Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |             taki piękny sklep ?... - zdziwił się Ignacy.~- Gdzież znowu,
 2  I,6 |                  Wokulski gbur?... - zdziwił się pan Tomasz. - Jest on
 3  I,13|          licytacji?.. - nie na żarty zdziwił się Wokulski.~- Nie domyśla
 4  I,18|       zamagnetyzowania, który go tak zdziwił w fizjognomii Wokulskiego.
 5 II,3 |              Hannibal Escabeau?... - zdziwił się przybyły. - Karabin
 6 II,4 |            Wokulski wziął kulkę i aż zdziwił się, tak była ciężka. ~-
 7 II,4 |     rozumiesz?... ~- Czy zaraz?... - zdziwił się garson. ~- Natychmiast
 8 II,6 |        wyrazem rozpaczy, że Wokulski zdziwił się... Ale Starski wciąż
 9 II,7 |              szczery, że sam Starski zdziwił się i zmieszał, a baron,
10 II,9 | dziewięćdziesiąt tysięcy rublil... - zdziwił się adwokat (jest to bardzo
11 II,9 |              Krzeszowska ~- Co?... - zdziwił się adwokat.~- Ten skąpy
12 II,13|           artystę. Pan Pieczarkowski zdziwił się i powołał się na świadectwo
13 II,15|               Nadkonduktor mocno się zdziwił, ale poszedł do telegrafu.
14 II,17|        rękawem.~- Co to znaczy!... - zdziwił się Wokulski.~- Ot, nic.
15 II,17|               Cóż się z nią stało? - zdziwił się Ochocki.~- Mniejsza!...
16 II,17|           odstąpię.~Gospodarz trochę zdziwił się gotowości Wokulskiego,
17 II,19|             funtów ciała.~Pan Ignacy zdziwił się na widok wysmukłych
18 II,19|              Ojciec tej... tej?... - zdziwił się pan Ignacy.~- Tej...
19 II,19|           triumfalnie Rzecki.~Szuman zdziwił się jeszcze mocniej.~- Co