1-500 | 501-772
Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | które złożyły się na to, co zostało nazwane „doktryną
2 Wprow, | w szczególności na tym, co Apostołowie przekazali Kościołowi5
3 Wprow, | ochrony jej godności, przez co przyczyniali się pośród
4 I, | powołania każdej osoby; co więcej, w swojej pracy człowiek
5 I, | prawo do posiadania tego, co konieczne do rozwoju własnej
6 I, | pracy.~Biorąc pod uwagę to, co przekazała nam historia
7 I, | przewidującej żadnych gwarancji ani co do godzin pracy, ani co
8 I, | co do godzin pracy, ani co do warunków higienicznych
9 I, | pogwałcenie sprawiedliwości, a co więcej, nie wahał się tu
10 I, | specjalnego rozdziału, ale — co zasługuje na uwagę — przeprowadza
11 I, | nakazuje oddać każdemu to, co mu się należy. „Chroniąc
12 I, | sobie uświadomić, że tym, co stanowi wątek i w pewnym
13 II, | okazały się w świetle tego, co nastąpiło później, zaskakująco
14 II, | rozwiązania — tyleż prostego, co radykalnego — ówczesnej
15 II, | oraz nawiązując do tego, co zostało powiedziane w encyklikach
16 II, | pozbawiony wszystkiego, co mógłby „nazwać swoim” oraz
17 II, | sprawują nad nią kontrolę, co utrudnia mu znacznie zrozumienie
18 II, | sprawiedliwości” 42.~Tym, co zostaje potępione w walce
19 II, | zniszczenia wszystkiego, co jej się przeciwstawia. Jest
20 II, | 18. Co prawda, od roku 1945 na
21 II, | się kształtować, a tym, co absorbuje uwagę, jest rozprzestrzenienie
22 II, | osiągnąwszy tych celów; co więcej, sytuacja wielu narodów,
23 II, | świadomość praw człowieka, co znalazło wyraz w różnych
24 II, | nowego „prawa Narodów”, w co Stolica Apostolska wniosła
25 II, | strefami geograficznymi świata, co w pewnym sensie przeniosło
26 III, | znaczna większość Narodu, co prowadziło do poszukiwania
27 III, | przezwyciężając wszystko to, co w owych próbach było skazane
28 III, | daleko idące skutki w tym, co wiąże się z podziałem globu
29 III, | sposób racjonalny umożliwić, co z kolei wymaga pomocy innych
30 III, | pretensje do użytkowania tego, co wytworzyli inni. Ubodzy
31 III, | zaspokojenia wszystkich pragnień, co utrudnia uznanie i poszanowanie
32 IV, | wszystkich dóbr stworzonych, co zgodne jest także z wolą
33 IV, | Pierwszym źródłem wszystkiego, co dobre, jest sam akt Boga,
34 IV, | Wielu innych ludzi nie żyje co prawda w warunkach upośledzenia
35 IV, | gospodarczego pozostaje ziemia, a ci co ją uprawiają, nie są jej
36 IV, | braku wiedzy i umiejętności, co nie pozwala im wyjść ze
37 IV, | tyle zasobów materialnych, co „zasobów ludzkich”.~Jeszcze
38 IV, | się z tym wiążą, jest to, co należy się człowiekowi,
39 IV, | jego wzniosłą godność. To, co należy się człowiekowi,
40 IV, | obowiązku wspomagania z tego, co „zbywa”, a czasem nawet
41 IV, | a czasem nawet z tego, co „potrzebne”, by dać ubogiemu
42 IV, | potrzebne”, by dać ubogiemu to, co dla niego jest niezbędne.
43 IV, | prawdą i dobrem, uczy się, co znaczy kochać i być kochanym,
44 IV, | kochać i być kochanym, a więc co konkretnie znaczy być osobą.
45 IV, | systemowi gospodarczemu, co przeciw pewnemu systemowi
46 IV, | samym systemie gospodarczym, co w fakcie, że cały system
47 IV, | fundament materialistyczny i, co więcej, negując prawomocność
48 IV, | nie może oddać się czemuś, co stanowi projekcję rzeczywistości
49 V, | wykonawczej i sądowniczej — co w tamtych czasach było nowością
50 V, | przestaje potwierdzać tego, co poznał dzięki wierze i właściwemu
51 V, | się dzisiaj dominację — co prawda nie wolną od sprzeczności —
52 V, | wolnej inicjatywy jednostek, co jednak nie oznacza, że nie
53 V, | dziedziny gospodarczej. Co więcej, obowiązkiem Państwa
54 V, | tego rodzaju interwencji, co doprowadziło do powstania
55 V, | w Kościele nie wygasła, co więcej, wzrasta dziś i przejawia
56 V, | personalny, rozróżniając to, co w tradycji jest wartościowe,
57 V, | ludów dziś upośledzonych, co prowadzi do wzbogacenia
58 VI, | mianowicie wymiaru duchowego, co do rozwiązań permisywnych
59 VI, | nieuleczalnym”. Dodaje również: „Co się zaś Kościoła tyczy,
60 VI, | słowa Chrystusa: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych
61 VI, | bowiem jedynie o danie tego, co zbywa, ale o pomoc do włączenia
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
62 I, | poniekąd drogą Kościoła — co zostało wyrażone w Encyklice
63 II, | człowieka, ogarnia wszystko, co składa się na jego człowieczeństwo.
64 II, | rzeczywistości miłosierdzia, co dla nas jest najważniejsze.
65 III, | aby przypomnieć Mu to, co On sam objawił o sobie samym (
66 III, | stosunku do sprawiedliwości (co jest rysem znamiennym całego
