1-500 | 501-788
(...) Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
501 II, 2, | wyraz w ofierze Jego życia za ludzi (por. J 15, 13), ukazującej
502 II, 4, | że uważają oni Kościół za zwykły znak, zresztą nie
503 II, 4, | oddać dusze swoją na okup za wielu» (Mk 10, 45)” 22.
504 III, 0, | 16, 6 nn.). Duch działa za pośrednictwem Apostołów,
505 III, 2, | gromadzi odpowiedzialnych za różne Kościoły wokół Apostołów,
506 III, 2, | podejmuje się decyzję uznaną za pochodzącą od Ducha: dla
507 III, 2, | 17, 22-31) są uznawane za wzorce dla ewangelizacji
508 III, 3, | była w istocie uważana za normalny owoc życia chrześcijańskiego,
509 III, 4, | które stało się ciałem za sprawą Ducha, aby On, „Człowiek
510 IV, 1, | misjonarze”, uważanych za przebrzmiałe i obciążone
511 IV, 2, | wprost nie uważają się już za członków Kościoła, prowadząc
512 IV, 3, | którzy nie idą w swym życiu za wzorem Chrystusa. Jedną
513 IV, 3, | wszystkich są te motywy, za pomocą których ktoś usiłuje
514 IV, 4, | ateńskiego i dziś można go uznać za symbol nowych miejsc, w
515 V, 2, | później, zobaczą stojącą za nim wspólnoty, która go
516 V, 2, | Tes 2). „Proście (...) i za mnie, aby dane mi było słowo,
517 V, 2, | 20). ~Głosząc Chrystusa, za sprawą Ducha Świętego, niechrześcijanom,
518 V, 3, | Chrystusa od chrztu, uważając go za niekonieczny. Prawdą jest,
519 V, 4, | nie można więc uznać jej za naprawdę spełnioną, dopóki
520 V, 4, | rozpocząć. ~Odpowiedzialność za to zadanie spoczywa na Kościele
521 V, 5, | niejednokrotnie uważanym za pierwszorzędne zadanie duszpasterskie,
522 V, 6, | którzy są odpowiedzialni za rozeznanie i popieranie
523 V, 7, | manipulować, ani uważać ich za równoważne, tak jakby były
524 V, 8, | przeszłości, są uznawani także za krzewicieli rozwoju przez
525 V, 9, | zakonnicom i ludziom świeckim za ich poświęcenie i kieruję
526 VI | VI. Osoby odpowiedzialne za misje i pracujące w duszpasterstwie
527 VI, 1 | odpowiedzialne w pierwszym rzędzie za działalność misyjną ~
528 VI, 1, | Świadomy tej odpowiedzialności za nową ewangelizację i za
529 VI, 1, | za nową ewangelizację i za misję powszechną, czuję
530 VI, 1, | bezpośrednio odpowiedzialni za ewangelizację świata, zarówno
531 VI, 4, | współczesne Zgromadzenia ~a. Idąc za Soborem, zachęcam Instytuty
532 VI, 7, | Kongregacja ta, mając za sobą długie i chwalebne
533 VII, 0, | świętego są współodpowiedzialni za działalność misyjną. Udział
534 VII, 0, | własnej odpowiedzialności za rozszerzenie Ewangelii,
535 VII, 0, | którzy są blisko: modli się za misje i o powołania misyjne,
536 VII, 1, | zachęcali do ofiarowania go Bogu za misjonarzy. Przez taką ofiarę
537 VII, 2, | powszechnej chrześcijan za wkład w dzieło misyjne i
538 VII, 2, | ich syn czy córka pójdą za głosem powołania. ~Młodych
539 VII, 2, | nad jeziorem: „Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami
540 VII, 2, | odwagi, by odpowiedzieć za Izajaszem: Panie, oto ja,
541 VII, 4, | także ludzie odpowiedzialni za politykę, ekonomię, kulturę,
542 VII, 6, | poczucia odpowiedzialności za powszechną misję Kościoła.
543 VIII, 1 | słów i nieskorzy do pójścia za Nim drogą cierpienia i upokorzenia.
544 VIII, 2, | zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego
545 VIII, 2, | wszystkiego, co dotychczas uważał za swoje, i stał się wszystkim
546 VIII, 3, | swe owce, szuka ich i daje za nie swoje życia (por. J
547 VIII, 3, | umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie” (Ef
