Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |             Pan Ignacy od dwudziestu pięciu lat mieszkał w pokoiku przy
 2  I,4 |            na wakacje. Po dwudziestu pięciu latach pracy - i jeszcze
 3  I,7 |       jeszcze nie wykończony sklep o pięciu oknach frontu, z lustrzanymi
 4  I,10|        danego, nawet... Szwabom...~W pięciu oddzieliliśmy się od reszty
 5  I,10|         furman. Przecież powinno być pięciu. Nie, powinno być sześciu!...
 6  I,10|         mieszkałem od lat dwudziestu pięciu. Okna zakratowane, zielona
 7  I,10|              wyglądał tak na trzy do pięciu tysięcy rubli rocznego dochodu.~
 8  I,10|             Ale jak od razu przybyło pięciu ludzi świeżych, jak jeden
 9  I,15|            toż bym chyba nie żałował pięciu rubli dla takiego wirtuoza...
10  I,18|            dziesięciu, krawat sprzed pięciu, a ciemnozielony surdut
11 II,3 |      rozgrzało, nie przeszedłby tych pięciu wiorst. Przechodził zaś
12 II,4 |          ludzi zrobi to samo w ciągu pięciu do sześciu lat... ~Wokulski
13 II,4 | prawdomówności. Ten metal jest około pięciu razy lżejszy od wody, dobrze
14 II,6 |            razy zsiadałem z konia, a pięciu minut nie miałem spokojności.
15 II,10|           tymczasem siedemdziesięciu pięciu rubli na miesiąc?~- Słyszysz,
16 II,10|            pomimo swoich trzydziestu pięciu lat!... Ledwie jednego męża
17 II,12|              von Ples, której mąż od pięciu lat był sparaliżowany.~"
18 II,17|           obywatelem poprzestając na pięciu...~- Ależ my wydajemy te
19 II,17|                    Skazówka dosięgła pięciu minut i Wokulski wstał bez