67 III, | niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś” (Mdr 11, 24).
68 III, (4) | składają się” obok tego, co zawiera w sobie wyrażenie
69 III, (4) | poniekąd ogólniejsze - to co zawiera się w treści „hesed”
70 IV, | całym poczuciem tego, na co zasłużył i do czego jeszcze
71 IV, | chwilą utraty wszystkiego, co otrzymał od ojca, zasługuje
72 IV, | człowieczeństwo ocalało. Co więcej, zostało ono jakby
73 IV, | prawdy o sobie samym. ~Tego, co się dokonało pomiędzy ojcem
74 V, | zetknąć się z tym wszystkim, co stało się treścią Encykliki
75 V, | wychodzącej na spotkanie tego, co stanowi sam korzeń zła w
76 V, | nad człowiekiem, nad tym, co człowiek — zwłaszcza w chwilach
77 V, | wówczas, gdy mówi: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych (...)
78 V, | się w stosunku do tych, co cierpią, w stosunku do ubogich,
79 VI, | pokolenie jest udziałem tych, co kierują się bojaźnią Bożą.
80 VI, | wyrzekać się niektórych. Co więcej, będąc słabym i grzesznym,
81 VI, | czego nie chce, nie zaś to, co chciałby czynić. Stąd cierpi
82 VI, | dotyczy nie tylko tego, co mogą ludzie uczynić ludziom
83 VI, | bardziej jeszcze niszczy to, co istotowo ludzkie, co najściślej
84 VI, | to, co istotowo ludzkie, co najściślej związane z godnością
85 VI, | bardziej uwydatnia to wszystko, co ze sprawiedliwością jest
86 VI, | sama nie wystarcza, że — co więcej — może doprowadzić
87 VII, | je w całej prawdzie tego, co mówi nam o nim Objawienie.
88 VII, | Jego tajemnicy. Wszystko, co składa się na „widzenie”
89 VII, | wiele bogatsza od tego, co nieraz w obiegowych sądach
90 VII, | poszanowania wszystkiego, co ludzkie oraz wzajemnego
91 VII, | apostolstwa, znajduje się nie co innego, jak tylko owo czerpanie
92 VIII, | czuje te zagrożenia. To, co powyżej zostało powiedziane
93 VIII, | trzeba, ażeby wszystko to, co zostało powiedziane w tym
94 VIII, | może „brzydzić się tym, co stworzył” (por. Mdr 11,
95 VIII, | przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23, 34). I jest
96 VIII, | człowieka i wszystkiego, co ludzkie, a co w odczuciu
97 VIII, | wszystkiego, co ludzkie, a co w odczuciu tak bardzo wieli
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
98 Wstep, | zjednoczenia chrześcijan; co więcej, jako najwyższe źródło
99 1, | przypomni wam wszystko, co ja wam powiedziałem” (J
100 1, | tej samej Dobrej Nowiny, co Chrystus. „Nauczy” i „przypomni” —
101 1, | zjednoczeni z Duchem Świętym. Oto, co w dalszym ciągu mówi Chrystus: „
102 1, | w związku ze wszystkim, co Chrystus „czynił i czego
103 1, | wierze i poprzez wiarę, co jest dziełem Ducha Prawdy
104 1, | świadkami tego wszystkiego, co Chrystus „czynił i nauczał”,
105 1, | Chrystus dodaje: „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego
106 1, | udzielania się Boga temu, co stworzył. Odnosi się to
107 1, | domu Korneliusza: „Wiecie, co się działo w całej Judei (...)
108 1, | poprzednikiem Chrystusa. To, co głosi, urzeczywistnia się
109 1, | potwierdzić poprzez wszystko, co „czynił i nauczał” (Dz 1,
110 1, | 21. To, co podczas teofanii nad Jordanem
111 1, | Ojca i Syna. Niemniej to, co mówi o Ojcu i sobie-Synu,
112 1, | przybliżają nas do wszystkiego, co stanie się treścią pożegnalnej
113 1, | ubogacone. ~W świetle tego, co Jezus mówi o Duchu Świętym
114 1, | źródło w Ojcu: „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego
115 1, | definitywne ujawnienie tego, co dokonało się w tymże samym
116 1, | Weźmijcie Ducha Świętego!”. To, co wówczas zostało dokonane
117 1, | to wszystko, i to właśnie co „Duch mówi do Kościołów” (
118 1, | odróżniać” od wszystkiego, co może pochodzić przede wszystkim
119 2, | odejście” przez Krzyż, co więcej, uwydatniają potrzebę
120 2, | ludzki grzech. Temu bowiem, co ze strony ludzi było największym
121 2, | wigilii wielkanocnej powtarzać co roku: „O felix culpa!” w
122 2, | Boga — „głębokości Boga”, co można krótko ująć: do Ojca —
123 2, | nieposłuszeństwo zakłada odrzucenie — a co najmniej: odsunięcie prawdy,
124 2, | którego „nic się nie stało, co się stało”: albowiem „świat
125 2, | zatem stworzyć to tyle, co obdarować istnieniem. Świat
126 2, | od siebie stanowić o tym, co jest dobre i złe — nie może: „
127 2, | źródłem stanowienia o tym, co dobre i złe. Duch, który „
128 2, | tutaj w samym centrum tego, co można nazwać „anty-Słowem”,
129 2, | Boga, przypisuje Jemu to, co należy do człowieka, i wyłącznie
130 2, | Stworzyciela zanika (...). Co więcej, samo (...) zapada
131 2, | Boga: zbawczej woli Boga. Co więcej, zaistniała wbrew
132 2, | grzech jest obrazą Boga Co odpowiada tej „obrazie”
133 2, | posłuszeństwa przez to, co wycierpiał” (Hbr 5, 7 n).
