1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2422
Czesc, Dzial, Rozdzial, Numer
1 Wstep | zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy" (1 Tm 2,
2 Wstep, 0,0,2 | przez wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mt 28,
3 Wstep, 0,0,3 | w Chrystusa są powołani do przekazywania go z pokolenia
4 Wstep, 0,0,6 | katechetyczny, przygotowują do katechezy lub z niej wynikają.
5 Wstep, 0,0,8 | część swojej posługi. Należą do nich: św. Cyryl Jerozolimski
6 Wstep, 0,0,11| Kościoła. Jest przeznaczony do tego, by stać się "punktem
7 Wstep, 0,0,12| biskupów jest adresowany do redaktorów katechizmów,
8 Wstep, 0,0,12| redaktorów katechizmów, do kapłanów i katechetów. Będzie
9 Wstep, 0,0,14| przez wiarę i chrzest należą do Chrystusa, powinni wyznawać
10 Wstep, 0,0,14| przez które Bóg zwraca się do człowieka i udziela się
11 Wstep, 0,0,16| szczęście, oraz drogi wiodące do niego: prawe i wolne działanie
12 Wstep, 0,0,17| się krótkim komentarzem do siedmiu próśb Modlitwy Pańskiej (
13 Wstep, 0,0 | V. Wskazania praktyczne do korzystania z Katechizmu~
14 Wstep, 0,0,18| tekstu (numery odnoszące się do innych punktów dotyczących
15 Wstep, 0,0,19| odwołać się bezpośrednio do tekstu. Przypisy biblijne
16 Wstep, 0,0,22| formułach to, co należy do istoty nauczania. Teksty
17 Wstep, 0,0,22| celu przedłożenie łatwych do zapamiętania syntetycznych
18 Wstep, 0,0,24| społecznych i eklezjalnych tych, do których kieruje się katecheza.
19 Wstep, 0,0,24| pozostawia się odpowiednio do tego przystosowanym katechizmom,
20 Wstep, 0,0,24| Ci, którzy są powołani do posługi przepowiadania,
21 Wstep, 0,0,24| powinni dostosować swoje słowa do umysłowości i możliwości
22 I, 1,1,27 | przestaje przyciągać człowieka do siebie i tylko w Bogu człowiek
23 I, 1,1,27 | stanowi powołanie człowieka do uczestniczenia w życiu Boga.
24 I, 1,1,27 | początku zapraszany jest do rozmowy z Bogiem: istnieje
25 I, 1,1,28 | 28 W ciągu historii, aż do naszych czasów, ludzie w
26 I, 1,1,29 | skłonność człowieka grzesznego do ukrywania się ze strachu
27 I, 1,1,29 | strachu przed Bogiem5 i do ucieczki przed Jego wezwaniem6.~
28 I, 1,1 | II. Drogi prowadzące do poznania Boga~
29 I, 1,1,31 | odkrywa pewne "drogi" wiodące do Jego poznania. Nazywa się
30 I, 1,1,31 | tych "dróg" prowadzących do Boga jest stworzenie: świat
31 I, 1,1,32 | stwierdza w odniesieniu do pogan: "To bowiem, co o
32 I, 1,1,33 | sumienia, swoim dążeniem do nieskończoności i szczęścia.
33 I, 1,1,33 | nosi, jest niesprowadzalny do samej tylko materii"10 -
34 I, 1,1,34 | drogami" człowiek może dojść do poznania istnienia rzeczywistości,
35 I, 1,1,35 | człowieka uzdalniają go do poznania istnienia osobowego
36 I, 1,1,35 | człowiek mógł zbliżyć się do Niego, Bóg zechciał objawić
37 I, 1,1,35 | jednak przygotować człowieka do wiary i pomóc mu stwierdzić,
38 I, 1,1,37 | o własnych siłach dojść do prawdziwego i pewnego poznania
39 I, 1,1,39 | zdolności rozumu ludzkiego do poznania Boga, Kościół wyraża
40 I, 1,1,41 | sobie pewne podobieństwo do Boga, w szczególny sposób
41 I, 1,1,43 | ale w istocie odnosi się do samego Boga, chociaż nie
42 I, 1,1,43 | zajmują inne byty w stosunku do Niego"18.~W skrócie~
43 I, 1,1,44 | Wychodząc od Boga i zdążając do Boga, człowiek tylko wtedy
44 I, 1,1,45 | Człowiek został stworzony do życia w komunii z Bogiem,
45 I, 1,1,45 | szczęście. "Gdy przylgnę do Ciebie całym sobą, skończy
46 I, 1,1,46 | może osiągnąć pewność co do istnienia Boga, Przyczyny
47 I, 1,1,48 | doskonałościach stworzeń, podobnych do Boga nieskończenie doskonałego,
48 I, 1,2,50 | inny porządek poznania, do którego człowiek nie może
49 I, 1,2,51 | Wcielone, ludzie mają dostęp do Ojca w Duchu Świętym i stają
50 I, 1,2,52 | Bóg pragnie uzdolnić ludzi do dawania Mu odpowiedzi, do
51 I, 1,2,52 | do dawania Mu odpowiedzi, do poznawania Go i miłowania
52 I, 1,2,52 | miłowania ponad to wszystko, do czego byliby zdolni sami
53 I, 1,2,53 | On sam, a które zmierza do punktu kulminacyjnego w
54 I, 1,2,53 | wzajemnego przyzwyczajania się do siebie Boga i człowieka: "
55 I, 1,2,53 | by przyzwyczaić człowieka do objęcia Boga, a Boga do
56 I, 1,2,53 | do objęcia Boga, a Boga do zamieszkiwania w człowieku,
57 I, 1,2,54 | a chcąc otworzyć drogę do zbawienia nadziemskiego,
58 I, 1,2,54 | na początku"6. Wezwał ich do wewnętrznej komunii z sobą,
59 I, 1,2,56 | ludzkiego, Bóg dąży najpierw do ocalenia ludzkości, ratując
60 I, 1,2,57 | własnych siłach chciała dojść do swojej jedności, budując
61 I, 1,2,58 | trwa czas narodów16, aż do powszechnego głoszenia Ewangelii.
62 I, 1,2,58 | wielkie postacie należące do "narodów": "sprawiedliwego
