Tom,  Rozdzial

 1   1,7 |          moje - szepnela pani, z trwoga patrzac na syna. - W tym
 2   1,7 |        majestatu zajely bolesc i trwoga, a w wielkich oczach blysnely
 3   1,9 |      podnioslszy oczy patrzyla z trwoga na szare pylony krolewskiego
 4   1,9 |   ktorego poznala w dolince, czy trwoga, ze znowu zobaczy wielkiego
 5   1,16|     moich?... - szepnela Sara, z trwoga patrzac na Ramzesa i obsuwajac
 6   1,19|        zmarszczyl ani wykrzywila trwoga.~"To niebezpieczny szczur!... -
 7   1,19|     nieustannie wisiala nad nimi trwoga, aby Pentuer po raz drugi
 8   1,19|       metne spojrzenie zawolal z trwoga:~- Przez bogi! gdziezes
 9   1,19|     smial sie ksiaze - skadze ta trwoga? Wiec i dla ciebie nie jest
10   1,19|       mieszkancow Pi-Bast padala trwoga. Ludzie gromadzili sie po
11   1,19|       pod skale i milczal zdjety trwoga.~W naturze dzialo sie cos
12   1,19|         kaplanom!..." - myslal z trwoga.~W namiocie zastal Pentuera.~-
13   1,21|     moich?... - szepnela Sara, z trwoga patrzac na Ramzesa i obsuwajac
14   1,24|        zmarszczyl ani wykrzywila trwoga.~"To niebezpieczny szczur!... -
15   1,28|         chcialy krzyczec...~- To trwoga - rzekl Beroes i zwrocil
16   1,28|        jelenie, sarny i zajace z trwoga opuszczaly kryjowki myslac
17   1,29|          egipski po dzis dzien z trwoga patrzy na zachod, gdzie
18   2,3 |     nieustannie wisiala nad nimi trwoga, aby Pentuer po raz drugi
19   2,6 |       metne spojrzenie zawolal z trwoga:~- Przez bogi! gdziezes
20   2,7 |     smial sie ksiaze - skadze ta trwoga? Wiec i dla ciebie nie jest
21   2,15|       mieszkancow Pi-Bast padala trwoga. Ludzie gromadzili sie po
22   2,19|       pod skale i milczal zdjety trwoga.~W naturze dzialo sie cos
23   2,20|         kaplanom!..." - myslal z trwoga.~W namiocie zastal Pentuera.~-
24   2,23|         chcialy krzyczec...~- To trwoga - rzekl Beroes i zwrocil
25   2,23|        jelenie, sarny i zajace z trwoga opuszczaly kryjowki myslac
26   2,24|          egipski po dzis dzien z trwoga patrzy na zachod, gdzie
27   3,8 |        wziely tak dziwne istoty, trwoga moja znikla, a ciekawosc
28   3,12|        Oblakana?.." - pomyslal z trwoga.~- Spojrzyj na to okno -
29   3,13|    arcykaplani Herhor i Mefres z trwoga spojrzeli po sobie.~- On
30   3,14|       podarunkow mocniejsza jest trwoga - odparl Herhor.~- Czego
31   3,14|         ogarnela go tak straszna trwoga, ze zgasil pochodnie. Lecz
32   3,14|        schwycila go tak straszna trwoga, ze po raz drugi zgasil
33   3,16|       gdybym nie byl zolnierzem, trwoga opanowalaby moje serce.~
34   3,17| Blogoslawiona niech bedzie twoja trwoga, ktora choc na chwile uwolnila