Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |      przypatrywać z okna karety, wagonu albo z własnego mieszkania.
 2 II,3 |         okno padające do wnętrza wagonu; później nieco ożywiła go
 3 II,3 |        Zasłonił firanką latarnię wagonu, przymknął oczy i myślał,
 4 II,3 |       Berlin... Znowu jazda...Do wagonu siadają ludzie wciąż mówiący
 5 II,3 |     walizki. Zmiana pociągów, do wagonu wchodzi dwu Francuzów i
 6 II,3 |           i daje ją konduktorowi wagonu razem z jakimś banknotem,
 7 II,5 | nadkonduktor zaś prowadząc go do wagonu rzekł, że to on właśnie
 8 II,15|    spojrzał w przeciwległą szybę wagonu i zobaczył w niej jak w
 9 II,15|          Przycisnął się do ławki wagonu, patrzył w szybę i - słuchał.
10 II,15|          przycisnął się do ławki wagonu, ażeby nie zerwać się i
11 II,15|      czułem takiego chwiania się wagonu" - rzekł do siebie.~- I
12 II,15|         wybije okno i wyskoczy z wagonu... Gorzej. Zdawało mu się,
13 II,15|    pośpiechem nie wychodzi się z wagonu przy damach.~- Może chory? -
14 II,15|        biura i zbliżywszy się do wagonu, w którym siedział pan Łęcki
15 II,15|  Wokulski zwracając się z nim do wagonu państwa Łęckich. - Gdybym
16 II,15|     mieszkam?...~Zbliżyli się do wagonu, przy którym już stał konduktor.
17 II,15|   zamieniał się w drgającą szybę wagonu, w której widać było blady
18 II,16| Warszawsko-Wiedeńskim siadłem do wagonu i kiedy już było po trzecim
19 II,17|        pokazywało mu się wnętrze wagonu, drgająca szyba, a w niej