63 I, 1,2,59 | wybiera Abrama, wzywając go do wyjścia "z ziemi rodzinnej
64 I, 1,2,63 | 10). Jest to lud tych, "do których przodków Pan Bóg
65 I, 1,2,65 | sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a
66 I, 1,2,65 | ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna" (Hbr 1,
67 I, 1,2,65 | Słowem, nie ma innych słów do dania nam. Przez to jedno
68 I, 1,2,65 | i nie ma już nic więcej do przekazania... To bowiem,
69 I, 1,2,67 | Kościoła. Nie należą one jednak do depozytu wiary. Ich rolą
70 I, 1,2,67 | lub świętych skierowane do Kościoła.~Wiara chrześcijańska
71 I, 1,2,67 | objawień" zmierzających do przekroczenia czy poprawienia
72 I, 1,2,70 | pierwszym rodzicom. Mówił do nich, a po upadku obiecał
73 I, 1,2,74 | zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy" (1 Tm 2,
74 I, 1,2,77 | w ciągłym następstwie aż do czasów ostatecznych"42.~
75 I, 1,2,80 | jakoś w jedno i zdążają do tego samego celu"46. Tradycja
76 I, 1,2,80 | przez wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mt 28,
77 I, 1,2,82 | osiąga pewność swoją co do wszystkich spraw objawionych
78 I, 1,2,83 | Tradycja wyraża się stosownie do różnych miejsc i różnych
79 I, 1,2,86 | wyjaśnia. I wszystko, co podaje do wierzenia jako objawione
80 I, 1,2,87 | słowach Chrystusa skierowanych do Apostołów: "Kto was słucha,
81 I, 1,2,88 | zobowiązującej lud chrześcijański do nieodwołalnego przylgnięcia
82 I, 1,2,91 | ich poucza56 i prowadzi do całej prawdy57.~
83 I, 1,2,94 | teologiczne, które zmierzają do coraz głębszego poznania
84 I, 1,2,95 | przyczyniają się skutecznie do zbawienia dusz"65.~W skrócie~
85 I, 1,2,96 | wszystkim pokoleniom, aż do chwalebnego powrotu Chrystusa.~
86 I, 1,2,101 | objawić się ludziom, przemawia do nich ludzkimi słowami: "
87 I, 1,2,101 | ludzkimi, upodobniły się do mowy ludzkiej, jak niegdyś
88 I, 1,2,101 | ludzkie, upodobniło się do ludzi"68.~
89 I, 1,2,106 | autorów ksiąg świętych. "Do sporządzenia ksiąg świętych
90 I, 1,2,109 | Piśmie świętym Bóg mówi do człowieka w sposób ludzki.
91 I, 1,2,117 | świętym powinny prowadzić nas do prawego postępowania. Zostały
92 I, 1,2,117 | prowadzą nas (gr. anagoge) do naszej Ojczyzny. W ten sposób
93 I, 1,2,118 | czyny, alegoria prowadzi do wiary, ~Sens moralny mówi,
94 I, 1,2,119 | gdyby nie skłaniał mnie do tego autorytet Kościoła
95 I, 1,2,120 | pisma powinny być zaliczone do ksiąg świętych94. Pełna
96 I, 1,2,120 | Apostolskie, Listy św. Pawła: do Rzymian, dwa Listy do Koryntian,
97 I, 1,2,120 | Pawła: do Rzymian, dwa Listy do Koryntian, do Galatów, Efezjan,
98 I, 1,2,120 | dwa Listy do Koryntian, do Galatów, Efezjan, Filipian,
99 I, 1,2,120 | Filipian, Kolosan, dwa Listy do Tesaloniczan, dwa Listy
100 I, 1,2,120 | Tesaloniczan, dwa Listy do Tymoteusza, Tytusa, Filemona,
101 I, 1,2,120 | Tytusa, Filemona, List do Hebrajczyków, List św. Jakuba,
102 I, 1,2,122 | oraz zbawienna mądrość co do życia człowieka i przedziwny
103 I, 1,2,123 | Nowy Testament doprowadził do jego przedawnienia (marcjonizm).~
104 I, 1,2,126 | uczynił i czego uczył aż do dnia, w którym został wzięty
105 I, 1,2,126 | w którym został wzięty do nieba".~2. Tradycja ustna. "(
106 I, 1,2,130 | oznacza dynamizm zmierzający do wypełnienia planu Bożego,
107 I, 1,2,131 | powinni mieć szeroki dostęp do Pisma świętego"109.~
108 I, 1,3,142 | swej miłości zwraca się do ludzi jak do przyjaciół
109 I, 1,3,142 | zwraca się do ludzi jak do przyjaciół i obcuje z nimi,
110 I, 1,3,142 | z nimi, by ich zaprosić do wspólnoty z sobą i przyjąć
111 I, 1,3,142 | wspólnoty z sobą i przyjąć ich do niej"1. Adekwatną odpowiedzią
112 I, 1,3,145 | 145 List do Hebrajczyków, głosząc wielką
113 I, 1,3,145 | wezwania Bożego, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć
114 I, 1,3,146 | definicję wiary zawartą w Liście do Hebrajczyków: "Wiara...
115 I, 1,3,147 | świadectwa takiej wiary. List do Hebrajczyków głosi pochwałę
116 I, 1,3,149 | Przez całe Jej życie, aż do ostatniej próby11, gdy Jezus,
117 I, 1,3,150 | przylgnięciem człowieka do Boga; równocześnie i w sposób
118 I, 1,3,150 | osobowe przylgnięcie człowieka do Boga i uznanie prawdy, którą
119 I, 1,3,151 | słuchać14. Sam Pan mówi do swoich uczniów: "Wierzycie
120 I, 1,3,153 | Boga żywego, Jezus mówi do niego, że nie objawiły mu
121 I, 1,3,153 | który by poruszał serca i do Boga zwracał, otwierał oczy
122 I, 1,3,154 | zaufania Bogu i przylgnięcie do prawd objawionych przez
123 I, 1,3,156 | Objawienia, dostosowanymi do umysłowości wszystkich",
124 I, 1,3,160 | wbrew jego woli nie wolno do przyjęcia wiary przymuszać"
125 I, 1,3,160 | Jezus wprawdzie wzywał do wiary i nawrócenia, ale
126 I, 1,3,160 | i nawrócenia, ale nikogo do tego nie zmuszał. "Dał świadectwo