134 2, | przez Ducha wiecznego” — co znaczy, że Duch Święty w
135 2, | źródłem stanowienia o tym, co dobre i złe; głęboko natomiast
136 2, | ludzkiego postępowania, co ujawniło się, jak już mówiliśmy,
137 2, | duszpasterskiej: „(...) wszystko, co godzi w samo życie, jak
138 2, | przymusu psychicznego; wszystko co ubliża godności ludzkiej,
139 2, | wyrzekać się niektórych. Co więcej, będąc słabym i grzesznym.,
140 2, | czego nie chce, nie zaś to, co chciałbym czynić”32. Tekst
141 2, | potwierdza się prawdziwość tego, co św. Augustyn pisze o tajemnicy
142 2, | 46. Na tle wszystkiego, co dotąd zostało powiedziane,
143 3, | Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęto. Porodzi
144 3, | poniekąd wszystkiego, co jest „ciałem”: całej ludzkości,
145 3, | tylko w Duchu Świętym. To, co w „pełni czasów” dokonało
146 3, | bardziej wewnątrz mnie niż to, co we mnie najbardziej osobiste”47.
147 3, | bardziej wewnątrz mnie niż to, co we mnie najbardziej osobiste”,
148 3, | tak że nie czynicie tego, co chcecie” (Ga 5, 16 n.).
149 3, | ludzkiego bytowania. Wszystko, co materialne, jest zniszczalne,
150 3, | który daje życie. „Ten, co wskrzesił Chrystusa [Jezusa]
