Tom, Rozdzial
1 1,1 | na miedzach; zas na rudym piasku pustyni i jej bialych wzgorzach
2 1,2 | rzeczach, ale nie teraz.~Pomimo piasku machiny wojenne, do ktorych
3 1,2 | znow zabral sie do sypania piasku.~Oszolomiony ciosem chlop
4 1,2 | nedzarz chwile posiedzial na piasku, przetarl oczy i nagle zerwawszy
5 1,4 | kilkadziesiat krokow widzi wsrod piasku swiete skarabeusze, nie
6 1,12| faraonowie, ale jest raczej kupa piasku, ktora kazdy wladca przesypuje,
7 1,19| granity, a za nimi obszary piasku. Srodkiem plynie struga,
8 1,19| Zdawalo mu sie, ze te gory piasku sypia sie dzis na jego glowe.~-
9 1,19| i - przepadla jak ziarno piasku w pustyni!...~Nieslychany
10 1,19| widoku, drazniaca zoltosc piasku, upal, a nade wszystko bezmiar
11 1,19| ciagnie sie znowu morze piasku, na ktorym tu i owdzie widac
12 1,19| sie stozek duszacego ja piasku. Zablakany w pustyni tamaryndus
13 1,19| zolte morze, ze swymi falami piasku i nie mogacymi skonac rozbitkami
14 1,19| konwulsjach, a z ich ust, pelnych piasku, wybiegaly przeklenstwa
15 1,19| pojechal truchtem, grzeznac w piasku, a za nim ze dwudziestu
16 1,19| tamte konie po kolana brna w piasku...~Ksiaze rozesmial sie,
17 1,19| siebie, z wytezeniem brnac po piasku. Przez chwile mozna bylo
18 1,19| zaczerwienil sie i padl na piasku. Ksiaze kazal go okryc plachta
19 1,19| ale jeszcze wyciagac z piasku konie. Wszyscy brneli, zanurzeni
20 1,19| poludnia sypnal deszcz goracego piasku i zerwal sie wicher tak
21 1,19| sie rude lub czarne obloki piasku. Zdawalo sie, ze piasek
22 1,19| piersiach. Drobne ziarna piasku parzyly jak iskry.~Pentuer
23 1,19| blizej, a wsrod tumanow piasku mignela blyskawica oblewajac
24 1,19| widno, ze na tle bialego piasku mozna bylo poznac ogolne
25 1,19| milczeniu, po kostki grzeznac w piasku. Nagle miedzy Azjatami znowu
26 1,19| bolesnym trudem posuwal sie po piasku. On i jego ludzie mieli
27 1,19| skorpion, ktory, ukrywszy sie w piasku, jadowitym zadlem kaleczy
28 1,19| brzuchy swoje i lezeli w piasku, dopoki adiutant ksiazecy
29 2,2 | granity, a za nimi obszary piasku. Srodkiem plynie struga,
30 2,2 | Zdawalo mu sie, ze te gory piasku sypia sie dzis na jego glowe.~-
31 2,13| i - przepadla jak ziarno piasku w pustyni!...~Nieslychany
32 2,17| widoku, drazniaca zoltosc piasku, upal, a nade wszystko bezmiar
33 2,17| ciagnie sie znowu morze piasku, na ktorym tu i owdzie widac
34 2,17| sie stozek duszacego ja piasku. Zablakany w pustyni tamaryndus
35 2,17| zolte morze, ze swymi falami piasku i nie mogacymi skonac rozbitkami
36 2,18| konwulsjach, a z ich ust, pelnych piasku, wybiegaly przeklenstwa
37 2,18| pojechal truchtem, grzeznac w piasku, a za nim ze dwudziestu
38 2,19| tamte konie po kolana brna w piasku...~Ksiaze rozesmial sie,
39 2,19| siebie, z wytezeniem brnac po piasku. Przez chwile mozna bylo
40 2,19| zaczerwienil sie i padl na piasku. Ksiaze kazal go okryc plachta
41 2,19| ale jeszcze wyciagac z piasku konie. Wszyscy brneli, zanurzeni
42 2,19| poludnia sypnal deszcz goracego piasku i zerwal sie wicher tak
43 2,19| sie rude lub czarne obloki piasku. Zdawalo sie, ze piasek
44 2,19| piersiach. Drobne ziarna piasku parzyly jak iskry.~Pentuer
45 2,19| blizej, a wsrod tumanow piasku mignela blyskawica oblewajac
46 2,19| widno, ze na tle bialego piasku mozna bylo poznac ogolne
47 2,19| milczeniu, po kostki grzeznac w piasku. Nagle miedzy Azjatami znowu
48 2,20| bolesnym trudem posuwal sie po piasku. On i jego ludzie mieli
49 2,20| skorpion, ktory, ukrywszy sie w piasku, jadowitym zadlem kaleczy
50 2,21| brzuchy swoje i lezeli w piasku, dopoki adiutant ksiazecy
51 3,7 | gliniane beczki pelne zlotego piasku, bryly zlota ulozone jak
52 3,13| swiatobliwosci sa garscia piasku wobec pustyni, ale Herhor
53 3,14| znowu troche popielatego piasku, wysypal na posadzke, umiescil
54 3,14| i - szczypte popielatego piasku zawiazal w galganek.~Potem
|