Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |        idzie leżący na krześle zegarek, i spoglądał na skazówki,
 2  I,2 |       czy ma krawat na szyi, a zegarek i portmonetkę w kieszeniach,
 3  I,2 |      godzina w mieście, bo mój zegarek musi się spieszyć. Jeszcze
 4  I,2 |       Także koncept!... Pański zegarek zawsze spieszy się z rana,
 5  I,2 |       do dziesiątej? Stanął mi zegarek.~- Dochodzi dzie-wią-ta... -
 6  I,11|  zbliżyć?~Wokulski spojrzał na zegarek; była trzecia po południu.~"
 7  I,11|       idąc naprzód - mam złoty zegarek i kilkaset rubli gotówką...
 8  I,13|      szklanki i spojrzawszy na zegarek, opuścił mieszkanie przyjaciela
 9  I,18|    otworzy? W tym celu wydobył zegarek z sekundnikiem i przekonał
10  I,18|     chciał wierzyć, patrząc na zegarek, ale w końcu uwierzył. Uwierzył
11 II,1 |       regularnie. ~Spojrzał na zegarek, a widząc, że ma jeszcze
12 II,3 |     Kiedy Wokulski spojrzał na zegarek, było dopiero wpół do czwartej. ~"
13 II,4 |        Palmieri spoglądając na zegarek. ~Wokulski opuścił go i
14 II,6 |      jeszcze musi spoglądać na zegarek, ażeby nie spotkał swoich
15 II,10|        mówi... Ach, jak pański zegarek głośno puka. Niech pan pokaże...~
16 II,10|        pan pokaże...~Wydobyłem zegarek i podałem go Heli.~- Cóż
17 II,10| psotnik... Niech mi pan pokaże zegarek we środku...~Spojrzałem
18 II,13|  zajadły.~Wokulski spojrzał na zegarek. Upłynęło z dziesięć minut
19 II,14|  Marianny spoglądając na złoty zegarek - jaśnie pan powinien być,