Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |          szepnęła do ojca.~Ojciec milczał, tylko mocniej przycisnął
 2  I,8 |           przygryzł wargi. Chwilę milczał, jakby odurzony szorstką
 3  I,10|        Świętojerskiej?~Szlangbaum milczał, tylko drgały mu czerwone
 4  I,17|     Zaprzeczy pan temu... ~Hrabia milczał i dopiero po chwili odezwał
 5  I,19|        tysięcy rubli... ~Wokulski milczał. ~- Więc jedziesz jutro
 6  I,19|      kanapie zaciskał pięści, ale milczał. W tej chwili zapukano do
 7  I,19|      wyglądał na apoplektyka, ale milczał. ~- A tak rachowałem - prawił
 8 II,1 |       zapewne o swoich balonach i milczał jak drewno, a nasza gospodyni
 9 II,1 |           nogę na nogę, ale wciąż milczał. ~- O! panna Katarzyna smaczny
10 II,1 |         lata tego rygoru Wokulski milczał. W trzecim roku począł co
11 II,1 |       Stach i po tym nieszczęściu milczał, ale osowiał jeszcze bardziej.
12 II,3 |       komu - nie pytaj. ~Wokulski milczał. ~- O czwartej przyjdą do
13 II,7 |          posądzenie o obłudę, ale milczał. ~- Jestem winną wobec pana...
14 II,8 |          Wokulski spuścił głowę i milczał zgadując, że umizgi Starskiego
15 II,10|          oczka.~Drugi młodzieniec milczał posępnie i krył się za kolegę.
16 II,13| przepędzał po parę godzin. Zwykle milczał i słuchał jej opowiadań
17 II,16|     arogant i pogardliwy; dawniej milczał, kiedy go krzywdzono, dziś
18 II,17|          Wokulski był pochmurny i milczał.~W Łazienkach wysiedli z
19 II,19|            Marszałek, naturalnie, milczał, ale kobiety perswadowały
20 II,19|           o tym od dawna.~Ochocki milczał.~ ~