IV. "Nie
będziesz czynił żadnej rzeźby..."
2129
Nakaz Boży zabraniał człowiekowi wykonywania jakichkolwiek
wizerunków Boga. Księga Powtórzonego Prawa wyjaśnia:
"Skoroście nie widzieli żadnej postaci w dniu, w którym
mówił do was Pan spośród ognia na Horebie -
abyście nie postąpili niegodziwie i nie uczynili sobie rzeźby
przedstawiającej..." (Pwt 4,15-16). Izraelowi objawił się
absolutnie transcendentny Bóg. "On jest wszystkim!", lecz
jednocześnie "jest On... większy niż wszystkie Jego
dzieła" (Syr 43, 27-28). "Stworzył je bowiem Twórca
piękności" (Mdr 13, 3).
2130
Jednak już w Starym Testamencie Bóg polecił lub pozwolił
wykonywać znaki, które w sposób symboliczny miały
prowadzić do zbawienia przez Słowo Wcielone, jak wąż
miedziany58, arka Przymierza i cherubiny59.
2131
Opierając się na misterium Słowa Wcielonego, siódmy
sobór powszechny w Nicei (787 r.) uzasadnił - w kontrowersji z
obrazoburcami - kult obrazów przedstawiających Chrystusa, jak
również Matkę Bożą, aniołów i
świętych. Syn Boży, przyjmując ciało,
zapoczątkował nową "ekonomię" obrazów.
2132
Chrześcijański kult obrazów nie jest sprzeczny z pierwszym
przykazaniem, które odrzuca bałwochwalstwo. Istotnie
"cześć oddawana obrazowi odwołuje się do pierwotnego
wzoru"60 i "kto czci obraz, ten czci osobę, którą
obraz przedstawia"61. Cześć oddawana świętym obrazom
jest "pełną szacunku czcią", nie zaś uwielbieniem
należnym jedynie samemu Bogu.
Obrazom
nie oddaje się czci religijnej ze względu na nie same jako na rzeczy,
ale dlatego, że prowadzą nas ku Bogu, który stał się
człowiekiem. A zatem cześć obrazów jako obrazów
nie zatrzymuje się na nich, ale zmierza ku temu, kogo
przedstawiają62.
W skrócie
2133
"Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego
serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił" (Pwt 6,
5).
2134
Pierwsze przykazanie wzywa człowieka do wiary w Boga, do
pokładania w Nim nadziei i do miłowania Go nade wszystko.
2135
"Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon" (Mt 4,
10). Adoracja Boga, zanoszenie do Niego modlitw, oddawanie należnej Mu
czci, wypełnianie przyrzeczeń i złożonych Mu
ślubów są aktami cnoty religijności, które
wchodzą w zakres posłuszeństwa pierwszemu przykazaniu.
2136
Obowiązek oddawania Bogu autentycznej czci odnosi się do
człowieka w wymiarze indywidualnym i społecznym.
2137
Człowiek powinien "mieć możność swobodnego
wyznawania religii prywatnie i publicznie"63.
2138
Zabobon jest wypaczeniem kultu, który oddajemy prawdziwemu Bogu.
Przejawia się on w bałwochwalstwie, jak również w
różnych formach wróżbiarstwa i magii.
2139
Wystawianie Boga na próbę w słowach lub czynach,
świętokradztwo i symonia są grzechami bezbożności
zakazanymi przez pierwsze przykazanie.
2140
Ateizm, odrzucając lub negując istnienie Boga, jest grzechem
przeciw pierwszemu przykazaniu.
2141
Podstawą kultu świętych obrazów jest misterium
Wcielenia Słowa Bożego Kult ten nie sprzeciwia się pierwszemu
przykazaniu.
|