Artykuł ósmy
GRZECH
I. Miłosierdzie i
grzech
1846
Ewangelia jest w Jezusie Chrystusie objawieniem miłosierdzia Bożego
dla grzeszników84. Anioł zwiastuje Józefowi: "Nadasz
(Mu) imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów"
(Mt 1, 21). To samo można powiedzieć o Eucharystii, sakramencie
Odkupienia: "To jest moja Krew Przymierza, która za wielu
będzie wylana na odpuszczenie grzechów" (Mt 26, 28).
1847
"Bóg stworzył cię bez ciebie, ale nie zbawia cię bez
ciebie"85. Przyjęcie Jego miłosierdzia wymaga od nas uznania
naszych win. "Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to
samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze
grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i
oczyści nas z wszelkiej nieprawości" (1 J 1, 8-9).
1848
Jak stwierdza święty Paweł: "Gdzie... wzmógł
się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska".
Aby jednak łaska mogła dokonać swego dzieła, musi
ujawnić nasz grzech w celu nawrócenia naszego serca i udzielenia
nam "sprawiedliwości wiodącej do życia wiecznego przez
Jezusa Chrystusa, Pana naszego" (Rz 5, 20-21). Jak lekarz dokładnie
bada ranę, zanim ją opatrzy, tak Bóg przez swoje Słowo i
swojego Ducha rzuca żywe światło na grzech:
Nawrócenie
domaga się przekonania o grzechu, zawiera w sobie wewnętrzny
sąd sumienia - a sąd ten, będąc sprawdzianem działania
Ducha Prawdy wewnątrz człowieka, równocześnie staje
się nowym początkiem obdarowania człowieka łaską i
miłością: "Weźmijcie Ducha Świętego!"
Tak więc odnajdujemy w owym "przekonywaniu o grzechu" dwoiste
obdarowanie: obdarowanie prawdą sumienia i obdarowanie
pewnością Odkupienia. Duch Prawdy jest Pocieszycielem86.
|