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
548 I, | stwierdzić, że pamięć ich za naszych czasów staje się
549 II, | 4. Idąc za przykładem Encykliki Grande
550 III, | 16, 9). ~Boża Opatrzność, za pośrednictwem Cesarza bizantyjskiego
551 III, | radością” 14, „z radością stanę za wiarę chrześcijańską” 15. ~
552 III, | Właśnie z tego powodu uważali za rzecz naturalną zajmowanie
553 III, | słowiańskie, i uznawania za swoje nieuniknionych trudności
554 III, | jaką przyszło im zapłacić za głoszenie Ewangelii, za
555 III, | za głoszenie Ewangelii, za misjonarski trud, za odważne
556 III, | Ewangelii, za misjonarski trud, za odważne szukanie nowych
557 III, | odmiennego myślenia uznali za niezbędny warunek powodzenia
558 V, | Powiedzcie mi, czy Boga uważacie za tak słabego, że tego dać
559 V, | że tego dać nie może, czy za tak zawistnego, że nie chce?” 23. ~
560 V, | wyniósł do znakomitej godności za lat naszych i dla naszego
561 VII, | połowę XIX wieku, można uznać za pierwszą skuteczną ewangelizację
562 VII, | Dąbrówką, dokonał się głównie za pośrednictwem Kościoła czeskiego
563 VII, | tam zakorzenione. ~Głównie za pośrednictwem uczniów wygnanych
564 VII, | potem na wschód od Moskwy. ~Za parę lat, dokładnie w 1988
565 VII, | rodzinę ludów słowiańskich za ojców zarówno ich chrześcijaństwa,
566 VII, | chrześcijanach wielką „tęsknotę za zjednoczeniem i jednością” 32
567 VIII, | pasterzowi uroczysty hołd za przyniesione orędzie zbawienia,
568 VIII, | się jeszcze bardziej, gdy za wyraźną zgodą Papieża otrzymał
569 VIII, | zbawienia zstąpił z nieba, i za sprawą Ducha Świętego przyjął
570 VIII, | z własnym sumieniem iść za głosem Twojego powołania
571 VIII, | Boże w Trójcy Jedyny, aby za wstawiennictwem świętych
572 VIII, | słowiańskie do wspólnoty wiary, za ich spuściznę i wkład, jaki
573 VIII, | powszechnego. Dziękuje Ci za to w sposób szczególny słowiański
574 VIII, | własną odpowiedzialność za Ewangelię, za dzieło zbawienia,
575 VIII, | odpowiedzialność za Ewangelię, za dzieło zbawienia, które
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
576 I, | Rerum novarum, biorąc ją za punkt odniesienia1 — wiele
577 I, | wspomniany list okólny, uznałem za właściwe przygotowanie pod
578 I, | nim nauczaniu; z drugiej, za wzorem moich czcigodnych
579 II, (19) | Rerum Novarum Leona XIII ma za główny przedmiot „sytuację
580 II, | regionie, nie mogą być uważane za samotne wyspy, ale że w
581 II, | Dlatego odpowiedzialni za sprawy publiczne, poszczególni
582 II, | historycznym, może być uważane za formułę podsumowującą jego
583 III, | żyjemy, nie może być uznany za całkowicie identyczny z
584 III, | pogorszeniu. ~Odpowiedzialność za to pogorszenie można przypisać
585 III, | które trudno nie uznać za przewrotne, wywołuje negatywne
586 III, | problemem, można uważać za znak i syntezę całego niedostatku
587 III, | jako pożyczki można uważać za wkład w sam rozwój, za rzecz
588 III, | uważać za wkład w sam rozwój, za rzecz samą w sobie pożądaną
589 III, | ideologiczne, pociągające za sobą nieuniknione podziały
590 IV, (51) | poszczególni ludzie nie mogą uważać za swój najwyższy cel stałego
591 IV, | człowiekowi i nie uznaje go za swego „pana”, gdyż zaćmił
592 IV, | problematyką rozwoju i do uznania za obowiązek pastorski j posługi
593 IV, | dobrobytu materialnego — uznają za niezadowalającą, a na długą
594 IV, | niezadowalającą, a na długą metę za rzecz nie do przyjęcia. ~
595 IV, | hierarchię wartości: „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek,