151 3, | Chrystusie Odkupicielu49, i co powtarzam w obecnej encyklice
152 3, | inny — jest świadom tego, co w człowieku wewnętrzne,
153 3, | duch ludzki, który „zna to, co ludzkie”, spotyka się z „
154 3, | osobowym i wspólnotowym, co do którego sam Pan Jezus,
155 3, | dowartościowaniu tego wszystkiego, co we współczesnym postępie
156 3, | również pełnego znaczenia to, co Chrystus — podczas Ostatniej
157 3, | zjednoczenia z Bogiem”. Ale to, co zasługuje na uwagę i co
158 3, | co zasługuje na uwagę i co wypływa z analogicznego
159 3, | modlitwy wśród wiernych, co dopomaga im lepiej dostrzegać
160 Zakon, | oczyszczenia z wszystkiego, co człowieka „szpeci”, „z tego,
161 Zakon, | człowieka „szpeci”, „z tego, co jest trudne.”; On leczy
162 Zakon, | łaski i świętości. To, „co jest oporne — nakłania”,
163 Zakon, | oziębłe — rozgrzewa”, to, co „zbłąkane — sprowadza” na
164 Zakon, | okrąg ziemi” — i wszystko, co stworzone, w Nim rozpoznaje
165 Zakon, | transcendentny wyraz. Wszystko też, co stworzone, ku Niemu się
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
166 Wpr, 2 | Wieczerzy, byli świadomi tego, co oznaczały słowa wypowiedziane
167 Wpr, 3 | misterium paschalne: to, co wydarzyło się w wieczór
168 Wpr, 3 | były nawet świadkami tego, co dokonało się w ich cieniu
169 Wpr, 9 | jest czymś najcenniejszym, co Kościół posiada na drogach
170 Wpr, 9 | oddam Panu za wszystko, co mi wyświadczył? Podniosę
171 Wpr, 10 | jest łaską od Pana, która co roku napełnia radością wszystkich
172 I, 11 | kim Chrystus jest, to, co uczynił i co wycierpiał
173 I, 11 | Chrystus jest, to, co uczynił i co wycierpiał dla wszystkich
174 I, 12 | potwierdził jedynie, że to, co im dawał do jedzenia i do
175 I, 12 | ani jej nie mnoży. 16 To, co się powtarza, to sprawowanie
176 I, 12 | demonstratio), 17 przez co jedyna i ostateczna odkupieńcza
177 I, 13 | jest także darem dla nas, co więcej, dla całej ludzkości (
178 I, 16 | zaskoczeni i zdezorientowani, co zmusza Mistrza do podkreślenia
179 I, 20 | jego naturalnego końca. A co powiedzieć o tysiącach sprzeczności «
180 I, 20(34) | daliście Mi jeść” i “Wszystko, co uczyniliście jednemu ztych
181 I, 20(34) | Mnieście uczynili” [...] Po co stół eucharystyczny zastawiony
182 I, 20(34) | głodnego, a potem ztego, co zostanie, będziesz mógł
183 II, 25 | Chrystusa w duchu tego, co proponowałem wListach apostolskich
184 III, 26 | Jest ona również święta, co więcej, jest Najświętszym
185 IV, 40 | Chrystusa zostało złożone to, co jest waszą tajemnicą; tak,
186 IV, 40 | tajemnicą; tak, otrzymujecie to, co jest waszą tajemnicą ».84
187 IV, 44 | Chciałbym jednak przypomnieć to, co w Encyklice Ut unum sint
188 V, 51 | 51. To, co dokonało się na terenach
189 V, 52 | 52. Z tego, co zostało wyżej powiedziane,
190 VI, 55 | antycypując w sobie to, co w jakiejś mierze realizuje
191 VI, 55 | oblicze Chrystusa dopiero co narodzonego i tuląca Go
192 VI, 57 | nie brakuje również tego, co Chrystus uczynił dla Matki
193 Zak, 60 | Program już istnieje: ten sam co zawsze, zawarty w Ewangelii
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
194 Wprow, 2, | prawego sumienia: „Wszystko, co godzi w samo życie, jak
195 Wprow, 2, | psychicznego; wszystko, co ubliża godności ludzkiej,
196 I, 1, | kartach Księgi Rodzaju, przez co nabiera znaczenia paradygmatu:
197 I, 2, | specyficznej mentalności, co do której ustala się błędny
198 I, 2, | na tej samej zasadzie co przerywanie ciąży — nawet
199 I, 2, | wskaźnik przyrostu ludności, co stwarza trudne do rozwiązania
200 I, 4, | Dawid, który „uczyniwszy, co złe jest przed Bogiem” i
201 I, 4, | zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą” (Ps
202 I, 4, | Stworzyciela zanika. (...) Co więcej, samo stworzenie
203 I, 4, | materializmu praktycznego, co sprzyja rozpowszechnianiu
204 I, 4, | rozumu, tak że czynili to, co się nie godzi” (Rz 1, 28).
205 I, 4, | kim „jest”, ale za to, co „posiada, czego dokonuje
206 I, 5, | fundamentem absolutnej pewności co do tego, że zgodnie z Bożym
207 II, 1, | Listu: „[To wam oznajmiamy], co było od początku, cośmy
208 II, 1, | usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami,
209 II, 1, | ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały
210 II, 1, | zawiera w sobie to wszystko, co ludzkie doświadczenie i
211 II, 2, | zadaje sobie pytanie: „Po co się daje życie strapionym,
212 II, 2, | istnienie złamanym na duchu, co śmierci czekają na próżno,
213 II, 2, | że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić” (
214 II, 3, | powiedział Piotr — ale co mam, to ci daję: W imię
215 II, 3, | Jego narodzin. Zostaje On co prawda przyjęty przez sprawiedliwych,
216 II, 4, | buntuje się przeciw Stwórcy, co prowadzi go do bałwochwalczej
217 II, 6, | młodzieńca: „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby
218 II, 7, | panował nad stworzeniami, co przez Ciebie się stały,
219 II, 7, | ryby morskie, wszystko, co szlaki mórz przemierza” (
220 II, 7, | chorych, uwięzionych... To, co czynimy jednemu z nich,
221 II, 9, | na wszelkie ciało: i po co odrzucać to, co się podoba
