1-500 | 501-772
(...) Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
501 Wprow, 0, | wątpliwości i niejasności co do misji wśród narodów;
502 Wprow, 0, | poszanowaniu kultur, ani temu, co dobre w każdej religii.
503 I, 0, | wiary w Jezusa Chrystusa, co każdy wierny proklamuje
504 I, 1, | sobą: przez Niego — i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach,
505 I, 1, | i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy
506 I, 1, | Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na
507 I, 1, | co w niebiosach, i to, co na ziemi (Ef 1, 10). ~ ~
508 I, 2, | Chrystusa i wszystko to, co On wniósł w dzieje człowieka?
509 I, 5, | 11. Co zatem powiedzieć o wspomnianych
510 II, 1, | posłanym, pomiędzy tym, co mówi, co czyni i kim jest.
511 II, 1, | pomiędzy tym, co mówi, co czyni i kim jest. Jego moc,
512 II, 1, | Nowinę” nie tylko przez to, co mówi albo czyni, ale przez
513 II, 4, | zeświecczoną, w której tym, co się liczy, są programy i
514 II, 4, | horyzontem zamkniętym na to, co transcendentne. Nie można
515 II, 4, | Jednakże popieranie ich, co również jest zadaniem Kościoła,
516 III, 1, | Ewangelii i do głoszenia tego, co Łukasz tak dobrze ukazuje
517 III, 1, | etymologicznie znaczy to samo, co misja) i łączy bezpośrednio
518 III, 1, | jest, a potem dopiero to, co on mówi lub czyni. ~Cztery
519 III, 2, | poganom (por. Dz 13, 46-48), co nie odbywa się bez napięć
520 III, 4, | tajemnicy planu Bożego”; co więcej, „musimy uznać, że
521 IV, 3, | wewnętrznych wśród Ludu Bożego, co więcej, są one bardzo bolesne.
522 IV, 3, | kiedy uczyniliśmy wszystko, co w naszej mocy, winniśmy
523 IV, 3, | jesteśmy, wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać” (Łk
524 IV, 4, | więcej niż połowę ludności Co czynić, by Chrystusowe orędzie
525 V, 1, | postępowaniu wszystko to, co jest antyewangeliczne i
526 V, 4, | Ecclesiae, nie jest zakończony; co więcej, w wielu skupiskach
527 V, 6, | przyjmując wszystko to, co jest w nich dobre i odnawiając
528 V, 7, | chętnie uznaje wszystko to, co jest prawdziwe i święte
529 V, 7, | szacunku dla tego wszystkiego, co w każdym człowieku „zdziałał
530 VI, 2, | winien go ubogacać przez to, co jest dlań znamienne, zgodnie
531 VI, 5, | chrześcijańskiej nauki. Co więcej, trzeba podkreślić
532 VI, 5, | więcej, trzeba podkreślić to, co przynosi im zaszczyt, a
533 VI, 6, | zwłaszcza w młodych Kościołach, co nieraz miałem okazję stwierdzić
534 VI, 6, | także obowiązuje to, na co wskazał Sobór: staranniejsze
535 VII, 3, | popierających rozwój człowieka, co stanowi bardzo szerokie
536 VII, 3, | Kościół misyjny oddaje to, co otrzymuje; rozdaje ubogim
537 VII, 3, | otrzymuje; rozdaje ubogim to, co jego bogatsi członkowie
538 VII, 3, | względem ubogich. Wszystko, co otrzymaliśmy od Boga — tak
539 VII, 4, | współzależność między narodami, co stanowi bodziec dla chrześcijańskiego
540 VII, 7, | więzy głębokiej wspólnoty co do bogactw duchowych, pracowników
541 VII, 7, | bez wpływów zewnętrznych, co może prowadzić nawet do
542 VII, 8, | się nowa zgodność ludów co do tych wartości: odrzucenie
543 VIII, 2, | się siebie i wszystkiego, co dotychczas uważał za swoje,
544 VIII, 3, | głęboka: On, który „wiedział, co w człowieku się kryje” (
545 VIII, 4, | o Słowie życia (...), na co patrzyliśmy (...), oznajmiamy
