Czesc, Dzial, Rozdzial, Numer
1 Wstep, 0,0,1 | stworzył człowieka, by uczynić go uczestnikiem swego szczęśliwego
2 Wstep, 0,0,1 | bliski człowiekowi. Powołuje go i pomaga mu szukać, poznawać
3 Wstep, 0,0,3 | powołani do przekazywania go z pokolenia na pokolenie,
4 Wstep, 0,0,18| katolickiej. Należy zatem czytać go jako całość. Liczne odnośniki
5 I, 1,1,27 | dlatego, że Bóg stworzył go z miłości i wciąż z miłości
6 I, 1,1,28 | szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w
7 I, 1,1,30 | może zapomnieć o Bogu lub Go odrzucić, to Bóg nie przestaje
8 I, 1,1,30 | wzywać każdego człowieka, aby Go szukał, a dzięki temu znalazł
9 I, 1,1,30 | innych, którzy uczyliby go szukania Boga.~Jakże wielki
10 I, 1,1,31 | obraz Boga, powołany, by Go poznawać i miłować, szukając
11 I, 1,1,35 | Władze człowieka uzdalniają go do poznania istnienia osobowego
12 I, 1,1,41 | Boga. Dlatego też możemy Go określać na podstawie doskonałości
13 I, 1,1,43 | samego Boga, chociaż nie może Go wyrazić w Jego nieskończonej
14 I, 1,1,49 | Boga żywego tym, którzy Go nie znają lub odrzucają.~
15 I, 1,2,52 | odpowiedzi, do poznawania Go i miłowania ponad to wszystko,
16 I, 1,2,53 | człowiekowi, przygotowuje go etapami na przyjęcie nadprzyrodzonego
17 I, 1,2,55 | przyjaźń, nie pozostawiłeś go pod władzą śmierci... Wielokrotnie
18 I, 1,2,59 | wybiera Abrama, wzywając go do wyjścia "z ziemi rodzinnej
19 I, 1,2,59 | Rdz 12,1), aby uczynić go Abrahamem, to znaczy "ojcem
20 I, 1,2,62 | jako swój lud, ocalając go z niewoli egipskiej. Zawiera
21 I, 1,2,62 | mu swoje Prawo, by uznał Go i służył Mu jako jedynemu
22 I, 1,2,65 | więc dzisiaj ktoś chciałby Go jeszcze pytać lub pragnąłby
23 I, 1,2,67 | pełniejszym przeżywaniu go w jakiejś epoce historycznej.
24 I, 1,2,86 | pobożnie słowa Bożego, święcie go strzeże i wiernie wyjaśnia.
25 I, 1,3,151 | upodobał13; Bóg polecił nam, aby Go słuchać14. Sam Pan mówi
26 I, 1,3,151 | Ojca" (J 6, 46), On sam Go zna i może Go objawić15.~
27 I, 1,3,151 | 46), On sam Go zna i może Go objawić15.~Wierzyć w Ducha
28 I, 1,3,161 | Chrystusa i w Tego, który Go posłał dla naszego zbawienia,
29 I, 2,1,202 | jedynym Panem" i że należy Go miłować "całym swoim sercem,
30 I, 2,1,206 | i jakim imieniem należy Go wzywać. To imię Boże jest
31 I, 2,1,207 | zawsze przy swoim ludzie, aby go zbawić.~
32 I, 2,1,218 | mu się objawić i wybrać go spośród wszystkich ludów,
33 I, 2,1,218 | Bóg z miłości nie przestał go zbawiać21 oraz przebaczać
34 I, 2,1,222 | Boga, Jedynego, i miłowanie Go całą swoją istotą ma ogromne
35 I, 2,1,229 | Boga i do niezastępowania Go niczym.~
36 I, 2,1,230 | niewyrażalną Tajemnicą: "Gdybyś Go zrozumiał, nie byłby Bogiem"
37 I, 2,1,246 | jedynemu Synowi, rodząc Go, dlatego Syn ma także odwiecznie
38 I, 2,1,259 | czyni to, ponieważ Ojciec go pociąga82, a Duch porusza83.~
39 I, 2,1,260 | naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego,
40 I, 2,1,269 | powszechną moc Boga. Nazywa Go "potężnym Bogiem Jakuba" (
41 I, 2,1,285 | upadku, a zatem należałoby go odrzucić lub oderwać się
42 I, 2,1,285 | zegarmistrza, który uczyniwszy go, pozostawił go samemu sobie (
43 I, 2,1,285 | uczyniwszy go, pozostawił go samemu sobie (deizm). Są
44 I, 2,1,287 | wybierając Izrael, stworzył go i uformował106, objawia
45 I, 2,1,298 | światła wiary tym, którzy Go nie znają129.~Bóg stwarza
46 I, 2,1,313 | 313 "Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim
47 I, 2,1,318 | udzielania bytu temu, co go wcześniej nie miało (powołanie
48 I, 2,1,320 | wszechświat, podtrzymuje go w istnieniu przez swoje
49 I, 2,1,333 | na pustyni179, umacniają Go w agonii180 i mogliby ocalić
50 I, 2,1,333 | agonii180 i mogliby ocalić Go z ręki nieprzyjaciół181,
51 I, 2,1,336 | opiekuna i stróża, by prowadził go do życia"193. Już na ziemi