596 IV, | zamiast leżeć z Łazarzem za drzwiami, podczas gdy „psy
597 V, | scharakteryzowania wyrażenie: „za wszelką cenę”. Innymi słowy,
598 V, | moralnych, można odkryć, że za określonymi decyzjami, pozornie
599 V, | wymiarze są odpowiedzialni za „życie bardziej ludzkie”
600 V, | samej obietnicy, przemienić za sprawą swego Ducha „serca
601 V, | naprawdę odpowiedzialni za wszystkich. Wola ta opiera
602 V, | członkowie uznają się wzajemnie za osoby. Ci, którzy posiadają
603 V, | się do odpowiedzialności za słabszych i być gotowi do
604 V, | moralnej odpowiedzialności za inne narody, co prowadziłoby
605 V, | o własne bezpieczeństwo, za które płaci się często ceną
606 V, | najwyższej: „oddać życie za braci” (por. 1 J 3, 16). ~
607 V, | solidarności i mogą służyć za wzór w obecnych, trudnych
608 VI, | ich osobowej godności. ~Za przykładem moich Poprzedników
609 VI, | Podobnie, ludzie odpowiedzialni za narody i za Instytucje międzynarodowe,
610 VI, | odpowiedzialni za narody i za Instytucje międzynarodowe,
611 VI, | finansowego, uważanego dzisiaj za niewystarczający; zagadnienie
612 VII, | pomyślny wynik. ~Dlatego, za przykładem Papieża Pawła
613 VII, | substancjalny przemienione za sprawą Ducha Świętego i
614 VII, | Sakramencie „życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15,
615 VII, | troskliwością wstawia się za nami do swego Syna, naszego
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
616 Wprow, 0, | człowieka?~Dziękuję Bogu za to, że nakłonił nas, byśmy
617 Wprow, 0, | modlitwę Pana: „Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja
618 I, 1, | synów Bożych: „miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród,
619 I, 1, | umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone
620 I, 1, | swego Syna, aby umierając za nas i zmartwychwstając,
621 I, 1, | Jezus modli się do Ojca za swoich uczniów i za wszystkich
622 I, 1, | Ojca za swoich uczniów i za wszystkich wierzących w
623 I, 1, | właśnie akcie, przez który Bóg za sprawą Syna obalił mury
624 I, 2, | obficiej napełnia ich tęsknotą za zjednoczeniem. Łaska ta
625 I, 2, | w różny sposób, tęsknią za jednym i widzialnym Kościołem
626 I, 2, | katolickiego słusznie ich uważają za braci w Panu” 17.~Nawiązując
627 I, 3, | królestwo Boże” oraz idąca za tym zachęta „nawracajcie
628 I, 3, | wszystko, co Duch przekazał za pośrednictwem Apostołów24.
629 I, 3, | Watykańskiego II30, i że za pośrednictwem tej instytucji
630 I, 4, | Dignitatis humanae uznaje za przejaw ludzkiej godności
631 I, 5, | chrześcijan należy uznać za duszę całego ruchu ekumenicznego,
632 I, 5, | się „w nas”, „z nami” i „za nas”. On przewodzi sam naszej
633 I, 5, | wzmiankę. Pan naprawdę ujął nas za rękę i prowadzi nas. Te
634 I, 8, | jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko
635 I, 8, | nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy
636 I, 8, | tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata” (
637 I, 9, | odmiennych sformułowań, za pomocą których wyrażona
638 II, 1, | jest wielkim darem Bożym, za który trzeba dziękować.
639 II, 1, | J 1, 16). Wdzięczność za łaski już otrzymane jest
640 II, 1, | uważają już innych chrześcijan za wrogów czy ludzi obcych,
641 II, 1, | wymaga od tych, którzy są za nie odpowiedzialni, decyzji
642 II, 2, | przedsięwzięciach, które stawiają sobie za cel przemianę świata, tak
643 II, 2, | dziękowałem również Bogu „za to, czego dokonał On w innych
644 II, 2, | Wspólnotach kościelnych i za ich pośrednictwem”, a także