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
546 I, | ewangelizacji, jakiego dokonali. Co więcej, można stwierdzić,
547 I, | Europie i świecie wszystkiego, co dzieli Kościoły, narody
548 IV, | chrześcijaństwo wschodnie, co też znalazło odbicie w nauczaniu
549 IV, | poczucie siły i zwartości, co przyczyniało się do umocnienia
550 IV, | pozostanie mistrzem dla tych, co w jakimkolwiek czasie starają
551 V, | zubożenia czy zgaszenia tego, co każdy człowiek, lud i naród,
552 VI, | równocześnie prototyp tego, co dzisiaj nosi nazwę „inkulturacji” –
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
553 II, | nic prawdziwie ludzkiego, co nie miałoby oddźwięku w
554 II, | Konstytucji Gaudium et spes. ~Co do treści i tematów podjętych
555 II, | wiekowej tradycji Kościoła co do „powszechności przeznaczenia
556 II, | jako „kwestia społeczna”. ~Co prawda już Encyklika Mater
557 II, | powszechności kwestii społecznej, co na ocenie moralnej owej
558 II, | pokusy odpowiadania przemocą, co znajduje się u podłoża wielu
559 III, | istniał pewien optymizm co do możliwości złagodzenia,
560 III, | były państwami dopiero co powstałymi w procesie dekolonizacji
561 III, | stopień przyspieszenia, co spowodowało powiększanie
562 III, | inne, równie negatywne, co więcej, bardziej jeszcze
563 III, | i po prostu ludzkim, na co zwróciła już uwagę dwadzieścia
564 III, | jawi się jako niejednolite, co wyraża się w umowny sposób
565 III, | tragiczne skutki najsłabszym. Co więcej, owa współzależność,
566 III, | którym jest człowiek”. Co więcej, „nie może nas nie
567 III, | ludów stał się hamulcem, a co więcej, w pewnych wypadkach
568 III, | pierwszy nastąpiło porozumienie co do zniszczenia jednego rodzaju
569 III, | one tymczasem wplątane — co nieraz prowadzi je do ruiny —
570 III, | niezaangażowanych, który, poprzez to, co w nim jest pozytywne, chciałby
571 III, | słusznych oczekiwań ludzkości, co grozi nieprzewidzianymi
572 III, | także handel tą bronią. Co więcej, trzeba dodać, że
573 III, | świata. I wszyscy wiedzą — co dobitnie podkreślił najnowszy
574 III, | własnej sprawy albo też, co gorsze, są celem samym w
575 III, | mówienia o nim dzisiaj, co Paweł VI uwydatnił w Encyklice45
576 III, | uwydatnił w Encyklice45 i co ja sam omówiłem szerzej
577 III, | 31; Łk 12, 6-7. 22-30); co więcej, wspomniane wyżej
578 IV, | będących do naszej dyspozycji; co więcej, powinniśmy widzieć
579 IV, | protagonistą rozwoju54. ~Co więcej, sam Pan Jezus, w
580 IV, | będzie nam odebrane i to, co mamy. ~Niech zgłębienie
581 IV, | nieskończenie przewyższa to, co mógłby urzeczywistnić postęp. ~
582 IV, | nadrozwoju — że kiedyś „to, co zniszczalne, przyodzieje
583 IV, | w niezniszczalne, a to, co śmiertelne, przyodzieje
584 IV, | dalekim, nie tylko z tego, co „zbywa”, ale z tego, co
585 IV, | co „zbywa”, ale z tego, co jest konieczne do życia.
586 IV, (61) | zasiąść przy tym samym stole, co bogacz”. ~
587 V, | droga długa i złożona, a co więcej, stale zagrożona
588 V, | świata odczuwają jako coś, co dotyka ich samych, różne
589 V, | do dzielenia z nimi tego, co posiadają. Słabsi ze swej
590 V, | przeznaczone dla wszystkich. To, co wytwarza przemysł, przerabiając
591 V, | odpowiedzialności za inne narody, co prowadziłoby do powstania