52 I, 2,1,345 | ów siódmy dzień i uczynił go świętym" (Rdz 2, 1-3). Słowa
53 I, 2,1,355 | swój obraz, na obraz Boży go stworzył" (Rdz 1, 27). Człowiek
54 I, 2,1,355 | kobieta" (III); Bóg obdarzył go swoją przyjaźnią (IV).~
55 I, 2,1,356 | Bo z miłości stworzyłeś go i dałeś mu 295 istnienie,
56 I, 2,1,358 | aby służyć Bogu i kochać Go oraz by ofiarować Mu całe
57 I, 2,1,358 | człowieka do siebie i posadzić go po swojej prawicy210.~
58 I, 2,1,359 | swój obraz w pierwszym, gdy go stwarzał. Dlatego przyjął
59 I, 2,1,374 | sobą samym i otaczającym go stworzeniem. Stan ten przewyższy
60 I, 2,1,377 | pożądliwości239, która poddaje go przyjemnościom zmysłowym,
61 I, 2,1,378 | jest to, że Bóg umieszcza go w ogrodzie240. Człowiek
62 I, 2,1,378 | żyje w nim, aby "uprawiał go i doglądał" (Rdz 2,15);
63 I, 2,1,386 | na próżno ktoś chciałby go nie zauważać lub nadawać
64 I, 2,1,387 | się pokusa, by wyjaśniać go jedynie jako wadę w rozwoju,
65 I, 2,1,387 | osobom stworzonym, by mogły Go miłować oraz miłować się
66 I, 2,1,395 | wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim
67 I, 2,1,396 | swój obraz i ukonstytuował go w swojej przyjaźni. Człowiek,
68 I, 2,1,405 | pozostają w człowieku i wzywają go do walki duchowej.~
69 I, 2,1 | IV. "Nie pozostawiłeś go pod władzą śmierci"~
70 I, 2,1,410 | nad złem oraz podniesienie go z upadku291. Fragment Księgi
71 I, 2,2,429 | się pragnienie głoszenia Go, "ewangelizowania" i prowadzenia
72 I, 2,2,431 | Pwt 5, 6), wyprowadzając go z Egiptu. Zbawia go jeszcze
73 I, 2,2,431 | wyprowadzając go z Egiptu. Zbawia go jeszcze od jego grzechu.
74 I, 2,2,431 | wyrządzoną Bogu8, jedynie On może go zgładzić9. Dlatego Izrael,
75 I, 2,2,432 | przynosi zbawienie12; mogą go wzywać wszyscy, ponieważ
76 I, 2,2,434 | udzieli im wszystkiego, o co Go poproszą w imię Jezusa20.~
77 I, 2,2,438 | Jana, gdy "Bóg namaścił (Go) Duchem Świętym i mocą" (
78 I, 2,2,438 | Jego słowa pozwolą poznać Go jako "Świętego Bożego" (
79 I, 2,2,444 | głos Ojca, który określa Go jako swego "Syna umiłowanego"
80 I, 2,2,448 | się do Jezusa, nazywając Go "Panem". Tytuł ten świadczy
81 I, 2,2,449 | panowanie Jezusa, wskrzeszając Go z martwych i wywyższając
82 I, 2,2,449 | z martwych i wywyższając Go w swojej chwale64.~
83 I, 2,2,453 | ponieważ "Bóg namaścił (Go) Duchem Świętym i mocą" (
84 I, 2,2,476 | za dozwolone ukazywanie go na świętych obrazach107.~
85 I, 2,2,486 | ukazywać, że "Bóg namaścił (Go) Duchem Świętym i mocą" (
86 I, 2,2,489 | Niego zbawienia i dostępują go. Wraz z Nią wreszcie, wzniosłą
87 I, 2,2,498 | tylko dla wiary, która widzi go "w powiązaniu tajemnic między
88 I, 2,2,506 | niż przez to, że poczęła Go cieleśnie"163.~
89 I, 2,2,521 | Chrystusa; powinniśmy prosić Go często, aby doprowadził
90 I, 2,2,522 | ku Chrystusowi; zapowiada Go przez usta proroków, których
91 I, 2,2,523 | oblubieńca" (J 3, 29), nazywając Go Barankiem Bożym, "który
92 I, 2,2,525 | Niedostępnemu. ~Wysławiają Go aniołowie i pasterze, ~Zbliżają
93 I, 2,2,527 | narodzeniu207 jest znakiem włączenia Go do potomstwa Abrahama i
94 I, 2,2,527 | się Prawu208 i uprawnienia Go do udziału w kulcie Izraela,
95 I, 2,2,528 | odkryć Jezusa i wielbić Go jako Syna Bożego i Zbawiciela
96 I, 2,2,529 | Jezusa w świątyni216 pokazuje Go jako Pierworodnego, należącego
97 I, 2,2,530 | swojej własności, a swoi Go nie przyjęli" (J 1, 11).
98 I, 2,2,538 | Jana: "Duch wyprowadził" Go na pustynię. Jezus pozostaje
99 I, 2,2,538 | tego czasu trzykrotnie kusi Go Szatan, usiłując wystawić
100 I, 2,2,543 | w rolę; ci, co słuchają go z wiarą i zaliczają się
101 I, 2,2,548 | odrzucany269; oskarża się Go nawet o to, że działa mocą
102 I, 2,2,552 | Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą" (Mt 16, 18).
103 I, 2,2,559 | usiłowań ludu, aby uczynić Go królem296, wybiera czas