127 I, 1,3,160 | wywyższony na krzyżu ludzi do siebie pociągnął"32~Konieczność
128 I, 1,3,161 | zbawienia, jest konieczna do zbawienia33. "Ponieważ <<
129 I, 1,3,161 | Bogu>> (Hbr 11, 6) i dojść do udziału w Jego synostwie,
130 I, 1,3,161 | jeśli nie <<wytrwa w niej do końca>> (Mt 10, 22; 24,
131 I, 1,3,162 | wzrastać i wytrwać w wierze aż do końca, musimy karmić ją
132 I, 1,3,165 | Powinniśmy wtedy zwrócić się do świadków wiary: Abrahama,
133 I, 1,3,166 | przekazywać innym. Nasza miłość do Jezusa i ludzi skłania nas
134 I, 1,3,166 | Jezusa i ludzi skłania nas do mówienia innym o naszej
135 I, 1,3,166 | moją wiarę przyczyniam się do prowadzenia wiary innych.~
136 I, 1,3,168 | nim także my dochodzimy do wyznania: "Wierzę", "Wierzymy".
137 I, 1,3,170 | wierzącego nie odnosi się do tego, co się wypowiada,
138 I, 1,3,170 | tego, co się wypowiada, ale do rzeczywistości (wypowiadanej)"
139 I, 1,3,170 | 44. Zbliżamy się jednak do tych rzeczywistości za pomocą
140 I, 1,3,176 | przylgnięciem całego człowieka do Boga, który się objawia.
141 I, 1,3,176 | przylgnięcie rozumu i woli do tego, co Bóg objawił o sobie
142 I, 1,3,177 | wiec podwójne odniesienie: do osoby i do prawdy; akt wiary
143 I, 1,3,177 | odniesienie: do osoby i do prawdy; akt wiary odnosi
144 I, 1,3,177 | prawdy; akt wiary odnosi się do prawdy przez zaufanie osobie,
145 I, 1,3,182 | przekazanym, i co Kościół podaje do wierzenia jako objawione
146 I, 1,3,183 | 183 Wiara jest konieczna do zbawienia. Potwierdza to
147 I, 1,3,184 | umarł i pogrzebion.~Zstąpił do piekieł.~Trzeciego dnia
148 I, 1,3,184 | oznajmia Pismo. ~I wstąpił do nieba;~siedzi po prawicy
149 I, 2,0,186 | wszystkim dla kandydatów do chrztu:~Ta synteza wiary
150 I, 2,0,189 | ułożone według ich odniesienia do trzech Osób Trójcy Świętej.~
151 I, 2,0,196 | przez liczne odniesienia do Symbolu Nicejsko-Konstantynopolitańskiego,
152 I, 2,1,199 | to czyni to w odniesieniu do Boga. Wszystkie artykuły
153 I, 2,1,200 | wyznaje, że jest jeden Bóg co do natury, substancji i istoty"
154 I, 2,1,201 | narody, by zwróciły się do Niego, Jedynego: "Nawróćcie
155 I, 2,1,201 | Jedynego: "Nawróćcie się do Mnie, by się zbawić, wszystkie
156 I, 2,1,202 | Równocześnie Jezus daje do zrozumienia, że On sam jest "
157 I, 2,1,203 | się dostępnym, możliwym do głębszego poznania i do
158 I, 2,1,203 | do głębszego poznania i do bycia wzywanym po imieniu.~
159 I, 2,1,205 | się nie spalał. Bóg mówi do Mojżesza: "JESTEM Bogiem
160 I, 2,1,205 | rzekł Bogu: "Oto pójdę do Izraelitów i powiem im:
161 I, 2,1,205 | ojców naszych posłał mnie do was. Lecz gdy oni mnie zapytają,
162 I, 2,1,205 | Izraela: JESTEM posłał mnie do was... To jest imię moje
163 I, 2,1,211 | miłosierdzie" (Ef 2, 4), aż do dania swojego jedynego Syna.
164 I, 2,1,215 | kusiciela, który doprowadził do zwątpienia w słowo Boga,
165 I, 2,1,216 | stworzonej w jej relacji do Niego17.~
166 I, 2,1,219 | 219 Miłość Boga do Izraela jest porównana do
167 I, 2,1,219 | do Izraela jest porównana do miłości ojca do syna23.
168 I, 2,1,219 | porównana do miłości ojca do syna23. Ta Boża miłość jest
169 I, 2,1,219 | mocniejsza niż miłość matki do dzieci24. Bóg miłuje swój
170 I, 2,1,219 | największe niewierności26, aż do udzielenia najcenniejszego
171 I, 2,1,221 | Świętym, a nas przeznaczył do udziału w tej wymianie.~
172 I, 2,1,226 | mierze, w jakiej zbliża nas do Niego, a także na odrywanie
173 I, 2,1,226 | wszystko, co zbliża mnie do Ciebie. Mój Panie i Boże,
174 I, 2,1,229 | Wiara w Boga prowadzi nas do zwrócenia się do Niego samego
175 I, 2,1,229 | prowadzi nas do zwrócenia się do Niego samego jako naszego
176 I, 2,1,229 | i ostatecznego celu oraz do nieprzedkładania niczego
177 I, 2,1,229 | nieprzedkładania niczego ponad Boga i do niezastępowania Go niczym.~
178 I, 2,1,240 | wiecznie Ojcem w relacji do swojego jedynego Syna, który
179 I, 2,1,240 | jest Synem tylko w relacji do swego Ojca: "Nikt nie zna
180 I, 2,1,243 | wszystkiego50 i prowadzić "do całej prawdy" (J 16, 13).
181 I, 2,1,243 | odrębna Osoba Boska w relacji do Jezusa i do Ojca.~
182 I, 2,1,243 | Boska w relacji do Jezusa i do Ojca.~
183 I, 2,1,244 | Duch Święty zostaje posłany do Apostołów i do Kościoła,
184 I, 2,1,244 | zostaje posłany do Apostołów i do Kościoła, zarówno przez
185 I, 2,1,244 | przez Syna po Jego powrocie do Ojca51. Posłanie Osoby Ducha
186 I, 2,1,247 | Wprowadzenie Filioque do Symbolu Nicejsko-Konstantynopolitańskiego
187 I, 2,1,248 | wszystkim, że Ojciec w relacji do Ducha jest pierwszym początkiem.
188 I, 2,1,251 | przeznaczonym odtąd także do oznaczania niewypowiedzianej
189 I, 2,1,252 | Ich wzajemnym odniesieniu do siebie.~Dogmat Trójcy Świętej~
