12. Ten wymiar powszechnej
miłości, zawarty w sakramencie Eucharystii, znajduje swój fundament w
słowach samego Zbawiciela. Ustanawiając Eucharystię, nie
ograniczył się On jedynie do powiedzenia: « To jest Ciało moje
», « to jest Krew moja », lecz dodał: « które za was będzie
wydane..., która za was będzie wylana » (Mt 26, 26.28; Łk
22, 19-20). Nie potwierdził jedynie, że to, co im dawał do
jedzenia i do picia, było Jego Ciałem i Jego Krwią, lecz jasno
wyraził, że ma to wartość ofiarniczą,
czyniąc obecną w sposób sakramentalny swoją ofiarę, która
niedługo potem miała dokonać się na krzyżu dla
zbawienia wszystkich. « Msza święta jest równocześnie i
nierozdzielnie pamiątką ofiarną, w której przedłuża
się ofiara Krzyża, i świętą ucztą komunii w Ciele
iKrwi Pana ».13
Kościół żyje nieustannie
odkupieńczą ofiarą izbliża się do niej nie tylko przez
pełne wiary wspomnienie, ale też poprzez aktualne uczestnictwo, ponieważ
ofiara ta wciąż się uobecnia, trwając sakramentalnie
w każdej wspólnocie, która ją sprawuje przez ręce konsekrowanego
szafarza. W ten sposób Eucharystia umożliwia ludziom współczesnym
dostąpienie pojednania, które Chrystus uzyskał raz na zawsze dla ludzkości
wszystkich czasów. W rzeczywistości: « Ofiara Chrystusa i ofiara
eucharystyczna są jedną ofiarą ».14
Nauczał o tym wyraźnie już św. Jan Chryzostom: « Ofiarujemy
wciąż tego samego Baranka, nie jednego dziś, a innego jutro, ale
zawsze tego samego. Z tej racji i ofiara jest zawsze ta sama. (...)
Również teraz ofiarujemy tę żertwę, która wówczas była
ofiarowana i która nigdy się nie wyczerpie ».15
Msza św. uobecnia ofiarę Krzyża, nie
powiększa jej, niczego jej nie dodaje ani jej nie mnoży. 16
To, co się powtarza, to sprawowanie memoriale, « ukazanie
pamiątki » (memorialis demonstratio), 17 przez
co jedyna i ostateczna odkupieńcza ofiara Chrystusa zawsze uobecnia
się w czasie. Natura ofiarnicza tajemnicy Eucharystii nie może
być zatem pojmowana jako coś oddzielnego, niezwiązanego z
krzyżem lub też odnoszącego się jedynie pośrednio do
ofiary na Kalwarii.
|