104 I, 2,2,559 | Boga", którzy pozdrawiają Go, jak obwieścili Go aniołowie
105 I, 2,2,559 | pozdrawiają Go, jak obwieścili Go aniołowie pasterzom299.
106 I, 2,2,563 | betlejemskim i adorując Go ukrytego w słabości dziecka.~
107 I, 2,2,572 | Mk 8, 31), którzy wydali "Go poganom na wyszydzenie,
108 I, 2,2,574 | Piśmie postanowili skazać Go na śmierć307. Z powodu różnych
109 I, 2,2,574 | opętany313. Oskarża się Go o bluźnierstwo314, fałszywy
110 I, 2,2,575 | właśnie faryzeusze uprzedzają Go o grożącym Mu niebezpieczeństwie319.
111 I, 2,2,582 | człowieka, nie może uczynić go nieczystym... Tak uznał
112 I, 2,2,582 | wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem,
113 I, 2,2,594 | Boga" (J 10, 33) i osądzili Go jako bluźniercę.~
114 I, 2,2,596 | Nie mając prawa skazania Go na śmierć385, wydał Jezusa
115 I, 2,2,596 | politycznego386, co postawi Go na równi z Barabaszem oskarżonym
116 I, 2,2,598 | Syna Bożego i wystawiają Go na pośmiewisko" (Hbr 6,
117 I, 2,2,598 | chwały" (1 Kor 2, 8), gdyby Go poznali. My przeciwnie,
118 I, 2,2,598 | przeciwnie, wyznajemy, że Go znamy. Gdy więc zapieramy
119 I, 2,2,598 | Gdy więc zapieramy się Go przez nasze uczynki, podnosimy
120 I, 2,2,598 | nie złe duchy ukrzyżowały Go, lecz to ty wraz z nimi
121 I, 2,2,598 | lecz to ty wraz z nimi Go ukrzyżowałeś i krzyżujesz
122 I, 2,2,601 | Apostołom406.~"Bóg dla nas uczynił Go grzechem"~
123 I, 2,2,603 | odkupieńczej, która zawsze łączyła Go z Ojcem411, przyjął nas
124 I, 2,2,603 | Ps 22, 1). Bóg, czyniąc Go w ten sposób solidarnym
125 I, 2,2,603 | Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał" (
126 I, 2,2,606 | wolę, ale wolę Tego, który Go posłał" (J 6, 38); "Przeto
127 I, 2,2,616 | osoby ludzkie oraz ustanawia Go Głową całej ludzkości, umożliwia
128 I, 2,2,618 | swojego krzyża i naśladowania Go"450, ponieważ cierpiał za
129 I, 2,2,627 | równocześnie: "Zgładzono Go z krainy żyjących" (Iz 53,
130 I, 2,2,633 | wyzwolić sprawiedliwych, którzy Go poprzedzili478.~
131 I, 2,2,637 | nieba sprawiedliwym, którzy Go poprzedzili.~
132 I, 2,2,640 | żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał" (
133 I, 2,2,643 | fizycznym i nie uznawać go za fakt historyczny. Z faktów
134 I, 2,2,643 | wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego" (Mk 16,
135 I, 2,2,647 | Zmartwychwstania i nie opisuje go żaden Ewangelista. Nikt
136 I, 2,2,648 | człowieczeństwo Jezusa i powołał go do chwalebnego stanu Pana.~
137 I, 2,2,659 | się, w którym531ustanowi go apostołem.~
138 I, 2,2,665 | które jednak obecnie zakrywa Go przed wzrokiem ludzi539~
139 I, 2,2,670 | które towarzyszą głoszeniu go przez Kościół548.~...w oczekiwaniu
140 I, 2,2,674 | historii567 do momentu uznania Go przez "całego Izraela" (
141 I, 2,3,687 | nie słyszymy. Poznajemy Go, gdy objawia nam Słowo i
142 I, 2,3,687 | nas zdolnymi do przyjęcia Go w wierze. Duch Prawdy, który "
143 I, 2,3,687 | wyniszczenie wyjaśnia, dlaczego Go "świat przyjąć nie może,
144 I, 2,3,687 | przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna" (
145 I, 2,3,687 | 14,17), podczas gdy znają Go wierzący w Chrystusa, ponieważ
146 I, 2,3,689 | niewidzialnego, ale objawia Go Duch Święty.~
147 I, 2,3,690 | czyli Ducha Świętego, który Go otacza chwałą8. Wspólne
148 I, 2,3,691 | Synem. Kościół otrzymał Go od Pana i wyznaje Go w czasie
149 I, 2,3,691 | otrzymał Go od Pana i wyznaje Go w czasie chrztu swoich nowych
150 I, 2,3,692 | obiecuje Ducha Świętego, nazywa Go "Parakletem", co dosłownie
151 I, 2,3,695 | który przez anioła ogłasza Go jako Chrystusa podczas Jego
152 I, 2,3,704 | człowieka Bóg ukształtował go własnymi rękami (to znaczy
153 I, 2,3,705 | przyjmie "obraz"45 i odnowi go w jego "podobieństwie" do
154 I, 2,3,724 | uniżeniu Jego ciała i pozwala Go poznać ubogim75 i pierwocinom