190 I, 2,1,253 | znaczy jednym Bogiem co do natury"66. "Każda z trzech
191 I, 2,1,255 | jedna z nich w stosunku do innych: "W relacyjnych imionach
192 I, 2,1,255 | Boskich Ojciec jest odniesiony do Syna, Syn do Ojca, Duch
193 I, 2,1,255 | odniesiony do Syna, Syn do Ojca, Duch Święty do Ojca
194 I, 2,1,255 | Syn do Ojca, Duch Święty do Ojca i Syna; gdy mówimy
195 I, 2,1,260 | Bożej jest wejście stworzeń do doskonałej jedności Trójcy
196 I, 2,1,260 | umiłuje go i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego
197 I, 2,1,265 | 28,19) zostaliśmy wezwani do uczestnictwa w życiu Trójcy
198 I, 2,1,272 | się nieobecny i niezdolny do przeciwstawienia się złu.
199 I, 2,1,273 | Jedynie wiara może przylgnąć do tajemniczych dróg wszechmocy
200 I, 2,1,273 | słabości, by przyciągnąć do niej moc Chrystusa98. Najdoskonalszym
201 I, 2,1,274 | następnie przedstawi nam do wierzenia (Credo): to, co
202 I, 2,1,276 | często kieruje swoją modlitwę do "wszechmogącego i wiecznego
203 I, 2,1,281 | przygotowywano katechumenów do chrztu103.~
204 I, 2,1,282 | pierwszorzędne znaczenie. Odnosi się do samych podstaw życia ludzkiego
205 I, 2,1,283 | Odkrycia te skłaniają nas do coraz głębszego podziwu
206 I, 2,1,283 | podziwu dla wielkości Stwórcy, do dziękczynienia za wszystkie
207 I, 2,1,285 | z tego źródła i powraca do niego. Inni jeszcze przyjmowali
208 I, 2,1,286 | rozum ludzki jest zdolny do znalezienia odpowiedzi na
209 I, 2,1,287 | uformował106, objawia się jako Ten, do którego należą wszystkie
210 I, 2,1,297 | siedmiu synów tak zachęca ich do męczeństwa:~Nie wiem, w
211 I, 2,1,298 | co nie istnieje, powołuje do istnienia" (Rz 4, 17). Ponieważ
212 I, 2,1,299 | obrazem Boga130, wezwanego do osobowej relacji z Bogiem.
213 I, 2,1,299 | Boga jako dar skierowany do człowieka, jako dziedzictwo,
214 I, 2,1,301 | mu działać i prowadzi je do jego celu. Uznanie tej pełnej
215 I, 2,1,302 | drodze" (in statu viae) do ostatecznej doskonałości,
216 I, 2,1,302 | którą ma dopiero osiągnąć i do której Bóg je przeznaczył.
217 I, 2,1,302 | prowadzi swoje stworzenie do tej doskonałości:~Wszystko
218 I, 2,1,302 | sięgając potężnie od krańca do krańca i władając wszystkim
219 I, 2,1,303 | rzeczy najmniejszych aż do wielkich wydarzeń świata
220 I, 2,1,304 | dogłębne odwoływanie się do pierwszeństwa Boga i Jego
221 I, 2,1,304 | światem137 oraz wychowywanie do pokładania w Nim ufności.
222 I, 2,1,309 | sakramentów oraz wezwanie do szczęśliwego życia, do którego
223 I, 2,1,309 | wezwanie do szczęśliwego życia, do którego wszystkie wolne
224 I, 2,1,310 | stworzyć świat "w drodze" do jego ostatecznej doskonałości.
225 I, 2,1,311 | rozumne i wolne - muszą zdążać do swego ostatecznego przeznaczenia
226 I, 2,1,312 | tu posłali - mówi Józef do swoich braci - lecz Bóg...
227 I, 2,1,313 | Katarzyna ze Sieny mówi więc do "tych, którzy gorszą się
228 I, 2,1,314 | przez dramaty zła i grzechu, do odpoczynku ostatecznego
229 I, 2,1,318 | mocy, jaka jest konieczna do "stwarzania" w ścisłym znaczeniu
230 I, 2,1,318 | znaczeniu tego słowa, czyli do wytwarzania i udzielania
231 I, 2,1,318 | wcześniej nie miało (powołanie do istnienia "ex nihilo" - "
232 I, 2,1,321 | prowadzi wszystkie stworzenia do ich ostatecznego celu.~
233 I, 2,1,322 | 322 Chrystus zachęca nas do dziecięcego zawierzenia
234 I, 2,1,331 | anielskiego. Aniołowie należą do Niego: "Gdy Syn Człowieczy
235 I, 2,1,331 | Mt 25, 31). Należą do Niego, ponieważ zostali
236 I, 2,1,331 | większym stopniu należą do Niego, ponieważ uczynił
237 I, 2,1,331 | wszyscy duchami przeznaczonymi do usług, posyłanymi na pomoc
238 I, 2,1,333 | Wcielonego, od Wcielenia do Wniebowstąpienia, jest otoczone
239 I, 2,1,335 | Niech aniołowie zawiodą cię do raju...", w liturgii pogrzebowej
240 I, 2,1,336 | dzieciństwa początku189 aż do zgonu śmierci190 jest otoczone
241 I, 2,1,336 | stróża, by prowadził go do życia"193. Już na ziemi
242 I, 2,1,337 | wartość i przeznaczenie do chwały Bożej"195.~
243 I, 2,1,341 | budzić szacunek i zachęcać do poddania Bogu rozumu i woli
244 I, 2,1,342 | tego, co mniej doskonałe, do tego, co bardziej doskonałe.
245 I, 2,1,347 | Stworzenie zostało powołane do istnienia ze względu na
246 I, 2,1,349 | dzieło stworzenia dochodzi do punktu kulminacyjnego w
247 I, 2,1,356 | jedynie człowiek jest "zdolny do poznania i miłowania swego
248 I, 2,1,356 | Tylko człowiek jest wezwany do uczestniczenia w życiu Bożym
249 I, 2,1,357 | przez łaskę jest powołany do przymierza ze swoim Stwórcą,
250 I, 2,1,357 | przymierza ze swoim Stwórcą, do dania Mu odpowiedzi wiary
251 I, 2,1,358 | morze i całe stworzenie. Do jego zbawienia Bóg przywiązuje
