|
III. Ubóstwo serca
2544
Jezus nakazuje swoim uczniom, by przedkładali Go nad wszystko i nad wszystkich,
oraz proponuje im "wyrzeczenie się wszystkiego, co
posiadają" (Łk 14, 33), ze względu na Niego i
Ewangelię265. Na krótko przed swoją męką
pokazał im przykład ubogiej wdowy jerozolimskiej, która ze
swego niedostatku dała wszystko, co miała na utrzymanie266.
Wypełnienie zalecenia oderwania się od bogactw jest konieczne, by
wejść do Królestwa niebieskiego.
2545
Wszyscy chrześcijanie powinni starać się "należycie
kierować swymi uczuciami, aby korzystanie z rzeczy ziemskich i
przywiązanie do bogactw wbrew duchowi ewangelicznego ubóstwa nie
przeszkodziło im w osiągnięciu doskonałej
miłości"267.
2546
"Błogosławieni ubodzy w duchu" (Mt 5, 3).
Błogosławieństwa objawiają porządek szczęścia
i łaski, piękna i pokoju. Jezus pochwala radość ubogich, do
których już należy Królestwo268;
Chrystus-Słowo
nazywa "ubóstwem w duchu" dobrowolną pokorę
człowieka i wyrzeczenie się siebie; a Apostoł daje nam jako
przykład ubóstwo Boga, gdy mówi: "Dla nas stał
się ubogim" (2 Kor 8, 9)269.
2547
Pan skarży się na bogaczy, że znajdują swoją
pociechę w obfitości dóbr (Łk 6, 24). "Pyszny goni
za potęgą ziemską, natomiast ubogi w duchu szuka
Królestwa niebieskiego"270. Powierzenie się Opatrzności
Ojca niebieskiego wyzwala z niepokoju o jutro271. Ufność
pokładana w Bogu przygotowuje szczęście ubogich. Oni
będą widzieć Boga.
|