592 V, | trzech Osobach, jest tym, co my, chrześcijanie, określamy
593 VI, | niedorozwoju jako takiego, co stwierdził już w swej Encyklice
594 VI, | problemu „technicznego” tego, co jako prawdziwy rozwój, odnosi
595 VI, | słabiej rozwiniętych, ale, co jest równie gorszące, w
596 VI, | przepływu informacji. Wszystko, co mogłoby sprzyjać alfabetyzacji
597 VI, | zawsze mieć do dyspozycji to, co jest konieczne dla wyżywienia
598 VI, | 45. To, co zostało powiedziane, nie
599 VI, | mogą i powinny tworzyć — co już zaczyna się: dokonywać
600 VII, | warunkują. ~To wszystko, co w danym momencie historycznym
601 VII, | międzynarodowy z tym wszystkim, co budzi troskę: nędzę, bezrobocie,
602 VII, | Przenajświętszej zawierzam Maryi to, co w niniejszej Encyklice przedstawiłem,
603 VII, | prawdziwego rozwoju ludów, co dobitnie wyraża modlitwa
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
604 Wprow, 0, | je z mocą, przypominając, co powiedziałem w rzymskim
605 Wprow, 0, | Bożą pomocą wszystkiego, co możliwe, aby obalić mury
606 I, 1, | śmierć wrogości”, a to, co było podzielone, „uczynił
607 I, 2, | cierpliwie dotrzymuje tego, co nam grzesznikom łaskawie
608 I, 2, | zostało jednak zniszczone to, co należy do struktury Kościoła
609 I, 2, | dobrodziejstwach duchowych; a co więcej, prawdziwa jakaś
610 I, 2, | Dekret dodaje: „Wszystko to, co pochodzi od Chrystusa i
611 I, 3, | posłannictwo, wskazują na to, co jest istotne dla każdego
612 I, 3, | każdego nowego początku: co stanowi podstawowy wymóg
613 I, 3, | rzetelny i właściwy sposób to, co nie dość pilnie w danych
614 I, 3, | właściwy sposób to wszystko, co Duch przekazał za pośrednictwem
615 I, 3, | pomocnych w rozeznawaniu tego, co jest konieczne dla ruchu
616 I, 4, | wiele mocniejsze jest to, co nas łączy, niż to, co nas
617 I, 4, | to, co nas łączy, niż to, co nas dzieli”. Sobór zaś ze
618 I, 5, | mniejsze jest to wszystko, co ich dzieli, w porównaniu
619 I, 5, | dzieli, w porównaniu z tym, co ich łączy. Jeśli będą się
620 I, 6, | czerpie moc to wszystko, co Sobór określa jako „dialog”.
621 I, 7, | technika” dialogowania, co sprzyjało zarazem umacnianiu
622 I, 7, | wymianę myśli i dialog, przez co jedni drugim wykładają prawdę,
623 I, 7, | wierności wobec woli Chrystusa co do Kościoła i jak należy
624 I, 8, | pasterzy w tej samej mierze co grzechy wiernych. Zjednoczenie
625 I, 9, | zmiany poglądów i postaw.~Co się tyczy studium kwestii
626 I, 9, | Także w tym sensie, wszystko co Duch dokonuje w „innych”,
627 I, 10, | objawieniem samego Chrystusa.~Co więcej, współpraca ekumeniczna
628 II, 1, | 41. To wszystko, co powyżej zostało powiedziane
629 II, 2, | powiedziałem, przypominając to, co już napisałem w mojej pierwszej
630 II, 4, | ku zbudowaniu. Wszystko, co szczerze chrześcijańskie,
631 II, 7, | wymianę informacji i opinii, co służy braterskiemu współdziałaniu.
632 II, 7, | Watykański II wypada wymienić co najmniej dwa wydarzenia,
633 II, 8, | Sobór nie tylko ukazuje to, co upodabnia Kościoły na Wschodzie
634 II, 9, | postawie i oparciu się na tym, co nas łączy, Komisja mieszana
635 II, 9, | Patriarchą ekumenicznym — „to co Kościół katolicki i Kościół
636 II, 10, | społecznych i kulturowych. Co się zaś tyczy bezpośrednio
637 II, 10, | kontrowersji chrystologicznych, co pozwoliło nam wyznać wspólnie
