Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |      leci!... Wariat! Wariat! - mruczał radca Węgrowicz.~Dla osób
 2  I,1 |       szósta, potem siódma... - mruczał zasłaniając twarz dłonią.-
 3  I,2 |   rabatu i bez rachunku..."~Tak mruczał i chodził po sklepie, przygarbiony,
 4  I,2 |      łokciami śmiał się cicho i mruczał:~- Hi! hi! hi! dokąd wy
 5  I,10|            już nie ma Węgier! - mruczał Katz. - Równość... nigdy
 6  I,13|          to nie po niemieczku - mruczał służący - bo przecie wiem,
 7  I,13|         najkrótszym czasie... - mruczał Maruszewicz.~- Nic pilnego -
 8  I,13|         Wokulski spuścił oczy i mruczał; adwokat mówił dalej:~-
 9  I,18|   romantykiem..." ~Myślał tak i mruczał po cichu, gdyż nurtowała
10  I,18|        bez błędu, nawet z cicha mruczał, a jednocześnie myślał sobie,
11 II,3 |   luidory. ~"Wszystko jedno!" - mruczał. ~Ach, gdyby tylko nie ta
12 II,4 |        głową. ~- Majątek masz - mruczał - o sławę, przynajmniej
13 II,4 |     Wokulski. ~- Źle! źle!... - mruczał Geist. - Muszę szukać kupca
14 II,4 |            Głupstwa robię!... - mruczał. - Co za nonsens narażać
15 II,4 |     ramionami, rozkładał ręce i mruczał: ~"Nie, to niepodobna!..."~
16 II,4 |         ma wszelkie prawo!... - mruczał uśmiechając się. - Ale też
17 II,4 | oszustwem... ~"Wszystko jedno - mruczał. - Jeżeli już musimy odurzać
18 II,11|            Zapis... zapis!... - mruczał Szuman chodząc po pokoju
19 II,11|   głowie.~- Szpital wariatów! - mruczał. - Nie brak ani jednego...
20 II,15|     Kwadranse... kwadranse... - mruczał Wokulski. - Język mi kołowacieje?...