645 II, 2, | pośrednictwem”, a także za pośrednictwem Kościoła katolickiego74.
646 II, 5, | chrześcijańskimi przyjmuje się za punkt wyjścia uznanie stopnia
647 II, 7, | misja Biskupa Rzymu, uznałem za jedną z pierwszych powinności
648 II, 7, | ale także i ludy żyjące za Uralem aż po Alaskę.~W tej
649 II, 8, | utrzymywała się w tych strukturach za pośrednictwem Biskupów,
650 II, 9, | które zostały jej wyznaczone za obopólną zgodą w celu przywrócenia
651 II, 9, | święty, składając Bogu dzięki za to, że wielu wschodnich
652 II, 10, | formuły teologiczne108. Za to wszystko pragnę wyrazić
653 II, 12, | dziękować Bożej Opatrzności za wszystkie fakty, które świadczą
654 II, 12, | postawami spotkałem się także za oceanem — w Kanadzie, we
655 II, 13, | uwielbienia i dziękczynienia za dobrodziejstwa otrzymane
656 II, 13, | sobie swoją odpowiedzialność za sprawę pokoju. Rozumieją,
657 III, 1, | władza i odpowiedzialność za nauczanie i zachowanie wiary;
658 III, 1, | Matka, która wstawia się za uczniów Chrystusa i całą
659 III, 2, | nauczający jest odpowiedzialny za sformułowanie ostatecznej
660 III, 3, | Jeżeli można umrzeć za wiarę, to można także osiągnąć
661 III, 3, | tym, co wszyscy uważamy za szczyt życia łaski: w męczeństwie (
662 III, 3, | istnieje szczera wola pójścia za Chrystusem, Duch sprawia
663 III, 3, | zamysłowi, możemy odkryć, że za sprawą Ducha nawet przeciwności
664 III, 3, | wszystkimi, którzy idąc za przykładem świętych starają
665 III, 5, | VI proszę o przebaczenie za wszystko, za co jesteśmy
666 III, 5, | przebaczenie za wszystko, za co jesteśmy odpowiedzialni147.~
667 III, 5, | męczeństwa Piotra i Pawła: „Za sprawą tajemniczego planu
668 III, 5, | owce słyszą ten głos i idą za swoim Pasterzem, to znaczy
669 III, 5, | Pasterzem, to znaczy nie za jednym albo drugim, ale
670 III, 5, | jednym albo drugim, ale za jedynym; niech wszyscy w
671 III, 5, | miarkowała je Stolica Rzymska za obopólną zgodą” 154.~W ten
672 Adh, 0, | Jednakże wszyscy wierni, idąc za wezwaniem Ducha Bożego,
673 Adh, 0, | niepokoju, który jest tęsknotą za jednością, a więc jedną
674 Adh, 0, | sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
675 Wprow, 1, | pierworodnego, popełnionego za poduszczeniem Szatana, który
676 Wprow, 1, | głębi serca stale tęskni on za absolutną prawdą i pragnie
677 Wprow, 2, | ze mną odpowiedzialność za zachowanie „zdrowej nauki” (
678 Wprow, 2, | bez wątpienia uznać trzeba za prawdziwy kryzys, gdyż stwarza
679 I, 1, | niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!»” (Mt 19, 16-21) 13. ~
680 I, 2, | wychowawcy, wiodąc go jakby za rękę, krok za krokiem, ku
681 I, 2, | wiodąc go jakby za rękę, krok za krokiem, ku pełni prawdy. ~ ~
682 I, 3, | wezwaniu: „przyjdź i chodź za Mną!” (Mt 19, 21). ~ ~
683 I, 4, | to, które zostało nadane za pośrednictwem Mojżesza,
684 I, 5, | odpowiedzi: wyczuwając tęsknotę za pełnią, która wykracza poza
685 I, 5, | niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!” (Mt 19, 21) ~Podobnie
686 I, 5, | łaski: „przyjdź i chodź za Mną!”. ~Doskonałość domaga
687 I, 5, | wszelkiej majętności i pójścia za Panem mają charakter propozycji: „
688 I, 5, | Bogu, o ile zaś idziemy za prawem grzechu, o tyle jesteśmy
689 I, 5, | wezwanie: „przyjdź i chodź za Mną” jest nowym, konkretnym
690 I, 6 | Przyjdź i chodź za mną” (Mt 19, 21) ~
691 I, 6, | naśladowanie Chrystusa, pójście za Nim, wyrzekłszy się wpierw
692 I, 6, | Potem przyjdź i chodź za Mną” (Mt 19, 21). Jest to
