ludzie mocni w wierze,
702 III, 7, | Ewangelię wszystkim narodom, ale jest też prawdą, że musi
703 Adh, 0, | kto trwa w niezgodzie, ale raczej każe mu odejść od
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
704 Wprow, 1, | pytania religijne ludzkości, ale raczej jest dla niej bodźcem,
705 Wprow, 1, | nie tylko do wierzących, ale do wszystkich ludzi dobrej
706 Wprow, 2, | 4. Zawsze, ale zwłaszcza w ciągu ostatnich
707 Wprow, 2, | krytyka częściowa i doraźna, ale próba globalnego i systematycznego
708 I, 1, | zasad należy przestrzegać, ale jak osiągnąć pełny sens
709 I, 2, | tylko uwielbieniem Boga, ale także głębokim zdumieniem
710 I, 4, | dobro, bo sam jest Dobrem. Ale Bóg już dał odpowiedź na
711 I, 4, | doskonałość dopiero po śmierci, ale dla wierzącego jest już
712 I, 4, | zachowywać, aby „osiągnąć życie”, ale raczej uświadomić młodzieńcowi
713 I, 4, | podnosić wzrok ku wolności, ale jest to dopiero początek
714 I, 4, | Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić” (Mt 5, 17). Chrystus
715 I, 4, | oznacza tu usunięcia Prawa, ale jego pełnię: realizuje się
716 I, 4, | po to, by znieść Prawo, ale by je wypełnić. Podobnie
717 I, 4, | istnieje Stary Testament, ale każda prawda zawarta jest
718 I, 4, | nie należy przekraczać, ale raczej jako otwartą drogę
719 I, 5, | zawartych w Prawie Bożym. Ale nawet jeśli bogaty młodzieniec
720 I, 5, | ogłoszeniem błogosławieństw, ale zawiera także wzmiankę o
721 I, 5, | nie są ze sobą sprzeczne, ale przeciwnie - wzajemnie się
722 I, 5, | wymaganego przez prawo, ale by żyć jego „pełnią”. Dopóki
723 I, 6, | poczynając od Dwunastu; ale jest też oczywiste, że miano
724 I, 6, | nie tylko chrześcijanami, ale samym Chrystusem (…). Cieszcie
725 I, 7, | Mt 19, 22). Nie tylko on, ale nawet sami uczniowie przelękli
726 I, 7, | się zbawić?” (Mt 19, 25). Ale Nauczyciel przypomina im
727 I, 7, | niebieskiego” (Mt 19, 12), ale ogłaszając zarazem zasadę
728 I, 7, | sprawiedliwość”, której Prawo wymaga, ale której nie może nikomu udzielić,
729 I, 7, | tego, co należy czynić, ale udziela także mocy, by „
730 I, 7, | dłoniach kamienne tablice, ale szli niosąc Ducha Świętego
731 I, 8, | tylko wiarą i liturgią, ale także świadectwem moralnego
732 I, 8, | zniekształcają prawdy wiary, ale i przez tych, którzy nie
733 II, 1, | otwarta na wszystkich ludzi; ale jest także „teologią”, jako
734 II, 1, | do wszystkich wiernych, ale w szczególny sposób do teologów: „
735 II, 1, | nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań —
736 II, 2, | tylko w sposób wolny” 56. Ale o jakiej wolności tu mowa?
737 II, 2, | żarliwie o nią zabiegają”, ale często „sprzyjają jej w
738 II, 3, | spożywać według upodobania; ale z drzewa poznania dobra
739 II, 3, | nie należy do człowieka, ale wyłącznie do Boga. Człowiek
740 II, 4, | Jednakże nie tylko świat, ale i sam człowiek został powierzony
741 II, 4, | śmierć prawdziwej wolności: „ale z drzewa poznania dobra
742 II, 4, | oznacza bynajmniej odrzucenia, ale właśnie przyjęcie prawa
743 II, 4, | początku tego „poznania”, ale jedynie ma w nim udział
744 II, 5, | natury istot nierozumnych, ale dlatego, że rozum, który
745 II, 5, | prawa natury fizycznej, ale „od wewnątrz”, za pośrednictwem
746 II, 5, | nie tylko światem natury, ale i światem osób ludzkich.
747 II, 5, | tego, co należy czynić, ale również nakłania do słusznego
748 II, 5, | wykluczają się nawzajem, ale przeciwnie — wspomagają
749 II, 6, | wybitnej roli wolności, ale często pojmują ją w opozycji
750 II, 6, | rozumna nie tylko może, ale wręcz powinien swobodnie
751 II, 6, | materialnie niezbędne, ale zewnętrzne wobec osoby,
752 II, 6, | samoprojektującej się wolności, ale posiada określoną strukturę
753 II, 7, | który odciska się w wosku, ale nie znika z pierścienia” 92. ~
754 II, 7, | ramach określonej kultury, ale prawdą jest też, że nie
755 II, 7, | żadnej ze swych kultur, ale umacnia swoją osobową godność,
756 II, 7, | powszechnemu doświadczeniu, ale czyniłoby niezrozumiałym
757 II, 7, (98) | tylko charakter formalny, ale także określona treść norm
758 II, 8, | już nie mianem „sądów”, ale „decyzji”: tylko poprzez „
759 II, 9, | głosi nakazów własnych, ale nakazy pochodzące od Boga,
760 II, 9, | składanym samemu człowiekowi, ale zarazem — a nawet przede
761 II, 9, | nieprzeniknionej samotności, ale otwiera go na wołanie, na
762 II, 9, | sumienie jest „świadkiem”, ale ukazuje także, w jaki sposób
763 II, 9, | powinności nie zostaje zniesiony, ale raczej potwierdzony przez
