Tom,  Rozdzial

 1  I,8|            się nie ożenił?~- Bo mi narzeczona umarła - odpowiedział doktór
 2 II,5|            wszystkim bawi tam moja narzeczona. Dalej - jest pani Wąsowska,
 3 II,5|        dwie godziny pozna pan moją narzeczoną.~
 4 II,6|          Ciekawym, czy jest i moja narzeczona?...dodał ciszej. ~- Jest
 5 II,6|       smutek i obawę. ~"Szczególna narzeczona!" - pomyślał. ~- Pan Wokulski!,.. -
 6 II,6|      aniżeli zręcznością podsadził narzeczoną i sam usiadł naprzeciw niej.
 7 II,6|           się, Wokulski patrzył na narzeczoną. Spostrzegła to, odpowiedziała
 8 II,6|          za kark stangreta, a jego narzeczona, blada z trwogi, jedną ręką
 9 II,6|       takiej chwili - odezwała się narzeczona. ~- Dlaczego nie mam się
10 II,6|      szpakowatymi wąsikami, a jego narzeczona posmutniała jeszcze bardziej.
11 II,6|           meteorologiczne, baron z narzeczoną wybrali się do parku, a
12 II,6|        chustką i wziąwszy pod rękę narzeczoną wysunął się z nią naprzód.
13 II,7|            Wokulski, dalej baron z narzeczoną, a na końcu panna Felicja
14 II,7|               Tak - cicho szepnęła narzeczona. ~- Jest to jeden z tych
15 II,7|      wracam za chwilę... Pocałował narzeczoną w rękę i poszedł ku pałacowi.
16 II,7|           pan... zostawił pan moją narzeczoną samą w parku... Żartuję...
17 II,7| przypuszcza, że jestem zazdrosny o narzeczoną... Byłoby to bardzo niskie
18 II,8|       Baron, jak zwykle, szeptał z narzeczoną, Starski w gwałtowny sposób
19 II,8|           jeszcze biedniejsza jego narzeczona, która tak widocznie durzy
20 II,8|    własnego doświadczenia, bo moja narzeczona jest najszlachetniejszą