693 I, 6, | inicjatywę i wzywa, by iść za Nim. Ta zachęta skierowana
694 I, 6, | moralności: jak lud Izraela szedł za Bogiem, który prowadził
695 I, 6, | 13, 21), tak uczeń ma iść za Jezusem, ku któremu pociąga
696 I, 6, | by Go naśladować i iść za Nim drogą miłości, która
697 I, 6, | naśladowali ci, którzy idą za Nim. Jest to „nowe” przykazanie: „
698 I, 6, | ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15,
699 I, 6, | Wzywając młodzieńca, by szedł za Nim drogą doskonałości,
700 I, 6, | człowieka, który chce iść za Nim: „Jeśli kto chce pójść
701 I, 6, | Nim: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego
702 I, 6, | 21. Pójście za Chrystusem nie jest zewnętrznym
703 I, 8, | przykazań, wzywa do pójścia za sobą i udziela łaski na
704 I, 8, | przede wszystkim, jak iść za Chrystusem i naśladować
705 II, 1, | także „teologią”, jako że za początek i cel moralnego
706 II, 1, | przynoszenia owocu w miłości za życie świata” 45. Ten sam
707 II, 2, | uważane są coraz powszechniej za fundament integralnie pojętych
708 II, 2, | należy uznać tu i teraz za słuszny. Powstała tendencja,
709 II, 3, | sama prawda uznana jest za jeden z wytworów wolności.
710 II, 3, | żaden sposób uznać Boga za Autora tego prawa, co najwyżej
711 II, 3, | naturalne prawo moralne ma Boga za twórcę i że człowiek przez
712 II, 5, | czyni człowieka Bóg, aby za miłosiernym zrządzeniem
713 II, 5, | fizycznej, ale „od wewnątrz”, za pośrednictwem rozumu, który
714 II, 5, | swojej opatrzności, pragnąc za pośrednictwem jego samego,
715 II, 5, | Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą występnych, nie wchodzi
716 II, 6, | nią samą i do uznania jej za instancję tworzącą samą
717 II, 6, | koncepcji aktu płciowego uznano za moralnie niedopuszczalne
718 II, 6, | Wolność, która uważa się za absolutną, prowadzi do traktowania
719 II, 6, | to potępienie88, uznając za „grzechy śmiertelne” i „
720 II, 6, | natury. Kościół, uznając za niedopuszczalne wszelkie
721 II, 7, | sytuacji nie mogą uchodzić za działanie właściwe — to
722 II, 8, | które prawo moralne uznaje za wewnętrznie złe. W ten sposób
723 II, 9, | którzy Prawa nie mają, idąc za naturą, czynią to, co Prawo
724 II, 9, | przyjęcia odpowiedzialności za dokonane dobro lub popełnione
725 II, 10, | subiektywnie uważa mylnie za prawdę. Nie wolno jednak
726 II, 10, | człowiek popełnia, idąc za osądem sumienia błędnego108.
727 II, 11, | opowiada się swoim życiem za Dobrem lub przeciw niemu,
728 II, 11, | Dobrem lub przeciw niemu, za lub przeciw Prawdzie i ostatecznie
729 II, 11, | przeciw Prawdzie i ostatecznie za lub przeciw Bogu. Słusznie
730 II, 11, | wezwanie Jezusa do „pójścia” za Nim, czego przykładem są
731 II, 11, | doskonały, (…) przyjdź i chodź za Mną!” (Mt 19, 21); na to
732 II, 11, | Radykalizm decyzji o pójściu za Chrystusem wspaniale wyrażają
733 II, 11, | wezwanie: „przyjdź i chodź za Mną” jest największym wywyższeniem
734 II, 11, | dążyć do swego celu, idąc za Bożym powołaniem. Ta możność
735 II, 11, | powierza się Bogu” 113. Za każdym razem, gdy świadomie
736 II, 13, | uznać ludzkiego działania za moralnie dobre jedynie na
737 II, 13, (123)| niewidzialny łaska. Skoro bowiem za wszystkich umarł Chrystus
738 II, 13, | człowiek jest „odpowiedzialny” za swoje czyny i podlega sądowi
739 II, 13, | sprawiedliwego i dobrego, który za dobro wynagradza, a za zło
740 II, 13, | który za dobro wynagradza, a za zło karze, jak nam przypomina