155 I, 2,3,725 | uprzywilejowani w przyjmowaniu Go: pasterze, mędrcy, Symeon
156 I, 2,3,728 | życie świata79. Wskazuje Go Nikodemowi80, Samarytance81
157 I, 2,3,729 | imię Jezusa; Jezus pośle Go od Ojca, ponieważ On wyszedł
158 I, 2,3,729 | Święty przyjdzie, poznamy Go, będzie z nami na zawsze,
159 I, 2,3,739 | Głowa Ciała - rozlewa Go na swoje członki, aby je
160 I, 2,3,749 | artykułu o Duchu Świętym, który go poprzedza. "W pierwszym
161 I, 2,3,761 | miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie" (
162 I, 2,3,768 | posłanie, Duch Święty "uposaża go w rozmaite dary hierarchiczne
163 I, 2,3,768 | i Boga i zapoczątkowania go wśród wszystkich narodów
164 I, 2,3,771 | organizm widzialny; nieustannie go podtrzymuje i przez niego
165 I, 2,3,779 | elementu Boskiego. To czyni go tajemnicą, którą może przyjąć
166 I, 2,3,781 | jest Bogu, ktokolwiek się Go lęka i postępuje sprawiedliwie;
167 I, 2,3,781 | uczynić z nich lud, który by Go poznawał w prawdzie i zbożnie
168 I, 2,3,782 | zdecydowanie odróżniają go od ugrupowań religijnych,
169 I, 2,3,811 | apostolski oraz powołuje go do urzeczywistniania każdego
170 I, 2,3,816 | pozostałym Apostołom, aby go krzewili i nim kierowali...
171 I, 2,3,823 | samego zań wydając, aby go uświęcić; złączył go też
172 I, 2,3,823 | aby go uświęcić; złączył go też ze sobą jako ciało swoje
173 I, 2,3,834 | Zbawiciela, bramy piekielne nigdy go nie przemogą"289.~
174 I, 2,3,854 | kultury narodów326. nie ominą go także niepowodzenia. "Jeśli
175 I, 2,3,859 | wszystko od Ojca, który Go posłał, tak ci, których
176 I, 2,3,867 | wydał się na ofiarę, aby go uświęcić; ożywia go Duch
177 I, 2,3,867 | aby go uświęcić; ożywia go Duch świętości. Chociaż
178 I, 2,3,881 | klucze Kościoła365; ustanowił go pasterzem całej trzody366. "
179 I, 2,3,890 | Nauczycielski musi chronić go przed wypaczeniami i słabościami
180 I, 2,3,893 | i sakramentów. Uświęcają go swoim przykładem "nie jak
181 I, 2,3,904 | Pouczanie kogoś, by doprowadzić go do wiary, jest zadaniem
182 I, 2,3,907 | godność osoby - podawania go do wiadomości innym wiernym"
183 I, 2,3,918 | za Chrystusem i wierniej Go naśladować, prowadząc na
184 I, 2,3,932 | Chrystusem i naśladować Go, "wyraźniej" ukazywać Jego
185 I, 2,3,972 | końcu swojej drogi, gdzie go oczekuje "w chwale Przenajświętszej
186 I, 2,3,994 | trzeciego dnia po wydaniu Go na śmierć528.~
187 I, 2,3,1002| wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił... Jeśliście więc
188 I, 2,3,1007| duch powróci do Boga, który go dał (Koh 12, 1. 7).~
189 I, 2,3,1011| Boga, ale trzeba umrzeć, by Go zobaczyć551.~Ja nie umieram,
190 I, 2,3,1020| Chrystusa, gdy naznaczył go po raz ostatni umacniającym
191 I, 2,3,1023| do Boga, ponieważ widzą Go "takim, jakim jest" (1 J
192 I, 2,3,1027| przygotował Bóg tym, którzy Go miłują" (1 Kor 2, 9).~
193 I, 2,3,1028| człowieka i nie uzdolni go do niej. Kontemplacja Boga
194 II, 1,1,1083| od Niego darów" i prosić Go, by zesłał Ducha Świętego
195 II, 1,1,1094| typów), które zapowiadały Go w wydarzeniach, słowach
196 II, 1,1,1107| Kościoła, ożywia tych, którzy Go przyjmują, i stanowi dla
197 II, 1,1,1117| pośrednictwem Ducha, który prowadzi go "do całej prawdy" (J 16,
198 II, 1,1,1117| określił sposób "udzielania" go, podobnie jak to czynił
199 II, 1,1,1128| sprawiedliwość człowieka, który go udziela lub przyjmuje, lecz
200 II, 1,2,1165| modlitwy, której nauczył go jego Pan38, i echo wezwania
201 II, 1,2,1166| Jeżeli poganie nazywają go dniem słońca, to chętnie
202 II, 1,2,1181| i harmonia znaków, które go tworzą, powinny ukazywać
203 II, 1,2,1204| ma przystęp do Ojca, by Go uwielbiać w jednym Duchu.~
204 II, 2,1,1216| najwspanialszym darem Boga... Nazywamy go darem, łaską, namaszczeniem,
