Rozdział pierwszy
MISTERIUM PASCHALNE W CZASIE KOŚCIOŁA
Artykuł pierwszy
LITURGIA - DZIEŁO TRÓJCY ŚWIĘTEJ
I. Ojciec jako
Źródło i Cel liturgii
1077
"Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana
naszego Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim
błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich - w
Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem
świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.
Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych
synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku
chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w
Umiłowanym" (Ef 1, 3-6).
1078
Błogosławienie jest czynnością Boską, która
daje życie i której źródłem jest Ojciec. Jego
błogosławieństwo jest równocześnie słowem i
darem (be-ne-dictio, eu-logia). W odniesieniu do człowieka
pojęcie to będzie oznaczać adorację i oddanie się
Stwórcy w dziękczynieniu.
1079
Od początku aż do wypełnienia się czasów całe
dzieło Boże jest błogosławieństwem. Od
liturgicznego poematu o pierwszym stworzeniu aż do pieśni Jeruzalem
niebieskiego autorzy natchnieni głoszą zamysł zbawienia jako
wielkie błogosławieństwo Boże.
1080
Na początku Bóg błogosławi istoty żywe, a w
sposób szczególny mężczyznę i kobietę.
Przymierze z Noem i wszystkimi istotami żywymi odnawia to
błogosławieństwo płodności mimo grzechu
człowieka, z powodu którego ziemia została
"przeklęta". Ale począwszy od Abrahama Boże
błogosławieństwo przenika historię ludzi, która
zmierzała ku śmierci, by skierować ją do życia, do
jego źródła; przez wiarę "ojca wierzących",
który przyjmuje błogosławieństwo, zostaje
zapoczątkowana historia zbawienia.
1081
Błogosławieństwa Boże ukazują się w
zdumiewających i zbawczych wydarzeniach, takich jak narodzenie Izaaka,
wyprowadzenie z Egiptu (Pascha i Wyjście), dar Ziemi Obiecanej,
wybór Dawida, Obecność Boga w Świątyni,
oczyszczające wygnanie i powrót "małej Reszty":
Prawo, Prorocy i Psalmy, z których utkana jest liturgia narodu
wybranego, przypominają o tych Bożych
błogosławieństwach, a zarazem odpowiadają na nie
uwielbieniem i dziękczynieniem.
1082
W liturgii Kościoła błogosławieństwo Boże zostaje
w pełni objawione i udzielone: Ojciec jest uznawany i adorowany jako
Źródło i Cel wszelkich błogosławieństw
stworzenia i zbawienia; w swoim Słowie, które dla nas
przyjęło ciało, umarło i zmartwychwstało, napełnia
nas swoimi błogosławieństwami i przez nie rozlewa w naszych
sercach Dar, który zawiera wszystkie dary: Ducha Świętego.
1083
Jest zatem zrozumiały podwójny wymiar liturgii
chrześcijańskiej jako odpowiedzi wiary i miłości na
"błogosławieństwa duchowe", którymi obdarza nas
Ojciec. Z jednej strony Kościół, zjednoczony ze swoim Panem i
"w Duchu Świętym" (Łk 10, 21), błogosławi
Ojca "za Jego dar niewypowiedziany" (2 Kor 9,15) przez adorację,
uwielbienie i dziękczynienie. Z drugiej strony, aż do spełnienia
się zamysłu Bożego Kościół nie przestaje
składać Ojcu "ofiary z otrzymanych od Niego darów" i
prosić Go, by zesłał Ducha Świętego na te dary, na
niego samego, na wiernych i na cały świat oraz by przez komunię
w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa Kapłana i przez moc Ducha
Boże błogosławieństwa przynosiły owoce życia
"ku chwale majestatu Jego łaski" (Ef 1, 6).
|