Tom,  Rozdzial

 1   1,2 |        nogi.~- Precz z tym!... - krzyknal jego dostojnosc cofnawszy
 2   1,3 |    wzywam cie - idz ze mna!... - krzyknal Tutmozis i schwycil ksiecia
 3   1,4 |     miecz i pobieglszy do Grekow krzyknal chrapliwym~glosem:~- Za
 4   1,8 |          za duzo?~- Za duzo?.. - krzyknal Dagon. - Kazdy wielki pan
 5   1,10|         szaty kaplana. Wtem ktos krzyknal: - Cud!... spelnia sie cud!..:~-
 6   1,10|          Kto rzucil kamien?... - krzyknal chwytajac za ramie Murzyna.~-
 7   1,12|       trzymajacych ja.~- Stoj! - krzyknal ksiaze do oprawcow, ktorzy
 8   1,12| zbierania podatkow...~- Milcz! - krzyknal Ramzes - i wynos sie stad.
 9   1,13|    szepnela Sara.~- Gwaltu!... - krzyknal Dagon. - Wiec ty, Saro,
10   1,19|          ja do niego pojde!... - krzyknal znowu rozgniewany bankier.~
11   1,19|         caly majatek.~- Aj!... - krzyknal pisarz. - Moze to sobie
12   1,19|   kamieniami.~- Wladco moj!... - krzyknal pisarz. - Pozwol, azeby
13   1,19|          oby go...~- Milcz!... - krzyknal ksiaze zamykajac jej usta.~
14   1,19|    zabity...~- Co?... jaki?... - krzyknal nomarcha.~- Syn Sary Zydowki.~-
15   1,19|        Zyj wiecznie, wodzu!... - krzyknal Pentuer.~Bylo dopiero po
16   1,19|          a potem dziwi sie!... - krzyknal ktos z orszaku.~- Mowie,
17   1,19|           Spojrzal na pustynie i krzyknal z zachwytu: na horyzoncie
18   1,19|            Musisz go wziac!... - krzyknal Pentuer. - Pamietaj, ze
19   1,19|         Wiazac tych nedznikow! - krzyknal ksiaze - i zabic, jezeli
20   1,19|       Wiec ja tobie powiem!... - krzyknal rozdrazniony ksiaze. - Oni
21   1,27|          wiekuistego Amona!... - krzyknal. - Stalo sie tak dawno,
22   1,30|          ja do niego pojde!... - krzyknal znowu rozgniewany bankier.~
23   2,9 |         caly majatek.~- Aj!... - krzyknal pisarz. - Moze to sobie
24   2,9 |   kamieniami.~- Wladco moj!... - krzyknal pisarz. - Pozwol, azeby
25   2,14|          oby go...~- Milcz!... - krzyknal ksiaze zamykajac jej usta.~
26   2,16|    zabity...~- Co?... jaki?... - krzyknal nomarcha.~- Syn Sary Zydowki.~-
27   2,18|        Zyj wiecznie, wodzu!... - krzyknal Pentuer.~Bylo dopiero po
28   2,18|          a potem dziwi sie!... - krzyknal ktos z orszaku.~- Mowie,
29   2,19|           Spojrzal na pustynie i krzyknal z zachwytu: na horyzoncie
30   2,19|            Musisz go wziac!... - krzyknal Pentuer. - Pamietaj, ze
31   2,19|         Wiazac tych nedznikow! - krzyknal ksiaze - i zabic, jezeli
32   2,19|       Wiec ja tobie powiem!... - krzyknal rozdrazniony ksiaze. - Oni
33   2,22|          wiekuistego Amona!... - krzyknal. - Stalo sie tak dawno,
34   3,2 |     zamiast stu dwudziestu?... - krzyknal. - Co to znaczy?... Co wy
35   3,11|      klebami pary.~- Dziwo!... - krzyknal Pentuer. Lecz wnet uspokoiwszy
36   3,13|   Mylicie sie. Chocby caly Egipt krzyknal: oddajcie skarbowi fundusze
37   3,14|          kaplana.~- Kto tu?... - krzyknal chrapliwym glosem dowodca.~
38   3,14|      tego zdrajce i klamce!... - krzyknal Mefres.~Samentu cofnal sie
39   3,16|        azeby cie zaslonili!... - krzyknal dowodca bandy i wziawszy
40   3,16|         wariat...~- Co mowisz? - krzyknal faraon.~- Niech wasza swiatobliwosc
41   3,17|       smial bronic Ramzesa?... - krzyknal Mefres.~- Bronic go musze
42   3,17|       zostan, tu, oszuscie!... - krzyknal Tutmozis.~Wydobyl miecz
43   3,18|       wybrali...~- Herhora!... - krzyknal ktos.~-...Azebysmy wybrali