205 II, 2,1,1226| celebrował chrzest i udzielał go od dnia Pięćdziesiątnicy.
206 II, 2,1,1237| egzorcyzmów). Namaszcza się go olejem katechumenów lub
207 II, 2,1,1240| kandydata w wodzie i podnosi go z niej.~
208 II, 2,1,1266| usprawiedliwienia, która: ~- uzdalnia go do wiary w Boga, do pokładania
209 II, 2,1,1266| Nim nadziei i miłowania Go przez cnoty teologalne;~-
210 II, 2,1,1275| Chrystusa, by przekształcić go w Niego.~
211 II, 2,1,1296| sobie, że Ojciec naznaczył Go swoją pieczęcią104. Także
212 II, 2,1,1297| krzyżma świętego. Dokonuje go dla swej diecezji biskup
213 II, 2,1,1297| jest przed nami: poświęć go, aby był dla wszystkich,
214 II, 2,1,1304| swego Ducha, przyoblekając go mocą z wysoka, aby był Jego
215 II, 2,1,1313| bierzmowania powinien udzielać go raczej sam, ponieważ właśnie
216 II, 2,1,1328| jego aspekt. Nazywa się go:~Eucharystią, ponieważ jest
217 II, 2,1,1339| odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał, mówiąc: "To jest
218 II, 2,1,1347| błogosławieństwo, połamał go i dawał im"163.~Przebieg
219 II, 2,1,1349| słowem Bożym164, i stosowania go w praktyce. Po niej następuje
220 II, 2,1,1355| Dziękczynieniem). Może go spożywać jedynie ten, kto
221 II, 2,1,1380| czasu, aby pójść, spotkać Go w adoracji, w kontemplacji
222 II, 2,1,1384| zaproszenie, abyśmy przyjmowali Go w sakramencie Eucharystii: "
223 II, 2,1,1394| składając ofiarę, prosimy Go, by udzielił nam miłości
224 II, 2,1,1403| do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w Królestwie
225 II, 2,1,1418| jest sam Chrystus, należy Go czcić kultem adoracji. "
226 II, 2,2,1423| 1423 Nazywa się go sakramentem nawrócenia,
227 II, 2,2,1423| przez grzech. ~Nazywa się go sakramentem pokuty, ponieważ
228 II, 2,2,1424| 1424 Nazywa się go sakramentem spowiedzi, ponieważ
229 II, 2,2,1424| grzesznego człowieka.~Nazywa się go sakramentem przebaczenia,
230 II, 2,2,1424| przebaczenia i pokoju"5.~Nazywa się go sakramentem pojednania,
231 II, 2,2,1429| trzykrotnie wyznaje, że Go kocha12. Drugie nawrócenie
232 II, 2,2,1458| mowa o człowieku, uczynił go Bóg; gdy mowa jest o grzeszniku,
233 II, 2,2,1458| jest o grzeszniku, uczynił go człowiek. Zniszcz to, co
234 II, 2,2,1465| marnotrawnego i przyjmuje go, gdy powraca; sprawiedliwego
235 II, 2,2,1466| i pokutować, powierzając go miłosierdziu Pana.~
236 II, 2,2,1471| już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio
237 II, 2,2,1476| łączności z Ojcem. Stanowi go sam Chrystus Odkupiciel,
238 II, 2,2,1478| chrześcijaninowi, lecz także pobudzić go do czynów pobożności, pokuty
239 II, 2,2,1484| nad każdym chorym, który Go potrzebuje81, by zostać
240 II, 2,2,1492| miłość do Boga, nazywamy go "doskonałym"; jeśli opiera
241 II, 2,2,1492| innych motywach, nazywamy go "niedoskonałym".~
242 II, 2,2,1504| obmycie94. Chorzy starają się Go dotknąć95, "ponieważ moc
243 II, 2,2,1510| modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa
244 II, 2,2,1510| chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił
245 II, 2,2,1511| św. Marek105, lecz poleca go wiernym i ogłasza Jakub
246 II, 2,2 | otrzymuje ten sakrament i kto go udziela?~W przypadku poważnej
247 II, 2,2,1523| życia118, tak że nazywano go również sacramentum exeuntium119, "
248 II, 2,2,1524| ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym" (
249 II, 2,2,1526| modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa
250 II, 2,2,1526| chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił
251 II, 2,2,1532| grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament
252 II, 2,3,1570| małżeństwa i błogosławienie go, głoszenie Ewangelii i przepowiadanie,
253 II, 2,3,1571| Kościoły wschodnie zachowały go nieprzerwanie. Diakonat
254 II, 2,3,1580| wielu prezbiterów wybiera go dobrowolnie dla Królestwa
