Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |         cię tak jak ja.~Wokulski ocknął się.~- Ależ ja do żadnego
 2  I,8 |          to robić...~...Wokulski ocknął się z tych dawnych wspomnień.
 3  I,9 |       opuściły kościół.~Wokulski ocknął się i spojrzał bliżej siebie.
 4  I,9 |        jesteś aż tak szlachetny"~Ocknął się - przy nim stał pan
 5  I,9 |     wydarł się z tłumu. Wokulski ocknął się i na szczycie słupa
 6  I,13|           Palisz się pan, co?... Ocknął się w panu sportsmen!...
 7  I,13|          odparł Rzecki, w którym ocknął się były oficer węgierski.~
 8  I,13|          kroków za sobą. Dopiero ocknął się poczuwszy dotknięcie
 9  I,15|        twój gatunku...~"Wokulski ocknął się i rozejrzał. Był już
10  I,17|       znikło uczucie niesmaku, a ocknął się żal po pannie Izabeli. ~"
11  I,18|        Ignacy, to ja!... ~Rzecki ocknął się, podniósł głowę, brwi
12 II,1 | bezmyślnie w okno. ~- Stachu... ~Ocknął się - i znowu powrócił do
13 II,1 |       mogłem go poznać: w starcu ocknął się mój Stach Wokulski:
14 II,5 |          pije herbatę. ~Wokulski ocknął się: nad nim stał konduktor
15 II,6 |        nim rolę przyjaciela dom. Ocknął się i roześmiał... Już to
16 II,11|         myślę?..." Ale gdyby nie ocknął się spostrzegłszy, że z
17 II,15|       stracił przytomność, a gdy ocknął się, zobaczył jakiegoś człowieka,
18 II,17|        Widzenie znikło. Wokulski ocknął się. Był znowu tylko człowiekiem
19 II,17|     pogwizdując rozmyślał.~Nagle ocknął się i zaczął mówić jakby