|
III.
Kościół - świątynia Ducha Świętego
797
Quod est spiritus noster, id est anima nostra, ad membra nostra, hoc est
Spiritus Sanctus ad membra Christi, ad Corpus Christi, quod est Ecclesia
- "Czym jest nasz duch, to znaczy nasza dusza, dla członków
ciała, tym jest Duch Święty dla członków Chrystusa,
dla Ciała Chrystusa, którym jest Kościół"214.
"Duch Chrystusa jest tą niewidzialną przyczyną,
której należy przypisać utrzymywanie łączności
wszystkich części Ciała między sobą i z ich
wzniosłą Głową, ponieważ jest On cały w Ciele, cały
w Głowie, cały w poszczególnych członkach"215. Duch
Święty czyni Kościół "świątynią
Boga żywego" (2 Kor 6,16)216.
Istotnie,
samemu Kościołowi został powierzony dar Boży... W nim
zostało złożone zjednoczenie z Chrystusem, to znaczy Duch
Święty, zadatek niezniszczalności, utwierdzenie naszej wiary i
drabina wstępowania do Boga... Bowiem tam, gdzie jest
Kościół, jest także Duch Boży; a tam, gdzie jest
Duch Boży, tam jest Kościół i wszelka łaska217.
798
Duch Święty jest "Zasadą wszystkich żywotnych i
rzeczywiście zbawczych działań w poszczególnych
częściach Ciała"218. Na różne sposoby buduje
On, całe Ciało w miłości219: przez słowo Boże,
które jest "władne zbudować" (Dz 20, 32); przez
chrzest, przez który formuje Ciało Chrystusa220; przez sakramenty,
które dają wzrost i uzdrowienie członkom Chrystusa; przez
"łaskę daną Apostołom, która zajmuje pierwsze
miejsce wśród Jego darów"221; przez cnoty, które
pozwalają działać zgodnie z dobrem, a wreszcie przez wiele
łask nadzwyczajnych (nazywanych "charyzmatami"), przez
które czyni wiernych "zdatnymi i gotowymi do podejmowania rozmaitych
dzieł lub funkcji mających na celu odnowę i dalszą
pożyteczną rozbudowę Kościoła"222.
Charyzmaty
799
Charyzmaty, zarówno nadzwyczajne, jak również proste i
zwyczajne, są łaskami Ducha Świętego, bezpośrednio lub
pośrednio służącymi Kościołowi; zostają
udzielone w celu budowania Kościoła, dla dobra ludzi oraz ze
względu na potrzeby świata.
800
Charyzmaty powinny być przyjmowane z wdzięcznością przez
tego, kto je otrzymał, ale także przez wszystkich
członków Kościoła. Są one rzeczywiście
wspaniałym bogactwem łaski dla żywotności apostolskiej i
dla świętości całego Ciała Chrystusa, pod warunkiem
jednak, że chodzi o dary, które prawdziwie pochodzą od Ducha
Świętego i żeby były wykorzystywane w sposób w
pełni zgodny z autentycznymi poruszeniami tego Ducha, to znaczy w
miłości, będącej prawdziwą miarą
charyzmatów223.
801
W tym sensie okazuje się zawsze konieczne rozeznawanie charyzmatów.
Żaden charyzmat nie zwalnia z potrzeby odniesienia się do pasterzy
Kościoła i od podporządkowania się tym, "którzy
szczególnie powołani są, by nie gasić Ducha, ale
doświadczać wszystkiego i zachowywać to, co dobre"224, by
wszystkie charyzmaty, w ich różnorodności i komplementarności,
współdziałały dla "wspólnego dobra" (1
Kor 12, 7)225.
W skrócie
802
Jezus Chrystus "wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas
od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na
własność" (Tt 2,14).
803
"Wy... jesteście wybranym plemieniem, królewskim
kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na
własność przeznaczonym" (1 P 2, 9).
804
Do Ludu Bożego wchodzi się przez wiarę i chrzest. "Do
nowego Ludu Bożego powołani są wszyscy ludzie"226, aby w
Chrystusie "tworzyli jedną rodzinę i jeden Lud Boży"227.
805
Kościół jest Ciałem Chrystusa. Przez Ducha
Świętego i Jego działanie w sakramentach, przede wszystkim w
Eucharystii, Chrystus, który umarł i zmartwychwstał, tworzy
wspólnotę wierzących jako swoje Ciało.
806
W jedności tego Ciała istnieje różnorodność
członków i funkcji. Wszystkie członki są
złączone jedne z drugimi, a szczególnie z tymi ludźmi,
którzy cierpią, są ubodzy i prześladowani.
807
Kościół jest Ciałem, którego Chrystus jest
Głową: Kościół żyje dzięki Niemu, w Nim i
dla Niego; Chrystus żyje z Kościołem i w Kościele.
808
Kościół jest Oblubienicą Chrystusa. Chrystus
umiłował ją i samego siebie wydał za nią. Obmył
ją swoją krwią. Uczynił z niej plodną Matkę
wszystkich dzieci Bożych.
809
Kościół jest świątynią Ducha
Świętego. Duch jest jakby duszą Ciała Mistycznego,
zasadą jego życia, jedności w różnorodności
oraz bogactwa jego darów i charyzmatów.
810
"Tak to cały Kościół okazuje się jako lud
zjednoczony jednością Ojca i Syna, i Ducha Świętego"228.
|