255 II, 2,3,1581| Sakrament święceń przyjmującego go upodabnia do Chrystusa dzięki
256 II, 2,3,1581| Ducha Świętego, czyniąc go narzędziem Chrystusa dla
257 II, 2,3,1581| Kościoła. Święcenia uzdalniają go, by mógł działać jako przedstawiciel
258 II, 2,3,1583| dniu święceń naznaczyły go na zawsze.~
259 II, 2,3,1594| sakramentu święceń, która włącza go do Kolegium Biskupów i czyni
260 II, 2,3,1599| wyrażają wolę zachowania go z miłości do Królestwa Bożego
261 II, 2,3,1604| człowieka z miłości, powołał go także do miłości, która
262 II, 2,3,1606| do nienawiści i zerwania go. Ten nieporządek może ujawniać
263 II, 2,3,1616| niego samego siebie, aby go uświęcić" (Ef 5, 25-26),
264 II, 2,4,1674| liturgicznego Kościoła, ale go nie zastępują: "Należy (
265 II, 2,4,1681| ostatecznym "upodobnieniem" go do "obrazu Syna", którego
266 II, 2,4,1682| końcu jego drogi, by oddać go "w ręce Ojca". Ofiaruje
267 II, 2,4,1689| zmarłego, Kościół "poleca go Bogu". Jest to "ostatnie
268 III, 0,4,1697| swoje obietnice i że miłując Go tą miłością, którą On ich
269 III, 0,4,1697| abyś Panu służył, chwalił Go, miłował i wysławiał. Ty
270 III, 1,1,1699| unikają grzechu, a jeśli go popełnili, jak syn marnotrawnyl
271 III, 1,1,1705| głos Boga, który przynagla go do "czynienia dobra, a unikania
272 III, 1,1,1708| przybrane synostwo przemienia go, pozwalając mu iść za przykładem
273 III, 1,1,1708| przykładem Chrystusa; uzdalnia go do prawego działania i do
274 III, 1,1,1712| moralnym, które przynagla go do "czynienia dobra, a unikania
275 III, 1,1,1720| bowiem stworzył nas, byśmy Go poznawali, służyli Mu, miłowali
276 III, 1,1,1720| poznawali, służyli Mu, miłowali Go, i w ten sposób doszli do
277 III, 1,1,1721| wielką łaskę tym, którzy~Go miłują, że pozwolił im ujrzeć
278 III, 1,1,1736| miał możliwość uniknięcia go, np. zabójstwo spowodowane
279 III, 1,1,1750| woli, o ile rozum uznaje go i ocenia jako zgodny lub
280 III, 1,1,1757| według którego rozum uznaje go i ocenia jako dobry lub
281 III, 1,1,1775| i którego głos wzywający go zawsze tam, gdzie potrzeba,
282 III, 1,1,1777| prawem naszego ducha, ale go przewyższa; upomina nas,
283 III, 1,1,1781| moralne. "Nie wolno więc go zmuszać, aby postępował
284 III, 1,1,1814| z Chrystusem i nie czyni go żywym członkiem Jego Ciała.~
285 III, 1,1,1820| obiecaną przez Boga tym, którzy Go miłują70 i czynią Jego wolę71.
286 III, 1,1,1828| do niego biegniemy. Gdy go osiągniemy, znajdziemy w
287 III, 1,1,1854| człowiekowi dobra niższe, odwraca go od Boga, który jest jego
288 III, 1,3,1948| kieruje, i przez łaskę, która go umacnia:~Zabiegajcie o własne
289 III, 1,3,1957| jego podstawy, to nie można go zniszczyć ani wyrwać z serca
290 III, 1,3,1961| drogi Boże oraz chronić go przed złem:~Bóg zapisał
291 III, 1,3,1992| słowo Boże, które wzywa go do nawrócenia, oraz współdziałanie
292 III, 1,3,1992| poruszeniem Ducha Świętego, który go uprzedza i strzeże:~Gdy
293 III, 1,3,2001| wolnością zdolności poznania Go i miłowania. Dusza tylko
294 III, 1,3,2011| 2012 "Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim
295 III, 1,3,2029| sakramentów, która podtrzymuje go "w drodze". Od Kościoła
296 III, 1,3,2050| Pamiętaj o dniu szabatu, ~aby go uświęcić. ~Sześć dni ~będziesz
297 III, 1,3,2050| dzień szabatu ~i uznał go za święty.~~~~Będziesz zważał ~
298 III, 1,3,2050| Będziesz zważał ~na szabat, aby go ~święcić...~~~~3. Pamiętaj,
299 III, 2,0,2052| zaproszony do odnalezienia go w Osobie swojego Nauczyciela,
300 III, 2,0,2079| prawa naturalnego. Znamy go za pośrednictwem Objawienia
301 III, 2,1,2083| to, by człowiek przyjął Go i adorował.~
302 III, 2,1,2085| Któż mógłby nie miłować Go, rozważając skarby dobroci
303 III, 2,1,2089| nadzieję, że Bóg uzdolni go do odwzajemnienia Mu miłości
304 III, 2,1,2095| Adorować Boga oznacza uznać Go za Boga, za Stwórcę i Zbawiciela,