252 I, 2,1,358 | by doprowadzić człowieka do siebie i posadzić go po
253 I, 2,1,360 | nadprzyrodzonego, którym jest sam Bóg, do którego wszyscy mają dążyć;
254 I, 2,1,360 | jedności środków potrzebnych do osiągnięcia tego celu...
255 I, 2,1,367 | jego dusza jest uzdolniona do tego, by była w darmowy
256 I, 2,1,367 | darmowy sposób podniesiona do komunii z Bogiem227.~
257 I, 2,1,371 | mężczyzny i którą przyprowadza do mężczyzny, wywołuje u niego
258 I, 2,1,372 | niekompletnych". Bóg stworzył ich do wspólnoty osób, w której
259 I, 2,1,373 | mężczyzna i kobieta są powołani do czynienia sobie ziemi "poddaną" (
260 I, 2,1,373 | Opatrzności Bożej w stosunku do innych stworzeń. Z tego
261 I, 2,1,381 | Człowiek jest przeznaczony do odtwarzania obrazu Syna
262 I, 2,1,385 | dopiero wraz z nawróceniem do Boga żywego. "Tajemnica
263 I, 2,1,391 | 391 Do wyboru nieposłuszeństwa
264 I, 2,1,392 | słowach kusiciela skierowanych do naszych pierwszych rodziców: "
265 I, 2,1,394 | które doprowadziło człowieka do nieposłuszeństwa Bogu.~
266 I, 2,1,395 | świecie przez nienawiść do Boga i Jego Królestwa w
267 I, 2,1,397 | zamarło w jego sercu zaufanie do Stwórcy260, i nadużywając
268 I, 2,1,397 | Boga i brakiem zaufania do Jego dobroci.~
269 I, 2,1,398 | człowiek był przeznaczony do pełnego "przebóstwienia"
270 I, 2,1,400 | nieposłuszeństwa271: człowiek "wróci do ziemi, z której został wzięty"
271 I, 2,1,401 | dostrzega, że jest skłonny także do złego i pogrążony w wielorakim
272 I, 2,1,401 | burzy należyty stosunek do swego celu ostatecznego,
273 I, 2,1,401 | nastawienie czy to w stosunku do siebie samego, czy do innych
274 I, 2,1,401 | stosunku do siebie samego, czy do innych ludzi i wszystkich
275 I, 2,1,403 | ludzi, oraz ich skłonność do zła i podleganie śmierci
276 I, 2,1,405 | władzy śmierci oraz skłonna do grzechu (ta skłonność do
277 I, 2,1,405 | do grzechu (ta skłonność do zła jest nazywana "pożądliwością").
278 I, 2,1,405 | na nowo kieruje człowieka do Boga, ale konsekwencje tego
279 I, 2,1,405 | dla osłabionej i skłonnej do zła natury pozostają w człowieku
280 I, 2,1,405 | w człowieku i wzywają go do walki duchowej.~
281 I, 2,1,406 | oraz w XVI wieku w opozycji do Reformacji protestanckiej.
282 I, 2,1,406 | Adama sprowadzał on jedynie do złego przykładu. Natomiast
283 I, 2,1,406 | człowieka ze skłonnością do zła (concupiscentia - pożądliwość),
284 I, 2,1,406 | skłonnością, która miała być nie do przezwyciężenia. Kościół
285 I, 2,1,407 | naturę zranioną, skłonną do zła, jest powodem wielkich
286 I, 2,1,409 | początku świata trwać będzie do ostatniego dnia, według
287 I, 2,1,411 | stawszy się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej" (
288 I, 2,1,412 | grzechu została przeznaczona do jeszcze wyższego celu. Bóg
289 I, 2,1,414 | oni przyłączyć człowieka do swego buntu przeciw Bogu.~
290 I, 2,1,418 | śmierci; jest ona skłonna do grzechu (tę skłonność nazywa
291 I, 2,1,421 | miłości Stwórcy powołany do bytu i zachowywany, popadł
292 I, 2,2,425 | Chrystusa, by prowadzić do wiary w Niego. Od początku
293 I, 2,2,425 | wszystkich czasów, by weszli do radości ich komunii z Chrystusem:~
294 I, 2,2,426 | Nim się wypełnił. To dążyć do zrozumienia znaczenia czynów
295 I, 2,2,426 | katechezy jest "doprowadzenie do komunii z Jezusem Chrystusem...
296 I, 2,2,426 | tylko On sam może prowadzić do miłości Ojca w Duchu Świętym
297 I, 2,2,427 | wszystko zaś inne o tyle, o ile do Niego się odnosi; naucza
298 I, 2,2,427 | usta... Trzeba więc, aby do każdego katechety można
299 I, 2,2,428 | 428 Kto został powołany do "nauczania Chrystusa", powinien
300 I, 2,2,428 | nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś
301 I, 2,2,428 | Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych" (
302 I, 2,2,429 | ewangelizowania" i prowadzenia innych do "tak" wiary w Jezusa Chrystusa.
303 I, 2,2,436 | konsekrowani przez Boga do misji zleconej przez Niego.
304 I, 2,2,437 | powołany przez Boga, by wziął do siebie Maryję, swoją Małżonkę, "
305 I, 2,2,439 | przyjął tytuł Mesjasza, do którego miał prawo31, ale
306 I, 2,2,442 | swoim nawróceniu na drodze do Damaszku: "Gdy jednak spodobało
307 I, 2,2,443 | posyłanych poprzednio przez Boga do Jego ludu50, i który przewyższa
308 I, 2,2,446 | ścisłym tak w odniesieniu do Ojca, jak również, co jest
309 I, 2,2,446 | nowością, w odniesieniu do Jezusa, uznanego w ten sposób
310 I, 2,2,447 | bezpośredni, gdy zwraca się do Apostołów59. W czasie całego
311 I, 2,2,448 | Ewangeliach ludzie zwracają się do Jezusa, nazywając Go "Panem".
312 I, 2,2,448 | tych, którzy zbliżają się do Jezusa oraz oczekują od
313 I, 2,2,451 | czy to będzie zaproszenie do modlitwy: "Pan z wami",
