|
IV. Pan
446
W greckim tłumaczeniu ksiąg Starego Testamentu niewypowiedziane
imię, pod którym Bóg objawił się
Mojżeszowi56: JHWH, zostało oddane przez Kyrios (Pan). Pan staje
się od tej chwili powszechnym imieniem określającym
Boskość Boga Izraela. Nowy Testament posługuje się
tytułem "Pan" w sensie ścisłym tak w odniesieniu do
Ojca, jak również, co jest nowością, w odniesieniu do
Jezusa, uznanego w ten sposób za samego Boga57.
447
Sam Jezus przypisuje sobie w sposób ukryty ten tytuł, gdy dyskutuje
z faryzeuszami o sensie Psalmu 11058, a także w sposób
bezpośredni, gdy zwraca się do Apostołów59. W czasie
całego życia publicznego Jezusa znaki Jego panowania nad naturą,
nad chorobami, nad demonami, nad śmiercią i grzechem, ukazywały
Jego Boską najwyższą władzę.
448
Bardzo często w Ewangeliach ludzie zwracają się do Jezusa,
nazywając Go "Panem". Tytuł ten świadczy o szacunku i
zaufaniu tych, którzy zbliżają się do Jezusa oraz
oczekują od Niego pomocy i uzdrowienia60. Wypowiadany za natchnieniem
Ducha Świętego, ten tytuł wyraża uznanie Boskiego misterium
Jezusa61. W spotkaniu z Jezusem zmartwychwstałym staje się
adoracją: "Pan mój i Bóg mój!" (J 20, 28).
Przybiera wtedy znamię miłości i przywiązania, które
pozostanie charakterystyczne dla tradycji chrześcijańskiej: "To
jest Pan!" (J 21, 7).
449
Przypisując Jezusowi Boski tytuł Pana, pierwsze wyznania wiary
Kościoła od początku stwierdzają62, że moc, cześć
i chwała należne Bogu Ojcu przysługują także
Jezusowi63, ponieważ istnieje On "w postaci Bożej" (Flp 2,
6), a Ojciec potwierdził to panowanie Jezusa, wskrzeszając Go z
martwych i wywyższając Go w swojej chwale64.
450
Od początku historii chrześcijańskiej stwierdzenie panowania
Jezusa nad światem i nad historią65 oznacza także uznanie,
że człowiek nie może w sposób absolutny poddać
swojej wolności osobistej żadnej władzy ziemskiej, ale
wyłącznie Bogu Ojcu i Panu Jezusowi Chrystusowi: Cezar nie jest
"Panem"66. "Kościół... wierzy, że klucz,
ośrodek i cel całej ludzkiej historii znajduje się w jego Panu i
Nauczycielu"67.
451
Modlitwa chrześcijańska jest przeniknięta tytułem
"Pan", czy to będzie zaproszenie do modlitwy: "Pan z
wami", czy jej zakończenie "przez naszego Pana Jezusa
Chrystusa", czy wreszcie pełne ufności i nadziei wołanie: Maran
atha (Pan przychodzi!) lub Marana tha (Przyjdź, Panie!) (1 Kor
16, 22); "Amen. Przyjdź, Panie Jezu!" (Ap 22, 20).
W skrócie
452
Imię "Jezus" oznacza "Bóg zbawia".
Dziecię narodzone z Dziewicy Maryi jest nazwane imieniem
"Jezus", "On bowiem zbawi swój lud od jego
grzechów" (Mt 1, 21): "Nie dano ludziom pod niebem
żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być
zbawieni" (Dz 4,12).
453
Imię "Chrystus" oznacza "Namaszczony",
"Mesjasz". Jezus jest Chrystusem, ponieważ "Bóg
namaścił (Go) Duchem Świętym i mocą" (Dz 10, 38).
On był "Tym, który ma przyjść" (Łk 7,19),
przedmiotem "nadziei Izraela" (Dz 28, 20).
454
Imię "Syn Boży" oznacza jedyną i wieczną
relację Jezusa Chrystusa do Boga, Jego Ojca: On jest jedynym Synem Ojca68
i samym Bogiem69. Wiara, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym,
jest konieczna, by być chrześcijaninem70.
455
Imię "Pan" oznacza Boskie panowanie. Wyznawać lub
wzywać Jezusa jako Pana, oznacza wierzyć w Jego Boskość.
"Nikt... nie może powiedzieć bez pomocy Ducha
Świętego: <<Panem jest Jezus>>" (1 Kor 12, 3).
|