222 II, 9, | ciało: i po co odrzucać to, co się podoba Najwyższemu?” (
223 II, 10, | człowiek, ale (...) wszystkim, co pochodzi z ust Pana” (8,
224 II, 11, | przekazywane synom Bożym, przez co stają się oni ludem Nowego
225 II, 11, | najgłębszych korzeni tego, co się wydarzyło. Jezus, który
226 III, 1, | i zapytał: «Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby
227 III, 2, | przykazanie Boże zabrania i co nakazuje43. Zdarzają się
228 III, 2, | nieposłuszeństwa wobec prawa moralnego, co więcej, wobec samego Boga,
229 III, 3, | Stajemy wobec czegoś, co można określić jako „strukturę
230 III, 3, | istoty w łonie matczynym, co każe nam wyciągnąć logiczny
231 III, 4, | cudzego. W rzeczywistości to, co mogłoby się wydawać logiczne
232 III, 5, | zbudowany wyłącznie na tym, co większość obywateli stosuje
233 III, 5, | wypełnianiu swoich funkcji to, co zostało określone w tychże
234 III, 5, | powierzona prawu cywilnemu, co oznacza rezygnację z własnego
235 III, 5, | pozytywny „znak czasów”, co również stwierdził wielokrotnie
236 III, 5, | się od zakazania czegoś, co — gdyby zostało zabronione —
237 III, 5, | praktykach, które zostały co prawda dopuszczone przez
238 III, 8, | 80. „To (...), co było od początku, cośmy
239 III, 8, | usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami,
240 III, 8, | ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały
241 III, 8, | nowość103 i przezwycięża to, co „stare”, a co bierze się
242 III, 8, | przezwycięża to, co „stare”, a co bierze się z grzechu i prowadzi
243 III, 8, | święte i nienaruszalne, co oznacza w szczególności,
244 III, 9, | radością i uwielbieniem” 110. Co więcej, człowiek i jego
245 III, 9, | dzieciom przekazać wszystko, co mają w sobie najlepszego” 111.
246 III, 10, | potrzebują dla ciała — to na co się to przyda? Tak też i
247 III, 10, | sam powiedział: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych
248 III, 11, | obdarzając je tym wszystkim, co jest im potrzebne do życia
249 III, 12, | światłości! (...) Badajcie, co jest miłe Panu. I nie miejcie
250 III, 12, | etycznych dotyczących życia, co prowadzi do subiektywizmu
251 III, 12, | perspektywie pragnąłem, by co roku był obchodzony Światowy
252 III, 12, | miłości, nie akcentując tego, co oszpeca i poniża ludzką
253 III, 12, | unikać podkreślania tego, co może budzić lub podsycać
254 III, 12, | zabliźniła. W istocie bowiem to, co się stało, było i jest głęboko
255 III, 12, | dziś wobec wszystkich to, co powiedziałem do rodzin spełniających
256 Zak, 2, | powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednym z tych
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
257 Wprow, 0, | własnego istnienia. Wszystko co jawi się jako przedmiot
258 Wprow, 0, | Dlaczego istnieje zło? Co czeka mnie po tym życiu?
259 Wprow, 0, | w nim kontemplacja tego, co stworzone: człowiek odkrywa
260 Wprow, 0, | rozległej wiedzy, przez co z dnia na dzień staje się
261 Wprow, 0, | nie zdając sobie sprawy, co ich czeka. Przyczyną tego
262 Wprow, 0, | cierpliwego poszukiwania tego, co naprawdę warto uczynić treścią
263 I, 1, | przeżywać i przeczuwać to, co dokona się w pełni czasów (
264 I, 1, | przemawia do nas przez to, co jest nam najlepiej znane
265 I, 2, | uznaje za prawdę wszystko, co zostało mu objawione, ponieważ
266 I, 2, | jest odmowa przyjęcia tego, co pozwala na realizację samego
267 I, 2, | że dokonał wszystkiego, co było w jego mocy, niczego
268 I, 2, | nie zdoła przewyższyć nic, co możemy pomyśleć (non solum
269 I, 2, | jesteś większy niż wszystko, co można pomyśleć (quiddam
270 II, 1, | poznaniem wiary. Świat i to, co w nim zachodzi, a także
271 II, 1, | brak właściwych środków, co raczej przeszkody wzniesione
272 II, 2, | wszędzie ukierunkowany na to co piękne, dobre i prawdziwe. ~
273 II, 2, | samodzielnie rozeznać i rozsądzić, co jest dobre, a co złe, ale
274 II, 2, | rozsądzić, co jest dobre, a co złe, ale miał kierować się
275 II, 2, | uczony? Gdzie badacz tego, co doczesne? Czyż nie uczynił
276 II, 2, | Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata,
277 II, 2, | zawstydzić mędrców (...); i to, co nie jest szlachetnie urodzone
278 II, 2, | świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg,
279 II, 2, | jest, wyróżnił Bóg, by to, co jest, unicestwić» (1 Kor
280 II, 2, | jednak wybrał właśnie to, co rozum uznaje za «szaleństwo»
281 II, 2, | Bóg wybrał właśnie to, co według świata jest niczym,
282 II, 2, | świata jest niczym, by to, co jest, unicestwić». Aby wyrazić
283 II, 2, | Słowo Mądrości jest tym, co św. Paweł wskazuje jako
284 III, 1, | Bogu. Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znająscy» (
285 III, 1, | by wzniósł się ponad to, co przygodne i poszybował w
286 III, 1, | poznać istotną prawdę tego, co postrzega. Nikomu nie może
287 III, 1, | musi poznać prawdę o tym, co go czeka. Chce wiedzieć,
288 III, 1, | istnienia, czy też jest coś, co wykracza poza śmierć; czy
289 III, 1, | się jako uniwersalna. To co jest prawdziwe, musi być
290 III, 1, | szuka czegoś najgłębszego, co stanowiłoby fundament wszystkich
