Artykuł pierwszy
PRAWO MORALNE
1950
Prawo moralne jest dziełem Mądrości Bożej. Można
je określić, w sensie biblijnym, jako ojcowskie pouczenie,
pedagogię Bożą. Wyznacza ono człowiekowi drogi, zasady
postępowania, które prowadzą do obiecanego szczęścia;
zakazuje dróg do zła, które odwraca od Boga i Jego
miłości. Jest stałe w swoich przykazaniach i zarazem godne
miłości w swoich obietnicach.
1951
Prawo jest normą postępowania ogłoszoną przez
kompetentną władzę ze względu na dobro wspólne.
Prawo moralne zakłada między stworzeniami rozumny porządek,
który ustanowił Stwórca swoją mocą,
mądrością i dobrocią dla ich dobra i ze względu na ich
cel. Każde prawo znajduje w prawie wiecznym swoją pierwszą i
ostateczną prawdę. Prawo jest ogłaszane i ustanawiane przez
rozum jako uczestnictwo w Opatrzności Boga żywego, Stwórcy i
Odkupiciela wszystkich. "To rozporządzenie rozumu nazywane jest
właśnie prawem"1:
Człowiek
- jako jedyna spośród istot żywych - może szczycić
się tym, iż był godny otrzymać od Boga prawo; jako istota
obdarzona rozumem, zdolna pojmować i rozeznawać, będzie
kierował swoim postępowaniem, korzystając ze swej wolności
i rozumu, poddany tylko Temu, który mu wszystko poddał2.
1952
Prawo moralne wyraża się w różnych formach, ale wszystkie
one są powiązane ze sobą: prawo wieczne, będące w Bogu
źródłem wszelkich praw; prawo naturalne; prawo objawione
obejmujące Stare Prawo i Nowe Prawo, czyli Prawo ewangeliczne; wreszcie
prawa cywilne i kościelne.
1953
Prawo moralne znajduje w Chrystusie swoją pełnię i
jedność. Osoba Jezusa Chrystusa jest drogą do
doskonałości. Jest celem prawa, ponieważ to On sam poucza o
Bożej sprawiedliwości i jej udziela: "A przecież kresem
Prawa jest Chrystus, dla usprawiedliwienia każdego, kto wierzy" (Rz
10, 4).
|