305 III, 2,1,2096| Adorować Boga oznacza wychwalać Go, wielbić i uniżać samego
306 III, 2,1,2108| a władza cywilna powinna go zatwierdzać według "norm
307 III, 2,1,2113| człowieka prostym i chroni go przed zupełnym rozbiciem.
308 III, 2,1,2123| złudne życie, odstręcza go od budowy państwa ziemskiego"
309 III, 2,1,2133| Nim nadziei i do miłowania Go nade wszystko.~
310 III, 2,1,2142| Dlatego więc człowiek nie może go nadużywać. Powinien pamiętać
311 III, 2,1,2142| adoracji64. Powinien używać go tylko po to, by je błogosławić,
312 III, 2,1,2148| imię Jego, gdzie nazywają Go zgodnie z wielkością Jego
313 III, 2,1,2148| imię Boże... gdzie wzywają Go ze czcią i bojaźnią, by
314 III, 2,1,2148| ze czcią i bojaźnią, by Go nie obrazić70.~
315 III, 2,1,2154| Bożego wymaga, by nie używać go do błahych spraw i nie składać
316 III, 2,1 | Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz
317 III, 2,1,2168| Pan dzień szabatu i uznał go za święty" (Wj 20, 11).~
318 III, 2,1,2170| powierzył Izraelowi szabat, by go przestrzegał na znak nierozerwalnego
319 III, 2,1,2178| liturgicznym i gromadzi go podczas tej celebracji;
320 III, 2,1,2188| Będziesz zważał na szabat, aby go święcić" (Pwt 5,12). "Dzień
321 III, 2,2,2199| Natomiast niezachowywanie go przynosi wielkie szkody
322 III, 2,2,2201| jest uprzedni wobec uznania go przez władzę publiczną;
323 III, 2,2,2201| narzuca się sam. Należy go uważać za normalny punkt
324 III, 2,2,2217| w starości,~nie zasmucaj go w jego życiu.~A jeśliby
325 III, 2,2,2239| zaszczytne miejsce, że nie wolno go opuścić24.~Apostoł wzywa
326 III, 2,2,2240| przybysza opiece tych, którzy go przyjmują.~Władze polityczne
327 III, 2,2,2273| troszczyć się o niego i leczyć go w miarę możliwości jak każdą
328 III, 2,2,2274| embrionu, nie narażając go na ryzyko nieproporcjonalnie
329 III, 2,2,2284| lub słabość tych, którzy go doznają. Nasz Pan wypowiedział
330 III, 2,2,2284| zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza" (Mt 18, 6)
331 III, 2,2,2322| troszczyć się o niego i leczyć go jak każdą inną istotę ludzką.~
332 III, 2,2,2330| podobieństwo Boga stworzył go; stworzył mężczyznę i niewiastę,
333 III, 2,2,2346| iść za Chrystusem i jak Go naśladować, ponieważ wybrał
334 III, 2,2,2354| czystość, do której zobowiązuje go chrzest, i znieważa swoje
335 III, 2,2,2370| i zadanie przekazywania go nie ograniczają się tylko
336 III, 2,2,2415| swoje istnienie błogosławią Go i oddają Mu chwałę149. Także
337 III, 2,2,2418| do wspólnoty osób; poucza go o wymaganiach sprawiedliwości
338 III, 2,2,2433| owocem pracy. Odmawianie go lub zatrzymywanie może stanowić
339 III, 2,2,2477| jej ocalić, niech spyta go, jak on ją rozumie; a jeśli
340 III, 2,2,2477| on rozumie ją źle, niech go poprawi z miłością; a jeśli
341 III, 2,2,2519| Chrzest udziela temu, kto go przyjmuje, łaski oczyszczenia
342 III, 2,2,2538| pragnienie przywłaszczenia go sobie, nawet w sposób niewłaściwy.
343 III, 2,2,2543| uczniom, by przedkładali Go nad wszystko i nad wszystkich,
344 III, 2,2,2552| pragnieniu przywłaszczenia go sobie. Jest ona wadą główną.~
345 IV, 1,0,2559| pragnienia. Bóg pragnie, abyśmy Go pragnęli5.~
346 IV, 1,0,2560| 2561 "Prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody
347 IV, 1,1,2565| pragnienie Boga, który powołuje go do istnienia. Wszystkie
348 IV, 1,1,2566| bożkami lub oskarża Boga, że go opuścił, to Bóg żywy i prawdziwy
349 IV, 1,1,2571| własnego Syna, lecz wyda Go za nas wszystkich12. Modlitwa
350 IV, 1,1,2572| imienia, ale błogosławi go, zanim opuści go o świcie.
351 IV, 1,1,2572| błogosławi go, zanim opuści go o świcie. Duchowa tradycja
352 IV, 1,1,2574| Powołuje więc Mojżesza, aby go posłać, aby go włączyć w
353 IV, 1,1,2574| Mojżesza, aby go posłać, aby go włączyć w swoje współczucie,
