Tom,  Rozdzial

 1   1,10|        Tutmozis:~- Witaj, piekna Saro!... Spodziewam sie, ze nas
 2   1,13|     przypial dwa piora.~- Piekna Saro - zaczal - oby Jehowa zlal
 3   1,13|        wespol ze mna spoczywala, Saro, zamiast mojej malzonki
 4   1,13|         ten podatek nie dla mnie Saro, tylko dla naszego pana...
 5   1,13|    chleby z tych dobr, tylko ty, Saro, i nasz pan... Przecie ja
 6   1,13|   zubozac naszego pana i ciebie, Saro?.. Azebys zas zrozumiala,
 7   1,13|         wszystko oddaje, wezmij, Saro, ten kielich szczerozloty,
 8   1,13|    ksiecia.~- Ja nawet nie chce, Saro - mowil - azebys ty ten
 9   1,13|          kocham jak brata. I ty, Saro, powiedz ojcu twemu takie
10   1,13|          placic podatku." Ty zas Saro, wiedz o tym, ze gdybys
11   1,13|      talentow... Wez ten kielich Saro...~Sara usunela sie ze spuszczonymi
12   1,13|    oczyma.~- Ty chyba nie wiesz, Saro, co jest wart ten kielich'?...
13   1,13|       krzyknal Dagon. - Wiec ty, Saro, zaplacisz mi za ten kielich
14   1,13|    smiejac sie:~- Bardzo dobrze, Saro!... Ja tylko chcialem przekonac
15   1,13|         A ten kielich, wierz mi, Saro, skusilby niejedna kobiete...
16   1,14|        na jego ramionach.~- Coz, Saro? - spytal ksiaze nie odwracajac
17   1,14|   obchodza ci ludzie... Spiewaj, Saro.~Sara klekla na murawie
18   1,14|     papirusami i kijmi!~Dlatego, Saro, predzej twoje wdzieki anizeli
19   1,16|  nastepca tronu. Wez twoja arfe, Saro.~- Jeszcze i arfe?... -
20   1,16|              Nie badz dzieckiem, Saro - odparl smiejac sie ksiaze. -
21   1,19|   zastyga...~- Smiej sie z tego, Saro - przerwal wesolo ksiaze.~-
22   1,19|      Macierzynstwo zmeczylo cie, Saro - rzekl ksiaze - a goraco
23   1,19|        ja - znowu we lzach.~- O, Saro! - zawolal - gdybys miala
24   1,19|          chylac mu sie do nog.~- Saro, jak na imie twemu synowi?... -
25   1,19|    zapelnila policja i sluzba.~- Saro - rzekl arcykaplan - w imieniu
26   1,19| powtorzyl Mefres - rozkazuje ci, Saro, azebys powiedziala nazwisko
27   1,19|         widok tylu dygnitarzy.~- Saro - odezwal sie nomarcha,
28   1,19|   jeszcze pelniejsze smutku...~- Saro - mowil nomarcha - jestes
29   1,19|               Syna twego, uwazaj Saro, zabil mezczyzna, Grek,
30   1,19|        juz nie zyje. Ale uwazaj, Saro: ten czlowiek byl tak podobny
31   1,21|  nastepca tronu. Wez twoja arfe, Saro.~- Jeszcze i arfe?... -
32   1,21|              Nie badz dzieckiem, Saro - odparl smiejac sie ksiaze. -
33   1,27|         powiedziec tej kobiecie: Saro, ja wiem, ze bylem dla ciebie
34   2,10|   zastyga...~- Smiej sie z tego, Saro - przerwal wesolo ksiaze.~-
35   2,10|      Macierzynstwo zmeczylo cie, Saro - rzekl ksiaze - a goraco
36   2,12|        ja - znowu we lzach.~- O, Saro! - zawolal - gdybys miala
37   2,13|          chylac mu sie do nog.~- Saro, jak na imie twemu synowi?... -
38   2,16|    zapelnila policja i sluzba.~- Saro - rzekl arcykaplan - w imieniu
39   2,16| powtorzyl Mefres - rozkazuje ci, Saro, azebys powiedziala nazwisko
40   2,16|         widok tylu dygnitarzy.~- Saro - odezwal sie nomarcha,
41   2,16|   jeszcze pelniejsze smutku...~- Saro - mowil nomarcha - jestes
42   2,16|               Syna twego, uwazaj Saro, zabil mezczyzna, Grek,
43   2,16|        juz nie zyje. Ale uwazaj, Saro: ten czlowiek byl tak podobny
44   2,22|         powiedziec tej kobiecie: Saro, ja wiem, ze bylem dla ciebie