741 II, 13, | aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele,
742 II, 13, | pozostawać odpowiedzialna za swoje czyny i za ich konsekwencje. „
743 II, 13, | odpowiedzialna za swoje czyny i za ich konsekwencje. „Teologizm”
744 II, 13, | owszem, odpowiedzialny za realizację wartości, do
745 II, 13, | bezpośrednio narusza dobra uważane za przedmoralne, mógłby być
746 II, 13, | przedmoralne, mógłby być uznany za moralnie dopuszczalny, jeśli
747 II, 13, | uznanej w danej okoliczności za decydującą. ~Ocena konsekwencji
748 II, 13, | tradycyjnej moralności uznane za niegodziwe, nie musiałoby
749 II, 14, | usprawiedliwienia — to znaczy uznania za moralnie dobre — świadomych
750 II, 14, | podobnie jak intencji, to za mało, by orzec o moralnej
751 II, 14, | dobru, w pierwotnej miłości. Za przedmiot określonego aktu
752 II, 14, | dobra intencja, ale musi za nią iść prawidłowy wybór
753 II, 15, | Innymi słowy, nie wolno wziąć za przedmiot pozytywnego aktu
754 II, 15, | co tym samym należy uznać za niegodne człowieka — nawet
755 II, 15, | błędną opinię, która uważa za niemożliwą ocenę moralną
756 III, 1, | moralnej, którą należy uznawać za niezniszczalną i absolutną.
757 III, 1, | ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15,
758 III, 1, | Ojcu oddaje na krzyżu życie za wszystkich ludzi (por. Flp
759 III, 1, | dać swoje życie na okup za wielu” (Mt 20, 28) 141. ~
760 III, 2, | umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie” (Ef
761 III, 2, | drogą: „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego
762 III, 2, | umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na
763 III, 3, | tego, co prawo Boże uznaje za złe, aby uzyskać w ten sposób
764 III, 3, | złem: dlatego „życie dał za prawdę i sprawiedliwość” 142,
765 III, 3, | świadectwo i publicznie uznał za słuszne ich przekonanie,
766 III, 3, | surowością: „Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka
767 III, 3, | składać każdego dnia, nawet za cenę cierpień i wielkich
768 III, 3, | poety Juwenalia: „Miej to za największą podłość, gdy
769 III, 3, | w ofierze życia oddanego za wartości moralne, Kościół
770 III, 5, | niesprawiedliwe wynagradzanie za pracę (por. Pwt 24, 14-15;
771 III, 5, | utrzymywania i poszerzania władzy za wszelką cenę — to zasady,
772 III, 6, | niezwykłych ofiar i trzeba za nią płacić wysoką cenę:
773 III, 6, | gdy nie uznaje już Boga za swego Stwórcę i chce sam —
774 III, 6, | usprawiedliwiony, nie może się uważać za zwolnionego z przestrzegania
775 III, 7, | imienia Pańskiego; przeciwnie, za nic mieli moce i udręki
776 III, 8, | by uważali je w sumieniu za moralnie obowiązujące. Wypełnia
777 III, 8, | które ich Pasterze uznali za sprzeczne z prawem Bożym,
778 III, 8, | nie mogą zostać uznane za najważniejsze wskaźniki
779 III, 8, | Pasterzy nie można uznać ani za uprawniony wyraz chrześcijańskiej
780 III, 8, | 114. Odpowiedzialność za wiarę i za zgodne z wiarą
781 III, 8, | Odpowiedzialność za wiarę i za zgodne z wiarą życie Ludu
782 III, 8, | miłości: „Przyjdź i chodź za Mną!”. Prawda tej nauki
783 III, 8, | pasterska odpowiedzialność za chrześcijańską doktrynę
784 III, 8, | znak naszego przybrania za synów w jedynym Synu Jezusie
785 III, 8, | nasza pasterska miłość idą za wezwaniem Tego, który „pierwszy
786 III, 8, | szczególna odpowiedzialność za instytucje katolickie. Zarówno
787 III, 8, | Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego,
788 Zak, 1, | Krzyża przyjmuje Ona Jana za syna i gdy wraz z Chrystusem
1-500 | 501-788 |