291 III, 2, | czym nic by nie wiedział i co uważałby za absolutnie nieosiągalne.
292 III, 2, | osobie: tego, kim jest i co ujawnia z własnego wnętrza.
293 III, 2, | każdego człowieka o tym, co on w głębi serca już uznaje
294 III, 2, | zaufanie, ponieważ mówi to, co my już przeczuwamy, i wypowiada
295 III, 2, | i wypowiada otwarcie to, co my również chcielibyśmy
296 III, 2, | filozoficznej. ~Z tego, co dotąd powiedziałem, wynika,
297 III, 2, (28) | wyraz natury człowieka, a co za tym idzie, odpowiedź
298 III, 2, | przez Chrystusa: to bowiem, co w Nim się objawia, jest «
299 IV, 1, | uświadomienie sobie tego, w co się wierzy. Przedsięwzięcie
300 IV, 1, | filozoficzną, nacechowanego co prawda ostrożnością i rozwagą,
301 IV, 1, | mądrości i czyni wszystko co możliwe, aby ją osiągnąć.
302 IV, 1, | grecka nie wnosi niczego, co by umacniało prawdę, ponieważ
303 IV, 1, | chrześcijańskiego Objawienia to, co uprzednio oznaczało ogólną
304 IV, 1, | ukazać w pełnym świetle to, co zawarte było tylko pośrednio
305 IV, 1, | elementów wspólnych, jak i tego co odróżniało je od Objawienia.
306 IV, 1, | powinien poszukiwać tego, co miłuje: im bardziej miłuje,
307 IV, 1, | większą miłość ku temu, co poznaje, choć zarazem sam
308 IV, 1, | zdolnością pojmowania tego, co odkrywa. W tym momencie
309 IV, 1, | niewysłowionego jak to, co jest ponad wszystkim? Skoro
310 IV, 1, | wszystkim? Skoro zatem to, co dotychczas zostało powiedziane
311 IV, 1, | jak konieczne jest to, co ukazuje mu wiara. ~ ~
312 IV, 3, | odniesień. ~Tak więc to, co myśl patrystyczna i średniowieczna
313 IV, 3, | chrześcijańską wizją świata, ale co ważniejsze zrezygnowała
314 IV, 3, | ludzkiej i całości jej życia. Co więcej, część z nich, świadoma
315 IV, 3, | nad przyrodąwiata, ale — co ważniejsze — zrezygnowała ~
316 IV, 3, | pierwszy plan wysuwa się to, co przemijające. Nihilizm jest
317 IV, 3, | stale zagrożony przez to, co jest jego własnym wytworem,
318 IV, 3, | jest jego własnym wytworem, co jest wynikiem pracy jego
319 IV, 3, | uczuciach i przeżyciach, co stwarza zagrożenie, że przestanie
320 V, 1, | zobowiązany jest wskazywać, co w danym systemie filozoficznym
321 V, 1, | propozycjach filozoficznych tego, co jest w nich cenne i owocne
322 V, 1, | naturalnemu rozumowi wiedzę o tym, co można poznać tylko w świetle
323 V, 1, | poszczególnymi tezami filozoficznymi, co raczej niezbędnością poznania
324 V, 1, | poszukiwaniu wszystkiego co piękne, dobre i prawdziwe.
325 V, 2, | znacznie badania historyczne, co doprowadziło do ponownego
326 V, 2, | regres w tej dziedzinie, co było wyrazem mniejszego
327 VI, 1, | i prawdziwy także tego, co przekracza wszelkie ludzkie
328 VI, 1, (90) | pragnie mu nadać i o to, co go czeka po śmierci, stanowi
329 VI, 1, | się nie tyle do filozofii, co raczej do innych form ludzkiej
330 VI, 1, | różnych koncepcjach «nie to, co ludzie myślą, ale jaka jest
331 VI, 1, | obiektywna prawda»93. Tym, co może być przydatne dla teologii,
332 VI, 1, | choćby w sposób pośredni, co nie znaczy mniej realny
333 VI, 1, | obecności Boga w przyrodzie, co widzieliśmy już wcześniej,
334 VI, 1, | przejawy swego życia wnosi coś, co odróżnia go od reszty stworzenia:
335 VI, 1, | nie może wyrzec się tego, co zyskał dzięki inkulturacji
336 VI, 1, | który będzie bogatszy o to, co zyska dzięki dzisiejszym
337 VI, 1, | opozycję wobec innych tradycji, co byłoby przeciwstawne samej
338 VI, 1, | ludzkiego ducha. ~Wszystko co powiedzieliśmy o Indiach,
339 VI, 1, | najprostszym sensie tego słowa; co więcej, jest pobudzany do
340 VI, 2, | rzeczywistość nadprzyrodzoną. ~Co więcej, także wówczas gdy
341 VI, 2, | samowystarczalności myślenia, co jest w oczywisty sposób
342 VII, 1, | jest poszukiwanie sensu. Co więcej i jest to zjawisko
343 VII, 1, | nadal doskonalić. Wszystko, co tu powiedzieliśmy, dotyczy
344 VII, 1, | dotyczy także osądów sumienia, co do których Pismo Święte
345 VII, 1, | wykraczają poza granice tego co faktyczne i empiryczne;
346 VII, 1, | nieustannie odwołuje się do tego, co wykracza poza granice doświadczenia,
347 VII, 1, | papieże ostatnich pokoleń i co potwierdził także Sobór
348 VII, 1, | zawartej w danej myśli od tego, co może w niej być błędne lub
349 VII, 1, | trwałą wartość prawdy. To co jest prawdziwe w jednej
350 VII, 1, | tylko i wyłącznie dla tego, co należy do sfery faktów.
351 VII, 1, | scjentyzm zalicza wszystko, co dotyczy pytania o sens życia,
352 VII, 1, | pogląd, iż wszystko to, co technicznie wykonalne, staje
353 VII, 1, (106) | człowieka wyzwala od tego, co tę wolność ogranicza, pomniejsza,
354 VII, 1, | zarówno dlatego że ocena tego co «postmodernistyczne» jest
355 VII, 2, (109) | w związku ze wszystkim, co Chrystus 'czynił i czego
356 VII, 2, (109) | wierze i poprzez wiarę, co jest dziełem Ducha Prawdy
357 VII, 2, | niej sam akt istnienia, co umożliwia jej pełne i całościowe
358 Zak, 0, | zawsze odsyła ku czemuś, co jest ponad bezpośrednim
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
359 I, | człowieka jest zbudowane na co dzień, z którego czerpie