314 I, 2,2,454 | relację Jezusa Chrystusa do Boga, Jego Ojca: On jest
315 I, 2,2,457 | na to, by zniżył się aż do poziomu naszej ludzkiej
316 I, 2,2,459 | życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze
317 I, 2,2,461 | sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie
318 I, 2,2,461 | stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej (
319 I, 2,2,462 | samej tajemnicy mówi List do Hebrajczyków:~Przeto przychodząc
320 I, 2,2,467 | ciała, współistotny Ojcu co do Bóstwa, współistotny nam
321 I, 2,2,467 | Bóstwa, współistotny nam co do człowieczeństwa, "we wszystkim...
322 I, 2,2,470 | Kościół doszedł w ciągu wieków do wyznania pełnej rzeczywistości
323 I, 2,2,470 | Chrystusa należy na własność do Boskiej Osoby Syna Bożego,
324 I, 2,2,470 | co czyni w niej, należy do "Jednego z Trójcy". Syn
325 I, 2,2,470 | jednym z nas, we wszystkim do nas podobnym oprócz grzechu92.~
326 I, 2,2,473 | wszystkim odnosi się to do wewnętrznego i bezpośredniego
327 I, 2,2,477 | swojego ludzkiego ciała do tego stopnia, że namalowane
328 I, 2,2,484 | przygotowań. Maryja jest powołana do poczęcia Tego, w którym
329 I, 2,2,485 | posłaniem Syna i skierowane do niego112. Duch Święty, który
330 I, 2,2,487 | katolicka w odniesieniu do Maryi opiera się na wierze
331 I, 2,2,488 | niewiasta przyczyniła się do śmierci, tak również niewiasta
332 I, 2,2,488 | niewiasta przyczyniła się do życia119. ~
333 I, 2,2,496 | człowieczeństwie podobnym do naszego.~W ten sposób mówi
334 I, 2,2,496 | prawdziwie w swoim ciele przybity do krzyża pod Poncjuszem Piłatem...
335 I, 2,2,497 | Niej poczęło" - mówi anioł do Józefa o Maryi, jego Małżonce (
336 I, 2,2,498 | Chrystusa, od Wcielenia aż do Paschy. Już św. Ignacy Antiocheński
337 I, 2,2,499 | Maryi doprowadziło Kościół do wyznania Jej rzeczywistego
338 I, 2,2,500 | fragmenty nie odnoszą się do innych dzieci Maryi Dziewicy.
339 I, 2,2,500 | synami innej Marii, należącej do kobiet usługujących Chrystusowi152,
340 I, 2,2,505 | powołania ludzkiego w relacji do Boga161 wypełnia się doskonale
341 I, 2,2,507 | przepowiadanie bowiem i chrzest rodzi do nowego i nieśmiertelnego
342 I, 2,2,512 | śmierć, pogrzeb, zstąpienie do piekieł, zmartwychwstanie,
343 I, 2,2,512 | czego nauczał od początku aż do dnia, w którym... został
344 I, 2,2,512 | którym... został wzięty do nieba" (Dz 1, 1-2), trzeba
345 I, 2,2,515 | napisane przez ludzi należących do pierwszych wierzących17l,
346 I, 2,2,515 | ziemskim życiu, prowadzi do niewidzialnego misterium
347 I, 2,2,517 | Odkupienia. Odkupienie przychodzi do nas przede wszystkim przez
348 I, 2,2,518 | nowo skierować człowieka do jego pierwotnego powołania:~
349 I, 2,2,519 | dla naszego zbawienia" aż do swojej śmierci "za nasze
350 I, 2,2,520 | swoje uniżenie dał nam wzór do naśladowania187, przez swoją
351 I, 2,2,520 | przez swoją modlitwę pociąga do modlitwy188, przez swoje
352 I, 2,2,520 | przez swoje ubóstwo wzywa do dobrowolnego przyjęcia ogołocenia
353 I, 2,2,521 | człowiekiem"190. Jesteśmy powołani do tego, by stawać się coraz
354 I, 2,2,521 | często, aby doprowadził je do ostatecznego wypełnienia
355 I, 2,2,522 | których posyła kolejno do Izraela. Budzi także w sercu
356 I, 2,2,526 | Boga - to warunek wejścia do Królestwa204. W tym celu
357 I, 2,2,527 | jest znakiem włączenia Go do potomstwa Abrahama i ludu
358 I, 2,2,527 | Prawu208 i uprawnienia Go do udziału w kulcie Izraela,
359 I, 2,2,528 | Wcielenie. Przybycie mędrców do Jerozolimy, by "oddać [Królowi
360 I, 2,2,528 | Zbawiciela świata, gdy zwrócą się do Żydów212 i przyjmą od nich
361 I, 2,2,528 | że "wielu pogan wchodzi do rodziny patriarchów"214
362 I, 2,2,529 | Pierworodnego, należącego do Pana217. Wraz z Symeonem
363 I, 2,2,530 | 530 Ucieczka do Egiptu i rzeź niewiniątek218
364 I, 2,2,530 | światłu: Słowo "przyszło do swojej własności, a swoi
365 I, 2,2,530 | prześladowania. Ci, którzy należą do Niego, będą uczestniczyć
366 I, 2,2,534 | powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?" (Łk 2, 49).
367 I, 2,2,536 | Jezus pozwala zaliczyć się do grzeszników231. Jest już "
368 I, 2,2,537 | sakramentalnie upodobniony do Chrystusa, który w swoim
369 I, 2,2,537 | uniżenia się i skruchy, zstąpić do wody z Jezusem, aby wyjść
370 I, 2,2,538 | diabeł oddala się od Niego "do czasu" (Łk 4, 13).~
371 I, 2,2,539 | Izraela, w przeciwieństwie do tych, którzy prowokowali
372 I, 2,2,539 | swojej synowskiej miłości do Ojca. ~
373 I, 2,2,540 | Mesjaszem w przeciwieństwie do tego, co proponuje Mu Szatan
374 I, 2,2,541 | uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię
375 I, 2,2,541 | jest "wyniesienie ludzi do uczestnictwa w życiu Bożym"
