Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |          podnosząc jednocześnie brwi bardzo wysoko.~Do sklepu
 2  I,4 |       kiwając głową i podnosząc brwi.~Wokulski zadrżał z gniewu
 3  I,5 |        mówiła, mówiły jej usta, brwi, nozdrza, ręce, cała postawa,
 4  I,6 |      panna Florentyna podnosząc brwi - ja sama nie jestem pewna,
 5  I,7 |     mimochodem Klejn i podniósł brwi w sposób bardzo żałosny.~
 6  I,10|   odezwał się Szapary marszcząc brwi.~- Nie ma sprawiedliwości
 7  I,10|      będzie?...~Szuman podniósł brwi i splótł ręce.~- Będzie
 8  I,12|        spytał mecenas podnosząc brwi i schylając głowę- Winszuję,
 9  I,13|        odparł służący marszcząc brwi i machając ręką.~- Prośże
10  I,17|   Izabela nieznacznie ściągnęła brwi, a pan Tomasz rzekł: ~-
11  I,18|        swego fotela, zmarszczył brwi i już otworzył usta, ażeby
12  I,18|     ocknął się, podniósł głowę, brwi i oczy w górę i zobaczył
13  I,19|   Zdawało się; że panu Ignacemu brwi posuną się ze zdziwienia
14 II,4 |     Suzin westchnął, zmarszczył brwi i znowu wypił szampana. ~-
15 II,7 |          dodała lekko marszcząc brwi - a my z Kazią pójdziemy
16 II,8 |      Wąsowska spod spuszczonych brwi przypatrywała się Wokulskiemu.
17 II,9 |     taki sposób bestia podnosił brwi, tak ruszał ramionami, a
18 II,10|        pokoju (silnie marszcząc brwi), potrącił krzesło, zabębnił
19 II,11|    Szuman kiwał głową i wznosił brwi.~- Ha! próbuj pan... Na
20 II,13| otworzył oczy, potem zmarszczył brwi, w końcu zaś, po długim
21 II,13|       Panna Izabela zmarszczyła brwi.~- Moja Kaziu - rzekła -