638 II, 11, | pojmuje Ewangelię (...), co katolicy” 123. W tej rozległej
639 II, 11, | II zostały zrealizowane, co doprowadziło stopniowo do
640 III, 2, | wyrażają, zgodnie z tym, co zalecał Papież Jan XXIII
641 III, 3, | nie jest potrzebne w tym, co nazwałem „dialogiem nawrócenia”?
642 III, 3, | ona już doskonała w tym, co wszyscy uważamy za szczyt
643 III, 3, | Bóg uczyni dla nich to, co uczynił dla ich świętych.
644 III, 5, | zaś prymatu) od posługi, co byłoby sprzeczne ze znaczeniem,
645 III, 5, | przebaczenie za wszystko, za co jesteśmy odpowiedzialni147.~
646 III, 5, | będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie
647 III, 5, | 92. Co do Pawła, to może on zakończyć
648 III, 5, | jego braćmi w posłudze.~To co dotyczy jedności wszystkich
649 III, 5, | nieporozumienia między nimi co do wiary czy karności kościelnej (
650 III, 5, | woli jednych i drugich to, co miało być posługą, mogło
651 Adh, 0, | Ducha Bożego, mają czynić, co jest w ich mocy, aby więzy
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
652 Wprow, 1, | uchylić od podstawowych pytań: Co powinienem czynić? Jak odróżniać
653 Wprow, 2, | mnie decyzja napisania - co zapowiedziałem już w Liście
654 I | I.„Nauczycielu, co dobrego mam czynić?” (Mt
655 I, 1, | i zapytał: «Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby
656 I, 1, | doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim,
657 I, 2 | Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby
658 I, 2, | Niego odpowiedź na pytanie, co jest dobrem, a co złem.
659 I, 2, | pytanie, co jest dobrem, a co złem. To Chrystus jest Nauczycielem,
660 I, 3, | odpowiedzi na pytanie: „co dobrego mam czynić, aby
661 I, 3, | To, kim jest człowiek i co powinien czynić, ujawnia
662 I, 3, | 10, 17; Łk 18, 18). To, co na razie młodzieniec być
663 I, 4, | Dzięki niemu poznajemy, co należy czynić i czego należy
664 I, 4, | Które?»” (Mt 19, 18). Pyta, co ma czynić w życiu, aby świadczyło
665 I, 4, | przykazań, jako wykładni tego, co dla człowieka oznaczają
666 I, 4, | bliźnim?” (Łk 10, 29), na co z kolei Nauczyciel odpowiada
667 I, 5, | doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz i rozdaj ubogim,
668 I, 5, | na pytanie młodzieńca: „co dobrego mam czynić, aby
669 I, 5, | wybranej i przeżywanej. Co więcej, odczuwa wewnętrzne
670 I, 5, | Zachęta: „idź, sprzedaj, co posiadasz i rozdaj ubogim”,
671 I, 7, | bowiem do określenia tego, co należy czynić, ale udziela
672 I, 8, | Pytanie: „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby
673 I, 8, | on jest, i to wszystko, w co wierzy. Tradycja ta, wywodząca
674 II, 1 | Nauczać tego, co jest zgodne ze zdrową doktryną (
675 II, 1, | człowieka i wszystkiego co czyni — Bogu, Temu, który „
676 II, 1, | zasady rozeznawania tego, co sprzeczne ze „zdrową nauką”
677 II, 1, | jest sens i cel jego życia, co jest dobrem, a co grzechem,
678 II, 1, | życia, co jest dobrem, a co grzechem, jakie jest źródło
679 II, 1, | pytania — jak na przykład: co to jest wolność i co łączy
680 II, 1, | przykład: co to jest wolność i co łączy ją z prawdą zawartą
681 II, 1, | Jezusowi: „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby
682 II, 1, | je zachowywać wszystko, co On przykazał” (por. Mt 28,
