Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |            jego widok panna Izabela zarumieniła się i oczy jej nabrały tego
 2  I,9 |             płótna...~Hrabina lekko zarumieniła się.~- Tylko kilku?... -
 3  I,12|          oboje z Wokulskim i - dama zarumieniła się.~"Skąd ja ją znam?" -
 4  I,14|     spotkamy...~Panna Izabela lekko zarumieniła się i postanowiła wcale
 5  I,14|          nie zapraszał się do nich, zarumieniła się ze wstydu.~Wtem dowiedziała
 6  I,17|           Spostrzegłszy Wokulskiego zarumieniła się i zaczęła drżeć. - Niech
 7  I,19|        zobowiązać... ~Panna Izabela zarumieniła się mocniej niż poprzednio
 8  I,19| odpowiedziała panna Izabela i znowu zarumieniła się. - Jaśnie pan prosi
 9 II,6 |            na gościa. Panna Felicja zarumieniła się, nie wiadomo który już
10 II,7 |        zasługiwał. ~Spuściła oczy i zarumieniła się w ten sposób, że prezesowej
11 II,7 |             Panna Ewelina mocno się zarumieniła. ~- Tak, to bardzo zacny
12 II,7 |          sił... Teraz panna Izabela zarumieniła się. ~Szli jakiś czas w
13 II,8 |      przyjacielem pana. ~- A pani? ~Zarumieniła się i milczała. ~- Nie odpowiada
14 II,9 |     pobladła, a potem równie szybko zarumieniła się. Była w tej chwili tak
15 II,9 |          spojrzała na WokuIskiego i zarumieniła się.~- Czy i pani Krzeszowska
16 II,12|                Panna Izabela bardzo zarumieniła się; odgadła, że owym niezwykłym
17 II,12|           ją ogarnął taki wstyd, że zarumieniła się powyżej oczu. Była zła
18 II,13|           postawy i rysów skrzypka. Zarumieniła się przypomniawszy sobie,
19 II,13|             stanik, spuściła oczy i zarumieniła się.~"Otom podły - pomyślał
20 II,15|             Panna Izabela lekko się zarumieniła.~Pociąg ruszył. Starski