|
II. Rodzina i
społeczeństwo
2207
Rodzina jest podstawową komórką życia społecznego.
Jest naturalną społecznością, w której
mężczyzna i kobieta są wezwani do daru z siebie w
miłości i do przekazywania życia. Autorytet,
stałość i życie w związkach rodzinnych stanowią
podstawy wolności, bezpieczeństwa i braterstwa w
społeczeństwie. Rodzina jest wspólnotą, w której
od dzieciństwa można nauczyć się wartości moralnych,
zacząć czcić Boga i dobrze używać wolności.
Życie rodzinne jest wprowadzeniem do życia społecznego.
2208
Rodzina powinna żyć w taki sposób, by jej członkowie
otaczali troską i pomocą młodych i starych, osoby chore lub
upośledzone oraz ubogich. Wiele rodzin w pewnych sytuacjach nie jest w
stanie udzielać takiej pomocy. Wtedy inne osoby i rodziny oraz - w
sposób pomocniczy - społeczeństwo powinny zatroszczyć
się o ich potrzeby: "Religijność czysta i bez skazy wobec
Boga i Ojca wyraża się w opiece nad sierotami i wdowami w ich
utrapieniach i w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata"
(Jk 1, 27).
2209
Rodzinie powinny pomagać i ochraniać ją odpowiednie instytucje
społeczne. Tam gdzie rodziny nie są w stanie wypełniać
swoich funkcji, inne społeczności mają obowiązek
pomagać im i wspierać instytucję rodziny. Zgodnie z zasadą
pomocniczości większe wspólnoty nie powinny
przywłaszczać sobie jej uprawnień czy też ingerować w
jej życie.
2210
Znaczenie rodziny dla życia i pomyślnej sytuacji
społeczeństwa5 pociąga za sobą jego szczególną
odpowiedzialność za wspieranie i umacnianie małżeństwa
i rodziny. Władze cywilne powinny uważać za swój
pierwszorzędny obowiązek "uznawanie prawdziwej natury...
(małżeństwa i rodziny), ochronę ich i popieranie, strzeżenie
moralności publicznej i sprzyjanie dobrobytowi domowemu"6.
2211
Wspólnota
polityczna ma obowiązek szanować rodzinę, pomagać jej i
zapewnić jej zwłaszcza:
-
prawo do założenia rodziny, posiadania dzieci i wychowywania ich
zgodnie z własnymi przekonaniami moralnymi i religijnymi;
-
ochronę stałości więzi małżeńskiej i
instytucji rodziny;
-
prawo do wyznawania własnej wiary, przekazywania jej, wychowywania w niej
dzieci za pomocą koniecznych środków i instytucji;
-
prawo do własności prywatnej, prawo podejmowania i otrzymywania
pracy, mieszkania, prawo do emigracji;
-
zgodnie z prawodawstwem krajów - prawo do świadczeń
medycznych, do opieki nad osobami starszymi, do zasiłków
rodzinnych;
-
ochronę bezpieczeństwa i warunków zdrowia, zwłaszcza
wobec takich zagrożeń, jak narkomania, pornografia, alkoholizm itd.;
-
prawo do zrzeszania się z innymi rodzinami, a w ten sposób do
przedstawicielstwa wobec władz świeckich7.
2212
Czwarte przykazanie naświetla także inne związki w
społeczeństwie. W naszych braciach i siostrach widzimy dzieci
naszych rodziców; w naszych kuzynach - potomków naszych
przodków; w naszych współobywatelach synów naszej
ojczyzny; w ochrzczonych - dzieci naszej matki, Kościoła; w
każdej osobie ludzkiej - syna lub córkę Tego, który
chce być nazywany "naszym Ojcem". Dlatego więc nasze
związki z bliźnim mają charakter osobowy. Bliźni jest nie
tylko "jednostką" zbiorowości ludzkiej, ale jest
"kimś", kto z racji swojego wiadomego pochodzenia zasługuje
na szczególną uwagę i szacunek.
2213
Wspólnoty ludzkie są złożone z osób. Dobre
rządzenie nimi nie sprowadza się ani do zagwarantowania praw i
wypełniania obowiązków, ani do dotrzymywania umów.
Sprawiedliwe stosunki między pracodawcami a pracownikami,
rządzącymi a obywatelami zakładają naturalną
życzliwość, właściwą godności osób
ludzkich, troszczących się o sprawiedliwość i braterstwo.
|