683 II, 1, | dziś tej samej odpowiedzi, co niegdyś Nauczyciel: światło
684 II, 1, | kontekście interdyscyplinarnym, co jest niezbędne zwłaszcza
685 II, 2, | nieomylnie decyduje o tym, co jest dobre, a co złe. Do
686 II, 2, | o tym, co jest dobre, a co złe. Do tezy o obowiązku
687 II, 2, | autentyczności, „zgody z samym sobą”, co doprowadziło do skrajnie
688 II, 2, | 34. „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby
689 II, 2, | swobodzie czynienia wszystkiego, co tylko się podoba, w tym
690 II, 2, | rozeznania, aby odkryć wszystko, co jest w nich słuszne, pożyteczne
691 II, 3, | Dobry” wie bowiem doskonale, co jest dobre dla człowieka
692 II, 3, | prawo decydowania o tym, co jest dobre, a co złe: według
693 II, 3, | o tym, co jest dobre, a co złe: według nich ludzka
694 II, 3, | Boga za Autora tego prawa, co najwyżej w tym sensie, że
695 II, 4, | Stworzyciela zanika. (...) Co więcej, samo stworzenie
696 II, 4, | Boga. Dzięki niemu wiemy, co należy czynić, a czego unikać.
697 II, 5, | zapytany o wyjaśnienie, co to są dzieła sprawiedliwości,
698 II, 5, | odróżniamy dobro od zła — co należy do dziedziny prawa
699 II, 5, | oświecając umysł w sprawach tego, co należy czynić, ale również
700 II, 5, | Poucza ona od wewnątrz o tym, co należy czynić (…) i wpływa
701 II, 6, | miałaby oznaczać wszystko to, co w człowieku i w świecie
702 II, 6, | miałoby być wszystko to, co „wytworzone”, a więc „kultura”
703 II, 6, | wskazują — twierdzi się — co najwyżej ogólny kierunek
704 II, 7, | przykazanie. Ponadto, to co należy czynić w danej sytuacji,
705 II, 7, | że w człowieku jest coś, co wykracza poza kulturę. To „
706 II, 8, | konkretnych czynów ludzkich; mogą co prawda dopomóc w pewnej
707 II, 8, | konkretnych przypadkach. Co więcej, opisana powyżej
708 II, 9, | idąc za naturą, czynią to, co Prawo nakazuje, chociaż
709 II, 9, | jest świadkiem jedynym: to, co dokonuje się we wnętrzu
710 II, 9, | który wskazuje człowiekowi, co powinien czynić lub czego
711 II, 9, | obowiązek czynienia tego, co człowiek poprzez akt sumienia
712 II, 9, | źródłem stanowienia o tym, co dobre i złe; głęboko natomiast
713 II, 9, | rozpoznawana przez osąd sumienia, co prowadzi do przyjęcia odpowiedzialności
714 II, 10, | rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne
715 II, 10, | wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (
716 II, 10, | dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12, 2). ~
717 II, 10, | sumienia błędnego — z tym, co człowiek subiektywnie uważa
718 II, 10, | stosunku do prawdy o dobru. Co więcej, dobro nie rozpoznane
719 II, 10, | rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne
720 II, 10, | wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (
721 II, 10, | dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12, 2), ogólna
722 II, 11, | wewnątrz której może on na co dzień podejmować i realizować
723 II, 11, | człowiek sprzedaje wszystko, co posiada, ukazują wymownie
724 II, 12, | nie tylko powtórzył to, co stwierdził i ogłosił Sobór
725 II, 12, | przyczyny, wybiera coś, co jest poważnym nieporządkiem.
726 II, 13, | przez młodzieńca Jezusowi: „co dobrego mam czynić, aby
727 II, 13, | młodzieniec stawia Jezusowi: „co dobrego mam czynić, aby
728 II, 13, | wolnego działania człowieka? Co jest kryterium wolnego działania