764 II, 9, | sumienia nie ustanawia prawa, ale poświadcza autorytet prawa
765 II, 9, | dokonanego przezeń wyboru. Ale wyrok sumienia pozostaje
766 II, 9, | autonomii jego decyzji, ale przeciwnie — intensywne
767 II, 10, | niepokonalnej niewiedzy, ale nie traci przez to swojej
768 II, 10, | który się go dopuścił, ale także w tym przypadku nie
769 II, 10, | których nie dostrzegamy, ale które mimo to nie przestają
770 II, 10, | prawa Bożego jest konieczna, ale nie wystarczająca: niezbędna
771 II, 10, | nigdy wolnością „od” prawdy, ale zawsze i wyłącznie „w” prawdzie,
772 II, 10, | prawdy o dobru człowieka, ale by — zwłaszcza w sprawach
773 II, 11, | świadomy i przemyślany wybór, ale w sposób „transcendentalny”
774 II, 11, | płaszczyźnie transcendentalnej), ale dobra konkretne (zwane także „
775 II, 11, | do wolności” (Ga 5, 13). Ale Apostoł natychmiast dodaje
776 II, 11, | lub pilniejsze powinności. Ale przykazania moralne negatywne,
777 II, 11, | prowadzi aż do utraty wiary, ale także przez jakikolwiek
778 II, 12, | śmiertelnych i powszednich, ale pragnął przypomnieć, że
779 II, 12, | materię” grzechu śmiertelnego, ale przypomina też, że jego
780 II, 13, | zewnętrznych wobec człowieka, ale jako następstwo świadomych
781 II, 13, | pozostają na zawsze takie same, ale przechodzą wciąż z jednego
782 II, 13, (123)| tylko wiernych chrześcijan, ale także wszystkich ludzi dobrej
783 II, 13, | otrzymać życie wieczne?”. Ale to przyporządkowanie czynów
784 II, 13, | wartości, do których zmierza, ale byłby nim dwojako: z jednej
785 II, 14, | osłabia znaczenia przykazań, ale raczej je potwierdza, ukazuje
786 II, 14, | zmodyfikować powagę złego czynu, ale nie mogą zmienić jego rodzaju
787 II, 14, | działa w dobrej intencji, ale bez duchowego pożytku, ponieważ
788 II, 14, | wystarcza dobra intencja, ale musi za nią iść prawidłowy
789 II, 14, | prawdziwemu dobru osoby, ale uznaje, że dążenie do dobra
790 II, 15, | okoliczności mogą łagodzić ich zło, ale nie mogą go usunąć: są to
791 II, 15, | ogranicza dobrej intencji, ale stanowi wręcz jej fundamentalny
792 III, 1, | i odrzucaniu ich błędów, ale ma też cel pozytywny: należy
793 III, 1, | Jest to wolność prawdziwa, ale ograniczona: nie ma absolutnego
794 III, 1, | punktu wyjścia w sobie samej, ale w warunkach egzystencji,
795 III, 1, | słabości ludzkiej wolności, ale i o jej dramacie. Człowiek
796 III, 1, | służba nie nakłada przymusu, ale nakazuje miłość (...). Miłość
797 III, 2, | postępujecie: nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy. Wyzyskujcie
798 III, 2, | nie tylko wobec Boga, ale także przed ludźmi: staje
799 III, 2, | i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło
800 III, 3, | wiary i zaufania do Boga, ale także posłuszeństwa wobec
801 III, 3, | w społeczności cywilnej, ale także wewnątrz samych wspólnot
802 III, 4, | nieprzejednany wobec grzechu, ale cierpliwy i miłosierny dla
803 III, 4, | celu umniejszać człowieka, ale służyć jego prawdziwej wolności:
804 III, 4, | nie tylko ku jednostkom, ale także ku wspólnocie i ku
805 III, 5, | kategoriach ogólnych postaw, ale także w odniesieniu do określonych
806 III, 5, | jej wzrastaniu ku dobru, ale także społeczeństwu i jego
807 III, 6, | nie czynię tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę (...).
808 III, 6, | bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie
809 III, 6, | ulega jeszcze łatwiej. ~Ale pokusy można odeprzeć, grzechów
810 III, 6, | Chrystusowego aktu odkupienia, ale o woli człowieka, chcącej
811 III, 6, | do zdolności człowieka, ale do zdolności człowieka obdarowanego
812 III, 6, | modlitwie nie wspomina o nich, ale wyraża własną niegodność
813 III, 7, | pozbawia ją znaczenia w życiu, ale nieuchronnie prowadzi też
814 III, 7, | pragmatyczne czy elementy obyczaju, ale jako postawy teoretycznie
815 III, 7, | przez dar słowa głoszonego, ale także przez dar słowa przeżywanego,
816 III, 7, | przekazywania jej innym, ale także uwielbieniem Boga
817 III, 8, | tylko dziedzina prawd wiary, ale także nierozerwalnie z nią
818 III, 8, | życia i misji Kościoła, ale także dla społeczeństwa
819 III, 8, | negując wartości tych metod, ale nie zacieśniając też do
820 III, 8, | tylko dla pojedynczych osób, ale dla całej społeczności —
821 III, 8, | Duchem Świętym to łagodne, ale wymagające słowo staje się
822 Zak, 1, | przyszedł, aby potępić, ale by przebaczyć, by okazać
823 Zak, 1, | zwracając się do dziewic, ale mając na myśli rzeczywistość
1-500 | 501-823 |