Dominum et vivificantem
   Rozdzial, Numer
 1   2,       |       zasada posłuszeństwa względem normy obiektywnej, która uzasadnia


Ecclesia de Eucharistia
   Rozdzial, Paragraf
 2  IV,   44  |     niepewności, 92 z poszanowaniem normy moralnej ogłoszonej przez
 3   V,   50  |             zwrócić baczną uwagę na normy, które regulują architektoniczny
 4   V,   52  |  sprawowania Ofiary eucharystycznej normy liturgiczne były zachowywane


Evangelium vitae
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 5 III,  2,   |           można rozporządzać. Wobec normy moralnej, która zabrania
 6 III,  5,   |          znaczy, że ustanawiając te normy, które w każdym przypadku
 7 III,  5,   |             większości, podczas gdy normy moralne uważane za obiektywne


Ut unum sint
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 8  II,  6,   |          ich rozwoju historycznego, normy (disciplina) stosowane przez


Veritatis splendor
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 9   I,  4,   |           sformułowane jako zakazy. Normy negatywne szczególnie dobitnie
10  II,  1,   |       wszelkiej prawdy zbawiennej i normy moralnej43. Strzeże on wiernie
11  II,  3,   | uporządkowaniu życia w tym świecie. Normy te miałyby stanowić obszar
12  II,  3,   |     konkretną treścią, ustanawiając normy moralne rzeczywiście „obiektywne”,
13  II,  5,   |    najwyższy prawodawca, ustanawiał normy własnego postępowania”. „
14  II,  6,   |     podstawie usiłowano sformułować normy powszechnie obowiązujące.
15  II,  6,   |      kulturowych uwarunkowań każdej normy moralnej. Twierdzą oni,
16  II,  7,   |     szanować rodziców. Tego rodzaju normy pozytywne, które nakazują
17  II,  7,   |            i związane z nimi cnoty. Normy negatywne prawa naturalnego
18  II,  7,   |        ciągu stuleci: wyrażające ją normy w swej istocie pozostają
19  II,  8,   |           ludzkiego życia. Jednakże normy te — twierdzą owi teologowie —
20  II,  8,   |            autorów ku poglądowi, że normy te stanowią nie tyle obiektywne
21  II,  9,   |             obiektywne i powszechne normy dotyczące dobra moralnego,
22  II,  9,   |       zasada posłuszeństwa względem normy obiektywnej, która uzasadnia
23  II, 13,   |            przejęte z przeszłości — normy kulturowe i teologiczne,
24  II, 13,   |             i dopuszczające wyjątki normy operatywne. ~W tej perspektywie
25  II, 14,   |            i zachowywać szczegółowe normy moralne, ogłoszone i nauczane
26  II, 15,   |  jakiejkolwiek treściowo określonej normy moralnej, która obowiązywałaby
27 III,  3,   |           wymogów chronionych przez normy moralne, które zakazują
28 III,  3,   |         Powszechność i niezmienność normy moralnej ujawnia, a zarazem
29 III,  4    |             Powszechne i niezmienne normy moralne w służbie osoby
30 III,  4,   |         jest bynajmniej autorem tej normy ani jej sędzią. Kościół,
31 III,  4,   |         społeczeństwu jako takiemu. Normy, o których mowa, stanowią
32 III,  4,   |                    97. W ten sposób normy moralne, a przede wszystkim
33 III,  4,   |         moralne, a przede wszystkim normy negatywne, które zakazują
34 III,  4,   |             moralność, która uznaje normy obowiązujące zawsze i wszystkich,
35 III,  6,   |      człowiek powinien przestrzegać normy moralnej, aby okazać posłuszeństwo
36 III,  6,   |           dziś próby przystosowania normy moralnej do własnych możliwości
37 III,  6,   |           odrzucenia samego pojęcia normy. Natomiast uznanie „dysproporcji”
38 III,  8,   |            stanowią ani reguły, ani normy naszego nauczania. Jego