Artykuł pierwszy
CZŁOWIEK OBRAZEM BOGA
1701
"Chrystus... już w samym objawieniu tajemnicy Ojca i Jego
miłości objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi i
okazuje mu najwyższe jego powołanie"2. W Chrystusie,
"obrazie Boga niewidzialnego" (Kol 1, 15)3, człowiek został
stworzony "na obraz i podobieństwo" Stwórcy. W
Chrystusie, Odkupicielu i Zbawicielu, obraz Boży, zniekształcony w
człowieku przez grzech pierwszy, został odnowiony w swoim pierwotnym
pięknie i uszlachetniony łaską Bożą4.
1702 Obraz Boży jest obecny w
każdym człowieku. Jaśnieje we wspólnocie osób na
podobieństwo zjednoczenia jedności Osób Boskich między
sobą (por. rozdział drugi).
1703
Osoba ludzka, obdarzona "duchową i nieśmiertelną"
duszą5, jest "jedynym na ziemi stworzeniem, którego Bóg
chciał dla niego samego"6. Od chwili 2258 poczęcia jest ona
przeznaczona do szczęścia wiecznego.
1704
Osoba ludzka uczestniczy w świetle i mocy Ducha Bożego. Dzięki
rozumowi jest zdolna do zrozumienia porządku rzeczy ustanowionego przez
Stwórcę. Dzięki swojej woli jest zdolna kierować się
sama z siebie do swojego prawdziwego dobra. Swoją
doskonałość znajduje w "poszukiwaniu i umiłowaniu
tego, co prawdziwe i dobre"7.
1705
Człowiek, dzięki duszy oraz duchowym władzom rozumu i woli, jest
1730 obdarzony wolnością, "szczególnym znakiem obrazu
Bożego"8 .
1706
Za pośrednictwem rozumu człowiek poznaje głos Boga, który
przynagla go do "czynienia dobra, a unikania zła"9. Każdy
człowiek jest zobowiązany do kierowania się tym prawem,
które rozbrzmiewa w sumieniu i które wypełnia się w
miłości Boga i bliźniego. Życie moralne świadczy o
godności osoby.
1707
"Człowiek... za poduszczeniem Złego, już na początku
historii nadużył swojej wolności"10. Uległ pokusie i
popełnił zło. Zachowuje pragnienie dobra, ale jego natura nosi
ranę grzechu pierworodnego. Stał się skłonny do zła i
podatny na błąd:
Człowiek
jest wewnętrznie rozdarty. Z tego też powodu całe życie
ludzi, czy to jednostkowe, czy zbiorowe, przedstawia się jako wałka,
i to walka dramatyczna, między dobrem i złem, między
światłem i ciemnością11.
1708
Chrystus przez swoją mękę wyzwolił nas od Szatana i od
grzechu. Wysłużył nam nowe życie w Duchu Świętym.
Jego łaska odnawia w nas to, co zniszczył grzech.
1709
Ten, kto wierzy w Chrystusa, staje się synem Bożym. To przybrane
synostwo przemienia go, pozwalając mu iść za przykładem
Chrystusa; uzdalnia go do prawego działania i do czynienia dobra. W
zjednoczeniu ze swym Zbawicielem uczeń osiąga
doskonałość miłości - świętość. Życie
moralne, które dojrzało w łasce, wypełnia się w
życiu wiecznym, w chwale nieba. 1050
W skrócie
1710
"Chrystus... objawia w pełni człowieka samemu
człowiekowi i okazuje mu najwyższe jego powołanie"12.
1711
Osoba ludzka, obdarzona duszą duchową, rozumem i wolą, od chwili
swego poczęcia jest zwrócona do Boga i przeznaczona do
szczęścia wiecznego. Swoją doskonałość
osiąga w "poszukiwaniu i umiłowaniu tego, co prawdziwe i
dobre"13.
1712
Prawdziwa wolność jest w człowieku "szczególnym znakiem
obrazu Bożego"14.
1713
Człowiek jest zobowiązany do kierowania się prawem moralnym,
które przynagla go do "czynienia dobra, a unikania zła"15.
Prawo to rozbrzmiewa w jego sumieniu.
1714
Człowiek, którego natura została zraniona przez grzech
pierworodny, jest podatny na błąd i skłonny do zła w
urzeczywistnianiu swojej wolności.
1715
Wierzący w Chrystusa ma nowe życie w Duchu Świętym.
Życie moralne, które wzrasta i dojrzewa w lasce, osiągnie
wypełnienie w chwale nieba.
|