360 I, | powtórzyć i zestawić to, co w nauczaniu Kościoła dotąd
361 II, | Słowa Bożego i dlatego to, co jest przeświadczeniem rozumu,
362 II, | wyprzedza istotnej treści tego, co zostało powiedziane w owym
363 II, | w sensie przedmiotowym, co znajduje wyraz w kolejnych
364 II, | podmiocie pracy; niemniej to, co mówią, jest bardzo wymowne
365 II, | podmiotowy — to wszystko, co pozostaje w bezpośrednim
366 II, | moralną) nazywamy to, przez co człowiek staje się dobry
367 II, | nie tylko siły fizyczne (co do pewnego stopnia jest
368 III, | uświadamia nam, że wszystko, co w całym dziele produkcji
369 III, | ludzkiej w stosunku do tego, co z biegiem czasu przyzwyczajono
370 III, | pracy jest wszystko to, co ma służyć pracy, co stanowi —
371 III, | to, co ma służyć pracy, co stanowi — przy dzisiejszym
372 III, | wobec rzeczy. Wszystko to, co mieści się w pojęciu „kapitału” —
373 III, | przenikanie się pracy i tego, co przyzwyczailiśmy się nazywać
374 III, | mianowicie w dziedzictwo tego, co jest dane wszystkim ludziom
375 III, | zasobach natury, oraz tego, co inni przed nim już wypracowali
376 III, | Natomiast u wszystkim tym, co w procesie, produkcji stanowi
377 III, | pierwszeństwie i nadrzędności tego, co materialne, natomiast to,
378 III, | materialne, natomiast to, co duchowe i osobowe (działanie
379 III, | większej atrakcji tego, co jako materialne, jest oceniane
380 III, | traktowany w zależności od tego, co materialne, jako pewnego
381 III, | zasady własności prywatnej — co więcej, jeśli w naszej epoce
382 IV, | surowce lub półfabrykaty, co w rezultacie, obok innych
383 IV, | warsztatów pracy — zgodnie z tym, co już wyżej powiedziano o
384 IV, | bezpośrednim. Wszystko, co dotąd powiedziano na temat
385 IV, | naprawić i to wszystko, co jest wadliwe w systemie
386 IV, | łatwo tracą łączność z tym, co jest ich właściwym zadaniem,
387 IV, | zawsze mieć przed oczyma to, co stanowi o przedmiotowym
388 IV, | nawet przede wszystkim to, co warunkuje właściwą godność
389 IV, | społeczno-ekonomicznego, co jest sprzeczne z wymogami
390 IV, | 21. Wszystko to, co zostało wyżej powiedziane
391 IV, | ze strony społeczeństwa, co u ludzi pracujących na roli
392 IV, | decydować te same kryteria, co w stosunku do każdego innego
393 V, | sobie ziemię ze wszystkim, co w niej jest, oraz żeby,
394 V, | tylko domaga się odpoczynku „co siódmy dzień” (por. Pwt
395 V, | 12 nn.; Wj 20, 8-12), ale co więcej: nie może polegać
396 V, | zdziwieniem: «Skąd On to ma? I co to za mądrość, która Mu
397 V, | przypowieściach — w tym, „co Jezus czynił i czego nauczał” (
398 V, | tłumaczy się w pełni to, co w tym samym miejscu Konstytucji
399 V, | jest, niż ze względu na to, co posiada. Podobnie warte
400 V, | jest więcej to wszystko, co ludzie czynią dla wprowadzenia
401 V, | pracy uwydatnić to wszystko, co wydaje się nieodzowne, jeśli
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
402 I, 1 | w tej chwili powiedzieć, co będzie oznaczał ów rok na
403 I, 3 | jej spoistości. To bowiem, co poprzez Sobór naszych czasów „
404 I, 3 | powiedział Kościołowi”, co w tym Kościele mówi „wszystkim
405 I, 3 | Paweł VI. Poprzez wszystko, co składa się na Jego pontyfikat,
406 I, 4 | stosunku do wszystkiego, co stanowi o jego ludzkim charakterze
407 I, 6 | Wspólnot chrześcijańskich, za co jesteśmy im szczerze zobowiązani.
408 I, 6 | przyznawania racji wszystkiemu co słuszne — nie może ona jednak
409 II, 1 | należy nimi postępować? Co czynić, aby ten nowy Adwent
410 II, 1 | baranki moje” (J 21, 15), co znaczy: bądź pasterzem mojej
411 II, 5 | dla pierwszeństwa tego, co duchowe, a co w życiu ludzkim
412 II, 5 | pierwszeństwa tego, co duchowe, a co w życiu ludzkim wyraża się
413 II, 6 | chrześcijanie muszą odnaleźć to, co już ich łączy wcześniej,
414 II, 6 | głębokiego szacunku dla tego, co „w człowieku się kryje” (
415 II, 6 | kryje” (J 2, 25), dla tego, co już on sam w głębi swojego
416 II, 6 | najważniejszych — szacunku dla tego, co już w nim zdziałał ten Duch,
417 II, 6 | wagę do tego wszystkiego, co Sobór Watykański II wypowiedział
418 II, 6 | człowieka wyzwala od tego, co tę wolność ogranicza, pomniejsza,
419 II, 6 | był przez niego pytany, o co oskarżali Go przedstawiciele
420 III, 1 | być wrażliwy na wszystko, co służy prawdziwemu dobru
421 III, 1 | może być obojętny na to, co mu zagraża. Sobór Watykański
422 III, 2 | wyrzekać się niektórych. Co więcej, będąc słabym i grzesznym,
423 III, 2 | czego nie chce, nie zaś to, co chciałby czynić. Stąd cierpi
424 III, 2 | świadomy tego wszystkiego, co wydaje się być przeciwne
425 III, 2 | ludzkie” 25, aby wszystko, co na to życie się składa,
426 III, 2 | być świadomy wszystkiego, co jest temu przeciwne. ~
427 III, 3 | stale zagrożony przez to, co jest jego własnym wytworem,
428 III, 3 | jest jego własnym wytworem, co jest wynikiem pracy jego
429 III, 3 | uporczywie powraca, dotyczy tego co najistotniejsze: czy człowiek
430 III, 4 | społecznej. Chodzi tutaj nie o co innego, tylko właśnie o
431 III, 4 | innego, tylko właśnie o to, co znalazło wyraz już w pierwszym
