Artykuł szósty
"JEZUS WSTĄPIŁ DO NIEBA,
SIEDZI PO PRAWICY BOGA, OJCA WSZECHMOGĄCEGO"
659
"Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba" (Mk
16, 19). Ciało Chrystusa zostało uwielbione od chwili Jego
zmartwychwstania, jak dowodzą tego nowe i nadprzyrodzone
właściwości, które posiada już na stałe524.
Jednak przez czterdzieści dni, gdy Jezus jadł i pił ze swoimi
uczniami525oraz pouczał ich o Królestwie526, Jego chwała
pozostawała jeszcze zakryta pod postacią zwyczajnego człowieczeństwa527.
Ostatnie ukazanie się Jezusa kończy się nieodwracalnym
wejściem Jego człowieczeństwa do chwały Bożej,
symbolizowanej przez obłok528 i niebo529, gdzie zasiada odtąd po
prawicy Boga530, W sposób zupełnie wyjątkowy i jedyny
ukaże się jeszcze Pawłowi "jako poronionemu
płodowi" (1 Kor 15, 8) w swoim ostatnim ukazaniu się, w
którym531ustanowi go apostołem.
660
Ukryty charakter chwały Zmartwychwstałego przejawia się w tym
czasie w Jego tajemniczych słowach skierowanych do Marii Magdaleny:
"Jeszcze... nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do
moich braci i powiedz im: <>" (J 20,17). Wskazuje to na
różnicę między ukazywaniem się chwały Chrystusa
Zmartwychwstałego i chwały Chrystusa wywyższonego po prawicy
Ojca. Historyczne, a zarazem transcendentne wydarzenie Wniebowstąpienia
określa przejście z jednej chwały do drugiej.
661
Ten ostatni etap pozostaje ściśle związany z pierwszym, to
znaczy ze zstąpieniem z nieba zrealizowanym we Wcieleniu. Tylko Chrystus,
Ten, który "wyszedł od Ojca", może
"wrócić do Ojca"532. "Nikt nie wstąpił do
nieba oprócz Tego, który z nieba zstąpił - Syna
Człowieczego" (J 3, 13)533. Człowieczeństwo pozostawione
swoim własnym siłom nie ma dostępu do "domu Ojca" (J
14, 2), do życia i do szczęścia Bożego. Jedynie Chrystus
mógł otworzyć człowiekowi taki dostęp: "Jako
nasza Głowa wyprzedził nas do niebieskiej Ojczyzny, aby umocnić
naszą nadzieję, że jako członki Mistycznego Ciała
również tam wejdziemy"534.
662
"A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony,
przyciągnę wszystkich do siebie" (J 12, 32). Wywyższenie na
krzyżu oznacza i zapowiada wywyższenie Wniebowstąpienia. Jest
jego początkiem. Jezus Chrystus, jedyny Kapłan nowego i wiecznego
Przymierza, "wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami
ludzkimi... ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed
obliczem Boga" (Hbr 9, 24). W niebie Chrystus nieustannie urzeczywistnia
swoje kapłaństwo, "bo zawsze żyje, aby się
wstawiać za tymi, którzy przez Niego zbliżają się do
Boga" (Hbr 7, 25). "Jako Arcykapłan dóbr
przyszłych" (Hbr 9, 11) Chrystus stanowi centrum i jest
głównym celebransem liturgii, przez którą czci Ojca w
niebie535.
663
Chrystus zasiada już po prawicy Ojca. "Przez prawicę Ojca
rozumiemy chwałę i cześć Bóstwa, gdzie Ten,
który istniał jako Syn Boży przed wszystkimi wiekami, jako
Bóg i współistotny Ojcu, zasiadł cieleśnie po
Wcieleniu i uwielbieniu Jego ciała"536.
664
Zasiadanie po prawicy Ojca oznacza zapoczątkowanie Królestwa
Mesjasza, wypełnienie wizji proroka Daniela dotyczącej Syna
Człowieczego: "Powierzono Mu panowanie, chwałę i
władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody,
ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie
przeminie, a Jego Królestwo nie ulegnie zagładzie" (Dn 7, 14).
Od tej chwili Apostołowie stali się świadkami
"Królestwa, któremu nie będzie końca" 537.
W skrócie
665
Wniebowstąpienie Chrystusa określa ostateczne wejście
człowieczeństwa Jezusa do niebieskiego panowania Boga, skąd
kiedyś powróci538, które jednak obecnie zakrywa Go
przed wzrokiem ludzi539
666
Jezus Chrystus, Głowa Kościoła, poprzedza nas w chwalebnym
Królestwie Ojca, abyśmy jako członki Jego Ciała żyli
w nadziei, że pewnego dnia będziemy z Nim na wieki.
667
Jezus Chrystus, po wejściu raz na zawsze do sanktuarium niebieskiego,
wstawia się nieustannie za nami jako Pośrednik, który zapewnia
nam nieustannie wylanie Ducha Świętego.
|