|
IV. Jak
mówić o Bogu?
39
Broniąc zdolności rozumu ludzkiego do poznania Boga,
Kościół wyraża swoją ufność w
możliwość mówienia o Bogu wszystkim ludziom i z
wszystkimi ludźmi. Przekonanie to stanowi podstawę jego dialogu z
innymi religiami, z filozofią i nauką, a także z
niewierzącymi i ateistami.
40
Ponieważ nasze poznanie Boga jest ograniczone, ograniczeniom podlega
również nasz język, którym mówimy o Bogu. Nie
możemy określać Boga inaczej, jak tylko biorąc za punkt
wyjścia stworzenie, i to tylko według naszego ludzkiego,
ograniczonego sposobu poznania i myślenia.
41
Wszystkie stworzenia noszą w sobie pewne podobieństwo do Boga, w
szczególny sposób człowiek - stworzony na obraz i
podobieństwo Boże. Różnorodne doskonałości
stworzeń (ich prawda, dobro, piękno) odzwierciedlają więc
nieskończoną doskonałość Boga. Dlatego też
możemy Go określać na podstawie doskonałości Jego
stworzeń, "bo z wielkości i piękna stworzeń poznaje
się przez podobieństwo ich Stwórcę" (Mdr 13, 5).
42
Bóg przewyższa wszelkie stworzenia. Trzeba zatem nieustannie
oczyszczać nasz język z tego, co ograniczone, obrazowe i
niedoskonałe, by nie pomieszać "niewypo-wiedzianego,
niepojętego, niewidzialnego i nieuchwytnego"16 Boga z naszymi
ludzkimi sposobami wyrażania. Słowa ludzkie pozostają zawsze
nieadekwatne wobec tajemnicy Boga.
43
Mówiąc w ten sposób o Bogu, nasz język ujawnia
wprawdzie swój ludzki charakter, ale w istocie odnosi się do samego
Boga, chociaż nie może Go wyrazić w Jego nieskończonej
prostocie. Trzeba bowiem pamiętać, że "gdy wskazujemy na
podobieństwo między Stwórcą i stworzeniem, to zawsze
niepodobieństwo między nimi jest jeszcze większe"17, i
że "mówiąc o Bogu, nie możemy określić,
kim On jest, ale wyłącznie kim nie jest i jakie miejsce zajmują
inne byty w stosunku do Niego"18.
W skrócie
44
Człowiek ze swej natury i powołania jest istotą
religijną. Wychodząc od Boga i zdążając do Boga,
człowiek tylko wtedy żyje życiem w pełni ludzkim, gdy w
sposób wolny przeżywa swoją więź z Bogiem.
45
Człowiek został stworzony do życia w komunii z Bogiem, w
którym znajduje swoje szczęście. "Gdy przylgnę do
Ciebie całym sobą, skończy się wszelki ból i wszelki
trud. Moje życie będzie życiem prawdziwym, całe
napełnione Tobą"19.
46
Gdy człowiek słucha orędzia stworzeń i głosu swego
sumienia, może osiągnąć pewność co do istnienia
Boga, Przyczyny i Celu wszystkiego.
47
Kościół naucza, że jedynego i prawdziwego Boga, naszego
Stwórcę i Pana, można poznać w sposób pewny przez
pośrednictwo Jego dzieł, za pomocą naturalnego światła
rozumu20.
48
Możemy rzeczywiście określać Boga, opierając
się na różnorodnych doskonałościach stworzeń,
podobnych do Boga nieskończenie doskonałego, nawet jeśli nasz
ograniczony język nie wyczerpuje Jego tajemnicy.
49
"Stworzenie bez Stwórcy zanika"21. Dlatego
wierzący czują się przynaglani przez miłość
Chrystusa, by nieść światło Boga żywego tym,
którzy Go nie znają lub odrzucają.
|