376 I, 2,2,542 | wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie" (J 12, 32). "Wszyscy
377 I, 2,2,542 | Wszyscy ludzie powołani są do tego zjednoczenia z Chrystusem"
378 I, 2,2,543 | Wszyscy ludzie są powołani do Królestwa. Królestwo mesjańskie,
379 I, 2,2,543 | wszystkich narodów247. Aby wejść do niego, trzeba przyjąć słowo
380 I, 2,2,543 | Słowo (Pana) porównane jest do ziarna, które wsiewa się
381 I, 2,2,543 | z wiarą i zaliczają się do małej trzódki Chrystusowej,
382 I, 2,2,543 | następnie ziarno i wzrasta aż do czasu żniwa248.~
383 I, 2,2,544 | 544 Królestwo Boże należy do ubogich i do maluczkich,
384 I, 2,2,544 | Boże należy do ubogich i do maluczkich, to znaczy do
385 I, 2,2,544 | do maluczkich, to znaczy do tych, którzy przyjęli je
386 I, 2,2,544 | błogosławionymi, ponieważ "do nich należy Królestwo niebieskie" (
387 I, 2,2,544 | roztropnymi250. Od żłóbka aż do krzyża Jezus dzieli życie
388 I, 2,2,544 | ubogimi, a aktywną miłość do nich czyni warunkiem wejścia
389 I, 2,2,544 | czyni warunkiem wejścia do swojego Królestwa254.~
390 I, 2,2,545 | Jezus zaprasza grzeszników do stołu Królestwa: "Nie przyszedłem,
391 I, 2,2,545 | 2, 17)255. Zaprasza ich do nawrócenia, bez którego
392 I, 2,2,545 | którego nie można wejść do Królestwa, ale ukazuje im
393 I, 2,2,546 | 546 Jezus wzywa do wejścia do Królestwa, posługując
394 I, 2,2,546 | 546 Jezus wzywa do wejścia do Królestwa, posługując się
395 I, 2,2,546 | przypowieści. Trzeba wejść do Królestwa, to znaczy stać
396 I, 2,2,548 | przez Ojca265. Zachęcają do wiary w Niego266. Tym, którzy
397 I, 2,2,548 | Tym, którzy zwracają się do Jezusa z wiarą, udziela
398 I, 2,2,548 | jednak także dawać okazję do "zwątpienia" (Mt 11, 6).
399 I, 2,2,549 | przeszkadza ich powołaniu do synostwa Bożego i powoduje
400 I, 2,2,550 | duchy, to istotnie przyszło do was Królestwo Boże" (Mt
401 I, 2,2,552 | Nasz Pan powiedział wtedy do niego: "Ty jesteś Piotr [
402 I, 2,2,554 | uczniom na to, że musi iść do Jerozolimy i wiele cierpieć...
403 I, 2,2,555 | Wskazuje także, że aby "wejść do swej chwały" (Łk 24, 26),
404 I, 2,2,555 | Twoi uczniowie, na ile byli do tego zdolni, kontemplowali
405 I, 2,2,556 | ciało poniżone na podobne do swego chwalebnego ciała" (
406 I, 2,2,556 | ucisków trzeba nam wejść do Królestwa Bożego" (Dz 14,
407 I, 2,2,556 | trudzić?292~Droga Jezusa do Jerozolimy~
408 I, 2,2,557 | Jezus) postanowił udać się do Jerozolimy" (Łk 9, 51)293.
409 I, 2,2,557 | Jezus zaznaczył, że szedł do Jerozolimy gotowy na śmierć.
410 I, 2,2,557 | zmartwychwstanie294. Zmierzając do Jerozolimy, mówi: "rzecz
411 I, 2,2,558 | Mesjański wjazd Jezusa do Jerozolimy~
412 I, 2,2,559 | swojego mesjańskiego wjazdu do miasta "Jego praojca Dawida" (
413 I, 2,2,559 | chwały" (Ps 24, 7-10) wchodzi do swojego Miasta, "jedzie
414 I, 2,2,560 | 560 Wjazd Jezusa do Jerozolimy ukazuje przyjście
415 I, 2,2,561 | czyny, modlitwa, miłość do ludzi, szczególna troska
416 I, 2,2,562 | Chrystusa powinni upodabniać się do Niego, aż On ukształtuje
417 I, 2,2,562 | też dopuszczeni jesteśmy do misteriów Jego życia, z
418 I, 2,2,563 | tu na ziemi zbliżyć się do Boga, klękając przed żłobkiem
419 I, 2,2,566 | przez całkowite przylgnięcie do zamysłu zbawienia zamierzonego
420 I, 2,2,568 | górę" jest przygotowaniem do wejścia na Kalwarię. Chrystus,
421 I, 2,2,569 | Jezus dobrowolnie udał się do Jerozolimy, wiedząc, że
422 I, 2,2,570 | 570 Wjazd Jezusa do Jerozolimy ukazuje przyjście
423 I, 2,2,572 | tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?" (Łk 24, 26-
424 I, 2,2,575 | nie ograniczały się tylko do sporów. To właśnie faryzeusze
425 I, 2,2,575 | zwyczaju zwracania się do Boga jako do Ojca, centralnego
426 I, 2,2,575 | zwracania się do Boga jako do Ojca, centralnego charakteru
427 I, 2,2,578 | w jego integralności, aż do najmniejszych przepisów,
428 I, 2,2,579 | zachowywania Prawa, nie tylko co do litery, lecz także co do
429 I, 2,2,579 | do litery, lecz także co do ducha, była droga faryzeuszom.
430 I, 2,2,579 | wielu Żydów w czasach Jezusa do najwyższej gorliwości religijnej327.
431 I, 2,2,580 | ludzi" (Iz 42, 6). Jezus do tego stopnia wypełnia Prawo,
432 I, 2,2,582 | Szczególnie odnosiło się to do zagadnienia szabatu. Jezus
433 I, 2,2,583 | życia ukrytego udawał się do niej co roku przynajmniej
434 I, 2,2,583 | wyznaczał rytm pielgrzymek do Jerozolimy na wielkie święta
435 I, 2,2,584 | 584 Jezus wszedł do Świątyni jako do uprzywilejowanego
436 I, 2,2,584 | wszedł do Świątyni jako do uprzywilejowanego miejsca
437 I, 2,2,584 | to przez zazdrosną miłość do Ojca: "Z domu mego Ojca
438 I, 2,2,585 | najwyższego kapłana347 i powróciło do Niego jako zniewaga, gdy
