Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |   głosząc na prawo i na lewo, że arystokracja nie powinna zasklepiać się
 2  I,9 |          Nie wyobrażaj sobie, że arystokracja jest tak straszną...~Wokulski
 3  I,9 |      hrabina - to jest najwyższa arystokracja. Zamiast siedzieć w salonie,
 4  I,11|         Grupa szlachty gardzącej arystokracją krzyczała najgłośniej.~Książę
 5  I,12|        Pan wie, co to jest nasza arystokracja i jej dodatki?... Jest to
 6  I,13| zniechęcać ludzi, którzy już są. Arystokracja, raz zasmakowawszy w interesach
 7  I,14|      baronie wygląda jak Apollo, arystokracja coraz więcej mówi o nim,
 8  I,14| przynoszącej ogromne zyski. Cała arystokracja przyjmowała go u siebie,
 9 II,4 |        dwa całkiem różne narody: arystokracja i pospólstwo. Jeden mówi,
10 II,7 |   odpowiedziała panna Izabela. - Arystokracja francuska miała możność
11 II,7 |       stworzyć te arcydzieła. ~- Arystokracja?... - spytał Wokulski. Panna
12 II,7 |         nic wspólnego nie mają z arystokracją. Wyborne jest to wieńczenie
13 II,7 |    pracujących!...~- Próżniacy i arystokracja! - zawołała panna Izabela. -
14 II,7 |         jak pan mówi, próżnująca arystokracja odgrywa ważną rolę na świecie.
15 II,7 |      Nareszcie to, co pan nazywa arystokracją, a co ja nazwałabym klasą
16 II,7 |        zmysły, i one to, nie zaś arystokracja, utrzymują w życiu codziennym
17 II,7 |           Musiała panu mówić, że arystokracja pielęgnuje nauki i sztuki,
18 II,16|          że wejdzie w stosunki z arystokracją i że panna ma posag. Ale
19 II,17|  częstszymi. Przychodzili kupcy, arystokracja, adwokaci zaklinając go,
20 II,17|      zażartować ze spółki między arystokracją i Żydami.~"Jest to jakby