Tom,  Rozdzial

 1   1,14 |   chwyta szmer kotary, aby we wlasnym namiocie nie powalila go
 2   1,19 | pogodzil sie z kaplanami i we wlasnym sercu tlumil stare niecheci
 3   1,19 |    gdy przemowi do nich swoim wlasnym jezykiem...~Co prawda ksiaze
 4   2,5  | pogodzil sie z kaplanami i we wlasnym sercu tlumil stare niecheci
 5   2,6  |    gdy przemowi do nich swoim wlasnym jezykiem...~Co prawda ksiaze
 6   3,2  |    zdawalo sie, ze nie wierza wlasnym uszom; wnet jednak rozbiegli
 7   3,7  |     panem odjechali, kazdy na wlasnym statku, wszyscy arcykaplani,
 8   3,8  |   wojsk faraona, przebije sie wlasnym mieczem, przed ktorym nie
 9   3,13 |      Ale Tutmozis nie wierzyl wlasnym slowom. On czul, a co gorsze,
10   3,14 |     nie wspominaj nawet przed wlasnym sercem...~Zeszli do podziemiow
11   3,14 |       chodzili po nich jak po wlasnym domu, ze ludzie ci zyc nie
12   3,Epi|      ale nawet nie cieszy sie wlasnym zyciem, chocby bylo najpiekniej