Tom,  Rozdzial

 1   1,3 |      twoje sa bardzo zuchwale - rzekla marszczac sie dziewczyna. -
 2   1,3 |       Wiec jestescie poganami - rzekla Sara z godnoscia. - Odpocznijcie,
 3   1,7 | ogrodzie, musisz byc zmeczona - rzekla monarchini do czarnej niewolnicy.
 4   1,7 |       jestes wrogiem kaplanow - rzekla. - Ty, ich ukochany uczen?...~-
 5   1,7 |         rozesmiala sie.~- Nie - rzekla - ty, Ramzesie, jestes jeszcze
 6   1,10|   wieczorne.~- On nas obronil - rzekla Sara. - Stanal z toporem
 7   1,16|       kazalabym ja rozbic!... - rzekla z gniewem dostojna pani.~-
 8   1,18|      gdy zostali bez swiadkow - rzekla:~- Jestem kobieta, wiec
 9   1,19|        ze kochasz matke Izyde - rzekla kaplanka glosno. - Musisz
10   1,19|       tych, ktorzy cie sledza - rzekla z usmiechem kaplanka. Czlowiek
11   1,19|     jest przy naszej swiatyni - rzekla.~Ramzesowi plonely oczy,
12   1,19|      ode mnie serce pana mego - rzekla. - A moze i slusznie...~
13   1,19|         Posluchaj mnie, panie - rzekla ocierajac lzy - i potep,
14   1,19| otrzymac plagi.~- Nie za kark - rzekla postac - tylko o tak...~
15   1,19|      nie jestes dla nas obcy? - rzekla wyniosle.~- Zmijo!... -wybuchnal
16   1,19|     lekam sie, ale Fenicji... - rzekla. - O, ty nie wiesz, panie,
17   1,19|         ze ona jest zlota?... - rzekla. - Oddam moj naszyjnik,
18   1,19|       Badz pozdrowiony, panie - rzekla ocierajac zmoczone rece
19   1,19|     podano go ksieciu, a Tbubui rzekla: "Badz laskaw, napij sie".
20   1,19|          Dom ten bedzie twoim - rzekla. - Ale ja nie jestem pierwsza
21   1,19|         zapewnieniom mezczyzn - rzekla zirytowana Fenicjanka.~-
22   1,19|   Zawolala sluzaca.~- Sluchaj - rzekla - spojrzyj na mnie...~Lecz
23   1,19|    boskim obliczem do swiatla - rzekla sluzaca.~Naturalne to zadanie
24   1,19|         uszy.~- Kto zabil?... - rzekla Sara zduszonym glosem, topiac
25   1,21|       kazalabym ja rozbic!... - rzekla z gniewem dostojna pani.~-
26   1,23|      gdy zostali bez swiadkow - rzekla:~- Jestem kobieta, wiec
27   1,24|        ze kochasz matke Izyde - rzekla kaplanka glosno. - Musisz
28   1,25|       tych, ktorzy cie sledza - rzekla z usmiechem kaplanka. Czlowiek
29   2,6 |     jest przy naszej swiatyni - rzekla.~Ramzesowi plonely oczy,
30   2,9 |      ode mnie serce pana mego - rzekla. - A moze i slusznie...~
31   2,9 |         Posluchaj mnie, panie - rzekla ocierajac lzy - i potep,
32   2,9 | otrzymac plagi.~- Nie za kark - rzekla postac - tylko o tak...~
33   2,9 |      nie jestes dla nas obcy? - rzekla wyniosle.~- Zmijo!... -wybuchnal
34   2,12|     lekam sie, ale Fenicji... - rzekla. - O, ty nie wiesz, panie,
35   2,13|         ze ona jest zlota?... - rzekla. - Oddam moj naszyjnik,
36   2,13|       Badz pozdrowiony, panie - rzekla ocierajac zmoczone rece
37   2,14|     podano go ksieciu, a Tbubui rzekla: "Badz laskaw, napij sie".
38   2,14|          Dom ten bedzie twoim - rzekla. - Ale ja nie jestem pierwsza
39   2,14|         zapewnieniom mezczyzn - rzekla zirytowana Fenicjanka.~-
40   2,16|   Zawolala sluzaca.~- Sluchaj - rzekla - spojrzyj na mnie...~Lecz
41   2,16|    boskim obliczem do swiatla - rzekla sluzaca.~Naturalne to zadanie
42   2,16|         uszy.~- Kto zabil?... - rzekla Sara zduszonym glosem, topiac
43   3,1 |         posluszni?~- Pamietaj - rzekla matka - ze godlem faraona
44   3,1 |         i zaskoczyl was Tyfon - rzekla krolowa. - O nierozwazne
45   3,3 | podejrzanymi.~- W takim razie - rzekla z westchnieniem - nie jestes
46   3,12|        prawie bledne.~- Siadz - rzekla wskazujac mu stoleczek obok
47   3,15| zostawszy sam na sam z faraonem rzekla placzac:~- Synu moj, przynosze
48   3,16|      spojrzal na matke.~- Tak - rzekla krolowa - widzialam tego