Tom,  Rozdzial

 1   3,10|            szczescie?~- Jest to piekna Hebron, corka najdostojniejszego
 2   3,10|             teraz mozesz isc do swojej Hebron...~Zostawszy z jednym tylko
 3   3,12|            corka twoja, piekna i madra Hebron, przyjmie za malzonka Tutmozisa.~
 4   3,12|            swym sercu, aby moja corka, Hebron, zostala zona ulubienca
 5   3,12|       oswiadczyl, ze jego jedyna corka Hebron bedzie miala piecdziesiat
 6   3,12|          Albowiem ukochana corka moja, Hebron, ma juz dwadziescia lat,
 7   3,12|              ktorej ukazala sie piekna Hebron z wielkim orszakiem towarzyszek.~
 8   3,12|           swiatobliwosc zblizyl sie do Hebron i zaprosil ja do swego stolu.~
 9   3,12|               ja do swego stolu.~Panna Hebron byla rzeczywiscie piekna,
10   3,12|               dluzej patrze na ciebie, Hebron, tym wiecej zdumiewam sie.
11   3,12|              wie o swoim nieszczesciu?~Hebron usmiechnela sie.~- On od
12   3,12|        powinienem siedziec przy tobie, Hebron, bo nawet nie jestem elegantem,
13   3,12|               Ramzes zmieszal sie.~- O Hebron, Hebron... Gdybys wiedziala,
14   3,12|              zmieszal sie.~- O Hebron, Hebron... Gdybys wiedziala, jaki
15   3,12|              musial pilnowac sie wobec Hebron...~Ta pierwsza uczta przeciagnela
16   3,12| najdostojniejszego Antefa, ukazala sie Hebron w bialych szatach, z licznym
17   3,12|             oswiadczyl, ze corke swoja Hebron uwalnia spod opieki i ofiaruje
18   3,12|            Ramzesa XIII, biore ciebie, Hebron, corke nomarchy tebanskiego,
19   3,12|              wielki sedzia i w imieniu Hebron przeczytal akt, w ktorym
20   3,12|              mlody wypil polowe, panna Hebron umoczyla usta, po czym oboje
21   3,12|      ostateczna.~Tutmozis ujal za reke Hebron i podprowadzil ja do ognia
22   3,12|              panny lyzke swietej wody, Hebron dotknela reka ognia, a Tutmozis
23   3,12|                wszyscy spostrzegli, ze Hebron ciagle towarzyszyla faraonowi,
24   3,12|                sie zamyslony sedzia.~- Hebron sama go ciagnie! - rzekl
25   3,12|              przepedzil w towarzystwie Hebron w palacyku darowanym mu
26   3,12|              sie, ze Tutmozis poslubil Hebron tylko dla posagu, co wreszcie
27   3,12|            szelest, i cicho zapytal:~- Hebron?...~Naprzeciw niemu wybiegla
28   3,12|     podsluchuje.~- Dostojny ojcze pani Hebron, mojej czcigodnej malzonki -
29   3,12|             Jezeli chodzi o moja corke Hebron - spiesznie odezwal sie
30   3,14|            szeptal Lykon.~- Nazywa sie Hebron i jest zona Tutmozisa -
31   3,16|               i jego malzonki, pieknej Hebron. Wraz z panem przyszli tutaj
32   3,17|             faraona i szepnal, ze pani Hebron ciezko zachorowala i blaga,
33   3,17|              jaki laczyl pana z piekna Hebron, spojrzeli po sobie. Ale
34   3,17|               jak wozy w pustyni. Moze Hebron ma wiadomosc od Tutmozisa?...~-
35   3,17|       Tutmozisa. Gdy wszedl do pokoju, Hebron z placzem rzucila mu sie
36   3,17|               mnie obchodzi? - odparla Hebron robiac pogardliwy grymas
37   3,17|                zbyt glosno - ostrzegla Hebron.~- Co poczniesz, jezeli
38   3,17|                    Ktory?... - spytala Hebron.~- Ach, prawda, ze mamy
39   3,17|              przeciw mnie...~Pochwycil Hebron w objecia i zaprowadzil
40   3,17|               Pusc mnie!... - szepnela Hebron. - Czasami lekam sie, azebys
41   3,17|           rozbite - mowila broniac sie Hebron.~- Jutro przybeda swieze
42   3,17|              faraon opuscil mieszkanie Hebron i powoli wracal do swego