354 IV, 1,1,2575| Panem, wstępując na górę, by Go słuchać i błagać; zstępując
355 IV, 1,1,2575| przekazać słowa jego Boga i by go prowadzić. "Uznany jest
356 IV, 1,1,2577| Świątyni. Modlitwy będą uczyli go przede wszystkim przewodnicy
357 IV, 1,1,2581| proroków, "z pokolenia tych, co Go szukają, co szukają oblicza
358 IV, 1,1,2599| przed tym, jak Piotr wyzna Go jako "Mesjasza Bożego"41;
359 IV, 1,1,2601| wyzwolić44. Ojciec posłał Go właśnie w tym celu. Jego
360 IV, 1,1,2602| dziękuje Mu i błogosławi Go za to, że ukrył tajemnice
361 IV, 1,1,2605| błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został
362 IV, 1,1,2605| wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają" (Hbr 5, 7-9).~
363 IV, 1,1,2622| miejscu" (Dz 2, 1), oczekując Go, "trwali jednomyślnie na
364 IV, 1,1,2624| się Kościołowi, prowadzi go do całej Prawdy i inspiruje
365 IV, 1,1,2625| błogosławieństwie dar Boga i przyjęcie go przez człowieka przyzywają
366 IV, 1,1,2626| Chrystusa do Ojca (błogosławimy Go, ponieważ On nas pobłogosławił81),
367 IV, 1,1,2638| Bóg jest Bogiem. Wysławia Go dla Niego samego, oddaje
368 IV, 1,1,2638| czystych, które kochają Go w wierze, zanim ujrzą Go
369 IV, 1,1,2638| Go w wierze, zanim ujrzą Go w chwale. Przez nią Duch
370 IV, 1,1,2643| Jezus powiedział, wychowuje go również do życia modlitwy,
371 IV, 1,1,2648| wznosi się do Boga; wysławia Go dla Niego samego, oddaje
372 IV, 1,2,2651| On uczy nas przyjmowania Go w samym Źródle: w Chrystusie.
373 IV, 1,2,2658| w rękach Ojca; spotykamy Go w teraźniejszości, nie wczoraj
374 IV, 1,2,2665| powierza je nam i możemy go wzywać: "Jezus", "JHWH zbawia11.
375 IV, 1,2,2665| Jezus", oznacza wzywać Go, wołać do Niego w nas. Tylko
376 IV, 1,2,2665| przyjmuje Syna Bożego, który go umiłował i siebie samego
377 IV, 1,2,2673| niezachwianego podtrzymania go pod krzyżem Jej macierzyństwo
378 IV, 1,2,2673| Matka nasza, nie przysłania Go; Ona "wskazuje drogę" (Hodoghitria),
379 IV, 1,2,2682| Kontemplują oni Boga, wychwalają Go i nieustannie opiekują się
380 IV, 1,3,2709| silnym postanowieniem, aby Mu go później nie odbierać, niezależnie
381 IV, 1,3,2714| wewnętrznego poznania Pana", by Go coraz bardziej kochać i
382 IV, 1,3,2715| bezwarunkowym przyjęciem go przez sługę i miłującym
383 IV, 1,3,2732| nędzy, ponieważ prowadzi go ona do większej ufności
384 IV, 1,3,2735| czego nam potrzeba, zanim Go o to poprosimy19, lecz oczekuje
385 IV, 1,3,2736| natychmiast od Boga tego, o co Go prosisz; oznacza to, że
386 IV, 1,3,2744| wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje.
387 IV, 2,0,2779| a Jego Duch pozwala nam Go poznać. Tym, czego człowiek
388 IV, 2,0,2780| Wtedy właśnie poznajemy Go i uznajemy z ciągle nowym
389 IV, 2,0,2780| Boga jest to, że uznajemy Go za "Ojca", Boga prawdziwego.
390 IV, 2,0,2788| modlimy się do Ojca, adorujemy Go i wielbimy z Synem i Duchem
391 IV, 2,0,2792| wszystkich ludzi, którzy Go jeszcze nie znają, aby wszyscy
392 IV, 2,0,2797| Ojca", ponieważ objawił Go nam Syn Boży, który stal
393 IV, 2,0,2802| Boga, naszego Ojca, aby Go adorować, kochać i błogosławić,
394 IV, 2,0,2808| l, 26), "chwałą i czcią go uwieńczył" (Ps 8, 6), ale
395 IV, 2,0,2808| człowieka na obraz Tego, który go stworzył" (Kol 3, 10).~
396 IV, 2,0,2809| całemu ludowi, wybawiając go od Egipcjan: okrywa się
397 IV, 2,0,2817| tym świecie, ale raczej go w nie angażuje. Od Pięćdziesiątnicy
398 IV, 2,0,2819| od Stwórcy, ale pobudza go, aby w tym świecie służyć
399 IV, 2,0,2828| wyraża również nasze uznanie Go za Ojca wszystkich ludzi
400 IV, 2,0,2833| jest rzeczą dobrą prosić Go o nie, składając Mu jednocześnie
401 IV, 2,0,2838| do naszego Ojca. Błagając Go, by święciło się Jego imię,
402 IV, 2,0,2838| się Jego imię, prosiliśmy Go, abyśmy byli coraz bardziej
|