432 III, 4 | nadużycie wolności jednych, co łączy się właśnie z niekontrolowaną
433 III, 4 | ekonomiczny, z tym wszystkim, co należy do jego tylko własnej
434 III, 5 | prawie państwa współczesne, co powinno być gwarancją, że
435 III, 5 | soborowy dość jasno mówi, co jest takim ograniczaniem
436 III, 5 | niesprawiedliwością wobec tego, co jest szczególnie głębokie
437 III, 5 | w człowieku, wobec tego, co jest autentycznie ludzkie.
438 III, 5 | gorszej kategorii”, a nawet — co już także ma miejsce — odmawia
439 IV, 1 | źródłem mocy wedle tego, co tak zwięźle wypowiedział
440 IV, 1 | myśleć o tym wszystkim, co w wymiarach samej tej doczesności
441 IV, 1 | niepokoju tętni i pulsuje to, co jest najgłębiej ludzkie:
442 IV, 1 | Przyjdź! Przybądź! „Obmyj, co nie święte! Oschłym wlej
443 IV, 1 | Ulecz serca ranę. Nagnij, co jest harde! Rozgrzej serca
444 IV, 1 | zapotrzebowaniu” na to co duchowe dają wyraz różni
445 IV, 1 | udziałem poprzez wszystko, co składa się na jego życie
446 IV, 3 | wypowiedzieć wszystkiego, co ją stanowi, co w niej się
447 IV, 3 | wszystkiego, co ją stanowi, co w niej się wyraża i dokonuje.
448 IV, 3 | liturgicznych oraz tego wszystkiego, co świadczy o społecznej czci
449 IV, 4 | używać dla tego wszystkiego, co jest prawdziwym dobrem.
450 IV, 4 | potwierdza się również to, co powiedziano już powyżej:
451 IV, 5 | lepiej zdajemy się rozumieć co to znaczy, że Kościół jest
452 IV, 5 | matką59, a równocześnie co to znaczy, że Kościół zawsze,
453 IV, 5 | Chrystusa Matką Kościoła61, co znalazło swój szeroki oddźwięk,
454 IV, 5 | godnością, ale także jedynym co do swej głębi i co do swego
455 IV, 5 | jedynym co do swej głębi i co do swego zasięgu uczestnictwem
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
456 Wprow, 0, (16)| słońca, które oświeca świat: co się stanie z dniem? Odrzuć
457 I, 1, | na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie” (
458 I, 1, | pozdrowienie” (Łk 1, 29): co znaczą te niezwykłe słowa,
459 I, 1, | imieniem: „łaski pełna”. Co znaczy to imię? Dlaczego
460 I, 2, | wydaje się posiadać to, co mówi ona na końcu: „Błogosławiona
461 I, 2, | sercem otwartym to wszystko, co było przewidziane w planie
462 I, 2, | por. Łk 1, 45), żyje na co dzień treścią tych słów.
463 I, 2, | dzień treścią tych słów. Na co dzień jest przy Niej Syn,
464 I, 2, | tajemnicą Boga. Maryja stale, na co dzień, obcuje z niewypowiedzianą
465 I, 2, | która przewyższa wszystko, co zostało objawione w Starym
466 I, 2, | uwierzyła” — i wierzy na co dzień, wśród wszystkich
467 I, 2, | że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?”, Ewangelista
468 I, 2, | Maryja) nie zrozumieli tego, co im powiedział” (Łk 2, 48-
469 I, 2, | rozwiązany został przez Maryi; co związała przez niewierność
470 I, 3, | jakby na przedłużeniu tego, co Dwunastoletni odpowiedział
471 I, 3, | nowe znaczenie wszystkiemu, co ludzkie, a więc każdej ludzkiej
472 I, 3, | 19, 27). Chociaż więc to, co Jezus odpowiedział swej
473 I, 3, | wskazywać raczej na odmowę (co bardziej jeszcze uwydatnia
474 I, 3, | pochodzeniem z rodu Adama, a co więcej, jest «zgoła matką
475 II, 1, | powołał zgromadzenie tych, co z wiarą spoglądają na Jezusa,
476 II, 1, | objawienie przez Niego dane”, co więcej, powierzając się
477 II, 1, | słusznie ogląda się na Tę, co zrodziła Chrystusa, który
478 II, 2, | odłączonych nie brak takich, co Matce Pana i Zbawiciela
479 II, 2, | swojej Matki — czynić to, co im powie Jezus (por. J 2,
480 II, 2, | którzy uważnie słuchają tego, co dzisiaj „Duch mówi do Kościołów” (
481 II, 2, | chrześcijańskiej, także w tym, co odnosi się do Dziewicy Maryi.
482 II, 2, | zakończeniu znanego sporu co do kultu obrazów świętych
483 II, 3, | pokolenia~[zachowuje] dla tych, co się Go boją.~On przejawia
484 II, 3, | na nowo się wyraża. To, co — w momencie zwiastowania —
485 II, 3, | On istnieniem wszystko, co istnieje. Stwarzając człowieka,
486 II, 3, | miłosierdzie zachowuje dla tych, co się Go boją”. Maryja jest
487 III, 1, | jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie
488 III, 1, | pozostała do końca wierną temu, co ta nazwa wyraża. Przez to
489 III, 2, | uwierzyła, że stanie się to, co Jej było powiedziane od
490 III, 2, | 2, 19. 51) wszystko to, co dotyczyło Syna Bożego, Kościół
491 III, 2, | zachowuje analogię tego, co „w porządku natury” charakteryzuje
492 III, 2, | zostało w pełni ukazane to, co stanowi o maryjnym wymiarze
493 III, 2, | wprowadza Ją w to wszystko, co stanowi jego własne życie
494 III, 3, | Synodzie — zawiera się to, co sam Duch Święty pragnie „
495 III, 3, | odczytania również tego, co Sobór powiedział o Bogarodzicy
496 III, 3, | aby przypomniał wszystko, co w jego przeszłości świadczy
497 III, 3, | odłączonych nie brak takich, co Matce Pana okazują cześć
498 III, 3, | chrześcijańskie, jak i tych, co nie znają jeszcze swego
499 Zak, 0, | perspektywie końca świata, co do którego Jezus nam nie
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
500 Wprow, 0, | wydają się być zahamowane, co z pewnością nie odpowiada
1-500 | 501-772 |