729 II, 13, | wolnego działania człowieka? Co jest kryterium owego przyporządkowania
730 II, 13, | słuszne” albo „niesłuszne”, co jednak nie pozwalałoby orzec,
731 II, 14, | por. Dz 4, 19; 5, 29), co gotowi są poświadczyć nawet
732 II, 14, | zewnętrznych, a nie zważali na to, co dzieje się w sercu człowieka (
733 II, 15, | takich czynów: „Wszystko, co godzi w samo życie, jak
734 II, 15, | psychicznego; wszystko, co ubliża godności ludzkiej,
735 II, 15, | pozytywnego aktu woli tego, co ze swej istoty narusza ład
736 II, 15, | narusza ład moralny — a co tym samym należy uznać za
737 II, 15, | nie są już grzechami lub — co jeszcze bardziej nielogiczne —
738 III, 1, | niezbędne dla ludzkiego życia. Co gorsza, człowiek już nie
739 III, 1, | samodzielnego decydowania o tym, co dobre, a co złe. Relatywizm
740 III, 1, | decydowania o tym, co dobre, a co złe. Relatywizm ten przeniesiony
741 III, 1, | rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne
742 III, 1, | wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (
743 III, 1, | dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12, 2). Oparciem
744 III, 1, | uniwersalnym otwarciem na wszystko co istnieje, przez przekroczenie
745 III, 1, | ograniczone i pozorne. Co więcej, w popełnianych przez
746 III, 2, | sprawiedliwość, i prawda. Badajcie, co jest miłe Panu. I nie miejcie
747 III, 2, | zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i
748 III, 3, | nie należy czynić tego, co prawo Boże uznaje za złe,
749 III, 3, | Chrystus, nazwała go lampą, co płonie i świeci (...), we
750 III, 3, | moralnie złe ze swej istoty; co więcej, ujawnia, że akt
751 III, 3, | prawdziwego „życia” człowieka, co poświadcza św. Ignacy Antiocheński
752 III, 3, | granicy między dobrem a złem, co uniemożliwia budowę i zachowanie
753 III, 3, | mądrością przynajmniej w tym, co mówili na temat obyczajów,
754 III, 5, | bliźniego i oddać mu to, co mu się należy; cnotę solidarności —
755 III, 6, | harmonię: „nie czynię tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę (...).
756 III, 6, | nie chcę” (Rz 7, 15. 19). ~Co jest najgłębszym źródłem
757 III, 6, | niezależności — decydować o tym, co jest dobre, a co złe. „Tak
758 III, 6, | o tym, co jest dobre, a co złe. „Tak jak Bóg będziecie
759 III, 6, | bowiem nie nakazuje tego, co niemożliwe, lecz nakazując
760 III, 6, | cię, byś czynił wszystko, co możesz, a prosił o to, czego
761 III, 6, | Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci?” —
762 III, 8, | jakiejś mierze, tego, w co uwierzył. Teologia jako
763 III, 8, | 110. Wszystko, co zostało powiedziane o teologii
764 III, 8, | świetle podstawowego pytania: co jest dobrem, a co złem?
765 III, 8, | pytania: co jest dobrem, a co złem? Co czynić, aby osiągnąć
766 III, 8, | jest dobrem, a co złem? Co czynić, aby osiągnąć życie
767 III, 8, | nauczać wiernych tego, co prowadzi ich na drogę wiodącą
768 III, 8, | Odpowiadając na jego pytanie: „Co dobrego mam czynić, aby
769 III, 8, | Jezusowi: „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby
770 Zak, 1, | zdolność czynienia tego co dobre, szlachetne i piękne,
771 Zak, 1, | dobre, szlachetne i piękne, co podoba się Bogu i zgodne
772 Zak, 1, | tych, którzy nie wiedzą, co czynią (por. Łk 23, 34),
1-500 | 501-772 |