Artykuł pierwszy
FORMY MODLITWY
I. Modlitwa ustna
2700
Bóg przez swoje Słowo mówi do człowieka. Przez
słowa, wypowiadane w myśli lub na głos, nasza modlitwa nabiera
kształtu. Najważniejsza jednak jest obecność serca w Tym,
do kogo mówimy w modlitwie. To, "czy nasza modlitwa będzie
wysłuchana, nie zależy od ilości słów, lecz od
zapału naszych dusz"2.
2701
Modlitwa ustna jest niezbędnym elementem życia
chrześcijańskiego. Uczniów, przyciąganych cichą
modlitwą Nauczyciela, uczy On modlitwy ustnej : "Ojcze nasz".
Jezus modlił się nie tylko modlitwami liturgicznymi Synagogi;
Ewangelie ukazują nam, jak wypowiadał głośno swoją
modlitwę osobistą, od wzniosłego błogosławieństwa
Ojca3 aż do trwogi w Getsemani4.
2702
Potrzeba połączenia zmysłów z modlitwą
wewnętrzną jest zgodna z wymaganiem naszej ludzkiej natury.
Jesteśmy ciałem i duchem i dlatego odczuwamy potrzebę
wyrażenia na zewnątrz naszych uczuć. Musimy modlić się
całą naszą istotą, by nadać naszemu błaganiu jak
największą moc.
2703
Potrzeba ta odpowiada również wymaganiu Bożemu. Bóg
szuka czcicieli w Duchu i Prawdzie, a w konsekwencji modlitwy żywej,
wznoszącej się z głębi duszy. Oczekuje On
również wyrazu zewnętrznego, który łączy
ciało z modlitwą wewnętrzną, ponieważ składa Mu
ona doskonały hołd z tego wszystkiego, do czego ma On prawo.
2704
Ponieważ modlitwa ustna ma charakter zewnętrzny i jest w pełni
ludzka, jest przede wszystkim modlitwą tłumów. Ale nawet
modlitwa najbardziej wewnętrzna nie powinna pomijać modlitwy ustnej.
Modlitwa staje się wewnętrzna w takiej mierze, w jakiej
uświadamiamy sobie Tego, "do którego mówimy"5.
Wtedy modlitwa ustna staje się pierwszym stopniem modlitwy
kontemplacyjnej.
|