439 I, 2,2,585 | zniewaga, gdy został przybity do krzyża348.~
440 I, 2,2,586 | nie był wrogo nastawiony do Świątyni349, w której wygłosił
441 I, 2,2,586 | świątynny, dołączając się do Piotra351, którego ustanowił
442 I, 2,2,587 | religijnych Izraela okazją do "sprzeciwu"356 wobec Jezusa,
443 I, 2,2,588 | Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych,
444 I, 2,2,588 | się jeszcze dalej, mówiąc do faryzeuszów, że - ponieważ
445 I, 2,2,589 | wobec nich363. Dał nawet do zrozumienia, że zasiadając
446 I, 2,2,589 | zrozumienia, że zasiadając do stołu z grzesznikami364,
447 I, 2,2,589 | grzesznikami364, dopuszcza ich do uczty mesjańskiej365. Najbardziej
448 I, 2,2,590 | przypomina w odniesieniu do siebie, że Dawid nazwał
449 I, 2,2,593 | czcił Świątynię, przybywając do niej jako pielgrzym na święta
450 I, 2,2,595 | św. Jakub może powiedzieć do św. Pawła: "Widzisz, bracie,
451 I, 2,2,596 | nie były jednomyślne co do postawy, jaką należy zająć
452 I, 2,2,597 | oskarżeń zawartych w wezwaniach do nawrócenia po Pięćdziesiątnicy389.
453 I, 2,2,597 | Nim Piotr, przyznał prawo do "nieświadomości" (Dz 3,
454 I, 2,2,599 | okoliczności. Należy ona do tajemnicy zamysłu Bożego,
455 I, 2,2,609 | ludzkim sercu miłość Ojca do ludzi, Jezus "do końca ich
456 I, 2,2,609 | miłość Ojca do ludzi, Jezus "do końca ich umiłował" (J 13,
457 I, 2,2,609 | mękę i śmierć z miłości do Ojca i do ludzi, których
458 I, 2,2,609 | śmierć z miłości do Ojca i do ludzi, których Ojciec chce
459 I, 2,2,611 | ofiary. Włącza On Apostołów do swojej ofiary i poleca,
460 I, 2,2,612 | staje się "posłusznym aż do śmierci" (Flp 2, 8; Hbr
461 I, 2,2,612 | nasza, jest przeznaczona do życia wiecznego; co więcej,
462 I, 2,2,612 | więcej, w przeciwieństwie do naszej natury jest ona całkowicie
463 I, 2,2,615 | Przez swoje posłuszeństwo aż do śmierci Jezus stał się cierpiącym
464 I, 2,2,616 | 616 "Umiłowawszy swoich... do końca ich umiłował" (J 13,
465 I, 2,2,618 | tylko Bóg, możliwość dojścia do uczestniczenia w Misterium
466 I, 2,2,618 | powołuje swoich uczniów do "wzięcia swojego krzyża
467 I, 2,2,618 | 2, 21). Chce On włączyć do swojej ofiary odkupieńczej
468 I, 2,2,618 | której można by dostać się do nieba453.~W skrócie~
469 I, 2,2,620 | inicjatywy miłości Boga do nas, ponieważ "On sam nas
470 I, 2,2,622 | znaczy umiłował swoich "do końca" (J 13, 1), aby zostali
471 I, 2,2,623 | miłości posłuszeństwo Ojcu "aż do śmierci" (Flp 2, 8) Jezus
472 I, 2,2,624 | misterium grobu i zstąpienia do otchłani. Jest to misterium
473 I, 2,2,624 | Soboty, gdy Chrystus złożony do grobu456 ukazuje wielki
474 I, 2,2,628 | rzeczywiście zstąpienie do grobu chrześcijanina, który
475 I, 2,2 | JEZUS CHRYSTUS ZSTĄPIŁ DO PIEKIEŁ, TRZECIEGO DNIA
476 I, 2,2,631 | Jezus Chrystus "zstąpił do niższych części ziemi. Ten,
477 I, 2,2,631 | wiary zstąpienie Chrystusa do piekieł i Jego zmartwychwstanie
478 I, 2,2 | pierwszy~CHRYSTUS ZSTĄPIŁ DO PIEKIEŁ~
479 I, 2,2,632 | nadało zstąpieniu Jezusa do piekieł; Jezus doświadczył
480 I, 2,2,632 | ludzie i Jego dusza dołączyła do nich w krainie umarłych.
481 I, 2,2,633 | 633 Krainę zmarłych, do której zstąpił Chrystus
482 I, 2,2,633 | Jezus Chrystus, zstępując do piekieł, wyzwolił dusze
483 I, 2,2,633 | Abrahama"475. Jezus nie zstąpił do piekieł, by wyzwolić potępionych476,
484 I, 2,2,634 | 1 P 4, 6). Zstąpienie do piekieł jest całkowitym
485 I, 2,2,635 | 635 Chrystus zstąpił więc do otchłani śmierci479, aby
486 I, 2,2,636 | artykule "Jezus zstąpił do piekieł" Symbol wiary głosi,
487 I, 2,2,637 | Jego Boską Osobą, zstąpił do krainy zmarłych. Otworzył
488 I, 2,2,639 | św. Paweł może napisać do Koryntian: "Przekazałem
489 I, 2,2,640 | stwierdza, że wchodząc do pustego grobu i widząc "
490 I, 2,2,640 | Jezus nie powrócił po prostu do życia ziemskiego, jak stało
491 I, 2,2,641 | Dwunastu491. Piotr, powołany do umacniania wiary swoich
492 I, 2,2,645 | Zaprasza ich w ten sposób do uznania, że nie jest duchem503,
493 I, 2,2,645 | duchem503, ale przede wszystkim do stwierdzenia, że zmartwychwstałe
494 I, 2,2,645 | ziemią i należy wyłącznie do Boskiego panowania Ojca506.
495 I, 2,2,646 | Chrystusa nie było powrotem do życia ziemskiego, jak to
496 I, 2,2,646 | wskrzeszone mocą Jezusa powróciły do "zwyczajnego" życia ziemskiego.
497 I, 2,2,646 | przechodzi ze stanu śmierci do innego życia poza czasem
498 I, 2,2,647 | istota, przejście ze śmierci do życia. Zmartwychwstanie
499 I, 2,2,647 | Nim razem poszli z Galilei do Jerozolimy, a teraz dają
500 I, 2,2,648 | człowieczeństwo - wraz z Jego ciałem - do Trójcy. Jezus zostaje ostatecznie
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2422 |